Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2013 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku A. H.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o ustalenie wartości kapitału początkowego

na skutek apelacji wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie

z dnia 17 grudnia 2012 r. sygn. akt IV U 1139/12

zmienia zaskarżony wyrok jak też poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. z 12 czerwca 2012 r. w ten sposób, że zobowiązuje organ rentowy do uwzględnienia przy ustalaniu wartości kapitału początkowego uzyskanego przez wnioskodawcę A. H. wynagrodzenia za pracę w okresie zatrudnienia od 16 lipca 1993 r. do 27 września 1994 r. w (...)” w R.

Sygn. akt III AUa 74/13

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. decyzją z dnia 12.06.2012 r. odmówił wnioskodawcy A. H. ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego na dzień 1.01.1999 r.

Za podstawę wydania decyzji tej treści organ rentowy wskazał, że przedłożone dowody nie powodują zmiany wartości kapitału początkowego.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca domagał się zaliczenia okresu pracy na stanowisku (...) w (...)”
w latach 1993 – 1994 do wartości kapitału początkowego i podniósł, że wiarygodnym dokumentem w sprawie winny być zeznania świadka A. R. -(...) (...).

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie
i podniósł, że wnioskodawca w okresie od 1.09.1988 r. do nadal pozostaje
w zatrudnieniu w Zespole Szkół w R., a zatem okres zatrudnienia od 1.09.1988 r. do 31.12.1998 r. został już uwzględniony do stażu pracy, a kwestią sporną pozostaje wysokość przyjętych do ustalenia kapitału początkowego wynagrodzeń za lata 1993 – 1994. Zdaniem organu rentowego w spornym okresie od 16.07.1993 r. do 27.09.1994 r. wnioskodawca raczej wykonywał pracę na rzecz (...) na podstawie umowy – zlecenia.

Za takim faktem przemawia treść umowy o pracę oraz brak zgłoszenia wnioskodawcy do ubezpieczenia z tego tytułu.

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2012 r. Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie oddalił odwołanie wnioskodawcy.

Rozpoznając odwołanie Sąd ustalił, że decyzją z dnia 9.06.2012 r. ZUS ustalił A. H. kapitał początkowy.

Wnioskodawca w dniu 18.05.2012 r. złożył wniosek o ponowne ustalenie kapitału początkowego i doliczenie pracy w (...)
w latach 1993 – 1994.

Do wniosku przedłożył umowę o pracę z dnia 16.07.1993 r., umowę o pracę
z dnia 30.01.1994 r., informację o dochodach uzyskanych w okresie 1.09. – 31.12 1993 r., informację prasową, oświadczenie w sprawie braku dokumentów, zaznania świadków A. R. i K. M..

Sąd dopuścił dowód z zeznań świadka A. R. oraz wnioskodawcy i na ich podstawie ustalił, że wnioskodawca w okresie od 17.07.1993 r. do 22.09. 1994 r. był zatrudniony na stanowisku (...) (...)

W ocenie Sądu praca wykonywana przez wnioskodawcę świadczona była na podstawie umowy zlecenia. Świadczy o tym informacja bazy danych organu rentowego z której wynika, że wnioskodawca nie był z tego tytułu zgłoszony do ubezpieczeń społecznych.

Ponadto brak jest jakiejkolwiek dokumentacji potwierdzającej zatrudnienie wnioskodawcy w (...)”, co potwierdził sekretarz zarządu w piśmie z dnia 15.11.2012 r. (k. 16).

Z tego też względu Sąd uznał, że brak jest podstaw do ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego z uwzględnieniem spornego okresu.

W podstawie prawnej rozstrzygnięcia wskazał przepis art. 174 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 1998 r. Nr 42, poz. 1118) oraz art. 477 ¹⁴ § 1 kpc.

Wyrok Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 17 grudnia 2012 r. wnioskodawca zaskarżył apelacją do Sądu II instancji w której generalnie zakwestionował zaskarżony wyrok jako krzywdzący i podniósł, że w spornym dniu od 17.07.1993 r. co 27.09.1994 r. był zatrudniony w oparciu o umowę o pracę, przedłożył oryginały umów o pracę, a jego akta osobowe uległy zniszczeniu w czasie powodzi.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy jest uzasadniona i skutkuje wydaniem orzeczenia reformatoryjnego.

Wbrew ustaleniom Sądu I instancji wnioskodawca przedłożył dowody na wykonywanie pracy w oparciu o umowę o pracę tj. oryginalne umowy o pracę oraz zeznania świadków na wykonywanie pracy na ich podstawie w okresie od 15.07.2003 r. do 27.09.2004 r.

Z tego też względu ustalenia Sądu I instancji, że brak jest jakiejkolwiek dokumentacji potwierdzającej zatrudnienie wnioskodawcy w (...)” R. jest sprzeczne z materiałem dowodowym sprawy.

Świadek A. R. – (...)potwierdził zatrudnienie wnioskodawcy w oparciu o umowę o pracę oraz to, że wnioskodawca przy wykonywaniu pracy był mu bezpośrednio podporządkowany.

W ocenie Sądu Apelacyjnego przedłożone przez wnioskodawcę umowy
o pracę wskazują na najbardziej istotne elementy stosunku pracy w rozumieniu art. 22 § 1 kp.

W szczególności został zachowany ten zasadniczy element umowy o pracę tj. podporzadkowania tzn., że pracownik świadczy swoją pracę pod kierownictwem pracodawcy, który wydaje mu polecenia służbowe.

W okolicznościach rozpoznawanej sprawy świadek A. R. potwierdził wykonywanie przez wnioskodawcę pracy pod jego kierunkiem.

Z umowy o pracę wynikają inne istotne elementy umowy o pracę, tj. jej osobiste wykonywanie przez wnioskodawcę, miejsce pracy oraz miesięczne wynagrodzenie.

Wprawdzie nie został określony czas pracy, ale nie jest on elementem koniecznym do skuteczności umowy o pracę.

Skoro zatem intencją stron było zawarcie umowy o pracę i umowy zawierają elementy stosunku pracy, to brak podstaw do kwestionowania wykonywania pracy przez wnioskodawcę w oparciu o te umowy, której wykonywanie potwierdził pracodawca.

Wbrew ustaleniom Sądu I instancji decydującego znaczenia w sprawie przesądzającego świadczenie pracy przez wnioskodawcę w spornym okresie na podstawie umowy zlecenia nie może mieć fakt, że pracodawca nie zgłosił wnioskodawcy do ubezpieczenia społecznego.

Dla uznania bowiem okresu zatrudnienia wykonywanego przed wejściem w życie ustawy z 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, za okres składkowy w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 tej ustawy nie jest wymagane wykazanie przez osobę ubiegającą się o emeryturę lub rentę fakty opłacania składek na pracownicze ubezpieczenie społeczne.

Okresy te uznaje się za okresy składkowe chociażby pracodawca tych składek nie uiścił (por. wyrok SN z dnia 6 kwietnia 2007 r. II UK 185/06 oraz wyrok SA w Krakowie z dnia 19 września 2012 r. III AUa 458/12).

Reasumując stwierdzić należy, że wnioskodawca świadczył pracę na zasadzie umowy o pracę wobec czego na zasadzie art. 174 ust. 3 ustawy o emeryturach
i rentach z FUS do wysokości kapitału początkowego winno zostać uwzględnione jego wynagrodzenie określone umowami o pracę z tytułu zatrudnienia
w (...)” w okresie od 17.07.1993 r. do 27.09.1994 r.

Z wyżej przytoczonych względów Sąd Apelacyjny na zasadzie art. 386
§ 1 kpc orzekł jak w sentencji wyroku