V CZ 53/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-03-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 53/12
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi J. G.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w O.
z dnia 6 kwietnia 2011 r.,
w sprawie z powództwa J. G.
przeciwko A. Z. i J. Z.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 listopada 2012 r.,
zażalenia pozwanych na orzeczenie o kosztach, zawarte w postanowieniu Sądu
Okręgowego w O.
z dnia 23 lutego 2012 r.,
1.oddala zażalenie
2.zasądza od pozwanych na rzecz skarżącej J. G. kwotę 120 zł (sto
dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2012 r., Sąd Okręgowy w O.,
na podstawie art. 395 § 2 k.p.c., uchylił punkt 3 postanowienia z dnia 29 listopada
2011 r., orzekł ponownie o kosztach postępowania wznowieniowego, obciążając
nimi powódkę oraz odstąpił od obciążania powódki kosztami postępowania
zażaleniowego (punkt 3). W uzasadnieniu wskazał, że zażalenie było oczywiście
zasadne z uwagi na błąd sądu, dotyczący stawki wynagrodzenia pełnomocnika,
który nie powinien obciążać powódki jako strony przegrywającej. Uzasadniało to
zastosowanie art. 102 k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie pozwani zarzucili naruszenie art. 102
k.p.c. i wnieśli o jego zmianę poprzez zasądzenie od powódki kosztów
postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione. Artykuł 102 k.p.c. przewiduje wyjątek od
- odnoszącej się do obowiązku rozliczania kosztów postępowania – zasady
odpowiedzialności za wynik procesu i pozwala na odstąpienie od niej
„w szczególnie uzasadnionych wypadkach". Fakt ich wystąpienia (bądź braku)
podlega dyskrecjonalnej ocenie sądu, dokonywanej indywidualnie na tle
całokształtu okoliczności rozpoznanej sprawy.
Z rozstrzygnięcia wydanego w niniejszej sprawie wynika, że Sąd uznał,
iż w sprawie mają miejsce szczególne okoliczności, które przemawiają
za zastosowaniem art. 102 k.p.c. Taką okoliczność stanowi fakt, że postępowanie
zażaleniowe było skutkiem wyłącznie błędu popełnionego przez sąd orzekający;
błędu, do którego powódka w żaden sposób się nie przyczyniła. Należy zgodzić się
z oceną, że oczywiste błędy sądu rozpoznającego sprawę, niezwiązane w żaden
sposób z czynnościami i stanowiskiem stron, nie powinny powodować ujemnych
konsekwencji dla żadnej ze stron postępowania. Taka sytuacja ma miejsce
w niniejszej sprawie Brak zatem podstaw do kwestionowania oceny Sądu co do
możliwości zastosowania art. 102 k.p.c.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art.. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania
3
zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1, art. 397
§ 2 i art. 3941
§ 3 k.p.c.
es
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi J. G.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w O.
z dnia 6 kwietnia 2011 r.,
w sprawie z powództwa J. G.
przeciwko A. Z. i J. Z.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 listopada 2012 r.,
zażalenia pozwanych na orzeczenie o kosztach, zawarte w postanowieniu Sądu
Okręgowego w O.
z dnia 23 lutego 2012 r.,
1.oddala zażalenie
2.zasądza od pozwanych na rzecz skarżącej J. G. kwotę 120 zł (sto
dwadzieścia) tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2012 r., Sąd Okręgowy w O.,
na podstawie art. 395 § 2 k.p.c., uchylił punkt 3 postanowienia z dnia 29 listopada
2011 r., orzekł ponownie o kosztach postępowania wznowieniowego, obciążając
nimi powódkę oraz odstąpił od obciążania powódki kosztami postępowania
zażaleniowego (punkt 3). W uzasadnieniu wskazał, że zażalenie było oczywiście
zasadne z uwagi na błąd sądu, dotyczący stawki wynagrodzenia pełnomocnika,
który nie powinien obciążać powódki jako strony przegrywającej. Uzasadniało to
zastosowanie art. 102 k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie pozwani zarzucili naruszenie art. 102
k.p.c. i wnieśli o jego zmianę poprzez zasądzenie od powódki kosztów
postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest uzasadnione. Artykuł 102 k.p.c. przewiduje wyjątek od
- odnoszącej się do obowiązku rozliczania kosztów postępowania – zasady
odpowiedzialności za wynik procesu i pozwala na odstąpienie od niej
„w szczególnie uzasadnionych wypadkach". Fakt ich wystąpienia (bądź braku)
podlega dyskrecjonalnej ocenie sądu, dokonywanej indywidualnie na tle
całokształtu okoliczności rozpoznanej sprawy.
Z rozstrzygnięcia wydanego w niniejszej sprawie wynika, że Sąd uznał,
iż w sprawie mają miejsce szczególne okoliczności, które przemawiają
za zastosowaniem art. 102 k.p.c. Taką okoliczność stanowi fakt, że postępowanie
zażaleniowe było skutkiem wyłącznie błędu popełnionego przez sąd orzekający;
błędu, do którego powódka w żaden sposób się nie przyczyniła. Należy zgodzić się
z oceną, że oczywiste błędy sądu rozpoznającego sprawę, niezwiązane w żaden
sposób z czynnościami i stanowiskiem stron, nie powinny powodować ujemnych
konsekwencji dla żadnej ze stron postępowania. Taka sytuacja ma miejsce
w niniejszej sprawie Brak zatem podstaw do kwestionowania oceny Sądu co do
możliwości zastosowania art. 102 k.p.c.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art.. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania
3
zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1, art. 397
§ 2 i art. 3941
§ 3 k.p.c.
es