III KZ 74/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-10-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KZ 74/12
POSTANOWIENIE
Dnia 9 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski
w sprawie J. S.
skazanego z art. 178a § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 9 października 2012 r.,
zażalenia skazanego
...........................................................................................................................
na zarządzenie z-cy przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 lipca 2012 r.,
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zarządzeniem z dnia 11 lipca 2012 r.,
z-ca przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego odmówił przyjęcia
wniosku skazanego J. S. o wznowienie postępowania wobec braku uzupełnienia
braku formalnego tego pisma w postaci sporządzenia i podpisania go przez
adwokata.
Powyższe rozstrzygnięcie zaskarżył zażaleniem sporządzonym osobiście
skazany J. S., wskazując na brak kontaktu z obrońcą wyznaczonym z urzędu w
celu zbadania akt sprawy oraz kwestionując treść dowodów będących podstawą
przypisania mu czynu o znamionach określonych wart. 178a § 1 kk.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
2
Zażalenie skazanego J. S. nie okazało się zasadne, a zawarty w nim
wniosek – nie mógł zostać uwzględniony. Podstawy merytoryczne i warunki
formalne wznowienia postępowania karnego są określone w ustawie procesowej i
ich przestrzeganie jest obowiązkiem wszystkich organów. Jednym z takich
wymagań formalnych jest obowiązek sporządzenia wniosku o wznowienie
postępowania przez adwokata, co w tej sprawie nie nastąpiło. Obrońca
wyznaczony z urzędu w celu zbadania sprawy i sporządzenia stosownego wniosku
lub opinii o braku podstaw do wystąpienia z wnioskiem o wznowienie
postępowania, przeanalizował akta oraz okoliczności podnoszone obecnie przez
skazanego i wyraził przekonanie, że nie zawierają one argumentów spełniających
ustawowe wymagania sformułowane pod adresem nadzwyczajnego środka
zaskarżenia.
W złożonym obecnie zażaleniu skazany J. S. nie wykazał, aby obrońca
nierzetelnie zbadał akta jego sprawy, bądź też pominął okoliczności podnoszone
przez skarżącego już po prawomocnym zakończeniu procesu, a mogące mieć
znaczenie na obecnym etapie procedowania. Z treści kolejnych pism J. S., w tym
zarówno osobistego wniosku o wznowienie postępowania, jak i zażalenia wynika,
że skazany kwestionuje treść dowodów mających dla niego niekorzystną wymowę,
a przyjętych za podstawę ustaleń faktycznych poczynionych przez sąd meriti.
Jednak taki zabieg – oczywisty w toku rozprawy i kontroli instancyjnej - na
obecnym etapie sprawy jest możliwy po wykazaniu, w drodze odrębnego
postępowania, że w związku z przedmiotowym procesem dopuszczono się
przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć
wpływ na treść orzeczenia (art. 540 § 1 pkt 1 kpk). Stosownie jednak do dyspozycji
art. 541 § 1 kpk, taka sytuacja musi być potwierdzona wyrokiem skazującym za
powyższy czyn lub orzeczeniem stwierdzającym niemożność jego wydania z
powodów wymienionych w art. 17 § 1 pkt 3-11 kpk lub w art. 22 kpk. W niniejszej
sprawie nie wystąpiły okoliczności tego rodzaju, czego konsekwencją było
utrzymanie w mocy zaskarżonego zarządzenia.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski
w sprawie J. S.
skazanego z art. 178a § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 9 października 2012 r.,
zażalenia skazanego
...........................................................................................................................
na zarządzenie z-cy przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 lipca 2012 r.,
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zarządzeniem z dnia 11 lipca 2012 r.,
z-ca przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego odmówił przyjęcia
wniosku skazanego J. S. o wznowienie postępowania wobec braku uzupełnienia
braku formalnego tego pisma w postaci sporządzenia i podpisania go przez
adwokata.
Powyższe rozstrzygnięcie zaskarżył zażaleniem sporządzonym osobiście
skazany J. S., wskazując na brak kontaktu z obrońcą wyznaczonym z urzędu w
celu zbadania akt sprawy oraz kwestionując treść dowodów będących podstawą
przypisania mu czynu o znamionach określonych wart. 178a § 1 kk.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
2
Zażalenie skazanego J. S. nie okazało się zasadne, a zawarty w nim
wniosek – nie mógł zostać uwzględniony. Podstawy merytoryczne i warunki
formalne wznowienia postępowania karnego są określone w ustawie procesowej i
ich przestrzeganie jest obowiązkiem wszystkich organów. Jednym z takich
wymagań formalnych jest obowiązek sporządzenia wniosku o wznowienie
postępowania przez adwokata, co w tej sprawie nie nastąpiło. Obrońca
wyznaczony z urzędu w celu zbadania sprawy i sporządzenia stosownego wniosku
lub opinii o braku podstaw do wystąpienia z wnioskiem o wznowienie
postępowania, przeanalizował akta oraz okoliczności podnoszone obecnie przez
skazanego i wyraził przekonanie, że nie zawierają one argumentów spełniających
ustawowe wymagania sformułowane pod adresem nadzwyczajnego środka
zaskarżenia.
W złożonym obecnie zażaleniu skazany J. S. nie wykazał, aby obrońca
nierzetelnie zbadał akta jego sprawy, bądź też pominął okoliczności podnoszone
przez skarżącego już po prawomocnym zakończeniu procesu, a mogące mieć
znaczenie na obecnym etapie procedowania. Z treści kolejnych pism J. S., w tym
zarówno osobistego wniosku o wznowienie postępowania, jak i zażalenia wynika,
że skazany kwestionuje treść dowodów mających dla niego niekorzystną wymowę,
a przyjętych za podstawę ustaleń faktycznych poczynionych przez sąd meriti.
Jednak taki zabieg – oczywisty w toku rozprawy i kontroli instancyjnej - na
obecnym etapie sprawy jest możliwy po wykazaniu, w drodze odrębnego
postępowania, że w związku z przedmiotowym procesem dopuszczono się
przestępstwa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć
wpływ na treść orzeczenia (art. 540 § 1 pkt 1 kpk). Stosownie jednak do dyspozycji
art. 541 § 1 kpk, taka sytuacja musi być potwierdzona wyrokiem skazującym za
powyższy czyn lub orzeczeniem stwierdzającym niemożność jego wydania z
powodów wymienionych w art. 17 § 1 pkt 3-11 kpk lub w art. 22 kpk. W niniejszej
sprawie nie wystąpiły okoliczności tego rodzaju, czego konsekwencją było
utrzymanie w mocy zaskarżonego zarządzenia.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w postanowieniu.