Sygn. akt II Ca 1299/14
Dnia 11 grudnia 2014 r.
Sąd Okręgowy w Kielcach II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie:
Przewodniczący: SSO Cezary Klepacz
Protokolant: st. prot. sąd. Beata Wodecka
po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2014 r. w Kielcach na rozprawie
sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w W.
przeciwko G. G.
o zapłatę
na skutek apelacji powoda
od wyroku Sądu Rejonowego w Sandomierzu
z dnia 8 września 2014 r. sygn. I C 526/14
zmienia zaskarżony wyrok w całości i zasądza od G. G. na rzecz (...) Sp. z o.o. w W. kwotę 944,50 (dziewięćset czterdzieści cztery i 50/100) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 21 marca 2014 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 234,95 (dwieście trzydzieści cztery i 95/100) złotych tytułem kosztów procesu; zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego i oddala wniosek powoda o zasądzenie tych kosztów w pozostałej części.
Sygn. akt II Ca 1299/14
Wyrokiem z dnia 8 września 2014 r., sygn. akt I C 526/14 upr., Sąd Rejonowy w Sandomierzu oddalił powództwo (...) spółki z o.o. w W. przeciwko G. G. o zapłatę kwoty 944,50 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu (21 marca 2014 r. – k.42) i kosztami procesu oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 197 zł tytułem kosztów procesu.
Apelację od tego orzeczenia złożył powód, wnosząc o jego zmianę i uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym według czterokrotności stawki minimalnej.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje.
Apelacja zasługuje na uwzględnienie.
Prawidłowo Sąd Rejonowy przyjął, iż powód wykazał wysokość dochodzonej należności głównej i skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w płatności tej należności, co wynika ze szczegółowych ustaleń zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku (k.70-70v.). Nie ulega też wątpliwości, że w sprawie nie zachodziła powaga rzeczy osądzonej, bowiem poprzednia sprawa tocząca się między tymi samymi stronami o to samo roszczenie (sygn. akt I C 563/12 upr.) zakończyła się prawomocnym umorzeniem postępowania, a nie wydaniem wyroku (art. 366 k.p.c.).
Odnosząc się do zgłoszonego przez pozwanego w toku postępowania zarzutu przedawnienia roszczenia, podnieść należy, iż w tym zakresie ma zastosowanie przepis art. 118 k.c. Błędnie jednak uznał Sąd pierwszej instancji, że w rozpoznawanej sprawie przyjąć należy trzyletni termin przedawnienia, bowiem świadczenie należne uczelni zostało określone jako opłata semestralna w kwocie 1.560 zł, a zatem wiadomo było od początku jaka jest jego całkowita wysokość, jedynie zaś płatność określono w miesięcznych ratach (§ 7 ust. 1 i 2 umowy – k.22v.), a zatem nie jest to świadczenie okresowe. Niczego nie zmienia w tym zakresie sformułowanie zawarte w § 8 ust. 1 umowy, że przyjęcie rezygnacji z nauki nie powoduje zwrotu wniesionych opłat miesięcznych do dnia rezygnacji, bowiem jest to jedynie kwestia redakcyjna, skoro § 7 ust. 2 stanowi wyraźnie o wpłacie należnej kwoty tytułem opłaty semestralnej w sześciu równych miesięcznych ratach.
Tym samym, termin przedawnienia roszczenia zgłoszonego przez powoda wynosi dziesięć lat, co oznacza, że roszczenie to nie uległo przedawnieniu.
Mając to na względzie, zmieniono zaskarżony wyrok na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. i uwzględniono powództwo w całości oraz zasądzono od pozwanego na rzecz powoda koszty procesu: za pierwszą instancję w kwocie 234,95 zł (30 zł tytułem opłaty od pozwu, 180 zł jako wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym, 17 zł opłaty od pełnomocnictwa i 7,95 zł tytułem kosztów przesyłek – pozew, k.2v.) i za postępowanie apelacyjne w kwocie 120 zł (opłata od apelacji – 30 zł i wynagrodzenie pełnomocnika – 90 zł), zgodnie z art. 98 § 1 i 3, 99, 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c., przy uwzględnieniu § 6 pkt 2 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzania Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 490).
Nie znajduje żadnego uzasadnienia wniosek powoda o przyznanie wynagrodzenia w wysokości czterokrotności stawki minimalnej, bowiem nie przemawia za tym ani nakład pracy pełnomocnika, ani charakter rozpoznawanej sprawy (§ 2 ust. 1 cyt. rozp.).