WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 14 stycznia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w II Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący: SSR Krzysztof Bieńkowski

Protokolant : sekr.sąd.Agnieszka Klimek

przy udziale Prokuratora : As.Prok.Rej. Michała Choromańskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 05.12.2014r. i 14.01.2015 r.

sprawy W. K. (1) , syna S. i M., urodzonego (...) w D.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 2 czerwca 2014roku w miejscowości (...) , gmina D. , woj. (...)- (...) , groził K. T. (1) pozbawieniem życia, przy czym groźby te wzbudziły u wymienionej uzasadnioną obawę , że zostaną spełnione

- t.j. czyn przewidziany w art.190§1 k.k.

ORZEKA :

I.  oskarżonego W. K. (2) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa i za to z mocy art.190§1 k.k. skazuje go i wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art.93 k.k. w zw. z art.96§1 i 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek zabezpieczający w postaci umieszczenia w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego ;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw.P. A. kwotę 504 zł wraz z należnym od tej kwoty podatkiem VAT, tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu;

IV.  na podstawie art. 624§1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości;

UZASADNIENIE

Sąd ustalił , co następuje :

Pokrzywdzona K. T. (1) pracuje w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w D. jako instruktor terapii zajęciowej.

Jednym z jej podopiecznych jest R. K. (1), rodzony brat oskarżonego W. K. (1) .

W dniu 02 czerwca 2014r. pokrzywdzona udała się do miejscowości (...)gdzie pod adresem(...) zamieszkuje wymieniony podopieczny wraz z oskarżonym.

Na miejscu zastała zdenerwowanego R. K., który poinformował ją , że nietrzeźwy oskarżony zażądał od niego pieniędzy a po odmowie wszczął awanturę.

Pokrzywdzona zdecydowała się telefonicznie wezwać Policję.

W tym czasie przed budynkiem pojawił się W. K. (1), który w wulgarnej formie groził pokrzywdzonej pozbawieniem życia.

Wypowiadane groźby wzbudziły u pokrzywdzonej uzasadnioną okolicznościami obawę, że zostaną spełnione.

(dow : wyjaśni.osk.W. K. k.15, k.52v - częściwowo, zezn.śwd.K. T. k.2, k.53 , zezn.śwd.W. G. k.11v, k.53)

Dopiero po przybyciu wezwanego na miejsce patrolu Policji i założeniu kajdanek oskarżony uspokoił się.

Ponadto Sąd ustalił , że oskarżony W. K. (1) nie jest chory psychicznie, wykazuje natomiast upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim i cechy uzależnienia od alkoholu.

Oskarżony wykazuje wyraźne przejawy koncentracji na piciu alkoholu z zaniedbaniem alternatywnych zainteresowań i sposobów spędzania wolnego czasu, obniżenie sprawności społecznej i zawodowej.

Przypisany mu czyn miał związek z uzależnieniem od alkoholu i zachodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia tego rodzaju przestępstw w przyszłości.

Oskarżony zna i rozumie normy społeczne , a jego poczytalność nie była ograniczona w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu.

(dow : opinia biegłych psychiatrów pisemna k.30-32, ustna k.63v , opinia psychologiczna pisemna k.59-61, ustna k.63-64)

Oskarżony W. K. (1) przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Złożył wyjaśnienia , w których stwierdził, że zna opiekunkę brata i jakiś czas temu gdy był pijany „gadał do niej jakieś rzeczy. Mruczał jakieś głupoty”.

Oskarżony wyraził skruchę i stwierdził , że „nie zrobił by jej krzywdy”.

(dow : wyjaśni.osk. k.15)

Wymieniony przesłuchany na rozprawie również przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i podtrzymał generalnie poprzednie wyjaśnienia.

Wyraził żal i skruchę , podkreślając , że nie zamierzał zrealizować groźby.

(dow : wyjaśni.osk. k.52v )

Sąd zważył , co następuje :

Wyjaśnienia oskarżonego uznać należy za wiarygodne w najistotniejszej z punktu widzenia odpowiedzialności karnej części – odnoszącej się do faktu wypowiadania pod adresem pokrzywdzonej gróźb karalnych.

Wskazać jednak należy , że omawiane wyjaśnienia nie odzwierciedlają przebiegu zajścia i nie sposób uznać ich za w pełni szczere, albowiem oskarżony wyraźnie bagatelizuje i próbuje usprawiedliwiać swoje zachowanie.

W świetle pozostałych dowodów nie można bowiem przyjąć, że oskarżony „coś mamrotał” do pokrzywdzonej.

Ze spójnych i konsekwentnych zeznań K. T. (1) i W. G. wynika bowiem jasno, że oskarżony groźby swoje wykrzykiwał, artykułując je w wulgarny sposób, a ponadto precyzyjnie zapowiedział , że jeśli nie zrealizuje ich sam posłuży się kolegami.

( dow : zezn.śwd.K. T. k.2, k.53 , zezn.śwd.W. G. k.11v, k.53)

W ocenie to te właśnie relacje osobowe zasługują na walor wiarygodności, a tym samym skutecznie podważają twierdzenia oskarżonego , które w tym zakresie uznać należy za przyjętą linię obrony.

Biorąc pod uwagę zachowanie oskarżonego , który intensywnie gestykulował wypowiadając zrelacjonowane przez świadków groźby i ewidentny stan po spożyciu alkoholu (który jak powszechnie wiadomo rozluźnia hamulce moralne i skłania do zachowań agresywnych), za w pełni racjonalną uznać należy obawę pokrzywdzonej , że mogą one zostać spełnione.

Biorąc pod uwagę wskazane wyżej dowody Sąd uznał iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Z opinii biegłych psychiatrów i psychologa wynika , że W. K. (1) jest osobą dorosłą , mającą odpowiedni zasób doświadczenia życiowego i znającą obowiązujące normy prawne oraz konsekwencje ich nieprzestrzegania, a w związku z tym uznać należy , że oskarżony rozumiał znaczenie swojego czynu i miał zachowaną zdolność do pokierowania swoim postępowaniem.

Stan upojenia alkoholowego na powyższe zdolności nie miał wpływu, biegli określili je jako upojenie alkoholowe zwykłe.

(dow : opinia biegłych psychiatrów pisemna k.30-32, ustna k.63v , opinia psychologiczna pisemna k.59-61, ustna k.63-64)

W ocenie Sądu wskazane opinie uznać należy za w pełni wiarygodne.

Biegli przeanalizowali cały dostępny materiał dowodowy, sformułowali logiczne i uzasadnione wnioski opierając się na posiadanej wiedzy specjalnej.

Brak jest podstaw , aby wnioski te kwestionować.

W konsekwencji uznać należy , że oskarżonemu można przypisać winę.

W zakresie kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu przestępstwa Sąd zważył, co następuje.

Oskarżony w nie budzący wątpliwości sposób zapowiedział , że pozbawi pokrzywdzoną życia, a sposób wyrażenia tych gróźb , jego zachowanie i okoliczności sprawiają , że obawę pokrzywdzonej uznać należy za w pełni uzasadnioną.

Takie zachowanie oskarżonego uznać należy za groźbę karalną , wypełniającą znamiona występku z art.190§1 k.k.

Podkreślić należy , że deklarowany przez oskarżonego brak woli realizacji groźby dla bytu przestępstwa z art.190§1 k.k. nie ma najmniejszego znaczenia, a co więcej usiłowanie jej realizacji skutkowałoby odpowiedzialnością za zbrodnię a nie występek.

Wymierzając za przypisany oskarżonemu czyn karę Sąd miał na uwadze całokształt okoliczności, w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu i stopień winy.

Określając wysokość kary Sąd uwzględnił również cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do sprawcy , a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił przede wszystkim stosunkowo znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu.

Oskarżony wypełnił bowiem znamiona najpoważniejszej z możliwych gróźb – zapowiedź pozbawienia życia.

Jego działanie miało charakter gwałtowny, wulgarny i publiczny , wskazujący na brak poszanowania elementarnych zasad porządku prawnego.

Co więcej groźby te skierowane były wobec pracownika opieki społecznej, która przybyła na miejsce aby opiekować się bratem oskarżonego.

Jej zeznania wskazują na znaczny stopień traumatycznych przeżyć i realną obawę.

Ponadto oskarżony działał w stanie co najmniej po użyciu alkoholu , a z ustaleń wynika , że odmowa przekazania środków pieniężnych na jego zakup była zarzewiem konfliktu i wywołała furię oskarżonego.

Ponadto oskarżony był uprzednio karany za przestępstwo związane ze spożywaniem alkoholu oraz przestępstwo podobne.

(dow : karta karna k.27)

W tym kontekście jedynie deficyty intelektualne jako wpływające zmniejszająco na stopień winy mogą być traktowane jako okoliczność łagodząca.

Powyższe wskazuje na potrzebę orzeczenia wobec oskarżonego stosunkowo surowej kary pozbawienia wolności , bez warunkowego zawieszenia jej wykonania , albowiem dotychczas stosowane środki probacyjne nie przyniosły żadnego rezultatu.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości bezpośredni związek pomiędzy popełnieniem zarzucanego W. K. czynu a uzależnieniem od alkoholu.

Jak wskazują biegli u oskarżonego wystąpiły wyraźne przejawy koncentracji na piciu alkoholu z zaniedbaniem alternatywnych zainteresowań i sposobów spędzania wolnego czasu, obniżenie sprawności społecznej i zawodowej.

(dow : opinia biegłych psychiatrów pisemna k.30-32, ustna k.63v , opinia psychologiczna pisemna k.59-61, ustna k.63-64)

Poczynione w sprawie ustalenia wyraźnie wskazuje , że podłożem agresywnych zachowań oskarżonego jest alkohol , co równie jednoznacznie wskazuje na konieczność leczenia.

W świetle opinii biegłych zachodzi wysokie prawdopodobieństwo ponownego popełnienia czynu zabronionego w związku z uzależnieniem.

(k.63-64)

Z tych też względów Sąd wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania i jednocześnie orzekł wobec niego środek zabezpieczający przewidziany w art.96§1 k.k.

O wynagrodzeniu obrońcy za obronę wykonywaną z urzędu orzeczono w oparciu o § 14 ust.2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. Nr 163 poz.1348 z późn.zm.).

Sąd w oparciu o art.624§1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych , uznając , że ich poniesienie byłoby dla niego zbyt uciążliwe z uwagi na sytuację materialną i brak stałych dochodów.