V CNP 100/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 100/11
POSTANOWIENIE
Dnia 9 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi E. K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 grudnia 2010 r., w sprawie z powództwa K. K.
przeciwko E. K.
o rozwód,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 października 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2010 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
pozwanej E. K. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 11 czerwca 2010 r., którym -
między innymi - orzeczono rozwód, a wykonywanie władzy rodzicielskiej nad
małoletnią córką stron powierzono pozwanej, ograniczając jej tę władzę poprzez
nadzór kuratora sądowego.
E. K. zakwestionowała skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 15 grudnia 2010 r. w
części dotyczącej ograniczenia jej władzy rodzicielskiej poprzez ustanowienie
nadzoru kuratora sądowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniesiona skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia jest niedopuszczalna z dwóch przyczyn. Nie spełnia wymagania
określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., a także w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., skarga powinna zawierać wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. W judykaturze ukształtowany jest pogląd, że aby spełnić to
wymaganie nie wystarczy wskazać, że od zaskarżonego orzeczenia nie
przysługuje skarga kasacyjna, a nawet skarga o wznowienie postępowania. Należy
w tym zakresie przedstawić wyczerpujący wywód i oprzeć go na przekonywującym
uzasadnieniu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2006 r.,
III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140).
Wymaga podkreślenia, że rozstrzygnięcie co do władzy rodzicielskiej nie jest
definitywne, a zmiana w tym przedmiocie możliwa jest w postępowaniu
prowadzonym w trybie art. 106 k.r.o. Skarżąca w skardze nie wykazała,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie jest i nie było możliwe. Po
zapadnięciu zaskarżonego skargą orzeczenia taka zmiana nastąpiła, ponieważ
postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2011 r. uchylono E. K. nadzór kuratora
sądowego stanowiący ograniczenie jej władzy rodzicielskiej.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
wymaga również uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody wywołanej
kwestionowanym orzeczeniem (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. w związku z art. 4241
§ 1
3
k.p.c.), a niespełnienie tego wymagania powoduje odrzucenie skargi (art. 4248
§ 1
k.p.c.). Przesłanka uprawdopodobnienia szkody jest spełniona, jeżeli skarżący
wykaże jej rodzaj i realny rozmiar (por. postanowienie z dnia 11 sierpnia 2005 r.,
III CNP 4/05 OSNC 2006, nr 1, poz. 16).Skarżąca nie uprawdopodobniła
wystąpienia szkody wywołanej zaskarżonym w części wyrokiem.
Z powyższych względów skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1 i § 2 k.p.c.
es
POSTANOWIENIE
Dnia 9 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi E. K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 grudnia 2010 r., w sprawie z powództwa K. K.
przeciwko E. K.
o rozwód,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 października 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2010 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację
pozwanej E. K. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 11 czerwca 2010 r., którym -
między innymi - orzeczono rozwód, a wykonywanie władzy rodzicielskiej nad
małoletnią córką stron powierzono pozwanej, ograniczając jej tę władzę poprzez
nadzór kuratora sądowego.
E. K. zakwestionowała skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 15 grudnia 2010 r. w
części dotyczącej ograniczenia jej władzy rodzicielskiej poprzez ustanowienie
nadzoru kuratora sądowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniesiona skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia jest niedopuszczalna z dwóch przyczyn. Nie spełnia wymagania
określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., a także w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., skarga powinna zawierać wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. W judykaturze ukształtowany jest pogląd, że aby spełnić to
wymaganie nie wystarczy wskazać, że od zaskarżonego orzeczenia nie
przysługuje skarga kasacyjna, a nawet skarga o wznowienie postępowania. Należy
w tym zakresie przedstawić wyczerpujący wywód i oprzeć go na przekonywującym
uzasadnieniu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2006 r.,
III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140).
Wymaga podkreślenia, że rozstrzygnięcie co do władzy rodzicielskiej nie jest
definitywne, a zmiana w tym przedmiocie możliwa jest w postępowaniu
prowadzonym w trybie art. 106 k.r.o. Skarżąca w skardze nie wykazała,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie jest i nie było możliwe. Po
zapadnięciu zaskarżonego skargą orzeczenia taka zmiana nastąpiła, ponieważ
postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2011 r. uchylono E. K. nadzór kuratora
sądowego stanowiący ograniczenie jej władzy rodzicielskiej.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
wymaga również uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody wywołanej
kwestionowanym orzeczeniem (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. w związku z art. 4241
§ 1
3
k.p.c.), a niespełnienie tego wymagania powoduje odrzucenie skargi (art. 4248
§ 1
k.p.c.). Przesłanka uprawdopodobnienia szkody jest spełniona, jeżeli skarżący
wykaże jej rodzaj i realny rozmiar (por. postanowienie z dnia 11 sierpnia 2005 r.,
III CNP 4/05 OSNC 2006, nr 1, poz. 16).Skarżąca nie uprawdopodobniła
wystąpienia szkody wywołanej zaskarżonym w części wyrokiem.
Z powyższych względów skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1 i § 2 k.p.c.
es