Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KO 38/12
POSTANOWIENIE
Dnia 9 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie A. B.
skazanego z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 9 października 2012 r.,
zażalenia skazanego na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału III Karnego
Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 2012 r., o uznaniu wniosku skazanego o
wznowienie postępowania za bezskuteczny
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
A. B. skazany został wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 4 grudnia 2009 r. Wyrok
ten po rozpoznaniu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego utrzymany
został w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 18 marca 2010 r.
W dniu 16 kwietnia 2012 r. do Sadu Najwyższego wpłynęło pismo
skazanego zawierające wniosek o wyznaczenie obrońcy z urzędu w celu
sporządzenia i wniesienia wniosku o wznowienie postępowania zakończonego
wymienionymi wyrokami.
Wyznaczona obrońca z urzędu w opinii z dnia 14 czerwca 2012 r.
stwierdziła, iż nie znajduje podstaw do sporządzenia wniosku o wznowienie
postępowania. W dniu 18 czerwca 2012 r. wezwano A. B. do uzupełnienia w
terminie 7 dni formalnego braku jego wniosku o wznowienie postępowania.
Wezwanie to dotyczyło usunięcia braku formalnego przez sporządzenie i
2
podpisanie wniosku o wznowienie przez adwokata. Zarządzenie o wezwaniu do
usunięcia braku doręczono skazanemu wraz z opinią obrońcy z urzędu w dniu 26
czerwca 2012 r.
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku skazanego
wobec nieuzupełnienia braku.
W zażaleniu skazany podniósł, że w sprawie pominięto jego kolejny wniosek
o wyznaczenie obrońcy z urzędu, a on odbywając karę pozbawienia wolności nie
jest w stanie ustanowić obrońcy z wyboru.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Wniosek o wznowienie postępowania powinien
być sporządzony i podpisany przez adwokata. W orzecznictwie i piśmiennictwie
obowiązek wynikający z art. 545 § 2 k.p.k. określany jest powszechnie jako
przymus adwokacki. Interpretacja słowa „powinien” jest jednolita i uznaje się to
słowo jako równoznaczne z bezwzględną koniecznością realizacji nakazu
zawartego w omawianym przepisie. Wyznaczony dla A. B. obrońca z urzędu
skierował do sądu pismo, w którym przedstawił argumenty, które jego zdaniem nie
uzasadniają złożenia wniosku o wznowienie postępowania. Ocena tego działania
przedstawiana w pismach skarżącego ma charakter subiektywny. Analiza
stanowiska obrońcy prowadzi do wniosku, że należycie wywiązał się z nałożonego
nań obowiązku. Wyznaczenie obrońcy z urzędu spełniło wymóg rzetelnego
procesu. W ramach standardów tego procesu nie można jednak gwarantować
dokonywania przez obrońców tylko takich czynności, które są zgodne z poglądami
wnioskodawców. Sąd nie może przy tym wyznaczać kolejnych obrońców z urzędu,
aż do uzyskania przez wnioskodawcę oczekiwanego przez niego efektu, stąd jego
kolejny wniosek nie został uwzględniony (zob. m. in. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 27 sierpnia 2008 r., IV KZ 52/08, R-OSNKW z 2008 r., poz.
1711; z dnia 17 września 2008 r., III KZ 92/08, R-OSNKW z 2008 r., poz. 1872).
Skazany mógł zatem jedynie po otrzymaniu wezwania do usunięcia braku
sam ustanowić adwokata w celu sporządzenia i podpisania takiego wniosku. Fakt,
że nie uczynił tego, nie uzupełniając braku powoduje, że zaskarżone zarządzenie
jest zasadne i jako takie utrzymane zostało w mocy. Stan majątkowy skarżącego,
brak dochodów i inne okoliczności związane z jego stanem zdrowia i sytuacją
finansową zostały już uwzględnione przez sąd z chwilą wyznaczenia mu obrońcy z
urzędu. Ich ponowna analiza nie jest obecnie możliwa. Okoliczności faktyczne i
3
dowodowe przedstawiane w zażaleniu nie mogą z kolei być rozpoznawane wobec
faktu, że wniosku o wznowienie nie sporządził i nie podpisał adwokat.
Na marginesie tylko można dodać, że także obecnie skazany może ustanowić
obrońcę z wyboru w celu sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie
postępowania.