UZASADNIENIE

Decyzją z 7 stycznia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił M. C. (1) prawa do emerytury po osiągnięciu 60 roku życia, z uwagi na nieudowodnienie przez niego okresu 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Organ rentowy uznał bowiem za udowodnione przez ubezpieczonego wyłącznie 4 lata, 5 miesięcy i 22 dni takiej pracy.

M. C. (1)zaskarżył powyższą decyzję, wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazał, że poza uwzględnionym przez ZUS okresem w warunkach szczególnych pracował również w okresach: od 26 marca 1971 r. do 31 grudnia 1975 r. - w (...) Kombinacie (...)w S.Oddziale w D.; od 1 stycznia 1976 r. do 30 czerwca 1981 r. - w Zakładzie (...)w W.- (...) w D.; od 1 lipca 1981 r. do 30 czerwca 1985r. - w (...) Przedsiębiorstwie (...)w C., przy czym we wszystkich tych przedsiębiorstwach był zatrudniony na stanowisku betoniarza. Zwrócił nadto uwagę, że przez blisko 9 lat pracował w warunkach szczególnych w (...)w D..

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości, podtrzymując argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. C. (1)urodził się (...)roku. Jego łączny staż ubezpieczeniowy (udowodnione okresy składkowe i nieskładkowe) na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosił 27 lat, 9 miesięcy i 3 dni.

Ubezpieczony nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego.

Wniosek o emeryturę złożył w organie emerytalnym w dniu 19 grudnia 2012 roku. W tym czasie nie pozostawał w zatrudnieniu.

Okoliczności niesporne, a nadto dowody:

- wniosek o ustalenie prawa do emerytury – k. 1-3 plik I akt ZUS O/S.;

- oświadczenie - k. 6 plik I akt ZUS O/S.;

- kwestionariusz osobowy - k. 8 plik I akt ZUS O/S.;

- świadectwa pracy - k.9 plik I akt ZUS O/S., k. 9-11, 13 plik (...);

- raport ustalenia uprawnień do świadczenia – k. 17 plik I akt ZUS O/S..

M. C. (1) pracował w warunkach szczególnych w okresie od 6 czerwca 1994 r. do 30 listopada 2002 r. w Nadleśnictwie D. na stanowisku mechanika (praca w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych), co dało łącznie 4 lata 5 miesięcy i 22 dni stażu pracy w warunkach szczególnych.

Niesporne, a nadto dowody:

- świadectwa wykonywania prac w warunkach szczególnych – k. 10 plik I akt ZUS O/S.;

- raport ustalenia uprawnień do świadczenia – k. 17 plik I akt ZUS O/S..

W okresie od 26 marca 1971 r. do 31 grudnia 1975 r. ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Kombinacie (...)w S.Oddziale w D.((...) w D.) na stanowisku betoniarza. Przez pierwsze 3 lata miał jednak faktycznie powierzone obowiązki konserwatora mechanika, jednak najpóźniej od 1 stycznia 1974 r. został na stałe przeniesiony do pracy na produkcji jako betoniarz.

Niesporne, a nadto dowody:

- świadectwo pracy z 9.01.1976 r. - k. 9 plik (...);

- zeznania ubezpieczonego M. C. (1)- k. 53-53v w zw. z k. 55 akt sądowych;

- zeznania świadka J. C. - k. 54-54v akt sądowych;

- zeznania świadka Z. M. - k. 54v-55 akt sądowych;

- legitymacja ubezpieczeniowa - k. 6 plik (...).

W okresie od 1 stycznia 1976 r. do 30 czerwca 1981 r. (tj. przez 5 lat i 6 miesięcy) ubezpieczony zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy w Kombinacie (...)w W.- (...)w D.na stanowisku betoniarza prefabrykatów.

Niesporne, a nadto dowody:

- świadectwo pracy z 30.06.1981 r. - k. 10 plik (...);

- akta osobowe ubezpieczonego w Kombinacie (...): koperta k. 36: karta spawacza, angaże z 1979 r., z 1980 r., 1981 r.;

- zeznania świadka J. C. - k. 54-54v akt sądowych;

- zeznania świadka Z. M. - k. 54v-55 akt sądowych.

W okresie od 1 lipca 1981 r. do 30 czerwca 1985r. (tj. przez 4 lata) ubezpieczony zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Przedsiębiorstwie (...) w C. na stanowisku betoniarza. W tym czasie uzyskał tytuł mistrza w zawodzie betoniarza.

W końcowym okresie zatrudnienia, od 17 lipca 1984 r., ubezpieczonemu zostały powierzone w ramach zastępstwa na czas choroby innego pracownika - obowiązki kierownika betoniarni. Do jego obowiązków należało wówczas dodatkowo sprawowanie bezpośredniego nadzoru nad pracownikami betoniarni.

Niesporne, a nadto dowody:

- świadectwo pracy z 30.06.1985 r. - k. 11 plik (...);

- akta osobowe ubezpieczonego w Kombinacie (...): koperta k. 36: dyplom mistrza z 17.05.1984 r., angaż z 17.07.1984 r.;

- dyplom mistrza w zawodzie betoniarz z 17.05.1984 r. - k. 52 akt sądowych;

- zeznania świadka J. C. - k. 54-54v akt sądowych.

W okresie od 1 lipca 1985 r. do 31 maja 1994 r. M. C. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Ośrodku (...) w S., najpierw na stanowisku spawacza oraz co najmniej od dnia 1 września 1991 r. - mechanika napraw pojazdów samochodowych.

Ubezpieczony w 1974 r. ukończył kurs spawania elektrycznego. Na stanowisku spawacza zajmował się spawaniem elektrycznym sprzętu - głównie przyczep.

Na terenie zakładu znajdował się warsztat, w którym znajdowało się 7 kanałów remontowych. Do obowiązków ubezpieczonego na stanowisku mechanika należało wykonywanie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy napraw pojazdów samochodowych - sprzętu do przewozu drewna - w kanałach remontowych w warsztacie. Kanał remontowy ubezpieczony opuszczał tylko po to, aby zjeść śniadania lub uprzątnąć stanowisko pracy. Sporadycznie zdarzało się, że ubezpieczony był kierowany do prac poza kanałem remontowym; były to jednak wyłącznie prace spawalnicze.

Dowody:

- świadectwo pracy z 31.05.1994 r. - k. 13 plik (...);

- akta osobowe ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w Ośrodku (...) w S.: koperta k. 26: umowa o pracę z 1.07.1985 r., zaświadczenie o przeszkoleniu BHP z 8.08.1985 r., angaż z 6.03.1987 r., z 15.09.1987 r., z 28.05.1988 r., z 11.12.1988 r., zaświadczenie o ukończeniu kursu mechanika samochodowego z 18.11.1989 r., angaż z 1.09.1991 r., z 30.09.1991 r.,

- akta osobowe ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w Kombinacie (...): koperta k. 36: karta spawacza;

- zeznania ubezpieczonego M. C. (1)- k. 53-53v w zw. z k. 55 akt sądowych;

- zeznania świadka A. B. - k. 53v-54 akt sądowych;

- zeznania świadka C. J. - k. 54v akt sądowych.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Stosownie do treści przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 153 poz.1227 z późn. zm., dalej jako: ustawa emerytalna) prawo do wcześniejszej emerytury jest szczególnym prawem ubezpieczonego, uwarunkowanym istnieniem dodatkowych okoliczności życiowych i tylko w przypadku ich zaistnienia możliwe jest odstąpienie od osiągnięcia powszechnie obowiązującego wieku emerytalnego. Zgodnie z przepisem art. 24 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a i 50e i 184.

W myśl przepisu art. 184 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej - ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 (co najmniej 25 lat dla mężczyzn).

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Z dniem 1 stycznia 2013 r. art. 184 ust. 2 został zmieniony przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw, uzyskując brzmienie: emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.". Aktualnie - od dnia 1 stycznia 2013 r. - ustawodawca nie uzależnia więc możliwości przyznania prawa do wcześniejszej emerytury od rozwiązania stosunku pracy.

Wykaz prac zaliczanych do prac w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze zamieszczony został w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Przepis § 4 ust. 1 tego rozporządzenia stanowi przy tym, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W myśl przepisu §2 powołanego aktu prawnego, okresami pracy uzasadniającymi prawo do emerytury są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o którym mowa stwierdza przy tym zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 cytowanego rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

W załączniku do powyższego rozporządzenia, w Wykazie A w dziale V dotyczącym prac wykonywanych w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych, pod pozycją 4 jako prace w warunkach szczególnych wskazano prace zbrojarskie i betoniarskie; w dziale XIV, dotyczącym prac różnych pod pozycją 16 wskazano, że pracami w warunkach szczególnych są również „prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych”, w dziale XIV, dotyczącym prac różnych pod pozycją 12 wskazano zaś, że pracami w szczególnych warunkach są „prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym”.

Rozporządzenie z 7 lutego 1983r. jest aktem prawa powszechnego, odnoszącym się do pracowników wszystkich branż. Dodatkowo, w przepisie §1 ust. 2 zamieszczono jednak upoważnienie dla właściwych ministrów, kierowników urzędów centralnych oraz centralnych związków spółdzielczych do ustalenia - w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych - w podległych i nadzorowanych zakładach pracy stanowisk pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazach A i B. W praktyce upoważnienie to oznacza jednak tylko tyle, że poszczególni ministrowie mogli ewentualnie doprecyzować rodzaje owych stanowisk pracy; zarządzenia te nie mają jednak obecnie w żadnej mierze mocy wiążącej, a mogą być traktowane wyłącznie jako wskazówki interpretacyjne.

W przypadku branży, w jakiej zatrudniony był M. C. (1), określenia stanowisk pracy, na których wykonywana jest praca w warunkach szczególnych dokonał Minister Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych w zarządzeniu nr 9 z dnia 1 sierpnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty. W załączniku nr 1 do tego zarządzenia, w dziale nr V pod pozycją 4 w punktach 1-5 doprecyzowano, że do prac zbrojarskich i betoniarskich należą prace wykonywane na stanowiskach: zbrojarz, zbrojarz prefabrykatów, betoniarz, zestawiacz surowców i mieszanek, operator betoniarki - betoniarz.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawał fakt, że ubezpieczony ukończył 60 lat w dniu 19 stycznia 2013 roku, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego oraz że na dzień 31 grudnia 1998r. posiadał łącznie okresy składkowe i nieskładkowe przekraczające 25 lat. Organ rentowy zakwestionował jedynie możliwość przyjęcia na podstawie przedłożonych przez ubezpieczonego dokumentów, iż przez co najmniej 15 lat ubezpieczony pracował w warunkach szczególnych, wskazując na fakt nieprzedłożenia przez M. C. stosownych dokumentów – świadectw prac w warunkach szczególnych.

Mając to na uwadze, należy wskazać na utrwalony już w tej mierze pogląd wyrażany wielokrotnie przez Sąd Najwyższy (m.in. w uchwale z dnia 10 marca 1984 roku (wydanej w sprawie III UZP 6/84, opubl. LEX nr 14625), iż okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przewidziane przywołanym wyżej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., mogą być ustalane w postępowaniu odwoławczym przed Sądem także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy.

W tej sytuacji, w ramach postępowania dowodowego Sąd przeprowadził w sprawie szereg dowodów. Były nimi zarówno dowody z dokumentów zawartych w aktach emerytalnych ubezpieczonego, jak i w jego aktach osobowych dotyczących zatrudnienia w spornych zakładach pracy. Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji, stąd też Sąd ocenił je jako wiarygodne. Prymat wiarygodności przyznał Sąd także zeznaniom świadków oraz korespondującym z nimi zeznaniom ubezpieczonego. Oceniając zeznania świadków Sąd dostrzegł, iż były one spójne i znajdowały potwierdzenie w treści archiwalnych dokumentów znajdujących się w aktach osobowych M. C.; stąd też nie było możliwe uznanie, iż owe zeznania budzą jakiekolwiek wątpliwości co do ich wiarygodności.

W ocenie Sądu całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego daje podstawy do przyjęcia, że w warunkach szczególnych ubezpieczony był zatrudniony w okresach:

- co najmniej od 1 stycznia 1974r. do 31 grudnia 1975 r. - w (...) Kombinacie (...) w S. Oddziale w D., na stanowisku betoniarza,

- od 1 stycznia 1976 r. do 30 czerwca 1981 r. - w Zakładzie (...)w W.- (...) w D., na stanowisku betoniarza,

- od 1 lipca 1981 r. do 30 czerwca 1985r. - w (...) Przedsiębiorstwie (...) w C., na stanowisku betoniarza,

- od 1 lipca 1985 r. do najpóźniej 1 września 1991 r. - w Ośrodku (...) w S. Bazie Terenowej w D. jako spawacz,

- co najmniej od dnia 1 września 1991 r. – także w Ośrodku (...)w S. (...)w D.jako mechanik napraw pojazdów samochodowych, wykonujący pracę w kanale remontowym.

Powyższe okresy zatrudnienia ubezpieczonego znajdują potwierdzenie w świadectwach pracy oraz w dokumentacji znajdującej się w aktach osobowych ubezpieczonego ze spornych okresów zatrudnienia: w szczególności w szeregu angaży, legitymacji ubezpieczeniowej, jak również wyjaśnieniach ubezpieczonego i świadków.

Odnośnie okresów zatrudnienia na stanowisku betoniarza, wymaga podkreślenia że ubezpieczony legitymuje się „zwykłymi” świadectwami pracy, w których pracodawcy wpisali, iż stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace betoniarza, względnie betoniarza prefabrykatów. Powyższe w pełni potwierdzili także świadkowie oraz sam ubezpieczony, któremu Sąd w pełni dał wiarę. Na podkreślenie zasługuje bowiem fakt, że M. C.zeznając, nie zatajał okoliczności mogących niekorzystnie wpłynąć na rozstrzygnięcie sprawy. Pomimo bowiem, iż legitymował się „zwykłym” świadectwem pracy za okres od 26 marca 1971 r. do 31 grudnia 1975 r. (tj. czas zatrudnienia w (...) Kombinacie (...)w S.Oddziale w D. (...) w D.), w którym wpisano, iż przez cały okres zatrudnienia pracował tylko na stanowisku betoniarza, przyznał bowiem, że przez pierwsze 3 lata faktycznie miał powierzone obowiązki konserwatora- mechanika, a dopiero od roku 1974 przeszedł do pracy na produkcji jako betoniarz. Datę rozpoczęcia wykonywania pracy na stanowisku betoniarza (1 stycznia 1974 r.) Sąd ustalił przy tym w oparciu zarówno o zeznania ubezpieczonego, jak i świadków Z. M.i J. C., którzy także potwierdzili, że już w roku 1974 ubezpieczony na pewno pracował jako betoniarz. Nie bez znaczenia był również fakt, iż w legitymacji ubezpieczeniowej M. C.pracodawca wpisał, że zajmował on stanowisko konserwatora tylko w latach 1971-1972; natomiast od roku 1973 zajmowane przez M. C.stanowisko określił tam jako „betoniarz”. Zapisy te niewątpliwie więc potwierdzają wersję ubezpieczonego. Skoro zatem w dokumencie tym wskazano, że ubezpieczony był betoniarzem już w 1973 r., to – wobec problemów z ustaleniem dokładnej daty początkowej - Sąd na potrzeby ustalenia wymiaru stażu pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych przyjął, że z całą pewnością ubezpieczony pracował jako betoniarz już od 1 stycznia 1974 r. – aż do 30 czerwca 1985r., bowiem we wszystkich kolejnych zakładach pracy zajmował już tylko wyłącznie stanowisko betoniarza, wykonując jedynie prace zbrojarskie i betoniarskie, o jakich mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., w wykazie A w dziale V dotyczącym prac wykonywanych w budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych, pod pozycją 4.

W ocenie Sądu do stażu pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych należało również zaliczyć okres jego zatrudnienia od 1 lipca 1985 r. do 31 maja 1994r. w Ośrodku (...)w S. (...)w D., na stanowiskach spawacza oraz - co najmniej od 1 września 1991 r. - mechanika napraw pojazdów samochodowych.

Odnośnie pracy ubezpieczonego jako spawacz, zarówno M. C., jak i świadkowie (A. B., C. J.) potwierdzili, że w tym czasie ubezpieczony zajmował się stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wyłącznie spawaniem elektrycznym - spawając głównie przyczepy. Sąd zwrócił przy tym uwagę, że ubezpieczony miał w tym czasie stosowne kwalifikacje do wykonywania prac spawalniczych, bowiem już w 1974 r. ukończył kurs spawania elektrycznego.

Z kolei jeśli chodzi o wykonywanie przez M. C. pracy mechanika napraw pojazdów samochodowych w kanałach remontowych, to także i w tym przypadku sam ubezpieczony, jak i świadkowie (A. B. i C. J.) potwierdzili, że na terenie zakładu znajdował się warsztat, w którym znajdowało się 7 kanałów remontowych oraz opisali, że do obowiązków ubezpieczonego należało wówczas wykonywanie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy napraw pojazdów samochodowych - sprzętu do przewozu drewna - w kanałach remontowych w warsztacie. Podkreślali, iż kanał remontowy ubezpieczony w czasie dniówki roboczej opuszczał tylko po to, aby zjeść śniadanie lub uprzątnąć stanowisko po zakończonej pracy. Zwracali także uwagę, że sporadycznie zdarzało się, iż ubezpieczony był kierowany do prac poza kanałem remontowym, zaznaczając jednakże, iż chodziło wyłącznie o wykonywanie prac spawalniczych (a więc także prac będących pracami w warunkach szczególnych)..

Nie uszło przy tym uwadze Sądu, że z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego wynikało, że podczas zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w C., w końcowym okresie zatrudnienia (od 17 lipca 1984 r.) M. C. powierzono - w ramach zastępstwa na czas choroby innego pracownika - obowiązki kierownika betoniarni. Jednocześnie otrzymał on zakres obowiązków, z którego wynikało, że do jego obowiązków w tym czasie należało sprawowanie bezpośredniego nadzoru nad pracownikami betoniarni. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał więc, że sama w sobie okoliczność, iż ubezpieczony był kierownikiem betoniarni od 17 lipca 1984 r. nie stanowiła przeszkody, by także okres pracy po tej dacie uznać za okres wykonywania pracy w warunkach szczególnych. W powoływanym bowiem wyżej rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przewidziano, iż pracami w warunkach szczególnych są także prace związane bezpośrednio z nadzorowaniem pracowników wykonujących prace wymienionych w załączniku do rozporządzenia. W szczególności w dziale XIV, dotyczącym prac różnych, pod pozycją 24 wprost wskazano, że pracami w warunkach szczególnych są również prace polegające na „kontroli międzyoperacyjnej, kontroli jakości produkcji i usług oraz dozorze inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie”.

Na marginesie jednak trzeba zauważyć, że nawet gdyby hipotetycznie przyjąć, że okresu pełnienia obowiązków kierownika betoniarni nie można by uznać za okres pracy w warunkach szczególnych, to i tak nie zmieniłoby to rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Kierownikiem betoniarni ubezpieczony był bowiem wyłącznie w okresie od 17 lipca 1984 r. do 30 czerwca 1985 r., natomiast w niniejszym postępowaniu udowodnił, że z pewnością pracował w warunkach szczególnych w okresach: od 6 czerwca 1994 r. do 31 grudnia 1998 r. (niesporne) – tj. przez 4 lata, 5 miesięcy i 22 dni; od 1 stycznia 1974 r. do 31 grudnia 1975 r. – tj. przez 2 lata; od 1 stycznia 1976 r. do 30 czerwca 1981 r., tj. przez 5 lat i 6 miesięcy; od 1 lipca 1981 r. do 16 lipca 1984 r., tj. przez 3 lata i 16 dni; od 1 lipca 1985 r. do 31 sierpnia 1991 r., tj. przez 6 lat i 2 miesiące oraz od 1 września 1991 r. do 31 maja 1994 r., tj. przez 2 lata i 9 miesięcy, co dało łącznie ponad 20 lat pracy w warunkach szczególnych.

W myśl przepisu art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2. Ubezpieczony wniosek o emeryturę złożył w dniu w dniu 19 grudnia 2012 roku, zaś 60 lat ukończył w dniu 19 stycznia 2013 r.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 477¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał M. C. (1) prawo do emerytury od osiągnięcia wieku emerytalnego, tj. od 19 stycznia 2013 r.

Przewodnicząca:	SSO Monika Miller-Młyńska
Protokolant:	sekr.sądowy Katarzyna Herman

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE