UZASADNIENIE

Powód – P. G. - wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S. A. (...) w W. kwoty 12.015 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 sierpnia 2011r. i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu podał, że w wyniku kolizji z dnia 09.07.2011 r. doszło do uszkodzenia należącego do S. G. samochodu marki A. (...) o nr rejestracyjnym (...).

W toku postępowania likwidacyjnego, pozwany uznał swą odpowiedzialność z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W trakcie tego postępowania pozwana wypłaciła łącznie 9.021,87 zł. Według pozwanej koszt naprawy samochodu wynosi 7.939,46 zł – przy zastosowaniu 40% urealnienia na części oryginalne i zastosowaniu stawki 41 zł za roboczogodzinę. Kwota 1.082,41 zł to koszt wymiany reflektora. Między stronami nie ma sporu co do zakresu naprawy uszkodzonego pojazdu. Sporne są ceny części( i ewentualnie ich rodzaj) i wysokość stawki roboczogodziny.

W dniu 21.12.2013 r. S. G. zawarł umowę przelewu wierzytelności z K. D., której przedmiotem były roszczenia z tytułu szkody komunikacyjnej w/w pojeździe, a ten dnia 25.02.2014 r. zawarł kolejną umowę przelewu wierzytelności na rzecz P. G., który stał się podmiotem uprawnionym do dochodzenia zaniżonej części odszkodowania. Według powoda, koszty naprawy samochodu wynoszą 21.036,35 zł brutto. Dochodzone roszczenie stanowi różnicę miedzy w/w kwotą a wypłaconym odszkodowaniem.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 31 marca 2014r., sygn. akt VI GNc 294/14 Sąd Rejonowy w Wałbrzychu nakazał pozwanemu, aby zapłacił na rzecz powoda kwotę 12.015 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 sierpnia 2011r. oraz kwotę 2.568,- zł tytułem kosztów procesu.

W sprzeciwie od tego nakazu zapłaty, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. Potwierdził, że dnia 19.07.2011 r. doszło do uszkodzenia pojazdu marki A. (...) o nr rej.(...) poprzednika prawnego powoda. Pozwany przyjął odpowiedzialność za szkodę, przeprowadził postępowanie likwidacyjne i wypłacił uprawnionemu kwoty : 6.579,27 zł. dnia 22.08.2011 r., następnie kwotę 1.360,19 zł dnia 30.08.2011 r. i z tytułu wymiany reflektora kwotę 1.082,41 zł. Zdaniem pozwanej wypłacone odszkodowanie wyczerpuje wszelkie roszczenia z tytułu naprawienia szkody w pojeździe powstałej w wyniku kolizji.

Powód opiera swoje roszczenie na podstawie prywatnej kalkulacji, którą pozwany w całości kwestionuje.

Sąd ustalił.

W dniu 19.07.201r. uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki A. (...) rej. (...), należący do S. G..

Zakres uszkodzeń obejmował przetarcie prawego boku pojazdu na całej jego długości nad nadprożem. Zakres czynności potrzebnych do przywrócenia stanu sprzed zdarzenia nie był sporny między stronami.

Dowód: oceny techniczne pojazdu w aktach szkodowych (...)k. zapis na dyskietce k.43

Pozwany zapewniał sprawcy zdarzenia J. W. ochronę z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów.

W wyniku likwidacji szkody strona pozwana przyjęła wartość uszkodzeń na kwotę 9.021,87 zł i wypłaciła poszkodowanemu odszkodowanie w tej kwocie tytułem uzasadnionych kosztów naprawy uszkodzonego samochodu.

Dowód: bezsporne, rozliczenie szkody w powołanych wyżej aktach szkodowych, pisma k.11-13 akt

Dnia 18.12.2013 r. dokonano kalkulacji kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu A. (...) o nr rej. (...) przez (...) spólka z o.o. Wysokość kosztów naprawy określono tą kalkulacją na kwotę 21.036,35 zł.

Dnia 21.12.2013 r. K. D. zawarł ze S. G. umowę przelewu wierzytelności przynależną poszkodowanemu od strony pozwanej z tytułu szkody wynikłej ze zdarzenia z dnia 19.07.2011 r. K. D. tę wierzytelność przelał dalej dnia 25.02.2014 r. na rzecz P. G..

Dowód: kalkulacja k.19-21; umowy przelewu wierzytelności i zawiadomienie o przelewie k.11-18,.

Pismami z dnia 06.02.2014r. i 27.03.2014 r. pozwana odmówiła zapłaty odszkodowania w wyższej kwocie. Zadeklarowała polubowne zakończenie sprawy i wypłatę uzupełniającą do wysokości 14.000 zł. tj. dodatkowo kwotę 4.978,13 zł. Strona powodowa takiej propozycji nie przyjęła.

Dowód: stanowisko pozwanego w aktach szkodowych – k. 43

Powołany w sprawie- na wniosek powoda- biegły sądowy ustalił, że uzasadniony koszt naprawy w/w samochodu, przy zastosowaniu cen nowych, oryginalnych części A. oraz części porównywalnej jakości O i Q zgodnie z technologią producenta pojazdu i ceny robocizny stosowanej na lokalnym rynku (100 zł/ roboczogodzinę) wyniesie 19.065, 33 zł. brutto i pozwoli na przywrócenie stanu techniczno eksploatacyjnego pojazdu oraz uzyskanie oczekiwanych walorów estetycznych.

Dowód: opinia biegłego sądowego T. G. k. 56-83,

Strony nie wniosły do tej opinii jakichkolwiek uwag.

Sąd zważył:

powództwo zasługiwało na uwzględnienie w znacznej części.

Legitymacja czynna strony powodowej nie budziła wątpliwości Sądu. Powód nabył w drodze przelewu, wierzytelność przysługującą poszkodowanemu właścicielowi samochodu marki A. (...) o nr rej. (...) S. G.. Z kolei legitymacja bierna pozwanego wynika z przepisu art. 822 § 4 k.c.

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie zaoferowanych przez obie strony dowodów z dokumentów w postaci umów przelewu wierzytelności, pism określających wysokość przyznanego odszkodowania, oraz znajdujących się w aktach szkodowych: kosztorysów, dokumentacji zdjęciowej, pism odmawiających wypłaty dodatkowej – prawdziwości i rzetelności których żadna ze stron nie zaprzeczyła. Sąd przeprowadził także dowód z opinii biegłego na okoliczność rzeczywistych i uzasadnionych kosztów naprawy przedmiotowego samochodu.

W oparciu o przeprowadzone dowody, Sąd ustalił istotne okoliczności sprawy, a to udzielanie przez pozwanego ochrony ubezpieczeniowej sprawcy zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ należący do cedenta samochód, ustalenia przez tegoż pozwanego kosztów tej naprawy, a także zapłaconego przez pozwanego odszkodowania. Szereg powyższych okoliczności faktycznych, pozostawał między stronami w istocie niesporny, a kontrowersje między nimi ogniskował się na kosztach naprawy uszkodzonego pojazdu, a ściślej cenach części zamiennych i wartości robocizny. Wysokość uzasadnionych kosztów naprawy została ustalona w oparciu o opinię biegłego sądowego, która zdaniem sądu jest logiczna i spójna. Biegły w oparciu o dane dotyczące zakresu szkody w w/w pojeździe i szacowanych przez powoda kosztów jej usunięcia, oraz posiadaną wiedzę i doświadczenie, wskazał w jakim zakresie, zastosowane przez powoda ceny części zamiennych odpowiadają realiom rynkowym. Biegły przedstawił kalkulację kosztów naprawy przedmiotowego samochodu w dwóch wariantach, obejmujących zastosowanie części zamiennych oryginalnych (marki A.) , przy zastosowaniu cen części pochodzących od producenta pojazdu firmowego bez logo ( oznaczone znakiem „O” i „Q”) oraz ceny roboczogodziny stosowanej w warsztatach naprawczych na lokalnym rynku.

Pozwana nie wniosła zastrzeżeń co do treści przedmiotowej opinii.

Po myśli art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, przy czym wypłacone przez ubezpieczyciela odszkodowanie zasadniczo nie może być wyższe od poniesionej szkody (art. 824¹ § 1 k.c.). W przypadku uszkodzenia pojazdu, odszkodowanie winno obejmować uzasadnione koszty przywrócenia go do stanu poprzedniego. Przez koszty uzasadnione należy rozumieć takie, które odpowiadają realiom rynkowym, a przy tym zapewniają dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu zgodnie z wymogami technologicznymi i w sposób zapewniający jego późniejszą eksploatację ( vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003r., sygn. akt III CZP 32/03, OSNC z 2004r., Nr 4, poz. 51). W tych warunkach, nie zyskuje akceptacji ustalanie kosztów naprawy na poziomie ustalonym przez ubezpieczyciela, przy przyjęciu do naprawy części najtańszych ( np. reflektor ksenonowy) z najniższymi stawkami za roboczogodzinę.

Ustalając zakres odszkodowania , Sąd oparł się zatem na wnioskach z opinii biegłego, przyjmując że koszty tej naprawy , zgodnie z wymogami technologicznymi i w sposób zapewniający jego późniejszą eksploatację, wynoszą kwotę 19.065,33 zł brutto. Jest to kwota nieznacznie odbiegająca od ustalonych przez powoda uzasadnionych kosztów naprawy samochodu A. ( - 1971,02 zł.) Pozwany z tytułu odszkodowania zapłacił kwotę 9.021,87 zł. Do zapłaty pozostawała zatem kwota 10.043,46 zł. i do tej kwoty roszczenie powoda należało uznać za usprawiedliwione. W zakresie zaś kwoty 1971,02 zł. roszczenie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie i w tym zakresie podlegało oddaleniu ( pkt II ). W takim zaś wypadku, wartość należnego odszkodowania ustalona według cen części zamiennych i usług koniecznych do wykonania naprawy pojazdu, obejmuje mieszczący się w tych cenach podatek od towarów i usług ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002r., sygn. akt V CKN 908/00, LEX Nr 54365).

Od powyższej kwoty przysługują powodowi także odsetki ustawowe (art. 481 § 1 i 2 k.c.). Zgodnie z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie….. W konsekwencji od dnia następnego po upływie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody pozwany popadł w opóźnienie ze spełnieniem świadczenia co uprawnia powoda do żądania odsetek. Pozwana nie kwestionowała daty od której powód domagał się odsetek, a co za tym idzie, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda odsetki od zasądzonego roszczenia od dnia 20.08.2011 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. i art. 98 § 1 i 3 k.p.c.

Powód utrzymał się ze zgłoszonym żądaniem w 83.5% (pozwany wygrał spór w około 16,5%). Stronom przysługuje zatem zwrot kosztów procesu adekwatnie do zakresu, w jakim wygrały spór. Powód poniósł koszty procesu w łącznej wysokości 3.938,60 zł , w tym: opłata sądowa od pozwu w wysokości 601 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2.400 zł (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – tekst jednolity Dz. U. 2013 r. poz. 490 ), 17 zł. jako opłata skarbowa uiszczona od pełnomocnictwa oraz 920,60 zł. jako koszty sporządzenia opinii biegłego. Pozwany poniósł koszty procesu w wysokości 2.417 zł, na które składają się: koszty zastępstwa procesowego w kwocie 2.400 zł oraz 17 zł. jako koszty opłaty od pełnomocnictwa .

Uwzględniając zakres, w jakim każda ze stron wygrała spór, powodowi przysługują koszty procesu w wysokości 3.308,42 zł zaś pozwanemu w wysokości 398,80 zł co po wzajemnym zbilansowaniu daje kwotę bliską 2.910 zł. należną powodowi. Co za tym idzie, należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda wskazaną wyżej kwotę tytułem kosztów procesu, o czym orzeczono w pkt III wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE