Pozwem z dnia 5 grudnia 2011 r. powód T. K. wniósł o zasądzenie od pozwanej M. S. (1) kwoty 29.983,55 złotych z ustawowymi odsetkami:
- od kwoty 14.326,36 złotych od dnia 8 września 2010 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 2.932,22 złotych od dnia 11 października 2010 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 4.094,63 złotych od dnia 19 września 2010 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 1.154,36 złotych od dnia 13 grudnia 2010 roku do dnia zapłaty;
- od kwoty 7.475,98 złotych od dnia 25 września 2011 roku do dnia zapłaty
oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu powód podniósł, że dochodzona pozwem kwota stanowi nie uiszczoną cenę za sprzedane pozwanej towary (pozew – k. 205).
Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30 grudnia 2011 roku Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. nakazał aby pozwana zapłaciła powodowi kwotę dochodzoną pozwem wraz z kosztami procesu albo wniosła sprzeciw (nakaz zapłaty – k. 54).
Sprzeciwem od nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w części, tj. w zakresie kwoty 8.630,34 złotych z ustawowymi odsetkami: od kwoty 1.154,36 złotych od dnia 13 grudnia 2010 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 7.475,98 złotych od dnia 25 września 2011 roku do dnia zapłaty. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana podniosła, że faktura VAT nr (...) na kwotę 1.154,36 złotych została przez nią zapłacona gotówką, zaś towar objęty fakturą VAT nr (...) na kwotę 7.475,98 złotych nie został jej nigdy dostarczony (sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 55, 58-59).
Na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2014 roku pełnomocnik pozwanej wniósł o zasądzenie kosztów procesu według złożonego spisu kosztów.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
T. K. sprzedał M. S. (1):
- w dniu 13 października 2010 roku towary opisane w fakturze VAT nr (...) za cenę 1.154,36 złotych z terminem płatności do dnia 12 grudnia 2010 roku;
- w dniu 25 sierpnia 2011 roku towary opisane w fakturze VAT nr (...) za cenę 7.475,98 złotych z terminem płatności do dnia 24 września 2011 roku.
(dowód: zamówienie nr (...) – k. 38; faktura VAT nr (...) – k. 39-40; zamówienie nr (...) – k. 42; faktura VAT nr (...) – k. 43; dowód WZ – k. 44-46; list przewozowy – k. 84; pismo (...) spółki z o.o. w W. – k. 110; list przewozowy – k. 111; podatkowa księga przychodów i rozchodów – k. 121-135; zeznania świadka K. W. (1) – k. 40-40v akt I Cps 94/13 Sądu Rejonowego w Nysie)
Na podstawie umowy z dnia 3 stycznia 2014 roku T. K. wniósł aportem do spółki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej z siedzibą w W. przedsiębiorstwo w postaci prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Spółka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. przekształciła się w spółkę (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W..
(dowód: umowa z dnia 3 stycznia 2014 roku – k. 25-261; informacja z KRS-u – k. 262-268)
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie zebranych w sprawie dokumentów oraz zeznań świadka K. W. (1).
Brak było podstaw do ustalenia stanu faktycznego na podstawie zeznań świadków T. B. oraz M. S. (2) albowiem nie mieli oni wiedzy lub nie pamiętali kto składał zamówienie na towar objęty fakturą VAT nr (...).
Postanowieniem z dnia 30 listopada 2012 roku oddalono wnioski pozwanej zgłoszone na rozprawie w dniu 30 listopada 2012 roku: o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka P. Ś. na okoliczność tego, czy paczki z 26 sierpnia 2011 roku były dla niego oraz o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka M. S. (2) na okoliczność przyjmowania wszystkich towarów, dokumentacji.
Postanowieniem z dnia 13 czerwca 2014 roku oddalono wniosek pozwanej o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka P. Ś. na okoliczność potwierdzenia, że dostarczone paczki nie były dla jej firmy, lecz dla P. Ś..
Zgodnie z brzmieniem art. 47914 § 2 k.p.c. w odpowiedzi na pozew pozwany jest obowiązany podać wszystkie twierdzenia, zarzuty oraz dowody na ich poparcie pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku postępowania, chyba że wykaże, że ich powołanie w odpowiedzi na pozew nie było możliwe albo że potrzeba powołania wynikła później. W tym przypadku dalsze twierdzenia i dowody na ich poparcie powinny być powołane w terminie dwutygodniowym od dnia, w którym powołanie ich stało się możliwe lub powstała potrzeba ich powołania, a przepis art. 479 12 § 4 stosuje się odpowiednio. Art. 47914a k.p.c. nakazuje odpowiednie stosowanie przepisu art. 47914 § 2 k.p.c. do zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty.
Wnioski opisane powyżej powinny być powołane w sprzeciwie – dotyczyły bowiem wykazania zasadności zgłoszonych w sprzeciwie zarzutów. Należy ponadto podkreślić, że pozwana nie zgłosiła tych wniosków nawet w terminie 14 dni od dnia doręczenia jej odpowiedzi na sprzeciw.
Postanowieniem z dnia oddalono wniosek pełnomocnika powoda z dnia 13 czerwca 2014 roku o zobowiązanie pozwanej do złożenia ksiąg rachunkowych. Brak było podstaw do uwzględnienia tego wniosku albowiem pozwana już na wcześniejsze zobowiązanie Sądu złożyła podatkową księgę przychodów i rozchodów.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo jako zasadne, podlegało uwzględnieniu.
Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego, obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art. 3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.
Zgodnie z treścią przepisu art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Umowa sprzedaży jest umową odpłatną i wzajemną. Ekwiwalentem świadczenia sprzedającego jest spoczywający na kupującym obowiązek odebrania rzeczy i zapłaty ceny.
Z uwagi na zaskarżenie nakazu zapłaty w części, przedmiotem rozpoznania w niniejszym postępowaniu była zasadność roszczenia powoda o zapłatę ceny sprzedaży za towary opisane w fakturze VAT nr (...) na kwotę 1.154,36 złotych oraz w fakturze VAT nr (...) na kwotę 7.475,98 złotych.
Pozwana wnosząc o oddalenie powództwa podniosła dwa zarzuty: w odniesieniu do faktury VAT nr (...) zarzut spełnienia świadczenia gotówką, zaś w stosunku do faktury VAT nr VAT nr (...) zarzut nie dostarczenia jej towaru.
Odnosząc się do pierwszego zarzutu należy wskazać, że fakt zapłaty ceny sprzedaży opisanej w fakturze VAT nr (...) powinna zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu udowodnić pozwana. To ona bowiem powoływała się na tę okoliczność (nie kwestionując faktu zawarcia umowy sprzedaży, ceny sprzedaży, faktu wykonania tej umowy przez powoda oraz terminu płatności). Ponieważ pozwana nie zgłosiła w tym zakresie żadnych wniosków dowodowych, zarzut okazał się bezzasadny.
Odnosząc się do drugiego zarzutu należy wskazać, że powód w toku procesu udowodnił fakt zawarcia umowy sprzedaży oraz wydania pozwanej towaru opisanego w fakturze VAT nr (...).
W pierwszej kolejności należy podnieść, że ze złożonej przez pozwaną księgi przychodów i rozchodów wynika, iż pozwana zaksięgowała fakturę VAT nr (...) i rozliczyła ją podatkowo.
Faktura jest dokumentem księgowym, rozliczeniowym, jednym z tzw. dowodów źródłowych stwierdzających dokonanie danej operacji gospodarczej. Wystawienie faktury, następnie jej przyjęcie przez kontrahenta, zaksięgowanie bez żadnych korekt i zastrzeżeń daje podstawę do domniemania, że dokonywane w ewidencji księgowej zapisy są odzwierciedleniem rzeczywistego stanu, zgodnie z rzeczywistym przebiegiem zafakturowanej operacji gospodarczej (wyrok SA w Katowicach z dnia 24 października 2002 roku, I ACa 219/02). Pozwana nie podnosiła aby prowadzona przez nią księga przychodów i rozchodów nie odzwierciedlała rzeczywistych transakcji gospodarczych. W konsekwencji należało przyjąć domniemanie, że zaksięgowana faktura VAT (...) dokumentuje rzeczywistą umowę sprzedaży towarów.
Fakt wydania towaru pozwanej został wykazany dowodem z listu przewozowego (k. 84). Z jego treści wynika, że pracownik pozwanej K. W. (1) odebrała w dniu 26 sierpnia 2011 roku produkty handlowe o wadze 32,40 kg (k. 84). Okoliczność tę potwierdził przewoźnik w piśmie z dnia 10 października 2012 roku (k. 110) dołączając kserokopię tego listu przewozowego (k. 111). Przesłuchana w charakterze świadka K. W. (2) przyznała, że na liście przewozowym znajduje się jej podpis. Ponadto wskazała, że jako pracownik pozwanej odbierała towar od przedstawicieli farmaceutycznych. Jednocześnie zaprzeczyła aby kiedykolwiek odebrany towar przekazywała osobie trzeciej. W konsekwencji również ten zarzut pozwanej okazał się bezzasadny.
W przedmiotowej sprawie mimo wniesienia przez powoda przedsiębiorstwa do spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej z siedzibą w W. (obecnie (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.), powód T. K. zachował legitymację procesową. Zgodnie bowiem z art. 192 pkt 3 k.p.c. z chwilą doręczenia pozwu zbycie w toku sprawy rzeczy lub prawa, objętych sporem, nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy; nabywca może jednak wejść na miejsce zbywcy za zezwoleniem strony przeciwnej. W przedmiotowej sprawie nie doszło do zmiany podmiotowej po stronie powoda, a więc nadal legitymowany czynnie jest T. K..
O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. Termin płatności wynika z zaksięgowanych przez pozwaną, a wystawionych przez powoda faktur VAT. Ponadto terminy te nie były kwestionowane przez pozwaną.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie wyżej powołanych przepisów, orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.
O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98 k.p.c. Pełnomocnik powoda na ostatniej rozprawie złożył spis kosztów, który nie budzi wątpliwości. Na koszty te, poniesione przez powoda składają się: kwota 1.500 złotych tytułem opłaty od pozwu, kwota 2.400 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348), kwota 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, kwota 34 złotych tytułem opłat skarbowych od pełnomocnictw substytucyjnych oraz kwota 2.152,50 złotych tytułem kosztów stawiennictwa pełnomocnika powoda na 7 rozprawach – udokumentowanych złożonymi przy spisie kosztów fakturami VAT.