Sygnatura akt IIK 760/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2013 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Rembiasz

Protokolant: Małgorzata Posłuszna

w obecności Asesora Prokuratury Rejonowej w Bystrzycy Kłodzkiej Pawła Rapacz

po rozpoznaniu dnia 30 października 2012 roku, 11 grudnia 2012 roku, 15 stycznia 2013 roku, 19 lutego 2013 roku, 16 kwietnia 2013 roku sprawy karnej

1. A. B.

urodzonego (...) w B.

syna K. i T. z domu K.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 20 lipca 2012 roku w L. , woj. (...) groził pozbawieniem życia R. P. , która to groźba wzbudziła w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę , że zostanie spełniona, jednocześnie znieważając pokrzywdzonego słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe , przy czym czynu tego dopuścił się publicznie z oczywiście błahego powodu , okazując rażące lekceważenie porządku prawnego ,-

to jest o czyn z art. 190§1kk i art. 216§1kk w zw. z art. 11§2kk w zw. z art. 57a kk

II. w tym samym miejscu i czasie jak w pkt I groził J. P. (1) zniszczeniem , uszkodzeniem mienia, przy czym groźba ta wzbudziła uzasadnioną obawę , że zostanie spełniona , jednocześnie znieważając pokrzywdzoną słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, przy czym czynu tego dopuścił się publicznie z oczywiście błahego powodu okazując rażące lekceważenie porządku prawnego ,-

to jest o czyn z art. 190§1kk i art. 216§1kk w zw. z art. 11§2kk w zw. z art. 57a kk

III. w dniu 20 lipca 2012 roku w L., woj. (...) , dokonał zniszczenia dwóch szyb okiennych o wartości 300 zł poprzez ich wybicie w następstwie rzucenia w szyby butelką po piwie , działając na szkodę A. U. przy czym czynu tego dopuścił się publicznie z oczywiście błahego powodu , okazując rażące lekceważenie porządku prawnego ,-

to jest o czyn z art. 288§1kk w zw. z art. 57a kk

IV. w nieustalonym dniu czerwca 2012 roku w L., woj. (...) znieważał słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe A. U., przy czym tego dopuścił się publicznie z oczywiście błahego powodu , okazując rażące lekceważenie porządku prawnego ,-

to jest o czyn z art. 216§1kk w zw. z art. 57a kk

V. w nieustalonym dniu lipca 2012 roku w L., woj. (...) znieważał słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe A. U. przy czym czynu tego dopuścił się publicznie z oczywiście błahego powodu , okazując rażące lekceważenie porządku prawnego ,-

to jest o czyn z art. 216§1kk w zw. z art. 57a kk

VI. w nieustalonym dniu lipca 2012 roku w L. , woj. (...) groził W. U. pozbawieniem życia i uszkodzeniem mienia, przy czym groźba ta wzbudziła uzasadnioną obawę , że zostanie spełniona jednocześnie znieważając pokrzywdzonego słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe,-

to jest o czyn z art. 190§1kk i art. 216§1kk w zw. z art. 11§2kk

VII. w dniu 20 lipca 2012 roku w L. na trasie pomiędzy L. a K. woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem , groził pozbawieniem życia , pobiciem J. G. , przy czym groźba ta wzbudziła w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę , że zostanie spełniona,-

to jest o czyn z art. 190§1kk w zw. z art. 12kk

VIII. w tym samym miejscu i czasie jak w pkt VII woj. (...) , działając w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem , groził pozbawieniem życia, pobiciem M. W. (1) , przy czym groźba ta wzbudziła w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę , że zostanie spełniona,-

to jest o czyn z art. 190§1kk w zw. z art. 12kk

IX. w tym samym miejscu i czasie jak w pkt VII , znieważał słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe funkcjonariuszy Policji mł asp J. G., mł asp M. W. (1) oraz funkcjonariusza Straży Miejskiej B. B. (1) podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych ,-

to jest o czyn z art. 226§1kk

oraz

2. M. G. (1)

syna Z. i W. z domu J.

urodzonego (...) w B.

o to , że

X. w dniu 20 lipca 2012 roku w L. , woj. (...) dokonał zniszczenia dwóch szyb okiennych o wartości 300 zł przez ich wybicie ręką i nogą , czym działał na szkodę J. P. (1) , przy czym czynu tego dopuścił się publicznie z oczywiście błahego powodu okazując rażące lekceważenie porządku prawnego ,-

to jest o czyn z art. 288§1kk w zw. z art. 57a kk

XI. w tym samym miejscu i czasie jak w pkt I groził R. P. pozbawieniem życia, pobiciem , przy czym groźba ta wzbudziła w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę , że zostanie spełniona, jednocześnie znieważając pokrzywdzonego słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe , przy czym czynu tego dopuścił się publicznie z oczywiście błahego powodu , okazując rażące lekceważenie porządku prawnego ,-

to jest o czyn z art. 190§1kk i art. 216§1kk w zw. z art. 11§2kk w zw. z art. 57a kk

XII. w nieustalonym dniu czerwca 2012 roku w L. , woj. (...) znieważał słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe A. U. , przy czym czynu tego dopuścił się publicznie z oczywiście błahego powodu , okazując rażące lekceważenie porządku prawnego ,-

to jest o czyn z art. 216§1kk w zw. z art. 57a kk

XIII. w nieustalonym dniu lipca 2012 roku w L. , woj. (...) znieważał słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe A. U. , przy czym czynu tego dopuścił się publicznie z oczywiście błahego powodu , okazując rażące lekceważenie porządku prawnego ,-

to jest o czyn z art. 216§1kk w zw. z art. 57a kk

XIV. w nieustalonym dniu lipca 2012 roku w L. , woj. (...) groził W. U. pozbawieniem życia i uszkodzeniem mienia, przy czym groźba ta wzbudziła uzasadnioną obawę , że zostanie spełniona jednocześnie znieważając pokrzywdzonego słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe,-

to jest o czyn z art. 190§1kk i art. 216§1kk w zw. z art. 11§2kk

XV. w dniu 20 lipca 2012 roku w L. na trasie pomiędzy L. a K. woj. (...) , działając w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem , groził pozbawieniem życia , pobiciem J. G. , przy czym groźba ta wzbudziła w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę , że zostanie spełniona,-

to jest o czyn z art. 190§1kk w zw. z art. 12kk

XVI. w dniu 20 lipca 2012 roku woj. (...) działając w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem , groził pobiciem M. W. (1) , przy czym groźba ta wzbudziła w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę , że zostanie spełniona,

to jest o czyn z art. 190§1kk w zw. z art. 12kk

XVII. w tym samym miejscu i czasie jak w pkt VII , znieważał słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe funkcjonariuszy Policji mł asp J. G., mł asp M. W. (1) oraz funkcjonariusza Straży Miejskiej B. B. (1) podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych ,-

to jest o czyn z art. 226§1kk w zw. z art. 12kk

I. oskarżonego A. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów:

a) opisanych w punktach I i II części wstępnej wyroku stanowiących występki z art. 190§1kk i art.216§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 57a kk i po przyjęciu, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 190§1kk i art.216§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 57a §1 kk za czyny te na podstawie art.190§1 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art.57a§1 kk i art. 91§1 kk wymierza mu karę 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności,-

b) opisanego w punkcie III części wstępnej wyroku z tym, ze przyjmuje, iż dokonał zniszczenia dwóch szyb okiennych o wartości 285 zł, to jest czynu stanowiącego występek z art.288§1 kk w zw. z art. 57a §1 kk i za to na podstawie art.288§1 kk w zw. z art. 57a§1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,-

c) opisanych w punktach IV i V części wstępnej wyroku stanowiących występki z art. 216§1 kk w zw. z art. 57a kk i po przyjęciu, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 216§1 kk w zw. z art. 57a §1 kk za czyny te na podstawie art.216§1 kk w zw. z art.57a§1 kk i art. 91§1 kk wymierza mu karę 6 ( sześciu) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego w okresie kary na podstawie art. 35§1 kk do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 ( trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym,-

d) polegającego na tym, że w nieustalonym dniu lipca 2012 roku w L. , woj. (...) znieważał W. U. słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe to jest czynu stanowiącego występek z art. 216§1 kk i za to na podstawie art. 216§1 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego w okresie kary na podstawie art. 35§1 kk do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 ( trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym,-

e) opisanych w punktach VII i VIII części wstępnej wyroku stanowiących występki z art. 190§1kk w zw. z art. 12 kk i po przyjęciu, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 190§1kk w zw. z art. 12 kk za czyny te na podstawie art.190§1 kk w zw. z art. 91§1 kk wymierza mu karę 6 ( sześć) miesięcy pozbawienia wolności,-

f) opisanego w punkcie IX części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 226§1 kk i za to na podstawie art.226§1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,-

II.oskarżonego M. G. (2) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów:

a) opisanego w punkcie X części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art.288§1 kk w zw. z art. 57a §1 kk i za to na podstawie art.288§1 kk w zw. z art. 57a§1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,-

b) opisanego w punkcie XI części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 190§1kk i art.216§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 57a §1kk i za to na podstawie art.190§1 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art.57a§1 kk wymierza mu karę 6 ( sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,-

c) opisanych w punktach XII i XIII części wstępnej wyroku stanowiących występki z art. 216§1 kk w zw. z art. 57a kk i po przyjęciu, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 216§1 kk w zw. z art. 57a §1kk i za to na podstawie art.216§1 kk w zw. z art.57a§1 kk i art. 91§1 kk wymierza mu karę 6 ( sześciu) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego w okresie kary na podstawie art. 35§1 kk do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 ( trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym,-

e) opisanych w punktach XV i XVI części wstępnej wyroku stanowiących występki z art. 190§1kk w zw. z art. 12 kk i po przyjęciu, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 190§1kk w zw. z art. 12 kk za czyny te na podstawie art.190§1 kk w zw. z art. 91§1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,-

f) opisanego w punkcie XVII części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 226§1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art.226§1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,-

III.na podstawie art.91§2 kk łączy kary pozbawienia wolności oraz ograniczenia wolności orzeczone wobec oskarżonego A. B. w punkcie I wyroku i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,-

IV.na podstawie art.91§2 kk łączy kary pozbawienia wolności oraz ograniczenia wolności orzeczone wobec oskarżonego M. G. (1) w punkcie II wyroku i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,-

V.na podstawie art.57a§2 kk orzeka od oskarżonego A. B. na rzecz pokrzywdzonych

- R. P. nawiązkę w wysokości 200(dwieście) złotych,-

- J. P. (1) nawiązkę w wysokości 200(dwieście) złotych,-

- A. U. 3 (trzy) nawiązki w wysokości po ( dwieście) złotych,-

VI.na podstawie art.57a§2 kk orzeka od oskarżonego M. G. (2) na rzecz pokrzywdzonych

- R. P. nawiązkę w wysokości 200(dwieście) złotych,-

- J. P. (1) nawiązkę w wysokości 200(dwieście) złotych,-

- A. U. 2 (dwie) nawiązki w wysokości po ( dwieście) złotych,-

VII.na podstawie art. 63§1kk zalicza obu oskarżonym na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności okresy zatrzymania od dnia 20 lipca 2012 roku do dnia 22 lipca 2012 roku,-

VIII.zwalnia oskarżonych w całości od ponoszenia kosztów sądowych a poniesione w sprawie wydatki zalicza na rachunek Skarbu Państwa.

Sygnatura akt IIK 760/12

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W nieustalonym dniu czerwca 2012 roku w pokrzywdzona A. U. szła ulicą (...) w L. w kierunku swojego mieszkania. Na wysokości budynku nr (...), znajdującego się na tej ulicy, oskarżeni A. B. i M. G. (1) wyszli przed budynek i bez żadnego powodu, publicznie, zaczęli wyzywać ją słowami wulgarnymi nazywając ją „ k... policyjną” oraz mówiąć do niej „jebać kur...”.

Na początku lipca 2012 roku sytuacja taka powtórzyła się, bowiem oskarżeni A. B. i M. G. (1), znajdując się w towarzystwie (...), spotkali pokrzywdzoną A. U. na trenie miasta L. i publicznie, bez żadnego powodu, zaczęli nazywać ją „k... policyjną, konfidentką” oraz oskarżali ją, że „sprzedaje na policji”.

Dowód: zeznania świadków

A. U., k.7,230-231

W lipcu 2012 roku w L. oskarżony A. B. wraz z M. G. (1) przyszli pod dom W. U. i zaczęli do niego krzyczeć, że spalą mu dom, nazywając go jednocześnie pedofilem, i „skur... synem” oraz zapowiadając, żeby nie pokazywał się na mieście. W. U. nie obawia się jednak gróźb wypowiadanych przez oskarżonego.

Dowód: zeznania świadków

W. U., k.36,85,181-182

W dniu 20 lipca 2012 roku około godziny 19.00 A. P. spotkał przed swoim domem oskarżonych A. B. i M. G. (1) i doszło między nimi do wymiany zdań, po której A. P. uciekł do mieszkania, w którym przebywali jego rodzice R. i J. P. (1) oraz jego dziewczyna J. P. (2). Oskarżeni pobiegli za A. P., weszli na klatkę schodową budynku pokrzywdzonych mocno kopiąc w drzwi wejściowe do klatki schodowej, po czym zaczęli dobijać się do drzwi mieszkania państwa P., szarpać za klamkę i krzyczeć, aby A. P. wyszedł do nich na zewnątrz. Oskarżeni nie zdołali wejść do mieszkania, ponieważ A. P. zamknął drzwi do mieszkania na zamek. Wobec braku reakcji A. P., oskarżeni wyszli z budynku i po wyjściu M. G. (1) podszedł do okna mieszkania P. i ręką wybił szybę, a następnie drugą z szyb wybił poprzez kopnięcie nogą.

Po wybiciu szyb oskarżeni nadal stali przed domem P. i oskarżony A. B. krzyczał do R. P., że go zabije, „dojedzie” używając przy tym słów wulgarnych „stary ch.., kur...”. Następnie J. P. (1) zwróciła się do oskarżonych, że będą musieli wstawić szybę, na co A. B. wyzwał ją słowami wulgarnymi, nazywając „k...” i zapowiadając, że nadal będzie wybijał szyby w jej mieszkaniu.

Dowód: zeznania świadków

A. P., k.11-12,230

J. P. (1), k.16,84, 137-138

J. P. (2), k.28,181

R. P., k.30,138

Protokół oględzin miejsca, k.21-22

Już w trakcie zajścia A. P. zawiadomił o zdarzeniu Policję i na miejsce zdarzenia przybyli funkcjonariusze Policji J. G. i M. W. (1) oraz funkcjonariusz Straży Miejskiej B. B. (1). Pokrzywdzeni wskazali funkcjonariuszom oskarżonych, jako sprawców wybicia szyb oraz znieważeń i gróźb, wskazując, iż udali się oni ulicą (...) w kierunku mieszkania państwa U..

Dowód: zeznania świadków

A. P., k.11-12,230

J. P. (1), k.16,84, 137-138

J. G., k.24-25,86,136-137

B. B. (2), k.35,87,137

Po wybiciu szyb w mieszkaniu P. oskarżeni rzeczywiście udali się pod dom A. U., gdzie A. B. rzucił butelką po piwie w okno i wybił dwie szyby w oknach o wartości 285 zł., tak, że rozbita butelka po piwie pozostała w mieszkaniu.

Dowód: zeznania świadków

A. U.,k.7-8,230-231

P. W., k.27,149

W. U., k.36,85,181-182

Protokół oględzin miejsca, k.19-20

Kiedy oskarżeni znajdowali się jeszcze nieopodal domu U., sprawców zauważyli poszukujący ich funkcjonariusze Policji, dokonali ich zatrzymania i przewieźli do Komisariatu Policji celem wyjaśnienia. Już na Komisariacie Policji Policjanci poinformowali oskarżonych, że zostaną zatrzymani, na co obaj oskarżeni zaczęli wyzywać ich słowami wulgarnymi nazywając „kur...” i oraz używając zwrotów ” jebać Policję, mamy na was wyjebane, jebać psy, jebać cweli, zostaniecie zawieszeni, już tu nie pracujecie, sramy na was”. A. B. zwrócił się do J. G., że go załatwi, że będzie się musiał tłumaczyć w Prokuraturze, a jak już zostanie wyrzucony z Policji i będzie bez munduru, to wyrówna z nim oraz z M. W. (1) rachunki, spotka ich i rozwali im łby, nadto wie gdzie mieszkają i ucierpią nie tylko oni, ale i ich rodziny.

Podczas przewożenia oskarżonych do izby zatrzymań w K. oskarżeni nadal używali w stosunku do funkcjonariuszy Policji J. G., M. W. (2) i strażnika Miejskiego B. B. (2) słów wulgarnych nazywając ich „cwelami, parówami, przestępcami, chu..., skur...synami”, zaś A. B. żądał, żeby zdjąć mu kajdanki to wtedy pokaże jaki jest mocny i pobije funkcjonariuszy, nadto prowokował J. G., aby ten go uderzył, nadstawiając policzek i prosząc, żeby go uderzył.

Dowód: zeznania świadków

J. G., k.24-25,86,136-137

B. B. (2), k.35,87,137

M. W. (1), k.39,89,137

W chwili zatrzymania obaj oskarżeni byli nietrzeźwi, oskarżony A. B. o godzinie 20.50 miał 0,76 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód: protokoły badania A.

A. B., k.3

M. G. (1), k.2

Oskarżony A. B. był dotychczas karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku w sprawie sygn.VIIIK 1241/08 za czyny z art.157§1 k.k. i art. 216§1 k.k. na karę łączną pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku w sprawie sygn.IIK 264/10 za czyny z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, również na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Dowód: karta karna k.158-159

Oskarżony A. B. składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do wybicia szyb okiennych w mieszkaniu A. U. oraz wypowiadania gróźb w stosunku do W. U., nie przyznał się do popełnienia pozostałych z zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że w dniu 20 lipca 2012 roku nie był pod domem P., więc nie mógł wypowiadać gróźb, po zatrzymaniu przez Policjantów był w stosunku do nich grzeczny , póki nie został uderzony w twarz przez J. G. i wtedy powiedział mu jedynie, że nadużywa swojej władzy.

Składając wyjaśnienia przed Sądem oskarżony przyznał się jedynie do wybicia szyb w mieszkaniu A. U. i zaprzeczył, aby dopuścił się pozostałych zarzucanych czynów.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że wina oskarżonego, jak i okoliczności popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów nie budzą wątpliwości. Jedynym wyjątkiem, jest czyn polegający na wypowiadaniu przez oskarżonego gróźb wobec W. U.. Otóż z zeznań tego pokrzywdzonego wynika wprost, iż nie obawia się gróźb, które wypowiedział wobec niego oskarżony, nie można zatem uznać, aby oskarżony wyczerpał w tym przypadku znamion czynu z art. 190§1 kk, który wymaga, aby groźba wzbudzała w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę jej spełnienia. Stąd też Sąd dokonał zmiany opisu tego czynu, jak i jego kwalifikacji prawnej, przyjmując jedynie, iż w stosunku do W. U. oskarżony dokonał wyłącznie jego znieważenia słowami obelżywymi.

Uznając winę oskarżonego, Sąd oparł się przede wszystkim na zeznaniach pokrzywdzonych R. i J. P. (1), A. U., W. U. oraz funkcjonariuszy Policji i Straży Miejskiej J. G., M. W. (1) i B. B. (1). Sąd uznał również za wiarygodne zeznania świadków J. P. (2) i P. W., które przebywały w mieszkaniach państwa P. i U. w chwili wybicia szyb, jak również były bezpośrednimi świadkami wypowiadania gróźb i zniewag pod adresem pokrzywdzonych.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się również, na protokołach oględzin mieszkań pokrzywdzonych, w szczególności w sprawie dotyczącej oskarżonego A. B., protokołu oględzin mieszkania A. U.. Z protokołu tego wynika dokładnie ile szyb zostało wybitych, jakich dokonano uszkodzeń, a także zapisano, iż w mieszkaniu stwierdzono rozbitą butelkę po piwie, co jednoznacznie potwierdza wiarygodność bezpośrednich świadków tego zdarzenia, którzy konsekwentnie podawali, iż oskarżony rzucił w okna butelką po piwie. Z zeznań P. W., która nie tylko była obecna w mieszkaniu, kiedy przez okno wpadła do niego butelka po piwie, ale również wchodząc do mieszkania U., wynika, że widziała na ulicy (...) z butelką piwa w ręce.

Dodać również należy, iż oskarżony A. B. konsekwentnie przyznawał się do zniszczenia szyb w mieszkaniu A. U., wskazując również na motywy swojego zachowania. Oskarżony podał, że w dniu zniszczenia szyb po prostu za dużo wypił, a miał pretensje do W. U. o kradzież telefonu i w ten sposób odreagował swoją złość. Wobec powyższego, Sąd nie miał najmniejszych wątpliwości co do sprawstwa czynu z art. 288§1 kk polegającego na uszkodzeniu dwóch szyb w mieszkaniu A. U., przy czym Sąd przyjął, iż oskarżony dokonał tego czynu publicznie, z oczywiście błahego powodu, okazując rażące lekceważenie porządku prawnego. Przypisując A. B. winę w zakresie wyżej wskazano czynu, Sąd opierając się na oświadczeniu pokrzywdzonej A. U., uznał, iż oskarżony zniszczył szyby o wartości 285 zł. – tyle bowiem kosztowało pokrzywdzoną przywrócenie okien do stanu sprzed popełnienia przestępstwa.

Odnośnie pozostałych zarzucanych oskarżonemu czynów Sąd oparł się głównie na zeznaniach pokrzywdzonych. Podkreślić należy, iż w przedmiotowej prawie pokrzywdzeni byli przesłuchiwani kilkakrotnie i konsekwentnie opisywali przebieg zajścia, szczegółowo i spójnie opisując kolejne etapy zajść w dniu 20 lipca 2012 roku przed domami P. i U., a zatem wybicie szyb w obu mieszkaniach, a następnie serię gróźb i wyzwisk pod adresem R. i J. P. (1), następnie przyjazd Policji i kolejne groźby i znieważenia wypowiadane już wobec funkcjonariuszy Policji i Straży Miejskiej, podczas przeprowadzanej przez nich interwencji.

Dostrzec należy, iż zeznania pokrzywdzonych są zgodne i nie pozostawiają wątpliwości co do przebiegu zajść z udziałem oskarżonego. Podkreślić należy, że zeznań R. i J. P. (1), które zgodne są z relacją J. P. (2), przebywającej w tym czasie w ich mieszkaniu, wynika wprost, jakich słów używał oskarżony A. B. w stosunku do R. P., a następnie J. P. (1). Nie ulega wątpliwości, iż sformułowania skierowane do R. P., że oskarżony go „dojedzie”, „zabije”, a do J. P. (1), że nadal będzie wybijał jej szyby, stanowią zapowiedzi popełnienia przestępstw na ich szkodę. Oskarżony zaprzeczał, aby tego dnia był pod domem państwa P., wskazać należy, iż bezpośrednio po zajściu, na miejsce przybyli funkcjonariusze Policji, którzy następnie zeznali, iż pokrzywdzeni wskazali sprawców zajścia, nazywając ich imionami i nazwiskami, podali, iż oskarżeni oprócz tego, że wybili szyby, również wyzywali ich i grozili, wskazali również w jakim kierunku się udali. Taka postawa pokrzywdzonych bezpośrednio po zajściu, przekonuje, iż prawdziwie relacjonowali oni przebieg zajścia, tak samo opisując go również w późniejszych zeznaniach, przekonuje również Sąd, ze nie mieli żadnych wątpliwości co do osób sprawców.

Uznając za wiarygodne zeznania pokrzywdzonych, Sąd nie miał również wątpliwości co do wiarygodności zeznań A. U., która konsekwentnie i logicznie opisała, nie tylko okoliczności wybicia szyb w jej mieszkaniu przez M. G. (1), ale również okoliczności znieważania jej osoby przez A. B. w czerwcu i lipcu 2012 roku. A. U. opisując te zachowania oskarżonego w swych zeznaniach, podkreślała, iż oskarżeni nie mają żadnego powodu, aby ją w ten sposób traktować, a zachowując się w ten sposób dowodzą, iż czują się bezkarni, wyrażają brak poszanowania zasad współżycia społecznego, wykazują brak respektu dla osób starszych, czy też funkcjonariuszy Policji. Pokrzywdzona podawała wprawdzie, że domyśla się powodu ataków ze strony oskarżonych, którzy posądzają jej syna o wybicie szyby w samochodzie A. B., wskazała jednak, iż do takiego zajścia w rzeczywistości nie doszło, a gdyby nawet, to nie ona jest stroną tego konfliktu i wyzwiska pod jej adresem są zupełnie nieuzasadnione.

Oceniając wiarygodność świadków funkcjonariuszy, interweniujących w dniu 20 lipca 2012 roku w związku z zachowaniem oskarżonych, Sąd nie miał najmniejszej wątpliwości, iż obaj świadkowie Policjanci oraz interweniujący wspólnie z nimi S. Miejski, zgodnie z prawdą opisywali obserwowane przez siebie zajścia. Zauważyć należy, iż obaj świadkowie obserwowali całe zajście, a ich opis zachowania A. B. i M. G. (3) był wręcz identyczny. Funkcjonariusze jednoznacznie i zgodnie opisywali szczegóły zachowania oskarżonych podając, iż oskarżeni był nietrzeźwi, agresywni, używali słów wulgarnych, krzyczeli, zachowywał się w taki sposób, iż trudno było przewidzieć do czego mogą się posunąć, wykazywali lekceważenie nie tylko w stosunku do nich, ale i do starającego się udzielić im pomocy lekarza na izbie przyjęć w szpitalu w K..

Uznając za wiarygodne zeznania pokrzywdzonych funkcjonariuszy J. G., M. W. (1) i B. B. (1) podkreślić należy, iż znajdują one odzwierciedlenie w częściowo wiarygodnych wyjaśnieniach samego oskarżonego A. B., który nie zaprzeczał, że mógł używać słów wulgarnych w stosunku do J. G., ale tylko dlatego, że został przez niego uderzony w twarz i sprowokowany. Żaden z funkcjonariuszy przesłuchany w sprawie nie potwierdza, aby do takiego zajścia doszło, wszyscy jednak zgodnie potwierdzali zarówno fakt znieważania funkcjonariuszy podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, jak i fakt wypowiadania gróźb w stosunku do J. G. i M. W. (1).

Według relacji tych świadków oskarżony A. B. zapowiadał, że załatwi J. G., że będzie się musiał tłumaczyć w Prokuraturze, a jak już zostanie wyrzucony z Policji i będzie bez munduru, to wyrówna z nim oraz z M. W. (1) rachunki, spotka ich i rozwali im łby, nadto wie gdzie mieszkają i ucierpią nie tylko oni, ale i ich rodziny. Zdaniem Sądu, takie zapowiedzi popełnienia przestępstw w sposób oczywisty stanowią groźbę bezprawną, a do tego funkcjonariusze Policji mogą się obiektywnie obawiać ich spełnienia. Wynika to nie tylko z ich oświadczeń, ale i obrazu zachowań oskarżonych wynikających z relacji wszystkich świadków przedmiotowego postępowania, wskazujących na chuligańskie zachowania oskarżonych, ich zupełny brak poszanowania zasad współżycia społecznego, a także lekceważący stosunek nie tylko do przepisów prawa ale i pracowników organów wymiaru sprawiedliwości.

Uznając oskarżonego winnym popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów – z modyfikacją czynu popełnionego na szkodę W. U., Sąd wymierzył mu odpowiednio kary:

- za czyny opisane w punktach I i II części wstępnej wyroku stanowiące występki z art. 190§1kk i art.216§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 57a kk po przyjęciu, iż stanowią one ciąg przestępstw, na podstawie art.190§1 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art.57a§1 kk i art. 91§1 kk - 6 miesięcy pozbawienia wolności,-

- za czyn opisany w punkcie III części wstępnej wyroku, po przyjęciu wartości szkody na kwotę 285 zł to jest za czyn stanowiący występek z art.288§1 kk w zw. z art. 57a §1 kk na podstawie art.288§1 kk w zw. z art. 57a§1 kk - 8 miesięcy pozbawienia wolności,-

- za czyny opisane w punktach IV i V części wstępnej wyroku stanowiących występki z art. 216§1 kk w zw. z art. 57a kk po przyjęciu, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw, na podstawie art.216§1 kk w zw. z art.57a§1 kk i art. 91§1 kk - 6 miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego w okresie kary na podstawie art. 35§1 kk do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym,-

- za czyn polegający na tym, że w nieustalonym dniu lipca 2012 roku w L. , znieważał W. U. słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe to jest za czyn z art. 216§1 kk, na tejże podstawie karę 3 miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego w okresie kary na podstawie art. 35§1 kk do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym,-

- za czyny pisane w punktach VII i VIII części wstępnej wyroku stanowiące występki z art. 190§1kk w zw. z art. 12 kk, po przyjęciu, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw na podstawie art.190§1 kk w zw. z art. 91§1 kk -6 miesięcy pozbawienia wolności,-

- za czyn opisany w punkcie IX części wstępnej wyroku stanowiący występek z art. 226§1 kk na tejże podstawie - 4 miesięcy pozbawienia wolności,-

Następnie tak wymierzone kary, Sąd na podstawie art.91§2 k.k. połączył i wymierzył oskarżonemu karę łączną 1 roku pozbawienia wolności. Wymierzając oskarżonemu kary we wskazanym wyżej wymiarze, Sąd miał na względzie wszelkie okoliczności mające znaczenie dla sądowego wymiaru kary, w szczególności właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, dotychczasową wcześniejszą karalność za przestępstwa podobne, a przede wszystkim zasady indywidualizacji kary. Sąd rozważał przede wszystkim wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów wyrażający się działaniem oskarżonego w zasadzie bez powodu, a także działanie oskarżonego pod wpływem alkoholu. Jako okoliczności łagodzące w stosunku do oskarżonego, przemawiające za wymierzeniem kary w dolnych granicach zagrożenia Sąd uwzględnił fakt, iż oskarżony częściowo naprawił szkodę pokrzywdzonej A. U., dokonując na jej rzecz wpłaty kwoty 200 zł, jak również stosunkowo niewielkie rozmiary wyrządzonej przestępstwami szkody.

Istotne jest również iż, oskarżony dopuścił się zarzucanych mu czynów, będąc w pełni świadomym zagrożenia karą za tego typu zachowania. Oskarżony popełnił zarzucane mu czyny, będąc wcześniej karanym za znieważenia, ale również za czyny z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, karą pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Szansa na zamianę swego postępowania, którą oskarżony zyskiwał, kiedy wcześniej orzekano wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, w żaden sposób nie powstrzymała oskarżonego przed dokonaniem kolejnych umyślnych przestępstw znieważenia, w tym znieważenia funkcjonariuszy, wypowiadania gróźb bezprawnych oraz zniszczenia mienia.

Dotychczasowa postawa oskarżonego wykazuje, iż orzeczenie wobec niego kary z warunkowym zawieszeniem wykonania kary byłoby niewystarczające, nie odniosło skutku oraz nie spełniło stawianych karze celów prewencji szczególnej. W szczególności podkreślić należy, iż oskarżony będąc karanym za przestępstwa podobne nie zmienił w żaden sposób swego postępowania, a nadto dopuścił się części przestępstw działając publicznie, z oczywiście błahego powodu, rażąco lekceważąc porządek prawny, co przekonuje, iż oskarżony nie zasługuje na zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Wobec powyższego Sąd, wymierzył karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania uznając, iż taka kara przyczyni się do zamiany postępowania oskarżonego i pozwoli mu zrozumieć naganność swojego postępowania.

Zgodnie z art.57a§2 k.k. – skazując oskarżonych za występki o charakterze chuligańskim Sąd orzekł na rzecz pokrzywdzonych:

- R. P. nawiązkę w wysokości 200 złotych,

- J. P. (1) nawiązkę w wysokości 200 złotych,

- A. U. 3 nawiązki w wysokości po 200 złotych każda, uznając, iż tak orzeczone nawiązki będą odpowiednią rekompensatą za wypowiadane zniewagi oraz groźby karalne.

Stosownie do treści art.63§1 k.k. Sąd zliczył oskarżonym na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania w przedmiotowej sprawie.

Mając na względzie sytuację materialną oskarżonego, a w szczególności jego pobyt zakładzie karnym Sąd stosownie do treści art. 624§1 kpk w zw. z art. 17 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 23.06.1973r. – o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz.U. 1983.Nr 49 poz.233 z późn.zm) zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych oraz od obowiązku uiszczenia opłaty.