Sygnatura akt VI Ka 1011/14
Dnia 30 stycznia 2015 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Kazimierz Cieślikowski
Sędziowie SSO Bożena Żywioł (spr.)
SSR del. Małgorzata Peteja-Żak
Protokolant Marzena Mocek
przy udziale Krystyny Marchewki
Prokuratora Prokuratury Okręgowej
po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2015 r.
sprawy A. D. ur. (...) w T.,
syna M. i U.
oskarżonego z art. 178a§1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego
od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach
z dnia 26 września 2014 r. sygnatura akt VI K 605/14
na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk, art. 624 § 1 kpk
1. zmienia punkt 3 zaskarżonego wyroku w ten sposób, że podwyższa wymiar orzeczonego zakazu do 3 (trzech) lat;
2. w pozostałej części utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy;
3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. D. kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych i sześćdziesiąt groszy) obejmującą kwotę 96,60 zł (dziewięćdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) podatku VAT, tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym;
4. zwalnia oskarżonego od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.
VI Ka 1011/14
Od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 26 września 2014r., sygn.akt VI K 605/14, apelację wniósł prokurator.
Zaskarżył orzeczenie w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych, na niekorzyść oskarżonego A. D..
Zarzucił rażącą niewspółmierność wymierzonej kary 6 miesięcy ograniczenia wolności i środka karnego 1 roku zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, co było skutkiem nieuwzględnienia wysokiego stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, warunków osobistych oskarżonego i celu zapobiegawczego i wychowawczego kary oraz potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
Stawiając taki zarzut apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 4 lata, grzywny w ilości 50 stawek dziennych, po 30 zł każda, świadczenia pieniężnego w kwocie 100 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej oraz podwyższenie wymiaru środka karnego do 4 lat.
Sąd Okręgowy uznał, że apelacja w części zasługiwała na uwzględnienie, a mianowicie w zakresie, w jakim apelujący domagał się orzeczenia środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym w wyższym wymiarze.
Należy się bowiem zgodzić z tezą skarżącego, że orzeczenie takiego zakazu na 1 rok, czyli w najniższym ustawowym wymiarze, w sytuacji, gdy oskarżony w chwili czynu był w znacznym stopniu nietrzeźwy (1,15 mg/l) nie jest adekwatne do okoliczności zdarzenia.
Wymaga tu podkreślenia, że oskarżony jest młodym kierowcą, nie mającym jeszcze dużego doświadczenia w prowadzeniu pojazdu. Przy uwzględnieniu znacznego stopnia nietrzeźwości, przekraczającego ponad 4-krotnie dolny próg wskazany przez ustawodawcę, jednoznacznie stwierdzić należy, że oskarżony stworzył istotne zagrożenie w ruchu drogowym. Jego zachowanie dowiodło, że jest osobą niedojrzałą i nieodpowiedzialną, która winna być na dłuższy czas wyłączona z grona uprawnionych do kierowania pojazdami mechanicznymi.
W ocenie sądu odwoławczego takim adekwatnym okresem zakazu prowadzenia pojazdów będą 3 lata. Taki czas zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych będzie dla sprawcy czasem pożądanej refleksji nad swoim postępowaniem, mającym uprzytomnić oskarżonemu dolegliwość konsekwencji zachowania polegającego na lekceważeniu kardynalnej zasady bezpieczeństwa w ruchu. Nie bez znaczenia jest także i to, że odzyskanie uprawnień będzie wymagało powtórnego złożenia egzaminu, co stanowić będzie dodatkową weryfikację predyspozycji A.D. do uczestnictwa w ruchu drogowym.
Sąd Okręgowy ocenił natomiast, że wymierzenie oskarżonemu kary 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godz. w stosunku miesięcznym jawi się jako uwzględniające stopień społecznej szkodliwości czynu, warunki osobiste oskarżonego, a także cele kary w zakresie prewencyjnego oddziaływania.
A. D. nie był do tej pory karany, brak jest jakichkolwiek danych nie pozwalających na przyjęcie, że czyn którego się dopuścił był pojedynczym incydentem w jego dotychczasowym życiu. Wskazana przez oskarżonego motywacja, jakkolwiek nie stanowi żadnego usprawiedliwienia, to jednak wyjaśnia, jakie pobudki kierowały oskarżonym, gdy podejmował decyzję o prowadzeniu pojazdu.
Kara ograniczenia wolności ma swój niezaprzeczalny walor wychowawczy i prewencyjnym bowiem - odmiennie, niż kara pozbawienia wolności orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania - pociąga za sobą natychmiast wykonalną dolegliwość polegająca na wielogodzinnym wykonywaniu nieodpłatnej pracy na cele społeczne.
Prokurator wprawdzie domagał się wymierzenia oskarżonemu także kary grzywny, również pociągającej realne i dolegliwe konsekwencje, ale w niniejszej sprawie należy mieć na uwadze to, że A. D. od dłuższego czasu jest osobą bezrobotną, zarejestrowaną w urzędzie pracy i pozostającą na utrzymaniu rodziców, a to zawęża jego zdolności do poniesienia dolegliwości o charakterze ekonomicznym.
Stąd też, w ocenie sądu odwoławczego, stosowanie względem niego środków represji o charakterze majątkowym: grzywny i świadczenia pieniężnego nie jawi się jako uzasadnione.
Z naprowadzonych względów w całym pozostałym zakresie Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.
Wzmiankowana już sytuacja majątkowa oskarżonego spowodowała zwolnienie go od obowiązku uiszczenia kosztów procesu za postępowanie odwoławcze.