WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Bożena Beata Bielska
Protokolant:	sekretarz sądowy Emilia Kowalczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2014r. w O.

sprawy z odwołania R. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania R. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 08.09.2014r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

W piśmie z dnia 23.09.2014r. R. Z.wniósł odwołanie od decyzji O/ZUS w P.z dnia 08.09.2014r., którą to decyzją ZUS odmówił mu prawa do emerytury wskazując, że na dzień 01.01.1999r. nie udowodnił wymaganego 25-letniego ogólnego stażu pracy i 15-letniego okresu pracy w szczególnym charakterze.

W uzasadnieniu wniósł o zaliczenie do ogólnego stażu pracy okresu nauki w technikum zawodowym – Technikum Rolniczym w B. od 01.09.1969r. do 30.05.1975r. oraz o zaliczenie do stażu pracy w szczególnym charakterze okresu pracy w Zbiorczej Szkole Gminnej w Z. Szkole Podstawowej w G. od 01.09.1983r. do 31.08.1999r. Podniósł też, że szkole pracował w klasach łączonych, gdzie stosuje się przelicznik 1,2 roku za każdy przepracowany rok.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podniósł, że odwołujący wprawdzie osiągnął wymagany wiek emerytalny 60 lat, lecz na dzień 1.01.1999r. posiada ogólny staż pracy w wymiarze 23 lata 5 miesięcy i 27 dni, zamiast wymaganych 25 lat. Nadto zdaniem ZUS odwołujący wykazał okres pracy w szczególnym charakterze jedynie w wymiarze 14 lat 10 miesięcy i 27 dni, zamiast wymaganych 15 lat pracy.

Biorąc powyższe pod uwagę zdaniem organu rentowego zaskarżoną decyzją prawidłowo odmówiono prawa do emerytury.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 29.08.2014r. R. Z. (ur. (...)) złożył wniosek o ustalenie prawa do emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Po rozpoznaniu tego wniosku organ emerytalny w dniu 08.09.2014r. wydał zaskarżoną decyzję, w której wskazał, że R. Z. na dzień 01.01.1999r. wykazał ogólny okres pracy 23 lata 5 miesięcy i 27 dni oraz staż pracy w szczególnym charakterze w wymiarze 14 lat 10 miesięcy i 27 dni. Biorąc powyższe pod uwagę Oddział ZUS stwierdził, że odwołujący nie spełnia przesłanek do nabycia prawa do emerytury według przepisów art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i w konsekwencji zaskarżoną decyzją z dnia 08.09.2014r. odmówił mu prawa do emerytury.

W ocenie Sądu odwołanie od decyzji z dnia 08.09.2014r. jest zasadne.

Zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze emerytura przysługuje, jeżeli ubezpieczony spełnił łącznie następujące warunki:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzny,

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa,

- w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej, tj. 01.01.1999r., udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla mężczyzn, w tym okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat.

Ponieważ R. Z. wywodził, iż posiada wymagany ogólny staż pracy oraz staż pracy w szczególnym charakterze, należało odnieść się do tych kwestii.

Analiza akt emerytalnych odwołującego prowadzi do wniosku, iż do ogólnego stażu pracy uwzględniono wszystkie wskazywane przez odwołującego okresy zatrudnienia, przypadające do 31.12.1998r., za wyjątkiem okresu zwolnień lekarskich.

R. Z. wnosił o zaliczenie do ogólnego stażu pracy okresu nauki w technikum zawodowym – Technikum Rolniczym w B. od 01.09.1969r. do 30.05.1975r. W ocenie Sądu okres ten nie może być uwzględniony do stażu pracy.

W myśl art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991r. okresy zatrudnienia po ukończeniu 15 lat życia na obszarze Państwa Polskiego - w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, jeżeli w tych okresach pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego: chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy albo rentę chorobową.

Z powyższego wynika więc, że w stażu pracy mogą być uwzględnione tylko okresy zatrudnienia po ukończeniu przez daną osobę 15 lat życia, tj. w tym przypadku od 26.09.1969r. Co do pozostałego okresu stwierdzić trzeba, że odwołujący nie wykazał faktu zatrudnienia go w spornym okresie.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 pkt 3 w/w ustawy za okresy składkowe uważa się przypadające przed dniem 15 listopada 1991r. okresy zatrudnienia młodocianych na obszarze Państwa Polskiego na warunkach określonych w przepisach obowiązujących przed 1.01.1975r. Odsyłając do przepisów o zatrudnieniu młodocianych obowiązujących przed dniem 1.01.1975r. przepis art. 6 ust. 2 pkt 3 ustawy odsyła do przepisów dekretu z dnia 2.08.1951r. o pracy i szkoleniu młodocianych w zakładach pracy (Dz.U. Nr 41, poz. 311) i przepisów ustawy z dnia 2.07.1958r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz.U. Nr 45, poz. 226 ze zm.), a z przepisów tych wynika, że młodociani mogli być zatrudniani przez zakłady pracy tylko w celu: 1) nauki zawodu, 2) przyuczenia do określonej pracy, 3) odbycia wstępnego stażu pracy.

W świetle tych przepisów za okres składkowy w rozumieniu art. 6 ust. 2 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych można uznać tylko takie zatrudnienie młodocianego, które odbywało się na podstawie umowy o pracę zawartej pomiędzy młodocianym i zakładem pracy.

R. Z. w toku postępowania przyznał, iż nie zawierał takiej umowy. Na rozprawie w dniu 12.11.2014r. oświadczył, iż w okresie nauki w technikum miał praktyki w czasie nauki i w wakacje w przyszkolnym gospodarstwie rolnym. Podał również, iż za praktyki im nie płacono, w czasie roku szkolnego praktyki miał jeden dzień w tygodniu a w wakacje przez jeden miesiąc.

Już więc z w/w twierdzeń wynika, iż odwołujący w spornym okresie nie miał zawartej żadnej umowy o pracę. Skoro zaś praktyki odbywał w przyszkolnym gospodarstwie rolnym, to jego pracodawcą musiałaby być szkoła. Sąd po pierwszej rozprawie zwrócił się do Zespołu Szkół Rolniczych Centrum (...) w B. z prośbą o wskazanie, czy z uczniami Państwowego Technikum Rolniczego w B., uczącymi się w okresie od 01.09.1969r. do 30.05.1975r. i mającymi praktyki w przyszkolnym gospodarstwie rolnym, zawierane były umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego. W odpowiedzi Sąd otrzymał pismo, w którym wskazano, iż nie były zawierane takie umowy (k. 26a.s.).

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż sporny okres jest jedynie okresem nauki a nie okresem zatrudnienia w rozumieniu w/w przepisów, dlatego nie podlega wliczeniu do ogólnego stażu pracy.

R. Z. podnosił, że szkole pracował w klasach łączonych, gdzie stosuje się przelicznik 1,2 roku za każdy przepracowany rok i domagał się uwzględnienia takiego przelicznika.

Poza sporem jest, iż odwołujący pracował jako nauczyciel w Zbiorczej Szkole Gminnej w Z. Szkole Podstawowej w G. od 01.09.1983r. do 31.08.1999r.

Uwzględnienie koncepcji odwołującego powodowałoby zwiększenie ilości stażu pracy, zdaniem Sądu nie można jednak jej zastosować przy ustalaniu stażu pracy uwzględnianego przy ustalaniu prawa do emerytury. Przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych okresy uwzględniane do stażu pracy wskazują w art. 6, art. 7 i art. 10 i nie ma w nich mowy o przyjmowaniu przelicznika 1,2 dnia za jeden dzień pracy w klasach łączonych. Kwestia odbywania przez nauczyciela lekcji w klasach łączonych ma natomiast znaczenie dla jego wynagrodzenia, gdyż z tego tytułu przysługuje dodatek za pracę w trudnych warunkach, co wynika z § 1 pkt 6 w zw. z § 8 pkt 10 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 stycznia 2005r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, ogólnych warunków przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagradzania za pracę w dniu wolnym od pracy (t.j. Dz.U.2014.416).

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż organ rentowy prawidłowo uwzględnił ogólny staż pracy R. Z.. Ponieważ wynosi on jedynie 23 lata 5 miesięcy i 27 dni, odwołujący nie będzie spełniał warunków do przyznania mu prawa do emerytury.

W tej sytuacji mniej istotnym jest staż pracy w szczególnym charakterze. Organ rentowy uwzględnił go w wymiarze 14 lat 10 miesięcy i 27 dni, zamiast wymaganych 15 lat pracy. Z akt emerytalnych wynika, iż okres zatrudnienia odwołującego w Zbiorczej Szkole Gminnej w Z. Szkole Podstawowej w G. od 01.09.1983r. do 31.12.1998r. został uwzględniony częściowo. Z pisma ZUS z dnia 20.11.2014r. wynika, iż nie uwzględniono okresów niezdolności do pracy, przypadających w latach 1993-1998 w wymiarze łącznym 5 miesięcy i 8 dni. W ocenie Sądu okresy zwolnień lekarskich, przypadających w w/w okresie należy zaliczyć do stażu pracy w szczególnym charakterze. Zgodnie bowiem z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2011r. (I UK 12/11, LEX nr 989126) zastosowanie art. 32 ust. 1a pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych do osób, które przed dniem 1 lipca 2004r. nie spełniły wszystkich warunków nabycia prawa do wcześniejszej emerytury (przewidzianych w art. 184 ustawy) nie narusza konstytucyjnych zasad równości i sprawiedliwości społecznej. Wymaganie od osób, które spełniły w dniu 1 stycznia 1999r. warunki dotyczące stażu ubezpieczenia dodatkowo warunku osiągnięcia przed dniem 1 lipca 2004r. przewidzianego w art. 32 i 46 ustawy wieku należy uznać za zbyt daleko idące, pomijające ochronę prawa tymczasowego, ukierunkowanego na przyszłe świadczenia. Wykazanie w dniu 1 stycznia 1999r. określonego w art. 184 tej ustawy okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach wyłącza ponowne ustalenie tego okresu po osiągnięciu wieku emerytalnego, według zasad wynikających z art. 32 ust. 1a pkt 1 obowiązujących po dniu 1 lipca 2004r.

Wyrok ten należy odpowiednio odnieść do pracy w szczególnym charakterze.

W tej sytuacji odwołujący wykaże okres pracy w szczególnym charakterze w wymiarze 15 lat 4 miesiące i 5 dni

Ponieważ jednak, jak już wskazano wyżej, R. Z. nie będzie dysponował 25-letnim ogólnym stażem pracy, nie będzie spełniał przesłanek wymaganych do przyznania mu prawa do emerytury.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1kpc oddalił jego odwołanie od zaskarżonej decyzji ZUS z 08.09.2014r.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.