UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2014 r. w sprawie z powództwa A. A. przeciwko Towarzystwu (...) w W. o zapłatę, Sąd Rejonowy w Zgierzu umorzył postępowanie w zakresie zadośćuczynienia co do kwoty 1012,07 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 21 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty, zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia kwotę 3000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 21 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1278,37 zł tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami w zakresie kwoty 268,37 zł od dnia 21 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty i w zakresie kwoty 1010 zł od dnia 31 marca 2014 r. do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałej części oraz ustalił, że strony ponoszą koszty postępowania na zasadzie stosunkowego rozdzielenia kosztów – art. 100 zd. 1 k.p.c., pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

[wyrok k.137]

W rozpoznawanej sprawie Sąd Rejonowy poczynił ustalenia faktyczne, które Sąd Okręgowy podzielił i przyjął za własne. W zasądzonej kwocie tytułem odszkodowania mieści się kwota 840 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich (przez 2 miesiące po 2 godziny dziennie przy przyjęciu stawki 7 zł za godzinę).

[uzasadnienie k.144149]

Strona pozwana zaskarżyła powyższy wyrok w części, tj. w zakresie pkt II.2 co do kwoty 840 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 31 marca 2014 r. do dnia zapłaty.

Strona apelująca zarzuciła naruszenie przepisów:

a)  prawa materialnego, tj. art. 444 § 1 k.c. poprzez zasądzenie na rzecz powoda kosztów opieki osób trzecich, których poniesienia powód nie udowodnił,

b)  prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 k.p.c., poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów wskutek dowolnego przyjęcia, że powód wymagał opieki w rozmiarze 2 godzin dziennie w okresie 2 miesięcy.

W konkluzji strona apelująca wniosła o zmianę wyroku w pkt II.2 i oddalenie powództwa w zakresie odszkodowania ponad kwotę 438,37 zł, o orzeczenie o kosztach postępowania za I instancję według zasady stosunkowego rozłożenia kosztów i o zwrot kosztów postępowania za instancję odwoławczą.

[apelacja k.152-154]

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik powoda wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

[odpowiedź na apelację k.159-161]

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Zarzut naruszenia przepisów art. 233 § 1 k.c. oraz art. 444 § 1 k.c. zmierzał do zakwestionowania, aby powód wykazał, iż należne mu jest odszkodowanie za pomoc osób trzecich w wymiarze 2 godzin dziennie przez 2 miesiące. Strona pozwana podnosiła, że powód nie wykazał, aby poniósł koszty z tym związane.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że w dniu 1 marca 2012 r. powód miał założony na nogę opatrunek gipsowy na 4 tygodnie oraz zalecenie noszenia stabilizatora na lewy łokieć. W dniu 24 marca 2012 r. zdjęto gipsowy podłużnik lecz ortopeda zalecił dalsze leczenie poprzez stabilizator na kolano, który powód nosił przez kolejny miesiąc. W tym okresie powód nie mógł chodzić, a następnie podpierał się kulą. Wymagał pomocy w podnoszeniu się, chodzeniu do toalety, myciu, przygotowywaniu posiłków.

Z doświadczenia życiowego wynika, że opatrunek gipsowy nogi znacznie utrudnia, a czasami nawet uniemożliwia chodzenia i wykonywanie niektórych czynności, jak np. ubieranie się, mycie czy chodzenie. Noszenie stabilizatora na nodze lub kolanie również utrudnia normalne funkcjonowanie poszkodowanego i wywołuje potrzebę korzystania przez niego z pomocy innych osób. Pomoc tą świadczyła na rzecz powoda jego żona.

Należy podkreślić, że godzinowa stawka wynagrodzenia opieki w ramach (...) Komitetu Pomocy (...) wynosi obecnie co najmniej 9,50 zł, co jest faktem znanym Sądowi z urzędu. Przyjęcie zatem stawki w wysokości 7 zł nie jest wygórowane. Natomiast okoliczność, że w praktyce dotychczas opiekę nad powodem sprawowała jego żona, nie świadczy o bezzasadności żądania powoda w tym zakresie. Dla oceny zasadności odszkodowania z tytułu zwiększonych potrzeb istotne jest bowiem jedynie powstanie nowej potrzeby – zwiększonej w stosunku do sytuacji sprzed wypadku i pozostającej z nim w adekwatnym związku przyczynowym, której zaspokojenie generuje nowe, zwiększone wydatki, nie zaś okoliczność, czy i w jaki sposób poszkodowany będzie faktycznie te potrzeby zaspokajał. Zatem możliwość uzyskania pomocy i opieki ze strony bliskich nie pozbawia powoda możliwości domagania się rekompensaty uzasadnionych kosztów tej opieki – nota bene – na minimalnym poziomie. Podkreślić również należy, że jako miarodajne do oceny kosztów opieki przyjęte zostały przez Sąd stawki mniejsze, aniżeli te stosowane przez (...) Komitet Pomocy (...), przy czym stawki (...) stosowane są na rynku usług opiekuńczych i to przez stowarzyszenie charytatywne, nie ma więc podstaw do twierdzenia, że są one zawyżone. Nadto ceny te są cenami rynkowymi i jako takie pozostają miarodajne na potrzeby ustalenia odszkodowania.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako bezzasadną.

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. i art. 391 § 1 k.p.c. oraz § 2 ust. 1 i 2, § 6 pkt 2 i § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) i zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 90 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.