V KZ 62/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 62/12
POSTANOWIENIE
Dnia 31 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki
w sprawie J. L.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 31 października 2012 r.,
na skutek zażalenia J. L. na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu
Apelacyjnego z dnia 27 sierpnia 2012 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku
o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zrządzenie
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku J. L. o
wznowienie postępowania z uwagi na brak formalny wniosku w postaci
niesporządzenia go i niepodpisania przez adwokata. Na to zarządzenie zażalenie
złożył J. L. zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego oraz naruszenie
przepisów prawa procesowego. W konkluzji wniósł o zmianę zaskarżonego
zarządzenia i ewentualne przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Ustawodawca wprowadził bowiem przymus
adwokacko – radcowski do sporządzenia i wniesienia wniosku o wznowienie
postępowania. Zgodnie z art. 545 § 2 k.p.k., jeżeli wniosek o wznowienie
postępowania nie pochodzi od prokuratora, to powinien zostać sporządzony i
podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. J. L. złożył wniosek o wyznaczenie
adwokata z urzędu, który nie został uwzględniony. W związku z tym powstaje
2
kwestia oceny zasadności tej decyzji. W orzecznictwie Sądu Najwyższego
wyrażono pogląd, że rozpoznając zażalenie na odmowę przyjęcia środka
zaskarżenia sąd odwoławczy nie jest władny do kontrolowania wcześniejszego
zarządzenia o odmowie wyznaczenia adwokata z urzędu (por. uchwałę SN z dnia
16 grudnia 2003 r., I KZP 35/03, OSNKW 2004, z. 1, poz. 5). Przyjmując ten pogląd
należy stwierdzić, że wydanie zaskarżonego zarządzenia z powodu nieuzupełnienia
wskazanego na wstępie braku formalnego wniosku o wznowienie postępowania,
jest zasadne. Natomiast trzeba zwrócić uwagę, że w zarządzeniu o odmowie
wyznaczenia adwokata z urzędu do zbadania podstaw wniesienia wniosku o
wznowienie postępowania, dokonano jednocześnie ich oceny w oparciu o wniosek
J. L. o wznowienie postępowania. Taki sposób procedowania nie jest jednak
właściwy. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono pogląd, że w ramach
kontroli warunków formalnych wniosku o wznowienie postępowania badaniu
podlega m.in. wskazanie podstaw do wznowienia postępowania (por.
postanowienie SN z dnia 28 V 2009 r., III KZ 22/09, OSNKW 2009, z. 7, poz. 59).
Chodzi tu nie o formalne przywołanie tych podstaw, ale o wskazanie okoliczności
uprawdopodabniających ich zaistnienie. Jeżeli więc wniosek o wznowienie
postępowania nie spełnia tego wymogu, to bezprzedmiotowe będzie wówczas
rozpoznawanie wniosku o wyznaczenie adwokata z urzędu. Dlatego też w
niniejszej sprawie kontrola formalna podstaw do wznowienia postępowania
powinna nastąpić przy badaniu warunków skutecznego złożenia wniosku o
wznowienie postępowania, a nie przy rozpoznawaniu wniosku o wyznaczenie
adwokata z urzędu. Jednak ta nieprawidłowość proceduralna nie ma wpływu na
stwierdzenie, że wnioskodawca nie spełnił warunku formalnego wniosku o
wznowienie postępowania.
Z tych też względów Sąd Najwyższy utrzymał w mocy zaskarżone
zarządzenie.
POSTANOWIENIE
Dnia 31 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki
w sprawie J. L.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 31 października 2012 r.,
na skutek zażalenia J. L. na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu
Apelacyjnego z dnia 27 sierpnia 2012 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia wniosku
o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zrządzenie
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku J. L. o
wznowienie postępowania z uwagi na brak formalny wniosku w postaci
niesporządzenia go i niepodpisania przez adwokata. Na to zarządzenie zażalenie
złożył J. L. zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego oraz naruszenie
przepisów prawa procesowego. W konkluzji wniósł o zmianę zaskarżonego
zarządzenia i ewentualne przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Ustawodawca wprowadził bowiem przymus
adwokacko – radcowski do sporządzenia i wniesienia wniosku o wznowienie
postępowania. Zgodnie z art. 545 § 2 k.p.k., jeżeli wniosek o wznowienie
postępowania nie pochodzi od prokuratora, to powinien zostać sporządzony i
podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. J. L. złożył wniosek o wyznaczenie
adwokata z urzędu, który nie został uwzględniony. W związku z tym powstaje
2
kwestia oceny zasadności tej decyzji. W orzecznictwie Sądu Najwyższego
wyrażono pogląd, że rozpoznając zażalenie na odmowę przyjęcia środka
zaskarżenia sąd odwoławczy nie jest władny do kontrolowania wcześniejszego
zarządzenia o odmowie wyznaczenia adwokata z urzędu (por. uchwałę SN z dnia
16 grudnia 2003 r., I KZP 35/03, OSNKW 2004, z. 1, poz. 5). Przyjmując ten pogląd
należy stwierdzić, że wydanie zaskarżonego zarządzenia z powodu nieuzupełnienia
wskazanego na wstępie braku formalnego wniosku o wznowienie postępowania,
jest zasadne. Natomiast trzeba zwrócić uwagę, że w zarządzeniu o odmowie
wyznaczenia adwokata z urzędu do zbadania podstaw wniesienia wniosku o
wznowienie postępowania, dokonano jednocześnie ich oceny w oparciu o wniosek
J. L. o wznowienie postępowania. Taki sposób procedowania nie jest jednak
właściwy. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono pogląd, że w ramach
kontroli warunków formalnych wniosku o wznowienie postępowania badaniu
podlega m.in. wskazanie podstaw do wznowienia postępowania (por.
postanowienie SN z dnia 28 V 2009 r., III KZ 22/09, OSNKW 2009, z. 7, poz. 59).
Chodzi tu nie o formalne przywołanie tych podstaw, ale o wskazanie okoliczności
uprawdopodabniających ich zaistnienie. Jeżeli więc wniosek o wznowienie
postępowania nie spełnia tego wymogu, to bezprzedmiotowe będzie wówczas
rozpoznawanie wniosku o wyznaczenie adwokata z urzędu. Dlatego też w
niniejszej sprawie kontrola formalna podstaw do wznowienia postępowania
powinna nastąpić przy badaniu warunków skutecznego złożenia wniosku o
wznowienie postępowania, a nie przy rozpoznawaniu wniosku o wyznaczenie
adwokata z urzędu. Jednak ta nieprawidłowość proceduralna nie ma wpływu na
stwierdzenie, że wnioskodawca nie spełnił warunku formalnego wniosku o
wznowienie postępowania.
Z tych też względów Sąd Najwyższy utrzymał w mocy zaskarżone
zarządzenie.