Sygn. akt IX Ka 1476/14
Dnia 22 grudnia 2014 roku
Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Wojciech Arczyński
Protokolant: st.sekr.sądowy Dorota Ziółkowska
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Jerzego Piwko
po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2014 roku
sprawy M. S.
oskarżonego o przestępstwo z art. 226 § 1 k.k.
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Busku Zdroju
z dnia 22 września 2014 roku sygn. akt II K 344/14
I. zmienia zaskarżony wyrok i na zasadzie art. 46 § 1 kk orzeka od M. S. na rzecz pokrzywdzonego D. O. zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 300 (trzysta) złotych;
II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
III.
zasądza od M. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 20 (dwadzieścia) złotych tytułem wydatków poniesionych
w postępowaniu odwoławczym.
Sygn. akt IX Ka 1476/14
Sąd Rejonowy w Busku – Zdroju wyrokiem z dnia 22 września 2014 roku sygn. akt. II K 344/14 uznał oskarżonego M. S. winnym tego, że w dniu 28 czerwca 2014 roku w B., w woj. (...) używając słów powszechnie uznanych za obelżywe znieważył funkcjonariusza Komendy Powiatowej Policji w B. aspiranta D. O. podczas i w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych i kwalifikując ten czyn jako występek z art. 226 § 1 kk na mocy tegoż przepisu w związku z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył mu karę 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość 1 stawki dziennej grzywny na kwotę 15 złotych; zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 220 zł tytułem kosztów sądowych.
Apelację od tego wyroku wywiódł Prokurator Rejonowy w Busku – Zdroju zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 46 § 1 kk, wskutek nie orzeczenia przez Sąd Rejonowy w Busku – Zdroju zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego D. O. w kwocie 300 złotych, pomimo tego, że pokrzywdzony w dniu 28 czerwca 23014 roku złożył wniosek o orzeczenie przez Sąd zadośćuczynienia w tej kwocie i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku zapłatę na rzecz pokrzywdzonego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kwocie 300 złotych.
Sąd Okręgowy zważył co następuje.
Apelację uznać należy za zasadną.
Nie budzi wątpliwości prawidłowość poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń dotyczących okoliczności będącego przedmiotem osądu zdarzenia i analiza dowodów będąca podstawą tych ustaleń. Za prawidłową również uznać należy ocenę prawną czyni oskarżonego i orzeczenie traktujące o wymierzonej karze zasadniczej. Skarżący żadnego z tych elementów nie kwestionuje.
Apelacja zasadnie zauważa, iż pokrzywdzony D. O. złożył w terminie przewidzianym przepisem art. 49a kpk wniosek o zasądzenie na jego rzecz od oskarżonego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kwocie 300 zł. Wniosek ten został złożony na etapie postępowania przygotowawczego, a więc przed pierwszym przesłuchaniem pokrzywdzonego na rozprawie głównej. Słusznie także skarżący zauważa, iż w myśl przepisu art. 46 § 1 kk obowiązkiem Sądu jest uwzględnienie tak złożonego wniosku i zasądzenie zadośćuczynienia, co oznacza, że nie zasądzając zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego Sąd Rejonowy postąpił wbrew wymogom cytowanego przepisu. Dla samej zasady zasadności zadośćuczynienia nie ma w tym przypadku żadnego znaczenia, że pokrzywdzony jest policjantem którego cechuje wysoka odporność psychiczna na ustalone w sprawie zachowanie oskarżonego. Ponieważ żądana przez pokrzywdzonego kwota w okolicznościach rozpatrywanego przypadku nie jest wygórowana i nie pozostaje w dysproporcji do natężenia złej woli wynikającego z zachowania oskarżonego Sąd Okręgowy w żądanej wysokości zadośćuczynienie zasądził uwzględniając tym samym wniosek apelacji.
Z tych przyczyn na zasadzie art. 437 § 1 kpk zaskarżony wyrok został zmieniony, a wydatki za postępowanie odwoławcze zostały zasądzone na zasadzie art. 626 § 1 art. 627 kpk.
SSO Wojciech Arczyński
MĆ