V KZ 68/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V KZ 57/97
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 68/12
POSTANOWIENIE
Dnia 31 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki
w sprawie M. D.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 31 października 2012 r.,
na skutek zażalenia M. D. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Karnego
Sądu Apelacyjnego z dnia 24 lipca 2012 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia
wniosku o wznowienie postepowania
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku M. D. o
wznowienie postępowania z uwagi na nieuzupełnienie w zakreślonym terminie
braku formalnego w postaci sporządzenia go i podpisania przez adwokata. Na to
zarządzenie zażalenie złożył wnioskodawca zarzucając naruszenie przepisów
postępowania, tj. art. 94 § 1 pkt 1 w zw. z § 2 k.p.k. przez niewskazanie osoby,
która wydała zarządzenie, a ponadto z uzasadnienia zażalenia wynika, że skarżący
nie zgadza się z opinią wyznaczonego z urzędu adwokata o braku podstaw do
wniesienia wniosku o wznowienie postępowania. W konkluzji skarżący wniósł o
uchylenie zaskarżonego zarządzenia i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu
do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne, albowiem prawidłowo odmówiono przyjęcia
wniosku o wznowienie postępowania. Nie jest trafny zarzut nieoznaczenia organu
oraz osoby wydającej zarządzenie (art. 94 § 1 pkt 1 w zw. z § 2 k.p.k.). Zaskarżone
2
zarządzenie spełnia wymagane w tym przepisie warunki formalne. W części
końcowej zarządzenia, które składa się również z uzasadnienia, oznaczony został
zarówno organ procesowy, którym jest przewodniczący wydziału, jak i osoba
wchodząca w jego skład przez podanie nazwiska sędziego. Natomiast bez
znaczenia jest umiejscowienie tych danych w strukturze zarządzenia.
Odnosząc się do kwestii podstawy prawnej i faktycznej wydanego
zarządzenia należy wskazać, że zgodnie z art. 545 § 2 k.p.k., jeżeli wniosek o
wznowienie postępowania nie pochodzi od prokuratora, to powinien być
sporządzony i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. Wnioskodawcy
został wyznaczony adwokat z urzędu do zbadania podstaw wniosku o wznowienie
postępowania. Należy jednak podkreślić, że nie jest on zobowiązany do
sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania (art. 84 § 3 k.p.k.). W
przedstawionej w niniejszej sprawie opinii adwokat oświadczył, że nie ma takich
podstaw i uzasadnił dlaczego. To stanowisko jest dla sądu wiążące w tym
znaczeniu, że w Kodeksie postępowania karnego nie ma przepisu, który
upoważniałby organ procesowy do „przymuszenia” adwokata z urzędu do
sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania, jak i też przepisu, który
nakazywałby ustanowić innego adwokata z urzędu (por. postanowienie SN z dnia
17 czerwca 1997 r., V KZ 57/97, OSNKW 1997, z. 9-10, poz. 82). Natomiast organ
procesowy, który go wyznaczył, jest uprawniony do badania prawidłowości
wykonania obowiązków w ramach zagwarantowania stronie prawa do skutecznej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu w zakresie wynikającym z art. 84 § 3 k.p.k. W
przedmiotowej sprawie nie stwierdzono, aby wyznaczony adwokat z urzędu,
nienależycie wykonał swoje obowiązki.
Reasumując, skoro złożony przez M. D. wniosek o wznowienie
postępowania zawierał wskazany powyżej brak formalny i nie został on usunięty w
zakreślonym terminie, to prawidłowo wydano zarządzenie o odmowie jego
przyjęcia.
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy utrzymał w mocy zaskarżone
zarządzenie.
POSTANOWIENIE
Dnia 31 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki
w sprawie M. D.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 31 października 2012 r.,
na skutek zażalenia M. D. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Karnego
Sądu Apelacyjnego z dnia 24 lipca 2012 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia
wniosku o wznowienie postepowania
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku M. D. o
wznowienie postępowania z uwagi na nieuzupełnienie w zakreślonym terminie
braku formalnego w postaci sporządzenia go i podpisania przez adwokata. Na to
zarządzenie zażalenie złożył wnioskodawca zarzucając naruszenie przepisów
postępowania, tj. art. 94 § 1 pkt 1 w zw. z § 2 k.p.k. przez niewskazanie osoby,
która wydała zarządzenie, a ponadto z uzasadnienia zażalenia wynika, że skarżący
nie zgadza się z opinią wyznaczonego z urzędu adwokata o braku podstaw do
wniesienia wniosku o wznowienie postępowania. W konkluzji skarżący wniósł o
uchylenie zaskarżonego zarządzenia i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu
do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne, albowiem prawidłowo odmówiono przyjęcia
wniosku o wznowienie postępowania. Nie jest trafny zarzut nieoznaczenia organu
oraz osoby wydającej zarządzenie (art. 94 § 1 pkt 1 w zw. z § 2 k.p.k.). Zaskarżone
2
zarządzenie spełnia wymagane w tym przepisie warunki formalne. W części
końcowej zarządzenia, które składa się również z uzasadnienia, oznaczony został
zarówno organ procesowy, którym jest przewodniczący wydziału, jak i osoba
wchodząca w jego skład przez podanie nazwiska sędziego. Natomiast bez
znaczenia jest umiejscowienie tych danych w strukturze zarządzenia.
Odnosząc się do kwestii podstawy prawnej i faktycznej wydanego
zarządzenia należy wskazać, że zgodnie z art. 545 § 2 k.p.k., jeżeli wniosek o
wznowienie postępowania nie pochodzi od prokuratora, to powinien być
sporządzony i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. Wnioskodawcy
został wyznaczony adwokat z urzędu do zbadania podstaw wniosku o wznowienie
postępowania. Należy jednak podkreślić, że nie jest on zobowiązany do
sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania (art. 84 § 3 k.p.k.). W
przedstawionej w niniejszej sprawie opinii adwokat oświadczył, że nie ma takich
podstaw i uzasadnił dlaczego. To stanowisko jest dla sądu wiążące w tym
znaczeniu, że w Kodeksie postępowania karnego nie ma przepisu, który
upoważniałby organ procesowy do „przymuszenia” adwokata z urzędu do
sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania, jak i też przepisu, który
nakazywałby ustanowić innego adwokata z urzędu (por. postanowienie SN z dnia
17 czerwca 1997 r., V KZ 57/97, OSNKW 1997, z. 9-10, poz. 82). Natomiast organ
procesowy, który go wyznaczył, jest uprawniony do badania prawidłowości
wykonania obowiązków w ramach zagwarantowania stronie prawa do skutecznej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu w zakresie wynikającym z art. 84 § 3 k.p.k. W
przedmiotowej sprawie nie stwierdzono, aby wyznaczony adwokat z urzędu,
nienależycie wykonał swoje obowiązki.
Reasumując, skoro złożony przez M. D. wniosek o wznowienie
postępowania zawierał wskazany powyżej brak formalny i nie został on usunięty w
zakreślonym terminie, to prawidłowo wydano zarządzenie o odmowie jego
przyjęcia.
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy utrzymał w mocy zaskarżone
zarządzenie.