Sygn. akt IV Ka 28/15
Dnia 10 lutego 2015 roku.
Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:
Przewodniczący SSO Marta Legeny-Błaszczyk
Sędziowie SO Sławomir Gosławski (spr.)
SO Tomasz Ignaczak
Protokolant sekr. sądowy Dagmara Szczepanik
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Izabeli Stachowiak
po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2015 roku
sprawy A. G.
oskarżonego z art. 286§1 kk
z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim
z dnia 30 października 2014 roku sygn. akt II K 1276/13
na podstawie art.437§1 kpk, art.438 pkt 2 kpk, art.624§1 kpk, art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami)
zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, iż uzupełnia opis przypisanego oskarżonemu czynu o to, iż:
A. G. działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej;
umowa za wykonanie reklamy została zawarta przez oskarżonego z Ł. M.;
w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
zwalnia oskarżonego od opłaty za drugą instancję i wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.
IV Ka 28/14
A. G. został oskarżany o to, że:
w dniu 09 września 2010 r. w T. M.. doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z warunków zawartej umowy na wykonanie reklamy zawartej z A. G. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą PHU (...) w T. M.. przy ul. (...), w wyniku czego pokrzywdzony Ł. M. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) w T. M.. poniósł szkody w wysokości 2 220,40 zł. tj. o czyn z art. 286 § 1 kk.
Sąd Rejonowy w Tomaszowie Maz. wyrokiem z dnia 30 października 2014 roku w sprawie II K 1276/13:
1. uznając, iż czyn oskarżonego stanowi przypadek mniejszej wagi wyczerpujący dyspozycję art. 286 § 3 kk na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk i art. 67 § 1 kk wobec oskarżonego A. G. w sprawie IIK 1276/13 warunkowo umarzył postępowanie karne na okres próby 1 roku,
2. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150 złotych tytułem kosztów sądowych.
Powyższy wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego zaskarżył prokurator.
Wyrokowi zarzucił:
obrazę przepisów prawa materialnego art. 286 § 1 k.k. polegającą na nie uwzględnieniu w opisie czynu z art. 286 § 1 k.k. działania kierunkowego dolus directus coloratus „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej", podczas gdy dyspozycja art. 286 § 1 k.k. działanie takie warunkuje jako wyczerpanie znamion tegoż czynu zabronionego
W konkluzji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zmianę opisu czynu z uwzględnianiem „działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej", a w pozostałej części utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy
Sąd okręgowy zważył co następuje:
apelacja okazała się zasadna i skutkowała zmianą wyroku.
Na wstępie należy podkreślić, iż sprawstwo oskarżonego nie jest kwestionowane i w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie budzi żadnych wątpliwości; nie musi więc być przedmiotem szczegółowych rozważań sądu odwoławczego. Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i oceny prawnej przedmiotowego czynu.
Rację ma skarżący, iż sąd merytoryczny dopuścił się obrazy prawa materialnego art. 286 § 1 kk. W opisie bowiem czynu przypisanego oskarżonemu pominął istotne znamię czynu określonego w art. 286 § 1 kk działania kierunkowego „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”.
Omawiany artykuł określa odpowiedzialność za oszustwo, którym według tego przepisu jest motywowane celem osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Istota tego przestępstwa polega więc na posłużeniu się fałszem jako czynnikiem sprawczym, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do podjęcia niekorzystnej decyzji majątkowej (odróżnia to oszustwo od zaboru i innych przestępstw przeciwko mieniu; bliżej zob. T. Oczkowski, Oszustwo jako przestępstwo majątkowe i gospodarcze, Kraków 2004, s. 9 i n.). Oszustwo jest przestępstwem kierunkowym, w którym celem działania sprawcy jest uzyskanie szeroko pojętej korzyści majątkowej, która może polegać zarówno na uzyskaniu zysku (zwiększeniu aktywów), jak i na zmniejszeniu pasywów. Dążenie sprawcy może obejmować zarówno korzyść dla siebie, jak i dla kogo innego (zob. art. 115 § 4).
Wobec powyższego sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uzupełnił opis przypisanego oskarżonemu A. G. czynu o to, że działał on w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Jednocześnie sąd odwoławczy dostrzegł w opisie tego czynu mającą istotne znaczenie nieścisłość redakcyjną polegają na nieostrym określeniu i rozgraniczeniu działania oskarżonego. Z lektury opisu czynu przypisanego przez sąd merytoryczny można odnieść wrażenie, że oskarżony sam siebie „oszukał” powodując straty w swym mieniu , niekorzystnie nim rozporządzając.
Wobec powyższego w celu wyeliminowania tych nieścisłości sąd odwoławczy uzupełnił opis czynu, wskazując , iż umowa została zawarta przez oskarżonego z Ł. M..
Z tych względów sąd okręgowy orzekł, jak w sentencji; o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze orzekł na podstawie przepisów powołanych w wyroku.