IV CSK 478/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-03-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CSK 478/12
POSTANOWIENIE
Dnia 6 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa A. S.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ulicy B. […]
w S.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 grudnia 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 lutego 2012 r.,
1) odrzuca skargę kasacyjną w części zaskarżającej wyrok
w punkcie 1) (pierwszym) sentencji, a w pozostałym zakresie
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2) zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 1817 zł
(słownie: jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem
kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Sąd Najwyższy odrzucił na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. skargę kasacyjną
w części zaskarżającej, zawarte w pkt 1 sentencji wyroku, postanowienie
o sprostowaniu, ponieważ w tym przedmiocie skarga kasacyjna jest
niedopuszczalna (art. 3981
§ 1 k.p.c.).
Skarga kasacyjna jest środkiem zaskarżenia o charakterze szczególnym,
co potwierdza przepis art.. 3981
§ 1 i § 2 k.p.c. oraz reprezentatywne
piśmiennictwo.
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną
do rozpoznania, gdy w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, a ponadto gdy zachodzi
nieważność postępowania lub gdy skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Przytoczone przesłanki ustawowe stanowią więc obligatoryjny i nieodzowny
element oceny w stadium postępowania kasacyjnego. Badanie ich na podstawie
i w zakresie, przedstawionego w skardze kasacyjnej, uzasadnienia wniosku
o przyjęcie jej do rozpoznania doprowadziło Sąd Najwyższy do konkluzji,
że w sprawie nie wystąpiła wskazana w skardze kasacyjnej przesłanka
wymieniona w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.
Skarżący błędnie utożsamił przesłankę wystąpienia istotnego zagadnienia
prawnego z potrzebą dokonania przez Sąd Najwyższy wykładni art. 410 § 2 k.c.,
ponieważ obie te przesłanki ustawodawca potraktował odrębnie w art. 3989
§ 1 pkt
1 i 2 k.p.c., a tym samym przesądził, że nie mogą one być ze sobą utożsamiane.
Ponadto powód powołał się werbalnie na rozbieżności w orzecznictwie sądów
co do wykładni art. 410 § 2 k.c. jednakże bez przykładowego choćby wskazania
orzeczeń sądowych, będących przejawem istnienia twierdzonych rozbieżności.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej
do rozpoznania, działając na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c.
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1
i § 3 k.p.c. oraz na podstawie § 6 pkt 6 w zw. z § 13 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia
3
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 6 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa A. S.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ulicy B. […]
w S.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 grudnia 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 lutego 2012 r.,
1) odrzuca skargę kasacyjną w części zaskarżającej wyrok
w punkcie 1) (pierwszym) sentencji, a w pozostałym zakresie
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2) zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 1817 zł
(słownie: jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem
kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Sąd Najwyższy odrzucił na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. skargę kasacyjną
w części zaskarżającej, zawarte w pkt 1 sentencji wyroku, postanowienie
o sprostowaniu, ponieważ w tym przedmiocie skarga kasacyjna jest
niedopuszczalna (art. 3981
§ 1 k.p.c.).
Skarga kasacyjna jest środkiem zaskarżenia o charakterze szczególnym,
co potwierdza przepis art.. 3981
§ 1 i § 2 k.p.c. oraz reprezentatywne
piśmiennictwo.
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną
do rozpoznania, gdy w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, a ponadto gdy zachodzi
nieważność postępowania lub gdy skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Przytoczone przesłanki ustawowe stanowią więc obligatoryjny i nieodzowny
element oceny w stadium postępowania kasacyjnego. Badanie ich na podstawie
i w zakresie, przedstawionego w skardze kasacyjnej, uzasadnienia wniosku
o przyjęcie jej do rozpoznania doprowadziło Sąd Najwyższy do konkluzji,
że w sprawie nie wystąpiła wskazana w skardze kasacyjnej przesłanka
wymieniona w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.
Skarżący błędnie utożsamił przesłankę wystąpienia istotnego zagadnienia
prawnego z potrzebą dokonania przez Sąd Najwyższy wykładni art. 410 § 2 k.c.,
ponieważ obie te przesłanki ustawodawca potraktował odrębnie w art. 3989
§ 1 pkt
1 i 2 k.p.c., a tym samym przesądził, że nie mogą one być ze sobą utożsamiane.
Ponadto powód powołał się werbalnie na rozbieżności w orzecznictwie sądów
co do wykładni art. 410 § 2 k.c. jednakże bez przykładowego choćby wskazania
orzeczeń sądowych, będących przejawem istnienia twierdzonych rozbieżności.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej
do rozpoznania, działając na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c.
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1
i § 3 k.p.c. oraz na podstawie § 6 pkt 6 w zw. z § 13 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia
3
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).