UZASADNIENIE

Powódka J. B. wniosła o zasądzenie od pozwanego A. B. na jej rzecz tytułem alimentów kwoty 1800 zł, poczynając od 1 grudnia 2013 r., płatnej do 10. dnia każdego miesiąca z odsetkami na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat. Jednocześnie wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że jest córką pozwanego. Jest studentką Politechniki (...), studiów stacjonarnych pierwszego stopnia na kierunku inżynieria biomedyczna. W wyniku rozpadu małżeństwa z matką powódki E. B. pozwany A. B. opuścił wspólne miejsce zamieszkania. Pozwany zobowiązany był do płacenia należności pieniężnej w wysokości 1000 zł tytułem zabezpieczenia potrzeb rodziny, którą pozwany przestał uiszczać po orzeczeniu rozwiązania przez rozwód małżeństwa rodziców powódki. Orzeczenie uprawomocniło się dnia 28 czerwca 2013 r. Odnosząc się do kosztów własnego utrzymania, powódka wskazała, że koszt najmu mieszkania wynosi łącznie 1400 zł, ponosi ona również koszty zakupu leków na epilepsję w kwocie 150 zł miesięcznie. Miesięczny koszt wyżywienia powódki to około 500 zł, koszty zakupu środków czystości – około 50 zł, wydatek na bilet miesięczny – 55 zł, opłaty za telefon – 89,90 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu, odnosząc się do żądania zasądzenia alimentów z datą wsteczną, pozwany zarzucił, że powódka nie przytoczyła żadnych twierdzeń i dowodów na poparcie tego żądania. Pozwany wskazał, że powódka próbuje obciążyć całymi kosztami utrzymania jedynie pozwanego. Pozwany zakwestionował również wysokości kosztów utrzymania powódki, zarzucając, że są one zawyżone. Podniósł, że z załączonej do pozwu dokumentacji nie wynika, aby koszty utrzymania mieszkania wynosiły 1400 zł miesięcznie. Nadto pozwany wskazał, że powódka oraz jej matka mają możliwość zamieszkania w lokalu komunalnym, co znacznie obniżyłoby koszty związane z utrzymaniem mieszkania. Podniósł, że również wskazane przez powódkę wydatki na wyżywienie, leki oraz abonament telefoniczny są zawyżone. Pozwany odniósł się również do własnych możliwości zarobkowych, wskazując, że jego średnie wynagrodzenie wynosi około 2500 zł. Pozwany mieszka z konkubiną i z tego tytułu ponosi połowę opłat za mieszkanie w łącznej kwocie 331,55 zł miesięcznie. Ponadto pozwany ponosi koszt abonamentu telefonicznego w wysokości 59 zł miesięcznie oraz spłata kredyty gotówkowe zaciągnięte w trakcie trwania małżeństwa. Miesięczna rata z tytułu zaciągniętych zobowiązań wynosi 422,89 zł, a całkowita spłata nastąpi w grudniu 2015 r. Bieżące koszty osobistego utrzymania pozwanego wynoszą łącznie około 1000 zł (środki czystości – 100 zł, wyżywienie – około 700 zł, odzież, sprzęty domowe – około 200 zł). Pozwany podniósł wreszcie, że z uwagi na brak wpisu na kolejny semestr studiów powódka prawdopodobnie nie przykłada się do nauki, co może uzasadniać przypuszczenie, ze nie dokłada ona starań celem samodzielnego utrzymania się.

Na rozprawie dnia 21 sierpnia 2014 r. pozwany uznał żądanie powódki do kwoty 500 zł miesięcznie, wnosząc o oddalenie powództwa w pozostałej części.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka J. B., urodzona dnia (...) pochodzi ze związku małżeńskiego E. B. i A. B..

Rodzice powódki żyją w rozłączeniu faktycznie od 2010 r. W ugodzie zawartej przez strony dnia 24 września 2010 r. przed Sądem Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków A. B. zobowiązał się płacić tytułem przyczyniania się do zaspokojenia potrzeb rodziny kwotę 1000 zł miesięcznie na rzecz E. B., poczynając od dnia 29 lipca 2010 r. do jej rąk. Kwota ta była głównie przeznaczona na utrzymanie powódki. Pozwany dobrowolnie płacił te kwoty. Nie miał dotychczas zasądzonych alimentów na córkę.

Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2013 r. wydanym w sprawie o sygnaturze XIII RC 2177/11 Sąd Okręgowy we Wrocławiu rozwiązał małżeństwo rodziców powódki przez rozwód z winy obu stron. Jednocześnie oddalił roszczenie E. B. w zakresie alimentów na jej rzecz.

( dowód: odpis skrócony aktu urodzenia powódki – k. 8; akta Sądu okręgowego we Wrocławiu XIII RC 2177/11; przesłuchanie świadka E. B. – zapis na płycie CD – k. 85)

Powódka J. B. ma obecnie 24 lata. Studiuje na Politechnice (...) na kierunku inżynieria biomedyczna (studia pierwszego stopnia inżynierskie) w trybie stacjonarnym. W roku akademickim 2013/2014 studiowała bez wpisu na semestr 6 letni (...). Nauka na kierunku trwa 7 semestrów, planowany termin jej ukończenia upływa 31 marca 2015 r. Powódka rozpoczęła studia inżynierskie bezpośrednio po egzaminie maturalnym, jednakże miała opóźnienie w nauce w szkole wyższej. Po pierwszym roku studiów powtarzała jeden przedmiot, jednakże bez utraty semestru. W semestrze zimowym roku akademickiego 2013/2014 z uwagi na rozstanie rodziców i chorobę nie uzyskała zaliczenia z jednego przedmiotu, co uniemożliwiło jej terminowe przystąpienie do egzaminu dyplomowego. Z uwagi na fakt, że przedmiot ten nie jest realizowany w semestrze letnim, powódka będzie miała możliwość uzyskania stosownego zaliczenia w semestrze zimowym roku akademickiego 2014/2015, po czym przystąpi do obrony pracy dyplomowej. Planuje kontynuację nauki na studiach (...) stopnia.

Powódka uczęszcza na zajęcia na uczelni w dni powszednie. Codziennie zajęcia te trwają od sześciu do dwunastu godzin. Tygodniowy plan zajęć jest nieregularny. Z uwagi na brak środków powódka nie uczęszcza na zajęcia dodatkowe.

Powódka nie otrzymuje żadnego stypendium. W okresie wakacyjnym podejmowała pracę dorywczą, z której była w stanie uzyskać dochód w wysokości około 300 zł miesięcznie.

( dowód: zaświadczenie z Politechniki (...) z dnia 18 marca 2014 r. – k. 9; przesłuchanie świadka E. B. – zapis na płycie CD – k. 85; przesłuchanie powódki – zapis na płycie CD – k. 85)

Powódka mieszka wraz z matką w dwupokojowym mieszkaniu z aneksem kuchennym we W. przy pl. (...). Koszty utrzymania mieszkania wynoszą około 1300-1400 zł miesięcznie, na co składają się: czynsz najmu – 1000 zł, opłaty za media – od 250 zł w miesiącach letnich do 400 zł w okresie grzewczym. W mieszkaniu nie ma telefonu stacjonarnego ani Internetu, powódka i jej matka opłacają abonament za telefon komórkowy oraz Internet w wysokości 89,90 zł miesięcznie.

Na swoje wyżywienie powódka przeznacza kwotę około 500 zł miesięcznie. Zdarza się, że jada obiady w mieście, w przerwach między zajęciami. J. B. od osiemnastego roku życia choruje na epilepsję, w związku z tym zażywa leki i suplementy diety, na co przeznacza kwotę około 100 zł miesięcznie. Zakup obuwia i odzieży dla powódki to wydatek około 150 zł miesięcznie, środków czystości i kosmetyków – około 100 zł. Powódka korzysta z komunikacji miejskiej – bilet okresowy kosztuje 55 zł miesięcznie. Koszt zakupu materiałów na zajęcia to około 80 zł miesięcznie.

Z uwagi na brak zaliczenia przedmiotu na studiach powódka zobowiązana była uiścić opłatę w wysokości 500 zł.

( dowód: zaświadczenie lekarskie z dnia 5 września 2013 r. – k. 71; przesłuchanie świadka E. B. – zapis na płycie CD – k. 85; przesłuchanie powódki – zapis na płycie CD – k. 85)

Matka powódki E. B. ma 47 lat, z zawodu jest krawcową. W zawodzie pracowała do 1990 r. Obecnie pracuje w (...) Sp. z o.o. jako referent ds. fakturowania i reklamacji na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 1 kwietnia 2012 r. do dnia 30 czerwca 2017 r. w pełnym wymiarze czasu pracy. Z tego tytułu uzyskuje dochód netto w wysokości średnio 1582 zł miesięcznie. Miesięczny koszt zaspokojenia osobistych potrzeb E. B. wynosi około 800 zł. Matka powódki powinna również spłacać kredyt konsumpcyjny o wartości 1900 zł. Obecnie E. B. spłaca jedynie odsetki, ponieważ nie dysponuje środkami do spłaty rat kapitałowych.

Powódka i jej matka korzystają z pomocy finansowej babci macierzystej powódki – J. W.. Babcia powódki opłacała czynsz najmu mieszkania przez pół roku. W tym celu zlikwidowała konto oszczędnościowe, na którym miała środki w wysokości 6000 zł. J. W. otrzymuje emeryturę w wysokości 1300 zł miesięcznie. Mieszka w jednopokojowym mieszkaniu, opłaty za które wynoszą łącznie około 400 zł miesięcznie.

( dowód: zaświadczenie z dnia 17 czerwca 2014 r. – k. 56; przesłuchanie świadka E. B. – zapis na płycie CD – k. 85; przesłuchanie świadka J. W. – zapis na płycie CD – k. 85 przesłuchanie powódki – zapis na płycie CD – k. 85)

Pozwany A. B. ma 49 lat, z zawodu jest kierowcą. Od 1988 r. pracuje w MPK we W. na stanowisku kierowcy autobusu na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w średniej wysokości 2800 zł netto miesięcznie. Pozwany spłaca pożyczkę pracowniczą w łącznej kwocie 4000 zł. Miesięczna rata spłaty wynosi 335,13 zł. Z wynagrodzenia pozwanego pracodawca odprowadza również m.in. kwotę 22 zł miesięcznie za przejazdy komunikacją miejską, a także kwota 54,60 zł za kartę M.. Średnie miesięczne wynagrodzenie do wypłaty w okresie od maja 2013 r. do kwietnia 2014 r. wynosiło 2515,01 zł miesięcznie. W 2013 r. pozwany uzyskał łączny dochód brutto w wysokości 57486,41 zł.

Pozwany mieszka z matką w mieszkaniu kwaterunkowym we W. przy ul. (...). Opłata za gaz wynosi 40 zł miesięcznie, za energię elektryczną – 140 zł miesięcznie, za telewizję – 65 zł miesięcznie. Pozwany płaci abonament telefoniczny w wysokości 59 zł miesięcznie. Ponadto pozwany ponosi koszty zakupu opału w wysokości około 1200-1300 zł na okres grzewczy. Od lutego 2011 r. pozwany spłaca kredyt konsolidacyjny, którego miesięczna rata wynosi 422,89 zł. Kredyt będzie spłacany do grudnia 2015 r. Koszty osobistego utrzymania pozwanego wynoszą około

( dowód : zaświadczenie o wynagrodzeniu z dnia 27 maja 2014 r. – k. 26; deklaracja PIT-11 za 2013 r. – k. 27; faktura VAT z dnia 3 maja 2014 r. – k. 33; harmonogram spłat kredytu – k. 35-36; przesłuchanie pozwanego – zapis na płycie CD – k. 85)

Pozwany od 2010 r. utrzymuje bardzo rzadki kontakt z powódką. W listopadzie 2013 r., wraz z uprawomocnieniem się wyroku orzekającego rozwód obowiązek pozwanego ustalony w ugodzie z dnia 24 września 2010 r. wygasł. Od tej pory pozwany nie łoży na utrzymanie córki ani byłej żony żadnych kwot.

( dowód: przesłuchanie świadka E. B. – zapis na płycie CD – k. 85; przesłuchanie powódki – zapis na płycie CD – k. 85; przesłuchanie pozwanego – zapis na płycie CD – k 85)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, wiarygodności których nikt w toku procesu nie kwestionował. Sąd uwzględnił również zeznania stron oraz świadków: E. B. i J. W. – w zakresie, w jakim były one logiczne, wewnętrznie spójne i znajdowały odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w toku postępowania.

Podstawą materialnoprawną żądania powoda był art. 133 § 1 k.r.o., zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W pierwszej kolejności Sąd rozważył, czy żądanie powódki jest zasadne co do zasady. W odpowiedzi na pozew pozwany zarzucił między innymi, że powódka jako osoba dorosła, która nie zalicza terminowo kolejnych etapów studiów, celowo przedłuża okres nauki i nie podejmuje należytych starań o samodzielne utrzymanie, a w konsekwencji żądanie alimentów od pozwanego jest nieuzasadnione. Zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego w przedmiocie ustalania, czy rodzice są zobowiązani do alimentacji pełnoletniego dziecka na podstawie art. 133 § 1 k.r.o., „istotne znaczenie powinna mieć okoliczność, czy dotychczasowe przygotowanie zawodowe i nabyte wcześniej kwalifikacje pozwalają w pełni na samodzielne, regularne zarobkowanie, a więc na pokrycie własnych środków utrzymania” (uzasadnienie tezy V uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86). Nie ulega wątpliwości, że w niniejszej sprawie powódka nie posiada jeszcze kwalifikacji umożliwiających jej znalezienie stabilnego zatrudnienia. Obecnie posiada ona wykształcenie średnie ogólne oraz kontynuuje studia na uczelni wyższej w trybie stacjonarnym. Sąd dał wiarę zeznaniom powódki oraz jej matki, w których wskazały one, że brak zaliczenia jednego z przedmiotów, a w konsekwencji – przesunięcie terminu zakończenia studiów o jeden rok akademicki – wynika z problemów osobistych, z którymi powódka borykała się w okresie rozwodu rodziców, a także z choroby, której objawy w tamtym okresie nasiliły się. Terminowość zaliczenia poprzednich etapów nauki, podjęcie studiów bezpośrednio po maturze oraz w trybie stacjonarnym, na których studiują osoby z najlepszymi wynikami z egzaminu dojrzałości, oraz plany podjęcia studiów (...) stopnia świadczą o tym, że osobiste warunki, zdolności i predyspozycje powódki pozwalają jej na kontynuację nauki na poziomie szkoły wyższej w celu zwiększenia jej szans na znalezienie w przyszłości atrakcyjnego zatrudnienia.

Sąd zbadał również, czy mimo kontynuacji nauki powódka ma możliwość przynajmniej częściowego zaspokojenia własnych potrzeb. Z jej zeznań wynika, że w przeszłości podejmowała ona pracę wakacyjną, jednakże była w stanie uzyskać z niej niewielki dochód – na poziomie około 300 zł miesięcznie. Nie ulega wątpliwości, że taka kwota nie pozwala na zaspokojenie nawet najbardziej podstawowych potrzeb powódki. Nadto z uwagi na okoliczność, że zajęcia na uczelni odbywają się w dni powszednie, są czasochłonne, a nadto wymagają od powódki zaangażowania również w formie samodzielnej pracy (przygotowywanie prac, projektów), nie jest ona w stanie podjąć stałej pracy podczas roku akademickiego. Dodatkowo szanse powódki na podjęcie pracy w okresie studiów okoliczność, że cierpi ona na epilepsję, co uniemożliwia jej podejmowanie nadmiernego wysiłku i funkcjonowanie w sytuacjach stresowych, ponieważ czynniki te wpływają na częstotliwość ataków.

W związku z powyższym zarzut pozwanego, że powódka nie dokłada starań celem samodzielnego utrzymania się, nie znajduje podstaw w okolicznościach faktycznych sprawy. Równocześnie Sąd stwierdził, że żądanie powódki jest zasadne co do zasady. Nie jest ona obecnie w stanie utrzymać się samodzielnie, co oznacza, że ciężar jej utrzymania w myśl art. 133 § 1 k.r.o. spoczywa na jej rodzicach.

Ustalając zakres obowiązku alimentacyjnego pozwanego względem powódki, Sąd uwzględnił treść art. 135 § 1 k.r.o., zgodnie z którym zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Podejmując zatem rozstrzygnięcie w przedmiocie alimentów, Sąd musi uwzględniać obie te przesłanki w równej mierze. Zgodnie zaś z utrwalonym poglądem Sądu Najwyższego „przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie” (teza IV uchwały SN z dnia 16 grudnia 1987 r. w sprawach alimentacyjnych).

W pierwszej kolejności Sąd zbadał zakres usprawiedliwionych potrzeb powódki i ustalił, że kształtują się one na poziomie około 1700-1800 zł miesięcznie. Na koszty utrzymania J. B. w pierwszej kolejności składa się część kosztów utrzymania mieszkania, które wynoszą łącznie około 1400 zł miesięcznie. Powódka mieszka tylko z matką, zatem przyjąć należy, że przypada na nią połowa tych wydatków, to jest kwota 700 zł. W toku procesu pozwany zarzucał, że matka powódki ma przydział na mieszkanie komunalne, jednakże nie wykazał tego w żaden sposób. Powódka i jej matka nie mają również możliwości zamieszkania z J. W., która mieszka w jednopokojowym mieszkaniu. Mieszkanie, w którym mieszkają E. i J. B. nie jest nadmiernie duże, a koszty jego utrzymania, w tym czynszu najmu, są adekwatne do kosztów utrzymania lokali na (...) rynku nieruchomości.

Do pozostałych kosztów utrzymania powódki wliczyć należy koszty jej wyżywienia (500 zł), leków (100 zł), odzieży (150 zł), dojazdów (60 zł), środków czystości (100 zł) oraz materiałów i pomocy naukowych (80 zł). Powódka nie ponosi innych kosztów utrzymania – z uwagi na sytuację finansową nie wyjeżdża na wakacje, nie uczęszcza na zajęcia dodatkowe, nie przeznacza żadnych środków na rozrywkę (wyjścia do kina, książki) należy zatem uznać, że wskazane wydatki zmierzają do zaspokojenia jedynie jej podstawowych, bieżących potrzeb. W świetle zasad doświadczenia życiowego, zwłaszcza po uwzględnieniu ogólnego poziomu cen towarów i usług w Polsce, Sąd uznał zeznania powódki dotyczące kosztów jej utrzymania za wiarygodne, a żaden ze składników kosztów jej utrzymania nie został zawyżony. Zwłaszcza kosztów wyżywienia nie należy uznać za wygórowany. Sąd dał wiarę zeznaniom powódki, która wskazała, że jeżeli ma zajęcia na uczelni przez cały dzień, musi zjeść posiłek poza domem. Jedynie koszty zakupu odzieży i obuwia w ocenie Sądu są niższe niż podała powódka. W kontekście poziomu możliwości zarobkowych rodziców powódki na zaspokojenie jej potrzeb w tym zakresie powinna wystarczyć kwota 150 zł, a nie – jak wskazała powódka – kwota 200 zł miesięcznie.

Wobec powyższego Sąd stwierdził, że koszty utrzymania powódki wynoszą około 1700-1800 zł miesięcznie, w tym koszty jej osobistego utrzymania – około 1000 zł miesięcznie. Jest to kwota usprawiedliwiona tym bardziej, że sam pozwany wskazał, że na własne wyżywienie, odzież, obuwie, środki czystości przeznacza taką kwotę. Wobec okoliczności, że powódka jest osobą młodą, która kontynuuje jeszcze naukę, co wiąże się z dodatkowymi wydatkami, nie sposób przyjąć – wbrew zarzutom pozwanego, że zakres jej usprawiedliwionych osobistych potrzeb kształtuje się na poziomie niższym niż ta kwota.

Sąd zbadał również możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanych do alimentacji rodziców powódki. Stwierdzić należy, że są one równe rzeczywiście uzyskiwanym przez A. B. i E. B. dochodom – żadna ze stron nie podnosiła, że pozwany bądź matka powódki nie wykorzystują swoich możliwości w pełnym zakresie; oboje rodzice powódki pracują w pełnym wymiarze czasu pracy, przy pełnym wykorzystaniu swoich predyspozycji. Pozwany od 1988 r. pracuje jako kierowca autobusu w MPK we W. i obecnie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości co najmniej 2800 zł netto miesięcznie, które jest obecnie pomniejszane o spłatę pożyczki pracowniczej zaciągniętej przez pozwanego. Pozwany korzysta również z (...) komunikacji miejskiej za opłatą 22 zł miesięcznie, a także wykupił usługę (...), co wiąże się z wydatkiem około 55 zł miesięcznie. W rezultacie wysokość wypłacanego mu wynagrodzenia kształtuje się na poziomie około 2500 zł miesięcznie. Matka powódki otrzymuje niemal dwukrotnie niższe wynagrodzenie, jej miesięczny dochód netto wynosi bowiem 1582 zł. E. B. od listopada 2013 r. nie otrzymuje od pozwanego żadnych środków na utrzymanie siebie ani powódki i jest w stanie zaspokoić podstawowe potrzeby swoje i powódki wyłącznie dzięki pomocy swojej matki J. W., która przeznaczyła na ten cel swoje oszczędności.

Sąd uwzględnił nadto osobiste wydatki oraz zobowiązania ciążące na rodzicach J. B.. Koszty utrzymania pozwanego kształtują się na poziomie około 1700 zł miesięcznie, na co składają się koszty utrzymania mieszkania w kwocie około 300 zł miesięcznie, spłata kredytu konsolidacyjnego (około 423 zł miesięcznie) oraz koszty osobistego utrzymania oszacowane przez niego na kwotę około 1000 zł miesięcznie. Podstawowe wydatki matki powódki obejmują natomiast część kosztów utrzymania mieszkania (700 zł) oraz koszty osobistego utrzymania, które – jak wskazała – wynoszą około 800 zł miesięcznie. Na E. B. ciąży również zobowiązanie wobec banku, któremu nie jest jednak w stanie uczynić zadość ze względu na brak środków finansowych. Nie ulega zatem wątpliwości, że sytuacja finansowa pozwanego w porównaniu z sytuacją matki powódki jest dobra i stabilna.

Z uwagi na okoliczność, ze zakres obowiązku alimentacyjnego stanowi wypadkową z jednej strony zakresu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej zaś – poziomu możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, Sąd zważył, że żądana przez powódkę kwota jest wygórowana. Ustalając, że oboje rodzice powódki mają określone możliwości zarobkowe, Sąd stwierdził, że niezasadne byłoby obciążenie kosztami utrzymania powódki jedynie pozwanego. Uwzględniając zatem wszystkie wyżej wskazane okoliczności, Sąd doszedł do przekonania, że alimenty w wysokości 1000 zł miesięcznie nie będą przekraczały możliwości finansowych pozwanego, a jednocześnie pozwolą na zaspokojenie potrzeb powódki w około 56%. Za prawidłowością takiego rozstrzygnięcia przemawia również okoliczność, że do listopada 2013 r. pozwany zobowiązany był do uiszczania na rzecz E. B. kwoty 1000 zł tytułem zaspokojenia potrzeb rodziny, a to na mocy ugody, której treść została zgodnie ustalona przez oboje rodziców. Na tej podstawie wnioskować należy, że skoro od 2013 r. sytuacja finansowa pozwanego zasadniczo nie zmieniła się (co wynika chociażby z przedłożonych przez pozwanego dokumentów w postaci zaświadczenia o zarobkach za okres od maja 2013 r. do kwietnia 2014 r. oraz harmonogramu spłat kredytu konsolidacyjnego), to w dalszym ciągu jest on w stanie łożyć – tym razem na rzecz swojej córki – taką kwotę. Obowiązek zaspokojenia potrzeb powódki w pozostałym zakresie ciąży na E. B. jako drugim rodzicu zobowiązanym do alimentacji córki na podstawie art. 133 § 1 k.r.o.

Mając na uwadze powyższe, w pkt. I wyroku Sąd zasądził od pozwanego A. B. tulem alimentów na rzecz J. B. kwotę po 1000 zł miesięcznie, poczynając od dnia 3 kwietnia 2014 r., płatne do 10. dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, do rąk J. B., w pkt II oddalając dalej idące powództwo.

W pkt. III wyroku Sąd odstąpił od obciążenia pozwanego opłatą sądową za postępowanie w pierwszej instancji. Sąd kierował się przy tym dyrektywami art. 102 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Zgodnie zaś z treścią art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Z uwagi na obecną sytuację finansową pozwanego Sąd odstąpił od obciążenia pozwanego opłatą sądową w niniejszej instancji.

W pkt. IV wyroku wobec trudnej sytuacji finansowej powódki na podstawie art. 102 k.p.c. Sąd nie obciążył powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego.

W pkt. V wyroku na podstawi art. 333 § 1 k.p.c. Sąd wyrokowi w pkt. I nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE