POSTANOWIENIE

Dnia 19 grudnia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym :

Przewodniczący:	SSA Dariusz Mazurek

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2014r.

na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa (...) Spółka Akcyjna w K.

przeciwko M. O.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 23 października 2014r., sygn. akt VI GC 238/14

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Rzeszowie oddalił wniosek pozwanego o zwolnienie go od kosztów sądowych w sprawie na podstawie art. 102 ust. 1 u.k.s.c.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy wskazał, że po przeanalizowaniu przedłożonego przez pozwanego oświadczenia uznał, że pozwany jest w stanie ponieść opłatę sądową od apelacji bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu siebie i rodziny. Pozwany uzyskuje miesięczny dochód w wysokości 8.000 zł, a jego żona w wysokości 3.000 zł. Jest właścicielem nieruchomości, jak i samochodów, szczegółowo wskazanych w oświadczeniu, posiada kredyty, których łączna rata wynosi 86.000 zł.

Z tego też względu, Sąd uznał, iż po stronie pozwanego nie zachodzą przesłanki do zwolnienia go od kosztów sądowych w sprawie, o których mowa jest w art. 102 u.k.s.c.

Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł pozwany domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Skarżący podniósł, że wobec braku zapłaty przez kilku głównych kontrahentów jego firma utraciła płynność finansową. To spowodowało, że został mu wypowiedziany kredyt obrotowy, co wiązało się ze spłatą kredytu w wysokości 800.000 zł. Obecnie jego firma nie przynosi zysku pozwalającego mu pokryć nawet bieżącą działalność gospodarczą. Nie jest zatem w stanie ponieść opłaty sądowej od apelacji bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu siebie i rodziny.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje :

Zażalenie pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( tj. Dz. U. z 2014r. Nr 1025) strona dokonująca czynności procesowej, od której należy pobrać opłatę sądową, co do zasady obowiązana jest ponieść te koszty, gdyż sprawy cywilne są prowadzone na koszt stron.

W sytuacjach wyjątkowych, a w stosunku do osób fizycznych, taką sytuację wyjątkową opisuje art. 102 ust. 1 cytowanej ustawy, może się ona ubiegać o zwolnienie od kosztów sądowych.

Sąd Okręgowy ustalając aktualną sytuację finansową pozwanego oparł się na danych zawartych przez niego w oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania.

Pozwany prowadzi działalność gospodarczą o znacznym zakresie, o czym świadczy choćby łączna wysokość miesięcznych rat kredytowych, które ciążą na pozwanym. Działalność tę pozwany prowadzi od 1990r. Zatem aktualny stan finansowy pozwanego, jako przedsiębiorcy, odzwierciedla sposób prowadzenia przez niego działalności przez okres kilkunastu lat i stanowi jego konsekwencje. Niewątpliwie na stan finansowy pozwanego, jako przedsiębiorcy wpływają inni jego kontrahenci, a przede wszystkim terminowe regulowanie przez nich zobowiązań. Utrata przez nich płynności finansowej (ogłoszenie upadłości przez jednego z głównych kontrahentów pozwanego) wpływa zapewne na stan finansowy pozwanego, jak twierdzi pozwany w zażaleniu. Jednakże prowadzenie racjonalnej polityki finansowej przez pozwanego leży w jego gestii, a skutki ewentualnego ryzyka związanego z prowadzeniem działalności na szerszą skalę, nie mogą być przerzucane na Skarb Państwa, a więc de facto innych obywateli.

Uiszczenie zatem opłaty sądowej od apelacji w wysokości 6.827 zł, obliczonej stosowanie do wartości przedmiotu zaskarżenia wskazanej w apelacji, mieści się w granicach możliwości finansowych pozwanego, skoro łączny miesięczny dochód jego i małżonki wynosi 11.000 zł.

Przerzucanie ciężaru ponoszenia kosztów sądowych na Skarb Państwa w sytuacji gdy skarżący w dalszym ciągu prowadzi działalność gospodarczą - jest nieuzasadnione.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do zmiany rozstrzygnięcia Sądu I instancji poprzez uwzględnienie wniosku pozwanego i dlatego też zażalenie jego oddalił na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.