IV KK 159/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-11-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 159/12
POSTANOWIENIE
Dnia 4 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący)
SSN Marian Buliński (sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gierszon
Protokolant Dorota Szczerbiak
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz - Śliwy,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 4 października 2012 r.
sprawy G. O. o odszkodowanie za niesłuszne pozbawienie wolności
z powodu kasacji, wniesionej przez prokuratora Prokuratury Apelacyjnej na korzyść
wnioskodawcy
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 grudnia 2011 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego
z dnia 30 sierpnia 2011 r., /…/, postanowił :
kasację pozostawić bez rozpoznania, a kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego obciążyć Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Przeciwko G. O. toczyło się przed Sądem Okręgowym postępowanie karne,
w którym stał pod zarzutem popełnienia przestępstwa z art. 148 § 2 pkt 1,2,3 k.k. W
toku tego postępowania stosowany był wobec niego areszt tymczasowy.
Stosowanie tego środka zostało uchylone postanowieniem Sądu Okręgowego z
dnia 29 grudnia 2009 r. Tego samego dnia wydano nakaz zwolnienia oskarżonego,
który został przesłany do Dyrektora Zakładu Karnego w T. Przesyłkę ekspediowano
drogą pocztową i została ona doręczona do ZK w dniu 31.12.2009 r. Tego samego
dnia nastąpiło zwolnienie oskarżonego z Zakładu Karnego.
2
Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 14 stycznia 2010 r., G. O. został
uniewinniony od zarzucanego mu czynu.
Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 30 sierpnia 2011 r. w oparciu o art. 552
§ 4 k.p.k. zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz G.O., kwotę 1000 złotych
tytułem zadośćuczynienia za niesłuszne pozbawienie wolności w okresie od 30 do
31 grudnia 2009 r. a w pozostałym zakresie jego wniosek oddalono.
Apelację od tego wyroku złożył jedynie pełnomocnik G. O., domagając się
zmiany wyroku przez zasądzenie na rzecz wnioskodawcy kwoty 5000 zł.
W toku rozprawy odwoławczej prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego
wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu
Wydział I Cywilny, gdyż jego zdaniem sąd karny nie był właściwy do rozpoznania
przedmiotowej sprawy.
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 13 grudnia 2011 r. utrzymał w mocy
zaskarżony wyrok.
Kasację od tego wyroku złożył prokurator Prokuratury Apelacyjnej,
zaskarżając wyrok w całości na korzyść wnioskodawcy G. O., zarzucając temuż
orzeczeniu „rażące naruszenie prawa procesowego, a to art. 35 § 1 k.p.k., mające
istotny wpływ na treść orzeczenia, poprzez niezasadne uznanie, iż roszczenie z
tytułu bezprawnego pozbawienia wolności podlega rozpoznaniu przez sąd karny w
trybie postanowień rozdziału 58 k.p.k., co doprowadziło do równie rażącego
naruszenia przepisu art. 440 k.p.k. poprzez zaniechanie uchylenia rażąco
niesprawiedliwego orzeczenia wydanego przez sąd, który nie był uprawniony do
rozpoznawania spraw cywilnych, określonych w art. 1 kodeksu postępowania
cywilnego.”
W oparciu o to skarżący wniósł „o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz
utrzymanego nim w mocy wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 sierpnia 2011 roku, i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania – na podstawie przepisów
kodeksu postępowania cywilnego – Sądowi Rejonowemu”.
Na rozprawie przed Sądem Najwyższym prokurator Prokuratury Generalnej
wniósł o oddalenie kasacji, jako oczywiście bezzasadnej.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W kasacji nie podniesiono zarzutu obrazy art. 439 k.p.k. W przedmiotowej
sprawie wobec nie zaskarżenia przez prokuratora orzeczenia sądu pierwszej
3
instancji nie mógł on wnieść kasacji na niekorzyść wnioskodawcy od orzeczenia
sądu odwoławczego utrzymującego w mocy orzeczenia sądu pierwszej instancji
(art. 520 § 2 k.p.k.).
W kasacji prokurator określił, że wnosi ją na korzyść wnioskodawcy oraz
podniósł zarzuty naruszenia prawa procesowego a to art. 35 § 1 i art. 440.
W uzasadnieniu kasacji nie sposób znaleźć w czym jej autor dopatruje się
korzyści wnioskodawcy. Sąd Najwyższy także tej korzyści dla wnioskodawcy z
kasacji prokuratora nie znajduje.
Uznając zatem, że kasacja prokuratora nie została wniesiona na korzyść
wnioskodawcy, a kasacja na jego niekorzyść w tym układzie procesowym jest
niedopuszczalna należało wniesioną kasację pozostawić bez rozpoznania.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński (przewodniczący)
SSN Marian Buliński (sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gierszon
Protokolant Dorota Szczerbiak
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz - Śliwy,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 4 października 2012 r.
sprawy G. O. o odszkodowanie za niesłuszne pozbawienie wolności
z powodu kasacji, wniesionej przez prokuratora Prokuratury Apelacyjnej na korzyść
wnioskodawcy
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 grudnia 2011 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego
z dnia 30 sierpnia 2011 r., /…/, postanowił :
kasację pozostawić bez rozpoznania, a kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego obciążyć Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Przeciwko G. O. toczyło się przed Sądem Okręgowym postępowanie karne,
w którym stał pod zarzutem popełnienia przestępstwa z art. 148 § 2 pkt 1,2,3 k.k. W
toku tego postępowania stosowany był wobec niego areszt tymczasowy.
Stosowanie tego środka zostało uchylone postanowieniem Sądu Okręgowego z
dnia 29 grudnia 2009 r. Tego samego dnia wydano nakaz zwolnienia oskarżonego,
który został przesłany do Dyrektora Zakładu Karnego w T. Przesyłkę ekspediowano
drogą pocztową i została ona doręczona do ZK w dniu 31.12.2009 r. Tego samego
dnia nastąpiło zwolnienie oskarżonego z Zakładu Karnego.
2
Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 14 stycznia 2010 r., G. O. został
uniewinniony od zarzucanego mu czynu.
Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 30 sierpnia 2011 r. w oparciu o art. 552
§ 4 k.p.k. zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz G.O., kwotę 1000 złotych
tytułem zadośćuczynienia za niesłuszne pozbawienie wolności w okresie od 30 do
31 grudnia 2009 r. a w pozostałym zakresie jego wniosek oddalono.
Apelację od tego wyroku złożył jedynie pełnomocnik G. O., domagając się
zmiany wyroku przez zasądzenie na rzecz wnioskodawcy kwoty 5000 zł.
W toku rozprawy odwoławczej prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego
wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu
Wydział I Cywilny, gdyż jego zdaniem sąd karny nie był właściwy do rozpoznania
przedmiotowej sprawy.
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 13 grudnia 2011 r. utrzymał w mocy
zaskarżony wyrok.
Kasację od tego wyroku złożył prokurator Prokuratury Apelacyjnej,
zaskarżając wyrok w całości na korzyść wnioskodawcy G. O., zarzucając temuż
orzeczeniu „rażące naruszenie prawa procesowego, a to art. 35 § 1 k.p.k., mające
istotny wpływ na treść orzeczenia, poprzez niezasadne uznanie, iż roszczenie z
tytułu bezprawnego pozbawienia wolności podlega rozpoznaniu przez sąd karny w
trybie postanowień rozdziału 58 k.p.k., co doprowadziło do równie rażącego
naruszenia przepisu art. 440 k.p.k. poprzez zaniechanie uchylenia rażąco
niesprawiedliwego orzeczenia wydanego przez sąd, który nie był uprawniony do
rozpoznawania spraw cywilnych, określonych w art. 1 kodeksu postępowania
cywilnego.”
W oparciu o to skarżący wniósł „o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz
utrzymanego nim w mocy wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 sierpnia 2011 roku, i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania – na podstawie przepisów
kodeksu postępowania cywilnego – Sądowi Rejonowemu”.
Na rozprawie przed Sądem Najwyższym prokurator Prokuratury Generalnej
wniósł o oddalenie kasacji, jako oczywiście bezzasadnej.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W kasacji nie podniesiono zarzutu obrazy art. 439 k.p.k. W przedmiotowej
sprawie wobec nie zaskarżenia przez prokuratora orzeczenia sądu pierwszej
3
instancji nie mógł on wnieść kasacji na niekorzyść wnioskodawcy od orzeczenia
sądu odwoławczego utrzymującego w mocy orzeczenia sądu pierwszej instancji
(art. 520 § 2 k.p.k.).
W kasacji prokurator określił, że wnosi ją na korzyść wnioskodawcy oraz
podniósł zarzuty naruszenia prawa procesowego a to art. 35 § 1 i art. 440.
W uzasadnieniu kasacji nie sposób znaleźć w czym jej autor dopatruje się
korzyści wnioskodawcy. Sąd Najwyższy także tej korzyści dla wnioskodawcy z
kasacji prokuratora nie znajduje.
Uznając zatem, że kasacja prokuratora nie została wniesiona na korzyść
wnioskodawcy, a kasacja na jego niekorzyść w tym układzie procesowym jest
niedopuszczalna należało wniesioną kasację pozostawić bez rozpoznania.