VIII K 263/13 Dnia 17 grudnia 2014 roku
Sąd Rejonowy dla Warszawy - Mokotowa w W., Wydział VIII Karny
w składzie:
Przewodniczący – SSO Paweł du Château
przy udziale protokolanta: Eweliny Wielgórskiej - Bursiak, P. W., C. M.,
Prokurator: Anna Wiśniewska, U. T., K. R., T. R.
po rozpoznaniu na rozprawach w dniach: 7.04.2014 roku, 30 maja 2014 roku, 11 września 2014 roku, 11 grudnia 2014 roku sprawy:
oskarżonego:
W. H. syna W. i W. zd. Baran ur. (...) w Ś.,
o to że:
w nieustalonym okresie czasu lecz nie później niż do dnia 18 kwietnia 2012 roku w lokalu nr (...) przy ul. (...) w W. ukrywał dokumenty w postaci: prawa jazdy nr (...) na nazwisko S. P. (1), prawa jazdy nr (...) na nazwisko M. S. (1), prawa jazdy nr (...) na nazwisko M. P., prawa jazdy nr (...) na nazwisko S. P. (2), prawa jazdy nr (...) na nazwisko P. L. (1), dowodu osobistego nr (...) na nazwisko S. P. (1), dowodu osobistego nr (...) na nazwisko M. P., dowodu osobistego nr (...) na nazwisko Ł. S., dowodu osobistego nr A. (...) na nazwisko P. L. (2), dowodu osobistego nr (...) na nazwisko S. P. (2), dowodu osobistego nr (...) na nazwisko I. K., dowodu osobistego nr (...) na nazwisko M. S. (1), dowodu osobistego nr ART. 735155 na nazwisko T. S., karty pojazdu KP/ (...) na pojazd C. (...) nr rej (...), karty pojazdu KP (...) na pojazd V. (...) nr rej (...), karty pojazdu KP/ (...) na pojazd R. (...) nr rej. (...), dowodu rejestracyjnego DR/ (...) na pojazd F. (...) nr rej. (...), umowy kupna - sprzedaży zawartej w dniu 20.08.2009 pomiędzy K. M. ur. (...) zam. w W. przy ul. (...), a D. S. zam. w W. przy ul. (...) na pojazd F. (...) nr rej. (...), dowodu rejestracyjnego pojazdu DR/ (...) na pojazd v. (...) nr rej. (...) wraz z polisą nr (...) na nazwisko R. Z. zam. W., ul. (...) oraz polisą (...) na nazwisko R. Z., dowodu rejestracyjnego nr DR/ (...) na pojazd R. (...) nr rej. (...) na nazwisko S. P. pesel (...), dowodu rejestracyjnego pojazdu (...) S. (...) nr rej. (...) na nazwisko O. J. zam. W., ul. (...), legitymacji studenckiej nr albumu (...) na nazwisko M. S. (1), karty euro<26 nr (...) na nazwisko M. S. (1), legitymacji studenckiej nr albumu (...) na nazwisko M. P., karty pobytu na nazwisko (...) pesel (...), fuhrerschein (prawo jazdy) nr (...) na nazwisko T. G. ur. (...), (...) karty miejskiej na nazwisko S. P. (2) nr (...), (...) karty miejskiej na nazwisko F. S. nr (...), (...) karty miejskiej na nazwisko Ł. S. nr (...), (...) karty miejskiej na nazwisko T. S. nr (...), (...) karty miejskiej na nazwisko A. W. nr (...), karty płatniczej N. Y. nr (...) na nazwisko B. P., karty płatniczej Millennium Maestro nr (...) na nazwisko S. - K. Wo, karty płatniczej A. bank maestro nr (...), karty płatniczej L. bank nr (...) na nazwisko W. K., karty płatniczej L. bank nr (...) na nazwisko L. K., karty płatniczej (...) nr (...) na nazwisko N. S., karty płatniczej (...) nr (...) na nazwisko N. S.- K., karty płatniczej mBank V. nr (...) na nazwisko S. P. (2), karty płatniczej (...) Bank (...) na nazwisko M. P., karty płatniczej mBank Y. nr (...) na nazwisko S. P. (2), karty płatniczej (...) Bank (...) na nazwisko S. - K. N, karty Bank (...) S.A. nr (...)-524, karty płatniczej (...) Bank (...) na nazwisko S. N., karty płatniczej A. Bank (...) na nazwisko F. S., karty płatniczej (...) Bank (...) na nazwisko M. S. (1), którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać,
tj. o czyn z art. 276 kk
orzeka:
I. oskarżonego W. H. uznaje za winnego dokonania zarzuconego mu czynu, wyczerpującego dyspozycję art. 276 k.k., przy czym z jego opisu eliminuje fragment dotyczący ukrywania dokumentów w postaci: karty pojazdu KP/ (...) na pojazd C. (...) nr rej (...), dowodu rejestracyjnego nr DR/ (...) na pojazd R. (...) nr rej. (...) na nazwisko S. P. pesel (...) oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu (...) S. (...) nr rej. (...) na nazwisko O. J. zam. W., ul. (...) i za to, na podst. art. 276 kk skazuje go wymierzając mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat tytułem próby,
III. na podst. art. 71§1 kk orzeka wobec oskarżonego W. H. karę grzywny w ilości 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) zł;
IV. na podstawie art. 44 § 6 k.k. orzeka przepadek dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych na k. 99 - 102 akt sprawy pod pozycją : 1-14, 16-22, 25-53;
V. na podst. art. 230§2 kpk zarządza zwrot oskarżonemu W. H. jako osobie uprawnionej dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych na k. 99 - 102 akt sprawy pod pozycją : 15, 23 i 24;
VI. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, z których poniesione wydatki przejmuje w całości na rachunek Skarbu Państwa.
Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 18 kwietnia 2012 roku funkcjonariusze Wydziału do walki z Przestępczością Gospodarczą Komendy Rejonowej Policji W. II w toku czynności dokonali przeszukania lokalu przy ulicy (...) lokal (...) w W.. W toku przeszukania w/w lokalu zabezpieczono następujące dokumenty w postaci: prawa jazdy nr (...) na nazwisko S. P. (1), prawa jazdy nr (...) na nazwisko M. S. (1), prawa jazdy nr (...) na nazwisko M. P., prawa jazdy nr (...) na nazwisko S. P. (2), prawa jazdy nr (...) na nazwisko P. L. (1), dowodu osobistego nr (...) na nazwisko S. P. (1), dowodu osobistego nr (...) na nazwisko M. P., dowodu osobistego nr (...) na nazwisko Ł. S., dowodu osobistego nr A. (...) na nazwisko P. L. (2), dowodu osobistego nr (...) na nazwisko S. P. (2), dowodu osobistego nr (...) na nazwisko I. K., dowodu osobistego nr (...) na nazwisko M. S. (1), dowodu osobistego nr ART. 735155 na nazwisko T. S., karty pojazdu KP/ (...) na pojazd C. (...) nr rej (...), karty pojazdu KP (...) na pojazd V. (...) nr rej (...), karty pojazdu KP/ (...) na pojazd R. (...) nr rej. (...), dowodu rejestracyjnego DR/ (...) na pojazd F. (...) nr rej. (...), umowy kupna - sprzedaży zawartej w dniu 20.08.2009 pomiędzy K. M. ur. (...) zam. w W. przy ul. (...), a D. S. zam. w W. przy ul. (...) na pojazd F. (...) nr rej. (...), dowodu rejestracyjnego pojazdu DR/ (...) na pojazd v. (...) nr rej. (...) wraz z polisą nr (...) na nazwisko R. Z. zam. W., ul. (...) oraz polisą (...) na nazwisko R. Z., dowodu rejestracyjnego nr DR/ (...) na pojazd R. (...) nr rej. (...) na nazwisko S. P. pesel (...), dowodu rejestracyjnego pojazdu (...) S. (...) nr rej. (...) na nazwisko O. J. zam. W., ul. (...), legitymacji studenckiej nr albumu (...) na nazwisko M. S. (1), karty euro<26 nr (...) na nazwisko M. S. (1), legitymacji studenckiej nr albumu (...) na nazwisko M. P., karty pobytu na nazwisko (...) pesel (...), fuhrerschein (prawo jazdy) nr (...) na nazwisko T. G. ur. (...), (...) karty miejskiej na nazwisko S. P. (2) nr (...), (...) karty miejskiej na nazwisko F. S. nr (...), (...) karty miejskiej na nazwisko Ł. S. nr (...), (...) karty miejskiej na nazwisko T. S. nr (...), (...) karty miejskiej na nazwisko A. W. nr (...), karty płatniczej N. Y. nr (...) na nazwisko B. P., karty płatniczej Millennium Maestro nr (...) na nazwisko S. - K. Wo, karty płatniczej A. bank maestro nr (...), karty płatniczej L. bank nr (...) na nazwisko W. K., karty płatniczej L. bank nr (...) na nazwisko L. K., karty płatniczej (...) nr (...) na nazwisko N. S., karty płatniczej (...) nr (...) na nazwisko N. S.- K., karty płatniczej mBank V. nr (...) na nazwisko S. P. (2), karty płatniczej (...) Bank (...) na nazwisko M. P., karty płatniczej mBank Y. nr (...) na nazwisko S. P. (2), karty płatniczej (...) Bank (...) na nazwisko S. - K. N, karty Bank (...) S.A. nr (...)-524, karty płatniczej (...) Bank (...) na nazwisko S. N., karty płatniczej A. Bank (...) na nazwisko F. S., karty płatniczej (...) Bank (...) na nazwisko M. S. (1).
Powyższych ustaleń faktycznych sąd dokonał w oparciu o: częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k. 357, 55-56,60-61 ), zeznania świadków S. P. (1) (k. 358, 86-87), P. L. (2) (k. 358,123), D. S. (k. 358, 125), T. S. (k. 358-359, 127), M. P. (k.359, 136), Ł. S. (k.381, 131-132), A. D. (k.411-412, 30), A. K. (k.425, 284-285)
a nadto w oparciu o pozostałe dowody natury materialnej takie jak:
k: 25-27, 35-36 – protokoły przeszukań
k: 39 – protokół zatrzymania osoby
k: 58-59 – protokół oględzin rzeczy
k: 67-69 – opinia sądowo - psychiatryczna
k: 77-84 – kserokopie umów i dowodu rejestracyjnego
k: 99-102 – wykaz dowodów rzeczowych
k: 139- karta karna
k: 198, 199, 201, 203, 205, 214 221, 225, 226, 227, (...), 247, 272,277, 279, 289 – pisma z urzędów miast
k. 202, 224 – pismo ze starostwa powiatowego w Ż.
k: 200, 219, 220, 242, 254, 261, 281 – pisma z banków
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Dnia 19 kwietnia 2012 roku W. H., przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym w charakterze podejrzanego, nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż od wielu lat kolekcjonuje karty bankowe, które kupuje za pośrednictwem internetowych postali aukcyjnych: Allegro.pl oraz E.. Podał, iż dowody osobiste, karty bankomatowe oraz prawa jazdy oraz legitymacje studenckie i karty miejskie zostały przez niego nieświadomie nabyte w trakcie dokonywania kupna kart bank bankowych na bazarze (...) w W.. Oskarżony podał, iż nie posiadał świadomości, iż w zakupionych przez niego dokumentach znajdują się dowody osobiste oraz inne dokumenty, ponieważ całość zakupionego towaru spięta była gumką. Dokumenty nabył od nieznanego mu mężczyzny. Oskarżony wyjaśnił, iż karty nabywa za pośrednictwem znanych i zaufanych osób w ramach swoich kontaktów osobistych i są to karty, które utraciły swoją ważność. Oskarżony podał, iż uzyskał informację z prokuratury na W., iż kolekcjonowanie kart nie wypełnia znamion czynu zabronionego stypizowanego w art. 276 k.k.
Oskarżony podał ponadto, iż w dniu 15 kwietnia 2012 roku nabył także na bazarze (...) w W. książki w licznej, bliżej nieokreślonej ilości. Zgodnie z jego wyjaśnieniami, nie był on świadomy, iż w ich wnętrzu znajdują się dokumenty tożsamości wielu osób. Oskarżony wyjaśnił, iż istnienie owych dokumentów ujawnił w swoim mieszkaniu w trakcie przeglądania książek. Oskarżony podał, iż dotychczas nie miała miejsca sytuacja ujawnienia przez niego, w zakupionych książkach, dokumentów osobistych osób trzecich.
Oskarżony podał, iż posiadał karty pojazdów oraz dowody rejestracyjne kilku pojazdów, gdyż przedmiotowe ruchomości należały do niego - był ich właścicielem. Na dokumenty pojazdów nie zostały naniesione adnotacje dotyczące zmiany właściciela, gdyż oskarżony nie posiadał środków finansowych na uiszczenie opłat rejestracyjnych.
Jednocześnie oskarżony podał, iż jego konkubina – A. D. wiedziała o zbiorach kolekcjonerskich oskarżonego, jednakże w jego opinii nie wiedziała o ujawnieniu przez niego dokumentów osobistych w zakupionych książkach.
Oceniając wyjaśnienia oskarżonego Sąd obdarzył je wiarą jedynie częściowo. Sąd nie zakwestionował okoliczności, o których wyjaśnił oskarżony, a dotyczących nabycia kart bankowych oraz książek, a także za wiarygodne uznał wyjaśnienia oskarżonego dotyczące przechowywania kart w mieszkaniu przy ulicy (...) w W.. Sąd nie mógł jednak podzielić stanowiska oskarżonego w zakresie, w jakim podał on, iż nie wiedział o istnieniu dokumentów osobistych oraz dokumentów związanych z posiadaniem pojazdów, a ukrytych zarówno w zakupionych przez siebie książkach, jak i kartach bankowych spiętych gumką, wobec czego nie przyznał im waloru wiarygodności. Sąd uznał, iż wyjaśnienia oskarżonego sformułowane w ten sposób stanowią jedynie przyjętą przez oskarżonego linię obrony celem uniknięcia odpowiedzialności karnej.
W postępowaniu sądowym oskarżony odmówił składania wyjaśnień.
Dnia 18 kwietnia 2012 roku A. D. zeznała, iż razem z jej konkubentem -oskarżonym W. H. mieszka w lokalu znajdującym się na ul. (...) w W.. Świadek podała, iż ona oraz jej dziecko zajmują jeden pokój natomiast drugi pokoju zajmowany jest przez oskarżonego. Świadek uzupełniła, iż mieszka wspólnie z oskarżonym, jednakże od kilku lat nie żyją w konkubinacie, w związku z czym świadek nie wchodziła do jego pokoju i nie posiadała wiedzy na temat rzeczy gromadzonych przez oskarżonego. Świadek zeznała, iż nie posiada wiedzy na temat działalności zarobkowej oskarżonego, a dokumenty ujawnione przez funkcjonariuszy w lokalu przy ulicy (...) nie należą do niej.
W toku postępowania sądowego świadek podtrzymała złożone uprzednio zeznania i podała uzupełniająco, iż oskarżony zajmuje się zbieractwem.
W ocenie Sądu, zeznania świadka są logiczne, prawdziwe i zgodne z zebranym materiałem dowodowym. Należy mieć na uwadze, iż A. D. była konkubiną oskarżonego, i jest on ojcem jej dziecka, co mogłoby budzić obawę zatajania prawdy przez świadka lub jej nieuczciwości. Sąd nie powziął jednakże wątpliwości, co do rzetelności zeznań składanych przez A. D. oraz co do jej intencji. Zeznania świadka są prawdziwe, spójne i zgodne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, nie zawierają także elementów świadczących o chęci matactwa w sprawie celem zapewnienie pomocy lub wsparcia oskarżonemu, wobec czego Sąd obdarzył je walorem wiarygodności.
W toku postępowania przygotowawczego przesłuchani zostali liczni świadkowie na okoliczność utraty w dokumentów osobistych oraz dokumentów dotyczących posiadanych przez nich samochodów. Świadkowie: S. P. (1), P. L. (2), D. S., T. S., Ł. S., M. P., N. K., S. P. (2), zgodnie zeznawali, iż posiadane przez nich dokumenty zostały utracone poprzez zgubienie lub w wyniku kradzieży portfeli lub torebek, w których się znajdowały. Kradzieży dokonywali nieustaleni i niewykryci sprawcy.
W ocenie Sądu zeznania świadków są wiarygodne, spójne i logiczne. Świadkowie to osoby dla siebie obce, w związku z czym ich zeznania były w pełni obiektywne i pozbawione wzajemnych uzgodnień. Zdaniem Sądu, świadkowie zeznawali na okoliczność prawdziwych, rzeczywistych zdarzeń. Sąd nie dopatrzył się jednocześnie powodów, dla których świadkowie mogliby zataić istotne okoliczności lub zeznawać nieprawdę.
Z przeprowadzonego w dniu 27 kwietnia 2012 roku badania sądowo – psychiatrycznego wynika, iż u oskarżonego nie występują objawy choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego, a stan jego w czasie popełnionego czynu nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności do rozpoznania znaczenia czynów przez niego przedsiębranych i kierowania swoim postępowaniem.
W. H. zarzucono popełnienie czynu zabronionego stypizowanego w art. 276 k.k. poprzez ukrywanie dokumentów w postaci: prawa jazdy nr (...) na nazwisko S. P. (1), prawa jazdy nr (...) na nazwisko M. S. (1), prawa jazdy nr (...) na nazwisko M. P., prawa jazdy nr (...) na nazwisko S. P. (2), prawa jazdy nr (...) na nazwisko P. L. (1), dowodu osobistego nr (...) na nazwisko S. P. (1), dowodu osobistego nr (...) na nazwisko M. P., dowodu osobistego nr (...) na nazwisko Ł. S., dowodu osobistego nr A. (...) na nazwisko P. L. (2), dowodu osobistego nr (...) na nazwisko S. P. (2), dowodu osobistego nr (...) na nazwisko I. K., dowodu osobistego nr (...) na nazwisko M. S. (1), dowodu osobistego nr ART. 735155 na nazwisko T. S., karty pojazdu KP/ (...) na pojazd C. (...) nr rej (...), karty pojazdu KP (...) na pojazd V. (...) nr rej (...), karty pojazdu KP/ (...) na pojazd R. (...) nr rej. (...), dowodu rejestracyjnego DR/ (...) na pojazd F. (...) nr rej. (...), umowy kupna - sprzedaży zawartej w dniu 20.08.2009 pomiędzy K. M. ur. (...) zam. w W. przy ul. (...), a D. S. zam. w W. przy ul. (...) na pojazd F. (...) nr rej. (...), dowodu rejestracyjnego pojazdu DR/ (...) na pojazd v. (...) nr rej. (...) wraz z polisą nr (...) na nazwisko R. Z. zam. W., ul. (...) oraz polisą (...) na nazwisko R. Z., dowodu rejestracyjnego nr DR/ (...) na pojazd R. (...) nr rej. (...) na nazwisko S. P. pesel (...), dowodu rejestracyjnego pojazdu (...) S. (...) nr rej. (...) na nazwisko O. J. zam. W., ul. (...), legitymacji studenckiej nr albumu (...) na nazwisko M. S. (1), karty euro<26 nr (...) na nazwisko M. S. (1), legitymacji studenckiej nr albumu (...) na nazwisko M. P., karty pobytu na nazwisko (...) pesel (...), fuhrerschein (prawo jazdy) nr (...) na nazwisko T. G. ur. (...), (...) karty miejskiej na nazwisko S. P. (2) nr (...), (...) karty miejskiej na nazwisko F. S. nr (...), (...) karty miejskiej na nazwisko Ł. S. nr (...), (...) karty miejskiej na nazwisko T. S. nr (...), (...) karty miejskiej na nazwisko A. W. nr (...), karty płatniczej N. Y. nr (...) na nazwisko B. P., karty płatniczej Millennium Maestro nr (...) na nazwisko S. - K. Wo, karty płatniczej A. bank maestro nr (...), karty płatniczej L. bank nr (...) na nazwisko W. K., karty płatniczej L. bank nr (...) na nazwisko L. K., karty płatniczej (...) nr (...) na nazwisko N. S., karty płatniczej (...) nr (...) na nazwisko N. S.- K., karty płatniczej mBank V. nr (...) na nazwisko S. P. (2), karty płatniczej (...) Bank (...) na nazwisko M. P., karty płatniczej mBank V. nr (...) na nazwisko S. P. (2), karty płatniczej (...) Bank (...) na nazwisko S. - K. N, karty Bank (...) S.A. nr (...)-524, karty płatniczej (...) Bank (...) na nazwisko S. N., karty płatniczej A. Bank (...) na nazwisko F. S., karty płatniczej (...) Bank (...) na nazwisko M. S. (1), którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać.
Zgodnie z treścią art. 276 k.k., kto niszczy, uszkadza, czyni bezużytecznym, ukrywa lub usuwa dokument, którym nie ma prawa rozporządzać podlega odpowiedzialności karnej.
Dla odpowiedzialności za przestępstwo z art. 276 k.k. bez znaczenia pozostaje cel podjęcia w stosunku do dokumentu jednego z stypizowanych w w/w art. zachowań oraz bez wpływu pozostaje także czas utrzymywania przez sprawcę stanu niezgodnego z prawem w sytuacji ukrycia dokumentu.
Przestępstwo ma charakter powszechny, co oznacza, iż jego sprawcą może być każdy nieuprawniony do dysponowania dokumentem.
Przestępstwo może być popełnione tylko i wyłącznie umyślnie w zamiarze bezpośrednim.
Rozstrzygające jest ustalenie zamiaru towarzyszącego sprawcy oraz rodzaj dokumentu stanowiącego przedmiot czynności wykonawczej.
Możliwość przypisania oskarżonemu przestępstwa określonego w art. 276 k.k. w postaci ukrywania wskazanego tam dokumentu zachodzi wówczas, gdy wykazane zostanie, że on sam podjął działanie, w wyniku którego dokument, którym nie miał prawa rozporządzać, został ukryty przed osobą uprawnioną do dysponowania nim.
Znamię ukrywania dokumentu powinno być interpretowane jako utajnienie miejsca jego przechowywania, umieszczenie w takim miejscu, o którym jego legalny dysponent nie wie. Istota ukrycia polega więc na ulokowaniu dokumentu w miejscu nieznanym dla osoby uprawnionej, gdy sprawca swe działanie ukierunkowuje na wywołanie stanu ukrycia dokumentu. Miejsce ukrycia znane jest wiec tylko sprawcy tego czynu, a nie jest znane osobom, którym przysługują prawa do rozporządzania dokumentem, choćby nie wyłącznie. Ukrycie dokumentu oznacza dodatkowo, ze dysponent nie tylko nie ma do swego dokumentu dostępu, lecz po prostu nie wie gdzie on się znajduje.
Czynności sprawczych podejmowanych przez oskarżonego w ramach ukrywania dokumentów nie można się domyślać, lecz muszą stanowić przedmiot ustaleń sądu orzekającego. W przypadku przedmiotowej sprawy Sąd w opisie czynu oraz w ustalonym stanie faktycznym dokładnie wskazał miejsce ukrywania wskazanych w a/o dokumentów, w związku z czym kwalifikacja zachowania oskarżonego na podstawie art. 276 k.k. nie budzi zastrzeżeń.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, bezsprzeczne wydaje się stwierdzenie, iż zachowanie oskarżonego zmierzało właśnie do wywołania takiego skutku. Jeśli zważyć na wyjaśnienia oskarżonego, to podał on, iż zbiera karty bankowe jedynie w celach kolekcjonerskich, w ramach swych zainteresowań i pasji. Wyjaśnił ponadto, iż nie był świadomy, że wśród zakupionych kart znajdują się dowody tożsamości osób trzecich oraz inne, szczegółowo wymienione w akcie oskarżenia, dokumenty. Takie wyjaśnienia oskarżonego, w ocenie Sądu nie zasługują na ich uwzględnienie i nie wydają się prawdziwe, a stanowią jak wcześniej przytoczono tylko linię obrony wykoncypowaną przez oskarżonego.
W ocenie Sądu niemożliwym wydaje się nabywanie kart bankowych lub książek bez świadomości tego, co mogło zostać ukryte w ich wnętrzu lub pomiędzy nimi. Oskarżony podał, iż dobra te nabywał on znanych mu osób, osób które darzył zaufaniem. Wobec powyższej okoliczności, oskarżony musiał posiadać wiedzę na temat tego, co znajduje się pomiędzy stronicami książek oraz pomiędzy kartami bankowymi. Osoby, od których nabywał owe przedmioty nie dokonałyby bowiem transakcji ich sprzedaży osobie całkowicie sobie nieznanej, postronnej, narażając się tym samym na możliwość zgłoszenia tego zdarzenia odpowiednim służbom. Bezsprzeczne w ocenie Sądu wydaje się, iż sprzedawcy dokonywali z oskarżonym transakcji, gdyż w ich mniemaniu nie były to transakcje obarczone elementem ryzyka leżącego po stronie oskarżonego, a mianowicie, osoby sprzedające towar czuły się bezpiecznie i były świadome, iż ich działalność nie zostanie przez oskarżonego ujawniona. Gdyby oskarżony był rzeczywiście osobą postronną i nieuczestniczącą w zaistniałym procederze, podmioty przekazujące mu dobra w różnej postaci nie ryzykowałyby ich wykryciem.
W związku z tym nie można podzielić wyjaśnień oskarżonego, co do jego niewiedzy i nieświadomości w zakresie zakupionych przez siebie towarów.
Oskarżony podał ponadto, iż dokonał zakupu znacznej ilości książek, ilości hurtowej przy czym nie wymienił on ani liczbowej ilości, ani tytułów zakupionych wolumenów. Takowe zachowanie oskarżonego wzbudza podejrzenie, iż jego intencją w czasie nabywania książek nie było jednak zainteresowanie czytelnictwem.
Zachowaniem penalizowanym w przytoczonym art. 276 k.k. jest ukrywanie dokumentów w miejscu nieznanym dla ich dysponentów. Na gruncie omawianej sprawy nie powstały wątpliwości, co do wypełnienia przez oskarżonego ustawowych znamion czynu zabronionego stypizowanego w przywołanym powyżej artykule.
Na uwagę zasługuje fakt, iż utracone lub skradzione dokumenty osobiste oraz dokumenty związane z posiadaniem pojazdów, a które przekazane zostały oskarżonemu były uprzednio ukryte. Niektóre z nich pomiędzy stronicami książek, natomiast inne w ciasnym pliku kart bankowych. W opinii Sądu nie można rozpatrywać tego działania w kategoriach działań przypadkowych i niezaplanowanych, co więcej było to działanie zamierzone, celowe i nastawione na wywołanie określonego skutku, czyli takowe przekazanie dokumentów oskarżonemu, by pozostały one ukryte i niewidoczne dla osób postronnych.
Oskarżony, będąc w posiadaniu owych dokumentów także działał z zamiarem ich ukrycia. Przyniósł je do własnego domu, jednakże nie pozostawił ich w miejscu widocznym i dostępnym dla wszystkich domowników (byłej konkubiny oraz córki). Oskarżony schował nabyte przez siebie rzeczy w swoim pokoju, w szafie. Był on więc jedyną osobą, która posiadała wiedzę na temat miejsca, w którym się znajdowały.
Przechowywanie dokumentów wbrew woli ich dysponentów jest bezsprzeczne i oczywiste. Osoby, które utraciły bowiem swoje dokumenty nie chciały tego i nie było to ich zamierzeniem, o czym świadczą ich zachowania następcze w postaci zgłoszenia kradzieży lub zgubienia we właściwych miejscowo urzędach, a także zastrzeżenia kart bankowych w oddziałach bankowych.
W ocenie Sądu Najwyższego już na gruncie wykładni językowej, nie rysują się żadne wątpliwości nakazujące rozumieć słowo „ukrywać” w jakikolwiek inny sposób niż potoczny. Potocznie zaś „ukrywać” oznacza umieścić coś w miejscu niewidocznym, zasłoniętym bezpiecznym, schowanie czegoś przed kimś. [M. S. (red.): Słownik języka polskiego, W. 1981, t. III, s. 592; B. D. (red.): Słownik współczesnego języka polskiego, W. 1996, s. (...)]. Podkreślić należy, że właśnie jako utajnienie miejsca przechowywania, interpretowane jest znamię ukrywania dokumentów w rozumieniu omawianego artykułu. W orzecznictwie zarówno Sadu Najwyższego (zob. Wyrok z dnia 23 maja 2002 roku, V KKN 404/99 OSNKW 2002, z. 9-10, poz. 72), sądów apelacyjnych (wyroki Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 5 kwietnia 2000 r., II Aka 14/00, OSPr i PR 2001, nr 4, poz. 22; Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28 czerwca 2005 roku, II Aka 166/05, OSPr i Pr 2006, nr 4, poz. 28 i z dnia 9 grudnia 2010 roku, (...), KZS 2011, z. 5, poz. 80), a także w piśmiennictwie [zob. W. W. (w): A. Z. (red): Kodeks karny. Część szczególna, Komentarz, K. 2006, t. II, s. (...)]. Sąd Najwyższy nie znalazł racji natury tak prawnej jak i faktycznej, aby od utrwalonego w powyższym przedmiocie stanowiska odstępować. (Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 sierpnia 2012 roku, III KK 403/11).
Możliwość przypisania sprawcy przestępstwa określanego w art. 276 k.k. zachodzi jedynie gdy wykazane zostanie, iż sprawca samodzielnie podjął działanie, w wyniku którego dokument, którym nie miał prawa wyłącznie rozporządzać, został ukryty przed osobą uprawnioną do dysponowania nim. Czyn, którego dopuścił się oskarżony może być dokonany tylko przez działania w zamiarze bezpośrednim, które polega na czynnościach prowadzących do skutku w postaci ukrycia. (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 maja 2002 roku, V KKN 404/09).
Biorąc pod uwagę przedstawione rozważania, jak również uwzględniając zajmowane przez oskarżonego stanowisko, który zaprzeczał jakoby dysponował dokumentami osób trzecich oraz nie wydał ich osobom uprawnionym, przyjąć należy iż oskarżony swym zachowaniem wypełnił ustawowe znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 276 k.k.
Jednocześnie Sąd wyeliminował z opisu czynu fragment dotyczący ukrywania dokumentów w postaci: karty pojazdu KP/ (...) na pojazd C. (...) nr rej (...), dowodu rejestracyjnego nr DR/ (...) na pojazd R. (...) nr rej. (...) na nazwisko S. P. pesel (...) oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu (...) S. (...) nr rej. (...) na nazwisko O. J. zam. W., ul. (...), ponieważ oskarżony nabył owe pojazdy w wyniku zawarcia umów kupna-sprzedaży z osobami do tego uprawnionymi, w związku z czym powyższymi dokumentami mógł on dysponować.
Warunkiem odpowiedzialności sprawcy jest brak wyłącznego rozporządzania dokumentami, a zatem jeśli zachowanie sprawcy dotyczy dokumentu stanowiącą jego wyłączną własność, to w takim przypadku realizacja któregokolwiek ze znamion czynu zabronionego z art. 276 k.k. nie będzie prowadziła do jego odpowiedzialności karnej za to przestępstwo.
(Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 5 kwietnia 2000 r., II Aka 14/00).
Wymierzając oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności za czyn z aktu oskarżenia Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k. Orzeczona kara jest współmierna do stopnia społecznej szkodliwości czynu. Dostosowując wymiar kary do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu, Sąd uznał, że wymierzona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego W. H.. Na wymiar kary wpływają również okoliczności charakteryzujące osobę sprawcy, który jest osobą uprzednio karaną, prowadzącą nieuregulowany tryb życia. Wymierzona oskarżonemu kara mieści się w ustawowych granicach zagrożenia.
Zdaniem Sądu wymierzona kary jest karą proporcjonalną do stopnia zawinienia, stopnia społecznej szkodliwości czynu, a ponadto spełni swe cele wychowawcze i zapobiegawcze, a także uczyni zadość potrzebom w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, wychodząc naprzeciw jego oczekiwaniom.
Sąd na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 3 (trzech) lat tytułem próby, pozostając w przekonaniu, iż mimo zastosowania tego dobrodziejstwa oskarżony przestrzegać będzie w przyszłości porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa.
Sąd na podst. art. 71§1 k.k. orzekł wobec oskarżonego W. H. karę grzywny w ilości 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) zł.
Sąd na podstawie art. 44 § 6 k.k. orzekł przepadek dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych na k. 99 - 102 akt sprawy pod pozycją : 1-14, 16-22, 25-53.
Sąd na podstawie art. 230§2 k.p.k. zarządził zwrot oskarżonemu W. H. jako osobie uprawnionej dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych na k. 99 - 102 akt sprawy pod pozycją : 15, 23 i 24.
Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, z których poniesione wydatki przejął w całości na rachunek Skarbu Państwa.