WO 12/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy sędziego z "płk Krzysztof Mastalerz" na "Krzysztof Mastalerz".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I KZP 9/04
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WO 12/12
POSTANOWIENIE
Dnia 16 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Edward Matwijów (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Steckiewicz
SWSO del. do SN płk Krzysztof Mastalerz
bez udziału stron, w sprawie kmdr. M. Ż. i innych, oskarżonych z art. 231 § 1 i 2
k.k. i innych, po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 16
października 2012 r. wniosku Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w X. z dnia
11 września 2012 r. o przekazaniu sprawy do rozpoznania Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w Y., z uwagi na brak możliwości utworzenia składu orzekającego do
jej rozpoznania w Wojskowym Sądzie Okręgowym w X., na podstawie art. 43 k.p.k.
postanowił :
przekazać sprawę kmdr. M. Ż. i innych do rozpoznania
Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w Y.
UZASADNIENIE
Prezes Wojskowego Sądu Okręgowego w X. we wniosku z dnia 11 września
2012 r. o przekazanie sprawy kmdr. M. Ż., płk. J. W., płk. rez. S. L. i ppłk. rez. T. D.
do rozpoznania Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w Y., podniósł, iż nie ma
możliwości rozpoznania przedmiotowej sprawy w kierowanym przez niego Sądzie.
Dwaj sędziowie byli przesłuchiwani w charakterze świadków, a czterech sędziów
zostało wyłączonych od udziału w sprawie.
2
Sędziowie płk. K.M., ppłk. W. W. i ppłk. P. W. orzekają w ramach delegacji
do końca roku w innych sądach.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2012 r. Sąd Najwyższy w Izbie
Wojskowej nie przekazał niniejszej sprawy innemu sądowi równorzędnemu o co
wówczas już wnosił Prezes Wojskowego Sądu Okręgowego w X., uzasadniając tym,
iż wniosek o przekazanie jest przedwczesny z uwagi na to, iż z końcem 2012 r.
kończą się delegacje sędziów wyznaczonych do orzekania w innych sądach.
Jak wynika z informacji Prezesa Sądu, delegowani sędziowie wyrazili już
chęć dalszego orzekania w sądach powszechnych w ramach delegacji i otrzymali
na to zgodę. Istnieje zatem duże prawdopodobieństwo, iż Minister Sprawiedliwości
zaakceptuje prośby sędziów w przedmiocie delegowania.
Nieuwzględnienie w takiej sytuacji wniosku Prezesa Sądu, o przekazanie
przedmiotowej sprawy innemu sądowi, która od dnia 27lipca 2012 r. (k. 4099)
oczekuje na jej rozpoznanie i pozostawienie jej do czasu wydania prawomocnej
decyzji odnośnie dalszej delegacji sędziów delegowanych, w sposób rażący
naruszyłoby określoną w art. 2 § 1 pkt 4 k.p.k. zasadę zachowania rozsądnego
terminu w rozstrzyganiu sprawy. Wymienioną w powołanym wyżej przepisie zasadę
postępowania karnego, Sąd powinien uwzględnić również przy przekazywaniu
sprawy innemu równorzędnemu sądowi.
Na marginesie zauważyć należy, że przekazanie sprawy w trybie art. 43
k.p.k. nie ma charakteru bezwzględnego. Jeżeli ustały przyczyny przekazania, sąd
któremu przekazano sprawę może ją przekazać sądowi miejscowo właściwemu zob.
(uch. SN z 30 czerwca 2004 r., I KZP 9/04, OSNKW 6/2004, poz. 57).
Z tych względów Sąd Najwyższy postanowił jak wyżej.
POSTANOWIENIE
Dnia 16 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Edward Matwijów (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Steckiewicz
SWSO del. do SN płk Krzysztof Mastalerz
bez udziału stron, w sprawie kmdr. M. Ż. i innych, oskarżonych z art. 231 § 1 i 2
k.k. i innych, po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 16
października 2012 r. wniosku Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w X. z dnia
11 września 2012 r. o przekazaniu sprawy do rozpoznania Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w Y., z uwagi na brak możliwości utworzenia składu orzekającego do
jej rozpoznania w Wojskowym Sądzie Okręgowym w X., na podstawie art. 43 k.p.k.
postanowił :
przekazać sprawę kmdr. M. Ż. i innych do rozpoznania
Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w Y.
UZASADNIENIE
Prezes Wojskowego Sądu Okręgowego w X. we wniosku z dnia 11 września
2012 r. o przekazanie sprawy kmdr. M. Ż., płk. J. W., płk. rez. S. L. i ppłk. rez. T. D.
do rozpoznania Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w Y., podniósł, iż nie ma
możliwości rozpoznania przedmiotowej sprawy w kierowanym przez niego Sądzie.
Dwaj sędziowie byli przesłuchiwani w charakterze świadków, a czterech sędziów
zostało wyłączonych od udziału w sprawie.
2
Sędziowie płk. K.M., ppłk. W. W. i ppłk. P. W. orzekają w ramach delegacji
do końca roku w innych sądach.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2012 r. Sąd Najwyższy w Izbie
Wojskowej nie przekazał niniejszej sprawy innemu sądowi równorzędnemu o co
wówczas już wnosił Prezes Wojskowego Sądu Okręgowego w X., uzasadniając tym,
iż wniosek o przekazanie jest przedwczesny z uwagi na to, iż z końcem 2012 r.
kończą się delegacje sędziów wyznaczonych do orzekania w innych sądach.
Jak wynika z informacji Prezesa Sądu, delegowani sędziowie wyrazili już
chęć dalszego orzekania w sądach powszechnych w ramach delegacji i otrzymali
na to zgodę. Istnieje zatem duże prawdopodobieństwo, iż Minister Sprawiedliwości
zaakceptuje prośby sędziów w przedmiocie delegowania.
Nieuwzględnienie w takiej sytuacji wniosku Prezesa Sądu, o przekazanie
przedmiotowej sprawy innemu sądowi, która od dnia 27lipca 2012 r. (k. 4099)
oczekuje na jej rozpoznanie i pozostawienie jej do czasu wydania prawomocnej
decyzji odnośnie dalszej delegacji sędziów delegowanych, w sposób rażący
naruszyłoby określoną w art. 2 § 1 pkt 4 k.p.k. zasadę zachowania rozsądnego
terminu w rozstrzyganiu sprawy. Wymienioną w powołanym wyżej przepisie zasadę
postępowania karnego, Sąd powinien uwzględnić również przy przekazywaniu
sprawy innemu równorzędnemu sądowi.
Na marginesie zauważyć należy, że przekazanie sprawy w trybie art. 43
k.p.k. nie ma charakteru bezwzględnego. Jeżeli ustały przyczyny przekazania, sąd
któremu przekazano sprawę może ją przekazać sądowi miejscowo właściwemu zob.
(uch. SN z 30 czerwca 2004 r., I KZP 9/04, OSNKW 6/2004, poz. 57).
Z tych względów Sąd Najwyższy postanowił jak wyżej.