I CZ 110/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 110/12
POSTANOWIENIE
Dnia 10 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. Z.
przeciwko Województwu P. – Zarządowi Dróg Wojewódzkich w R.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 października 2012 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 2 maja 2012 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę do
ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania
zażaleniowego Sądowi Apelacyjnemu.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił zażalenie
pozwanego Województwa P. - Zarządu Dróg Wojewódzkich w R. na postanowienie
tego Sądu z dnia 20 września 2011 r., którym odrzucona została apelacja
pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 13 kwietnia 2011 r. Z
uzasadnienia wynika, że postanowieniem z dnia 20 września 2011 r. Sąd
Apelacyjny odrzucił apelację pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 13
kwietnia 2011 r. Zażalenie pozwanego na to postanowienie zostało odrzucone
postanowieniem z dnia 7 października 2011 r., którego pozwany nie zaskarżył.
Wniosek pozwanego z dnia 24 października 2011 r. o przywrócenie terminu do
wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 20 września 2011 r. Sąd Apelacyjny
odrzucił postanowieniem z dnia 28 października 2011 r. Zażalenie pozwanego
odrzucone zostało postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2012 r., co z
kolei wymagało odrzucenia zażalenia na postanowienie z dnia 20 września 2011 r.,
jako wniesionego po upływie przepisanego terminu.
Pozwany w zażaleniu domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia
oraz rozpoznania postanowienia z dnia 28 października 2011 r. jako
niepodlegającego samodzielnemu zaskarżeniu, zarzucając że nieuwzględnienie
wniosku o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia pozbawia go możliwości
ponownego, merytorycznego rozpoznania sprawy przez sąd odwoławczy.
Uchybienie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 20 września
2011 r. nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych. Dyrektor Zarządu Dróg
Wojewódzkich w R. nie posiadał pełnomocnictwa do reprezentowania jednostki
przed Sądem Najwyższym i nie mógł udzielić pełnomocnictwa radcy prawnemu.
Takie pełnomocnictwo zostało mu udzielone uchwałą Zarządu Województwa nr
86/1946/11 z dnia 18 października 2011 r. i następnie w dniu 20 października 2011
r. udzielił on pełnomocnictwa radcy prawnemu. Niewniesienie zażalenia w terminie
nie było przez pozwanego zawinione.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione.
Konsekwencją prawomocnego odrzucenia zażalenia na postanowienie Sądu
Apelacyjnego z dnia 20 września 2011 r. postanowieniem z dnia 7 października
3
2011 r. było wyeliminowanie tego zażalenia z obrotu prawnego i usunięcie skutków
wywołanych jego wniesieniem. Wniosek pozwanego o przywrócenie terminu do
wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 20 września 2011 r. dotyczył
zażalenia złożonego wraz z tym wnioskiem, które było spóźnioną czynnością
procesową, niezdatną do wywołania zamierzonego skutku (art. 167 k.p.c.). Nie ma
podstaw do przyjęcia, że żądanie przywrócenia terminu dotyczy czynności, która
nie istnieje w sensie procesowym, stąd też wymaganie, objęte art. 169 § 3 k.p.c.,
dokonania równocześnie z wnioskiem czynności procesowej. Rzeczą zatem Sądu
Apelacyjnego było merytoryczne rozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu do
złożenia zażalenia wniesionego równocześnie z nim i w zależności od wyników
jego oceny odniesienie się do zażalenia (nadanie mu biegu lub odrzucenie).
Odrzucenie natomiast tego wniosku było błędne i nie mogło stanowić przesłanki do
odrzucenia zażalenia w oparciu o art. 370 w związku z art. 397 2 k.p.c.
Z powyższych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał
sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. Z.
przeciwko Województwu P. – Zarządowi Dróg Wojewódzkich w R.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 października 2012 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 2 maja 2012 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę do
ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania
zażaleniowego Sądowi Apelacyjnemu.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił zażalenie
pozwanego Województwa P. - Zarządu Dróg Wojewódzkich w R. na postanowienie
tego Sądu z dnia 20 września 2011 r., którym odrzucona została apelacja
pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 13 kwietnia 2011 r. Z
uzasadnienia wynika, że postanowieniem z dnia 20 września 2011 r. Sąd
Apelacyjny odrzucił apelację pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 13
kwietnia 2011 r. Zażalenie pozwanego na to postanowienie zostało odrzucone
postanowieniem z dnia 7 października 2011 r., którego pozwany nie zaskarżył.
Wniosek pozwanego z dnia 24 października 2011 r. o przywrócenie terminu do
wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 20 września 2011 r. Sąd Apelacyjny
odrzucił postanowieniem z dnia 28 października 2011 r. Zażalenie pozwanego
odrzucone zostało postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2012 r., co z
kolei wymagało odrzucenia zażalenia na postanowienie z dnia 20 września 2011 r.,
jako wniesionego po upływie przepisanego terminu.
Pozwany w zażaleniu domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia
oraz rozpoznania postanowienia z dnia 28 października 2011 r. jako
niepodlegającego samodzielnemu zaskarżeniu, zarzucając że nieuwzględnienie
wniosku o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia pozbawia go możliwości
ponownego, merytorycznego rozpoznania sprawy przez sąd odwoławczy.
Uchybienie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 20 września
2011 r. nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych. Dyrektor Zarządu Dróg
Wojewódzkich w R. nie posiadał pełnomocnictwa do reprezentowania jednostki
przed Sądem Najwyższym i nie mógł udzielić pełnomocnictwa radcy prawnemu.
Takie pełnomocnictwo zostało mu udzielone uchwałą Zarządu Województwa nr
86/1946/11 z dnia 18 października 2011 r. i następnie w dniu 20 października 2011
r. udzielił on pełnomocnictwa radcy prawnemu. Niewniesienie zażalenia w terminie
nie było przez pozwanego zawinione.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione.
Konsekwencją prawomocnego odrzucenia zażalenia na postanowienie Sądu
Apelacyjnego z dnia 20 września 2011 r. postanowieniem z dnia 7 października
3
2011 r. było wyeliminowanie tego zażalenia z obrotu prawnego i usunięcie skutków
wywołanych jego wniesieniem. Wniosek pozwanego o przywrócenie terminu do
wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 20 września 2011 r. dotyczył
zażalenia złożonego wraz z tym wnioskiem, które było spóźnioną czynnością
procesową, niezdatną do wywołania zamierzonego skutku (art. 167 k.p.c.). Nie ma
podstaw do przyjęcia, że żądanie przywrócenia terminu dotyczy czynności, która
nie istnieje w sensie procesowym, stąd też wymaganie, objęte art. 169 § 3 k.p.c.,
dokonania równocześnie z wnioskiem czynności procesowej. Rzeczą zatem Sądu
Apelacyjnego było merytoryczne rozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu do
złożenia zażalenia wniesionego równocześnie z nim i w zależności od wyników
jego oceny odniesienie się do zażalenia (nadanie mu biegu lub odrzucenie).
Odrzucenie natomiast tego wniosku było błędne i nie mogło stanowić przesłanki do
odrzucenia zażalenia w oparciu o art. 370 w związku z art. 397 2 k.p.c.
Z powyższych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał
sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.