IV KO 85/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 85/12
POSTANOWIENIE
Dnia 5 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski (przewodniczący)
SSN Jarosław Matras
SSN Barbara Skoczkowska (sprawozdawca)
w sprawie zażalenia L. K. na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej z
dnia 30 czerwca 2012 r., o odmowie wszczęcia śledztwa,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej, na posiedzeniu bez udziału stron,
w dniu 5 grudnia 2012 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w K. o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu
sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 kpk
postanawia:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Prokurator Prokuratury Rejonowej postanowieniem z dnia 30 czerwca 2012
r., odmówił, na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k., wszczęcia śledztwa:
- „w sprawie niedopełnienia obowiązków przez Prezesa Sądu Apelacyjnego
w … w nieustalonym dniu w okresie od 23.11.2009 r. do 12.06.2012 r. na szkodę
L. K., tj. o czyn z art. 231 § 1 k.k.,
- w sprawie przyjmowania przez Prezesa Sądu Apelacyjnego w … korzyści
majątkowych lub osobistych w tym samym okresie czasu, tj. o czyn z art. 228 k.k.
wobec braku danych dostatecznie uzasadniających popełnienie przestępstwa.”
2
Na to postanowienie zażalenie wniósł L. K. Z uzasadnienia tego zażalenia
wynika, że skoro prokurator odmówił wszczęcia śledztwa, to oznacza, iż ukrywa on
dowody przed wymiarem sprawiedliwości, poświadcza nieprawdę w dokumentach,
nie dopełnia obowiązków służbowych oraz został skorumpowany.
Sąd Rejonowy w K., postanowieniem z dnia 12 października 2012 r., zwrócił
się w trybie art. 37 k.p.k. do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy o sygn. akt
III Kp … do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu. Sąd Rejonowy wskazał
w uzasadnieniu swojego wystąpienia, że „skarżący w piśmie inicjującym
postępowanie w sprawie jako osobę podejrzaną wskazał Prezesa Sądu
Apelacyjnego w (…) i w ocenie społecznej czymś zapewne dalece niewłaściwym
byłoby dokonywanie przez sędziów tutejszego sądu analizy prawidłowości,
zasadności i legalności postępowania osoby, która pełni funkcję Prezesa i posiada
szerokie uprawnienia nadzorcze”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie. Argumenty podniesione przez Sąd
Rejonowy w wystąpieniu nie wskazują na to, aby w sądzie tym brak było warunków
do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny. Analiza akt bowiem wskazuje, że
właściwy miejscowo Sąd posiada zdolność do rozpoznania sprawy z zachowaniem
zasady bezstronności. Przede wszystkim należy podkreślić, że w tej skarżonej
decyzji procesowej nie rozstrzygano o sprawstwie jakiegokolwiek czynu Prezesa
Sądu Apelacyjnego, chociażby z uwagi na brak prawomocnej uchwały sądu
dyscyplinarnego zezwalającej na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej, a
więc Prezes nie występuje w sprawie jako uczestnik postępowania. Zarzuty mu
stawiane przez L. K. dotyczą natomiast braku jego wpływu, w drodze nadzoru, na
pracę orzeczniczą innych sędziów. Zauważyć natomiast należy, iż sędziowie są
niezawiśli w swoich decyzjach, a próba wpływu na nich, byłaby właśnie
przekroczeniem uprawnień osoby pełniącej funkcje administracyjne. Podważanie
autorytetu konkretnego sądu, pomawianie jego sędziów lub uwłaczanie ich
godności, nie może skutkować zmianą właściwości miejscowej sądów. Przesłanki
pozwalające na zastosowanie instytucji określonej w art. 37 k.p.k. nie mogą
podlegać wykładni rozszerzającej, a nadmierne jej wykorzystywanie może w
praktyce podważać zaufanie do niezależności sądów i niezawisłości sędziów, na co
wielokrotnie wskazywał w swoich orzeczeniach Sąd Najwyższy.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie
3
POSTANOWIENIE
Dnia 5 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski (przewodniczący)
SSN Jarosław Matras
SSN Barbara Skoczkowska (sprawozdawca)
w sprawie zażalenia L. K. na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej z
dnia 30 czerwca 2012 r., o odmowie wszczęcia śledztwa,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej, na posiedzeniu bez udziału stron,
w dniu 5 grudnia 2012 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w K. o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu
sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 kpk
postanawia:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Prokurator Prokuratury Rejonowej postanowieniem z dnia 30 czerwca 2012
r., odmówił, na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k., wszczęcia śledztwa:
- „w sprawie niedopełnienia obowiązków przez Prezesa Sądu Apelacyjnego
w … w nieustalonym dniu w okresie od 23.11.2009 r. do 12.06.2012 r. na szkodę
L. K., tj. o czyn z art. 231 § 1 k.k.,
- w sprawie przyjmowania przez Prezesa Sądu Apelacyjnego w … korzyści
majątkowych lub osobistych w tym samym okresie czasu, tj. o czyn z art. 228 k.k.
wobec braku danych dostatecznie uzasadniających popełnienie przestępstwa.”
2
Na to postanowienie zażalenie wniósł L. K. Z uzasadnienia tego zażalenia
wynika, że skoro prokurator odmówił wszczęcia śledztwa, to oznacza, iż ukrywa on
dowody przed wymiarem sprawiedliwości, poświadcza nieprawdę w dokumentach,
nie dopełnia obowiązków służbowych oraz został skorumpowany.
Sąd Rejonowy w K., postanowieniem z dnia 12 października 2012 r., zwrócił
się w trybie art. 37 k.p.k. do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy o sygn. akt
III Kp … do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu. Sąd Rejonowy wskazał
w uzasadnieniu swojego wystąpienia, że „skarżący w piśmie inicjującym
postępowanie w sprawie jako osobę podejrzaną wskazał Prezesa Sądu
Apelacyjnego w (…) i w ocenie społecznej czymś zapewne dalece niewłaściwym
byłoby dokonywanie przez sędziów tutejszego sądu analizy prawidłowości,
zasadności i legalności postępowania osoby, która pełni funkcję Prezesa i posiada
szerokie uprawnienia nadzorcze”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie. Argumenty podniesione przez Sąd
Rejonowy w wystąpieniu nie wskazują na to, aby w sądzie tym brak było warunków
do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny. Analiza akt bowiem wskazuje, że
właściwy miejscowo Sąd posiada zdolność do rozpoznania sprawy z zachowaniem
zasady bezstronności. Przede wszystkim należy podkreślić, że w tej skarżonej
decyzji procesowej nie rozstrzygano o sprawstwie jakiegokolwiek czynu Prezesa
Sądu Apelacyjnego, chociażby z uwagi na brak prawomocnej uchwały sądu
dyscyplinarnego zezwalającej na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej, a
więc Prezes nie występuje w sprawie jako uczestnik postępowania. Zarzuty mu
stawiane przez L. K. dotyczą natomiast braku jego wpływu, w drodze nadzoru, na
pracę orzeczniczą innych sędziów. Zauważyć natomiast należy, iż sędziowie są
niezawiśli w swoich decyzjach, a próba wpływu na nich, byłaby właśnie
przekroczeniem uprawnień osoby pełniącej funkcje administracyjne. Podważanie
autorytetu konkretnego sądu, pomawianie jego sędziów lub uwłaczanie ich
godności, nie może skutkować zmianą właściwości miejscowej sądów. Przesłanki
pozwalające na zastosowanie instytucji określonej w art. 37 k.p.k. nie mogą
podlegać wykładni rozszerzającej, a nadmierne jej wykorzystywanie może w
praktyce podważać zaufanie do niezależności sądów i niezawisłości sędziów, na co
wielokrotnie wskazywał w swoich orzeczeniach Sąd Najwyższy.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie
3