Dnia 16 stycznia 2015 r.
Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Zbigniew Ciechanowicz (spr.)
Sędziowie: SO Małgorzata Grzesik
SO Tomasz Szaj
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 stycznia 2015 r. w S.
sprawy z powództwa (...) w S.
przeciwko (...)w Ś. o zwolnienie spod egzekucji
na postanowienie Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 16 października 2014 r. wydanego w sprawie o sygn. akt I C 1205/14
postanawia:
oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 16 października 2014 r. Sąd Rejonowy w Goleniowie zabezpieczył powództwo (...) (...) (...)z siedzibą w S. o zwolnienie rzeczy od egzekucji przez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego w sprawie KM 200/14 przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Goleniowie M. N. z wniosku wierzyciela (...) z siedzibą w Ś. przeciwko dłużnikowi J. K. w zakresie dotyczącym ruchomości ujętych w (...) protokołu zajęcia ruchomości z dnia 30 lipca 2014 r. w postaci samochodu osobowego A. (...) nr (...) oraz walca do ubijania kortów.
Strona powodowa w ocenie Sądu Rejonowego uprawdopodobniła zasadność swojego roszczenia, gdyż do wniosku o zabezpieczenie powód dołączył dowód rejestracyjny samochodu A. (...) nr (...), z którego wynika prawo własności pojazdu. Ponadto za uprawdopodobnione uznano również roszczenie w zakresie walca do ubijania kortów z uwagi na działalność prowadzona przez powodową spółkę.
Powyższe postanowienie zostało zaskarżone w całości przez pozwanego, który zażądał jego zmiany i oddalenie wniosku powoda o udzielenie zabezpieczenia.
Skarżonemu postanowieniu zarzucono:
1) naruszenie art. 730 1 k.p.c. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie;
2) naruszenie art. 841 § 1 i § 3 k.p.c. poprzez ich nieprawidłowe zastosowanie;
3) naruszenie art. 112 k.c. poprzez jego niezastosowanie;
Uzasadniając zażalenie pozwany wyraził pogląd, iż powód nie uprawdopodobnił co najmniej warunku istnienia roszczenia. Zgodnie bowiem z art. 841 §1 k.p.c., osoba trzecia może w drodze powództwa żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa. Równocześnie art. 841 §3 k.p.c. stanowi, że powództwo można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa, chyba że inny termin jest przewidziany w przepisach odrębnych.
W niniejszej sprawie powód wskazał, że o naruszeniu dowiedział się w dniu 30 lipca 2014 r., tj. w dniu dokonania zajęcia, przy których to czynnościach był obecny M. K. jako Prezes Zarządu komplementariusza powoda, co powód sam wskazał w uzasadnieniu pozwu. Równocześnie pozew wraz z wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia złożony został w dniu 1 września 2014 r. Zgodnie z zasadą art. 112 k. c., termin oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach kończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu. Powyższe zaś pozwala na uznanie, iż ostatnim dniem na wywiedzenie niniejszego postępowania był dzień 30 sierpnia 2014 r., po tym dniu jego uprawnienie natomiast wygasło. Powyższe zaś implikuje stwierdzeniem, że powód przedmiotowy pozew złożył po upływie wyżej opisanego terminu prekluzyjnego (zawitego).
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie podlegało oddaleniu.
Zgodnie z treścią art. 730 1 § 1 k.p.c., udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje, zaś wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie (§ 2).
W intencji pozwanego zarzutem niweczącym roszczenie powoda o zwolnienie spod egzekucji przedmiotów opisanych pozwem i jednocześnie argumentem wskazującym na nieprawidłowość zaskarżonego postanowienia o udzieleniu powodowi zabezpieczenia jego roszczenia było wygaśniecie roszczenia przeciwegzekucyjnego zgodnie z treścią art. 841 § 3 k.p.c. Zgodnie z brzmieniem tego przepisy powództwo osoby trzeciej o zwolnienie spod egzekucji zajętego przedmiotu można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenie się o naruszeniu prawa, czyni w niniejszej sprawie o dnia powzięcia wiedzy o zajęciu. Co do zasady pogląd skarżącego uznać należy za trafny – termin przewidziany w przytoczonym przepisie ma charakter terminu prawa materialnego, jego upływ powoduje wygaśnięcie roszczenia.
W sposób niewłaściwy jednak pozwany ustala chwilę złożenia przez powoda pozwu. Nie jest to dzień widniejący na prezentacie sądowej jako 1 września 2014 r., lecz dzień nadania tego pisma w placówce pocztowej, tj. 30 sierpnia 2014 r. (k. 6 v.). Podzielając zatem spostrzeżenie pozwanego zawarte w uzasadnieniu zażalenia, iż ostatnim dniem na skuteczne wywiedzenie powództwa ekscedencyjnego był dzień 30 sierpnia 2014 r. nie sposób więc nie dostrzec, iż powód opisywany tu termin zachował (art. 165 § 2 k.p.c.).
Mając na uwadze to, iż pozwany nie zaprezentował innych zarzutów, które mogły by prowadzić do zmiany zaskarżonego postanowienia jego zażalenie należało w oparciu o treść art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. oddalić.
1. (...)
2. (...)
3. (...)
(...)