UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. decyzją z dnia 26.07.2012r. znak (...) odmówił wnioskodawcy J. K. prawa do emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2009r. Nr 153.poz.1227 ze zm. ) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz.U. 1983r. Nr 8, poz. 43), ze względu na fakt, iż wnioskodawca do dnia 01.01.1999r. nie udokumentował okresu 15 lat pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy przyjął za udowodniony na dzień 01.01.1999r. staż sumaryczny w wymiarze 27 lat, 9 miesiące i 28 dni (w tym 27 lat, 9 miesięcy i 18 dni okresów składkowych oraz 10 dni okresów nieskładkowych) i uznał 11 lat, 9 miesięcy i 26 dni okresów pracy w warunkach szczególnych.

Wnioskodawca wniósł odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury w związku z jego zatrudnieniem w warunkach szczególnych przez okres 15 lat. Wskazał na nieuwzględniony przez organ rentowy wyroku Sądu Rejonowego w S., Wydział IV Gospodarczy z dnia 28 grudnia 2001r. (sygn. akt IV P 227/01) w przedmiocie ustalenia zatrudnienia strony odwołującej w warunkach szczególnych w okresie od 5.04.1988r. do 30.09.1993r. w pełnym wymiarze czasu pracy. Wyżej wymienioną decyzję zaskarżył w całości i zarzucił jej naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 6 k.p.a. w zw. z art. 123 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez działanie organu rentowego w sprzeczności z przepisami prawa - zarówno materialnego jak i procesowego; art. 7 k.p.a. w zw. z art. 123 usus poprzez nie podjęcie przez organ rentowy wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i do załatwienia sprawy oraz przedkładanie interesu Skarbu Państwa nad słuszny interes strony; art. 8 k.p.a. w zw. z art. 123 usus poprzez prowadzenie postępowania przez organ rentowy w sposób nie budzący zaufania obywateli do organów państwa i rozstrzygniecie wątpliwości na niekorzyść strony; art. 12 k.p.a. w zw. z art. 123 usus poprzez prowadzenie postępowania przez organ rentowy w sprzeczności z zasadami wnikliwości; art. 77 § l k.p.a. w zw. z art. 123 usus poprzez nie dokonanie prawidłowego zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego w postępowaniu przed organem rentowym; Ponadto zarzucił jej naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (zwana dalej ustawą emerytalną) w związku z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - poprzez odmowę przyznania stronie odwołującej prawa do świadczeń emerytalnych, pomimo, iż strona odwołująca osiągnęła wymagany staż pracy w warunkach szczególnych oraz udowodniła, iż w okresie od 5.04.1988r. do 30.09.1993r. w pełnym wymiarze czasu pracy była zatrudniona na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony - wykonując pracę w warunkach szczególnych. Wobec powyższego wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez przyznanie emerytury, zgodnie z wnioskiem strony odwołującej się z dnia 22.02.2012r. złożonym organowi rentowemu, ewentualnie o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz strony odwołującej się kosztów postępowania według norm przepisanych;

ZUS Oddział we W.w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia. Organ rentowy podał, iż do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie uwzględnił okresu od 05.04.1988r. do 30.09.1993r., z uwagi na brak świadectwa wykonywania prac w warunkach szczególnych wystawionego przez pracodawcę; nadmienił, iż wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 28.12.2001r. został wydany dla innych potrzeb niż ustalenie prawa do emerytury, a także nie uwzględnił okresu od 01.08.1995r. do 31.01.1996r., tj. okresu zatrudnienia na 1/2 etatu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Wnioskodawca J. K.urodził się w dniu (...) Na dzień wydawania zaskarżonej decyzji z dnia 26.07.2012r. wnioskodawca miał ukończone 60 lat.

W dniu 29.06.2012r. złożył wniosek o prawo do wcześniejszej emerytury.

Wnioskodawca ma udowodniony staż pracy w wymiarze 27 lat, 9 miesiące i 28 dni.

Strona pozwana nie uznała okresu pracy wnioskodawcy od 05.04.1988r. do 30.09.1993r. jako pracy w szczególnych warunkach.

Nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego oraz nie pozostaje w zatrudnieniu.

Wnioskodawca był zatrudniony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od 05.04.1988r. do 30.09.1993r. jako kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w Spółdzielni Pracy Budownictwa i Produkcji (...) w S.. W zakresie jego obowiązków było kierowanie samochodu cementowozu.

Dowód: akta emerytalne wnioskodawcy, akt sprawy Sądu Rejonowego S., sygn. akt IV P 227/01 na okoliczność ich treści i treści zapadłych orzeczeń, akta osobowe i kartoteki zarobkowe wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w Spółdzielni Pracy Budownictwa i Produkcji (...)w S.w okresie od 05.04.1988r. do 30.09.1993r., zeznania świadków J. P.(3:52 rozprawy z dnia 4.03.2013r.), S. G.(12:15 ww. rozprawy) i wnioskodawcy (18:23 ww. rozprawy).

Sąd dał wiarę, zeznaniom świadków: J. P. i S. G. oraz wnioskodawcy, że w okresie od 05.04.1988r. do 30.09.1993r. wnioskodawca wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę na stanowisku na stanowisku kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony o którym mowa w wykazie A w dziale VIII pkt.2 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wnioskodawca wykazuje ponad 15 letni okres pracy w szczególnych warunkach. Zeznania te są logiczne, spójne, nie budzą żadnych wątpliwości wzajemnie się uzupełniają i korelują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Wszyscy powyżsi świadkowie pracowali w spornym okresach z wnioskodawcą.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie.

W trakcie niniejszego postępowania Sąd, zmierzał do ustalenia czy wnioskodawcy przysługuje prawo do emerytury w myśl art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, mianowicie, czy zatrudnienie wnioskodawcy w okresie 5.04.1988r. do 30.09.1993r. było pracą świadczoną w szczególnych warunkach.

Zgodnie z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ubezpieczonemu, urodzonemu po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura jeżeli spełnili łącznie następujące warunki:

⚫: osiągnął w przypadku kobiety 60 lat,
⚫: nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego,
⚫: rozwiązał stosunek pracy w przypadku ubezpieczonego będącego

pracownikiem,

⚫: jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 17.12.1998r. o

emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych tj.

01.01.1999r. osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący dla

mężczyzn 25 lat, w tym okres zatrudnienia w szczególnych warunkach

lub w szczególnym charakterze, wykonywanego stale i w pełnym

wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku pracy,

wynoszącego co najmniej 15 lat.

W myśl § 2 ust. 1 wyżej cytowanego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, przez co najmniej 15 lat.

Zgodnie § 2 ust. 2 z okresy pracy, o których mowa w ust. 1 stwierdza zakład pracy, na podstawie dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

Jak wynika z dokonanych ustaleń, powód ukończył 60 lat. Łącznie udowodniony okres składkowy i nieskładkowy powoda 27 lat, 9 miesiące i 28 dni, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazał, że wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w okresach nieuwzględnionych przez organ rentowy pracował w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, a zatem spełnił wymóg posiadania na dzień 1 stycznia 1999 roku, co najmniej 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że decyzja organu rentowego nie jest prawidłowa. Niezasadnie organ rentowy nie uwzględnił do okresu pracy w szczególnych warunkach okresów 05.04.1988r. do 30.09.1993r. w Spółdzielni Pracy Budownictwa i Produkcji (...) w S.. Bowiem zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wykazał, iż wnioskodawca w spornym okresie 05.04.1988r. do 30.09.1993r. wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę na stanowisku kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony o którym mowa w wykazie A w dziale VIII pkt.2 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wnioskodawca wykazuje ponad 15 letni okres pracy w szczególnych warunkach.

Stwierdzić wypada, że postępowanie administracyjne przed organem rentowym cechuje się ograniczoną swobodą przy prowadzeniu postępowania dowodowego, albowiem zakres działania organu jest określony normą prawną, którą jest związany. W postępowaniu przed sądem za to istnieje możliwość wykazania określonych faktów na podstawie wszelkich dostępnych, a zgodnych z prawem, środków dowodowych. W sądowej procedurze z zakresu ubezpieczeń społecznych dopuszczalny jest w każdej sytuacji dowód ze świadków lub z przesłuchania stron na okoliczności faktyczne wymagające potwierdzenia według przepisów prawa ubezpieczeń społecznych, a nie tylko, gdy wymagany dokument został zgubiony, zniszczony lub utracony w inny sposób. W tym zakresie orzecznictwo przyjmuje, że pracownik ubiegający się o świadczenie z ubezpieczenia społecznego może w postępowaniu przed sądem ubezpieczeń społecznych wszelkimi dowodami wykazać okoliczność, do których zależą jego uprawnienia także wówczas, gdy z dokumentów wynika co innego (wyrok SN z dnia 6 września 1995r., II URN 23/95, OSNP 1996/5/77).

Z ustaleń wynika, w szczególności ze spójnych, wiarygodnych, nie budzących wątpliwości Sądu zeznań świadków J. P., S. G.i wnioskodawcy, że wnioskodawca w okresie od 05.04.1988r. do 30.09.1993r. wykonywał obowiązki kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony i warunki tej pracy należy zaliczyć do szczególnych. Na powyższą okoliczność wskazuje również zgromadzona dokumentacja osobowa. Na kilku angażach wyraźnie jest napisane, że wnioskodawca był kierowcą cementowozu. Ponadto wyrok Sądu Rejonowego w S., Wydział IV Gospodarczy z dnia 28 grudnia 2001r. (sygn. akt IV P 227/01) stanowi dowód pośredni, że wnioskodawca pełnił obowiązki kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Co się zaś tyczy świadectwa pracy z dnia 30.09.1993r., z którego wynika, że wnioskodawca w okresie spornym był zatrudniony na stanowisku kierowca, to jest oświadczeniem wiedzy, nie woli, jest wyłącznie dowodem na to, że pracodawca podpisał oświadczenie i jako takie nie może wiązać sądu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 17 października 2006 r. III AUa 504/06, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 25 listopada 1997 roku, III AUa 897/97, Apel.-W-wa 1998/1/4) - stanowi dokument prywatny, który Sąd winien ocenić według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego.

Ponadto fakt, że była to praca świadczona przez wnioskodawcę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obrazują świadectwa pracy, świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach oraz potwierdzają zeznania świadków.

Biorąc zatem pod uwagę dokonane ustalenia i przeprowadzone rozważania, Sad uznał za udowodnione przez wnioskodawcę, że posiada 15 letni okres pracy w warunkach szczególnych. Wobec tego zostały spełnione wszystkie przesłanki z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z § 4 ustawy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a zatem wnioskodawcy przysługuje prawo do wcześniejszej emerytury od dnia złożenia wniosku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd działając zgodnie z art. 477¹⁴§ 2 kodeksu postępowania cywilnego orzekł jak w sentencji.

O kosztach orzeczono na zasadzie art. 98 kpc i 99 kpc.

Sędzia

(...)

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE