Sygnatura akt VI Ka 771/14
Dnia 28 listopada 2014 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Marcin Schoenborn
Sędziowie SSO Grzegorz Kiepura (spr.)
SSR del. Małgorzata Peteja-Żak
Protokolant Barbara Szkabarnicka
przy udziale Krystyny Marchewki Prokuratora Prokuratury Okręgowej
po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2014 r.
sprawy J. M. ur. (...) w Z.
syna B. i S.
oskarżonego z art. 178a§4 kk
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu
z dnia 17 lipca 2014 r. sygnatura akt VII K 294/14
na mocy art. 437 § 1 kpk i art. 636 § 1 kpk
1. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną;
2. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki postępowania odwoławczego w kwocie 20 zł (dwadzieścia złotych) i wymierza mu opłatę za II instancję w kwocie 120 zł (sto dwadzieścia złotych).
VI Ka 771/14
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 17.07.2014r. oskarżony J. M. został uznany za winnego tego, że w dniu 14.02.2014r. w Z., znajdując się pod wpływem środka odurzającego, prowadził samochód osobowy marki (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym, przy czym zarzuconego mu czynu dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym przez Sąd Rejonowy w Zabrzu, sygn. akt VII K 664/06, za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwym lub pod wpływem środka odurzającego, tj. przestępstwa z art. 178a § 4 kk i za to na mocy art. 178a § 4 kk skazany został na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe obejmujące opłatę w kwocie 120 zł i wydatki w kwocie 1037,10 zł.
Apelację od wyroku wywiódł oskarżony, który zaskarżył orzeczenie w całości zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego, a to:
- art. 178a § 4 kk, poprzez jego zastosowanie w sytuacji gdy czyn oskarżonego nie wypełnia znamion czynu zabronionego wskazanych w powyższym przepisie,
- art. 106 kk i art. 107 § 4 kk, poprzez jego niezastosowanie i w związku z tym uznanie, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu będąc wcześniej prawomocnie skazanym przez Sąd Rejonowy w Zabrzu wyrokiem z dnia 25.09.2006r., sygn. akt VII K 664/06, za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwym lub pod wpływem środka odurzającego tj. za czyn z art. 178a § 1 kk; a nadto obrazę przepisów postępowania, a to:
- art. 424 kpk, polegającą na sporządzeniu uzasadnienia wyroku bez dokładnego i wyczerpującego wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku czyli zastosowaniu wobec oskarżonego art. 178a § 4 kk w sytuacji gdy nie było ku temu prawnych i faktycznych podstaw. Odwołujący się podniósł też zarzut rażącej niewspółmierności kary 4 miesięcy pozbawienia wolności, przejawiającej się brakiem warunkowego zawieszenia wykonania kary oraz nadmierną surowością środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.
W oparciu o podniesione zarzuty oskarżony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie od popełnienia zarzucanego mu czynu alternatywnie domagając się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi rejonowemu.
Apelacja okazała się bezzasadna w stopniu oczywistym. Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia w oparciu o wszystkie przeprowadzone dowody, ocenione swobodnie, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a swoje stanowisko w przedmiocie winy oskarżonego należycie uzasadnił w pisemnych motywach wyroku. Chybione okazały się podniesione w apelacji zarzuty obrazy przepisów prawa materialnego oraz przepisów postępowania. Sąd rejonowy prawidłowo zakwalifikował czyn przypisany oskarżonemu jako występek z art. 178a § 4 kk albowiem oskarżony znajdując się pod wpływem środka odurzającego prowadził samochód osobowy w ruchu lądowym będąc wcześniej skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Okoliczności dotyczące prowadzenia pojazdu przez oskarżonego oraz znajdowania się przez niego pod wpływem środka odurzającego były bezsporne (wyjaśnienia oskarżonego – k. 24-25, 50, zeznania świadka P. S. – k. 5-7, 50, opinia biegłych – k. 16-20). Skarżący w istocie kwestionował jedynie ustalenie sądu polegające na przyjęciu, że oskarżony był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Oskarżony podniósł, iż poprzednie skazanie za czyn z art. 178a § 1 kk uległo zatarciu z mocy prawa. Stwierdzić należy, że podniesiony zarzut jest nietrafny. Ustaleń w tym zakresie sąd rejonowy dokonał na podstawie odpisu prawomocnego wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 25.09.2006r., sygn. akt VII K 664/06 (k. 37) oraz informacji z Krajowego Rejestru Karnego (k. 35-36). Z odpisu wyroku wynika, że za czyn polegający na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości tj. za występek z art. 178a § 1 kk wymierzono oskarżonemu J. M. karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych po 10 zł każda, orzeczono środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat, z zaliczeniem okresu zatrzymania prawa jazdy od dnia 9.06.2006r. do dnia 25.09.2006r., orzeczono środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 200 zł na rzecz Fundacji (...) w D. oraz środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości poprzez publikację w gazecie (...). Natomiast z informacji Krajowego Rejestru Karnego wynika, że grzywna orzeczona wyżej wymienionym wyrokiem została wykonana w dniu 31.12.2008r., środek karny podania wyroku do publicznej wiadomości – w dniu 1.02.2007r., a środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych – w dniu 9.06.2009r.; brak natomiast informacji o wykonaniu środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego. Również w aktach sprawy brak jest informacji aby orzeczony środek został wykonany (k. 71). Zgodnie natomiast z art. 107 § 6 kk jeżeli orzeczono środek karny, zatarcie skazania nie może nastąpić przed jego wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem jego wykonania, z zastrzeżeniem art. 76 § 2. W myśl art. 103 § 2 kk przedawnienie wykonania środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego następuje z upływem 10 lat od uprawomocnienia się wyroku skazującego. Skoro zatem nie wykonano środka karnego, ani też nie nastąpiło przedawnienie jego wykonania (wyrok nakazowy uprawomocnił się w dniu 11.10.2006r.), nie mogło też dojść do zatarcia skazania. W tym stanie rzeczy sąd rejonowy prawidłowo ustalił, że oskarżony był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, co implikowało zakwalifikowanie przypisanego mu czynu jako występku z art. 178a § 4 kk. Wymierzając oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat sąd rejonowy miał w polu widzenia ustawowe dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Orzeczona kara jest adekwatna tak do stopnia zawinienia, jak i do stopnia społecznej szkodliwości czynu. Nie sposób jej postrzegać jako kary niewspółmiernie surowej w sytuacji gdy tylko nieznacznie przekracza ustawowe minimalne zagrożenie. Z uwagi na uprzednią karalność oskarżonego brak było podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.
Mając powyższe na uwadze, zaskarżony wyrok jako słuszny należało utrzymać w mocy. Rozstrzygnięcie o kosztach procesu na postępowanie odwoławcze ma swoje uzasadnienie w treści art. 636 § 1 kpk.