Sygn. akt V W 3953/13
Dnia 30 stycznia 2015 r.
Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny
w składzie:
Przewodnicząca SSR Klaudia Miłek
Protokolant: Beata Lechowicz
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 17 czerwca 2014 r., 27 sierpnia 2014 r., 20 listopada 2014 r. i 27 stycznia 2015 r. sprawy, przeciwko M. N. ur. (...) w B. - Białoruś
oskarżonej o to że:
w dniu 20.10.2012 r. na terenie targowiska miejskiego przy ul. (...) w W. przechowywała towar akcyzowy pochodzenia niewspólnotowego w postaci 20 paczek papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy, stanowiącego przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 2 i 7 kks w zb. z art. 86 § 1 i 4 kks, w zb. z art. 54 § 1 i 3 kks, w zw. z art. 7 § 1 kks, gdzie narażone na uszczuplenie należności z tytułu podatku akcyzowego wynoszą 257,00 zł., należne cło wynosi 9,00 zł., (podatek od towarów i usług (...) wynosi — 65,00 zł),
tj.: o wykroczenie skarbowe określone w art. 65 § 1 i 4 kks, w zb. z art. 91 § 1 i 4 kks., w zw. z art. 7 §l kks,
orzeka
1) Oskarżoną M. N. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, wyczerpującego dyspozycje art. 65 § 1 i 4 kks w zb. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks, zaś na podstawie art. 65 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 2 kks wymierza jej karę grzywny w wysokości 600 ( sześćset) złotych.
2) Na podstawie art. 49 § 3 kks orzeka przepadek dowodów rzeczowych przechowywanych w magazynie likwidacyjnym Izby Celnej w W. wg pokwitowania nr PL/MF/AF nr (...) z dnia 12.11.2012 r. i zarządza ich zniszczenie;
3) Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii adwokackiej adw. W. B. kwotę 576 zł (pięćset siedemdziesiąt sześć złotych) tytułem obrony z urzędu;
4) Zwalnia oskarżoną od opłaty, koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.
Sygn. akt V W 3953/13
M. N. została oskarżona o to, że w dniu 20.10.2012 r. na terenie targowiska miejskiego przy ul. (...) w W. przechowywała towar akcyzowy pochodzenia niewspólnotowego w postaci 20 paczek papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy, stanowiącego przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 2 i 7 kks w zb. z art. 86 § 1 i 4 kks, w zb. z art. 54 § 1 i 3 kks, w zw. z art. 7 § 1 kks, gdzie narażone na uszczuplenie należności z tytułu podatku akcyzowego wynoszą 257,00 zł., należne cło wynosi 9,00 zł., (podatek od towarów i usług (...) wynosi — 65,00 zł), tj.: o wykroczenie skarbowe określone w art. 65 § 1 i 4 kks, w zb. z art. 91 § 1 i 4 kks., w zw. z art. 7 §l kks,
Na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 20 października 2012 r. funkcjonariusze Komisariatu Policji W. W. wykonywali działania patrolowo-kontrolne w rejonie ulic: Ł., W., B.i Al. (...). O godz. 9:10 w trakcie wykonywania czynności służbowych na terenie bazaru przy ul. (...) ujawnili pod stoiskiem z odzieżą karton, w którym znajdowała się czarna torba wraz z papierosami. W trakcie obserwacji stoiska do policjantów podeszła kobieta, która wyjęła torbę i okazała papierosy. W torbie znajdowało się 20 paczek papierosów bez polskich znaków akcyzy. Kobieta, którą po wylegitymowaniu okazała się być M. N., oświadczyła, iż jest to jej torba, a papierosy zakupiła dla siebie i nimi nie handluje. Jednocześnie zaprzeczyła ona, aby posiadała informacje, iż posiadanie papierosów bez polskich znaków akcyzy jest w Polsce nielegalne. Z uwagi na podejrzenie, iż ujawniony towar w postaci 20 paczek papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy został nielegalnie wprowadzony na obszar celny Unii Europejskiej, M. N. wraz z zabezpieczonym towarem przewieziono do Komisariatu Policji W. W., celem przeprowadzenia dalszych czynności procesowych. Na zatrzymany towar wystawiono pokwitowanie depozytowe serii PL/MF/AF nr (...) z dnia 12 listopada 2012 r.. Od towaru tego należny podatek akcyzowy wynosi 257,00 zł, należne cło wynosi 9,00 zł. i należny od towarów i usług (...) wynosi 65,00 zł.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadka T. M. /k. 106/, zeznań świadka W. J. /k. 117, 10v/, a także protokołu zatrzymania rzeczy /k. 3-4/, protokołu oględzin /k. 8-9/, pokwitowania /k. 14/ oraz karty karnej /k. 50/.
Oskarżona M. N. nie była przesłuchiwana w toku postępowania albowiem nie można ustalić jej miejsca zamieszkania lub pobytu w kraju. Na podstawie art. 173 § 1 kks i art. 175 § 1 kks zastosowano wobec niej postępowanie w stosunku do nieobecnego oskarżonego. W postępowaniu sądowym była ona reprezentowana przez obrońcę z urzędu.
M. N. ma 51 lat. W przeszłości nie była karana sądownie. /k. 50 karta karna/
Sąd zważył, co następuje:
Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności ujawnionych w toku postępowania dowodowego, wina i sprawstwo oskarżonej M. N. w zakresie zarzucanego jej aktem oskarżenia czynu nie budzi wątpliwości.
Sąd konstruując stan faktyczny oparł się na materiale dowodowym w postaci zeznań świadka W. J.. Choć świadek nie pamiętał na rozprawie głównej okoliczności zdarzenia, to jednak po odczytaniu złożonych w postępowaniu wyjaśniającym zeznań, przypomniał sobie interwencję i potwierdził ich autentyczność. Zeznania jego złożone w postępowaniu wyjaśniającym i potwierdzone przed Sądem są spójne, logiczne i tworzą całość. Wskazać należy przy tym, iż funkcjonariusz policji W. J., należycie wykonując swoje obowiązki służbowe, zareagował na popełnione przez oskarżoną wykroczenie skarbowe. Była to bezpośrednia przyczyna podjętych przez niego działań, które zostały udokumentowane. Ponadto świadek nie jest zainteresowany rozstrzygnięciem jakie mogłoby zapaść w sprawie, bowiem jest osobą postronną. Brak było zatem podstaw do uznania, że świadek ten, w celu doprowadzenia do skazania niewinnej osoby, fałszywie oskarżył M. N. o czyn, których w rzeczywistości w/w nie popełniła.
Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się także na zebranych w sprawie dokumentach w postaci: protokołu zatrzymania rzeczy /k. 3-4/, protokołu oględzin /k. 8-9/, pokwitowania /k. 14/ oraz karty karnej /k. 50/, które zostały uznane na rozprawie za ujawnione. Dokumenty te ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności oraz faktu, na którego okoliczność zostały sporządzone oraz ze względu na okoliczności, które same stwierdzały. Żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby ich wiarygodność. W związku z powyższym uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.
Przy ustalaniu stanu faktycznego w sprawie Sąd wziął pod uwagę również zeznania świadka T. M., które to zeznania należało ocenić jako logiczne, spójne i zgodne z doświadczeniem życiowym. Z jego zeznań wynika, iż oskarżona mieszka w B.. Świadek nie miał z nią od dwóch lat kontaktu. /k. 106 zeznania świadka T. M. /
Oskarżonej M. N. zarzucono popełnienie czynu określonego w art. 65 § 1 i 4 kks w zb. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks.
Przepis art. 65 kks penalizuje paserstwo wyrobami akcyzowymi objętymi obowiązkiem oznaczania znakiem akcyzy, a wydanymi lub sprowadzonymi do kraju bez należytego znaku akcyzy lub z naruszeniem w ich użyciu celu albo przeznaczenia bądź innego warunku, od którego ustawa zwolniła je od oznaczania tymi znakami. Czyn zabroniony z art. 65 § 1 kks zachodzi wtedy, gdy sprawca nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi wyroby akcyzowe stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63, art. 64 lub art. 73 kks lub pomaga w ich zbyciu albo te wyroby akcyzowe przyjmuje lub pomaga w ich ukryciu. Paragraf pierwszy omawianego artykułu przewiduje odpowiedzialność za paserstwo akcyzowe umyślne. W paragrafie czwartym omawianego artykułu uregulowano uprzywilejowaną postać paserstwa. Zgodnie z tym paragrafem, jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Pojęcie ustawowego progu zostało uregulowane w art. 53 § 6 kks. W świetle art. 53 § 6 jest to kwota określona w art. 53 § 3 kks, w którym definiuje się pojęcie wykroczenia skarbowego. Ustawowym progiem jest zatem taka wartość przedmiotu czynu (w tym uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności), która nie przekracza 5-krotności wysokości minimalnego miesięcznego wynagrodzenia w czasie jego popełniania. Z kolei minimalne wynagrodzenie zgodnie z § 4 niniejszego artykułu jest to wynagrodzenie za pracę ustalone na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z 2004 r. Nr 240, poz. 2407 oraz z 2005 r. Nr 157, poz. 1314). Zgodnie z art. 2 ust. 1 niniejszej ustawy wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę jest corocznie przedmiotem negocjacji w ramach Trójstronnej Komisji. W 2012 roku, zgodnie z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 września 2011 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2012 r., wynosiło ono 1500 złotych. Na tej podstawie należało ustalić, iż w 2012 roku ustawowy próg wynosił 7500 złotych. Mając na uwadze powyższe kwota podatku narażonego na uszczuplenie w wyniku działania oskarżonej nie przekroczyła ustawowego progu.
Przepisy art. 65 kks typizujące paserstwo akcyzowe pozostają w kumulatywnym zbiegu z przepisami art. 91 kks typizującymi paserstwo celne w sytuacji, gdy towar stanowi zarazem przedmiot czynu z art. 86-90 § 1 kks. Zgodnie z art. 91 § 1 kks penalizowane jest nabycie, przechowanie, przewożenie, przesył lub przenoszenie tego towaru oraz pomoc w jego zbyciu, jego przyjęcie oraz pomoc w jego ukryciu. Zgodnie z § 4 niniejszego artykułu, jeżeli kwota należności celnej lub wartość towaru w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
W realiach niniejszej sprawy, stosownie do poczynionych ustaleń faktycznych, Sąd przyjął, iż oskarżona przechowywała towar akcyzowy pochodzenia niewspólnotowego w postaci 20 paczek papierosów różnych marek bez polskich znaków akcyzy. Przedmiotowe papierosy zostały ujawnione na terenie targowiska miejskiego przy ul. (...) w W..
Nie ulega wątpliwości, że wyroby tytoniowe są towarem podlegającym oznaczeniu znakami skarbowymi akcyzy i towarem podlegającym reglamentacji w obrocie z zagranicą – zgodnie z ustawą z dnia 06.12.2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009, Nr 3, poz. 11) oraz zgodnie z ustawą z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535). Papierosy są również towarem podlegającym opłatom celnym, tj. towarem podlegającym obowiązkowi przedstawienia organowi celnemu do zgłoszenia celnego.
W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości w zakresie winy M. N., która została udowodniona. W chwili popełnienia czynu oskarżona była człowiekiem dojrzałym życiowo, zdającym sobie sprawę z bezprawności swojego zachowania.
Sąd jako okoliczność łagodzącą odpowiedzialność karną oskarżonej przyjął jej dotychczasową niekaralność sądową /k. 50/.
Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonej Sąd uznał, iż jest on szkodliwy społecznie. Na taką ocenę wpływ miało działanie oskarżonej charakteryzujące się winą umyślną. Oskarżona była w posiadaniu wyrobów tytoniowych: w postaci 20 paczek papierosów nieoznaczonych polskimi znakami akcyzy. Od zatrzymanego towaru należny podatek akcyzowy wynosi 257,00 zł, należne cło wynosi 9,00 zł. i należny od towarów i usług (...) wynosi 65,00 zł.
Mając na uwadze stopień zawinienia M. N., społeczną szkodliwość jej czynu oraz jej wcześniejszą niekaralność, Sąd uznał, iż sprawiedliwą, wyważoną i uwzględniającą elementy przedmiotowe, jak też podmiotowe charakteryzujące czyn oskarżonej, a nadto cele ogólno oraz indywidualno – prewencyjne, jest kara 600 złotych grzywny. W sytuacji, gdy maksymalna sankcja za wykroczenie z art. 65 § 1 i 4 kks w zw. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks wynosi obecnie 35.000 zł (art. 48 § 1 kks), wymierzoną oskarżonej karę trudno uznać za zbyt surową. W ocenie Sądu, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, orzeczona wobec oskarżonej kara grzywny spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie ma osiągnąć w stosunku do oskarżonej oraz zaspokoi potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara ta jest w pełni adekwatna do stopnia winy sprawcy oraz do stopnia społecznej szkodliwości jej czynu.
W wydanym wyroku ponadto na podstawie art. 49 § 3 kks orzeczono przepadek dowodów rzeczowych na rzecz Skarbu Państwa zgodnie z pokwitowaniem nr PL/MF/AF nr (...) z dnia 12 listopada 2012 r. poprzez ich zniszczenie.
W punkcie III wyroku Sąd na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Prawo o adwokaturze oraz § 2 i § 14 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii adwokackiej adw. W. B. kwotę 576 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonej.
Kierując się zasadami słuszności, w myśl art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks, Sąd zwolnił oskarżoną z obowiązku zapłaty w całości opłaty oraz kosztów postępowania.