Sygn. akt XII Ga 701/14
Dnia 12 grudnia 2014 r.
Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział XII Gospodarczy Odwoławczy w składzie następującym:
Przewodniczący – SSO Agata Pierożyńska
protokolant - osobiście
po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2014 r. w Krakowie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K.
przeciwko (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. P.
o zapłatę
na skutek apelacji strony pozwanej od wyroku wydanego przez Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie Wydział V Gospodarczy w dniu 31 lipca 2014 r. w sprawie do sygn. akt V GC 930/14/S upr
I. w uwzględnieniu apelacji strony pozwanej zmienia punkt I wyroku w ten sposób, że powództwo oddala w całości;
II. zmienia punkt III wyroku w ten sposób, że zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej koszty procesu w kwocie 1.217,00 zł (tysiąc dwieście siedemnaście złotych);
III. zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej koszty postępowania apelacyjnego w kwocie 900,00 zł (dziewięćset złotych).
Sygn.akt XII Ga 701/14
Uzasadnienie wyroku z dnia 12 grudnia 2014 r.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja strony pozwanej jest w pełni uzasadniona.
Zgodnie z wyrażonymi w art. 3 k.p.c. oraz 232 k.p.c. zasadami, na stronach ciąży obowiązek wyjaśnienia okoliczności sprawy oraz wskazania dowodów na stwierdzenie faktów, z których wywodzą korzystne dla siebie skutki prawne. W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, należy przyjąć, iż w niniejszym postępowaniu powód nie uczynił zadość wskazanym wyżej powinnościom poprzez przedstawienie wystarczających dowodów, które pozwoliłyby na dokonanie merytorycznej oceny zasadności wniesionego powództwa skutkującej jego uwzględnieniem. Należy zatem uznać, iż strona pozwana zdołała podjąć skuteczną obronę przed dochodzonym roszczeniem poprzez podniesienie zasadnych i podlegających uwzględnieniu zarzutów.
Wychodząc z analizy zaszłości pomiędzy stronami, należy wskazać, że strona pozwana zakwestionowała żądanie strony powodowej jeszcze w korespondencji przedprocesowej. Co za tym idzie , strona powodowa winna była stosowne twierdzenia i wnioski zgłosić już w pozwie, czego zaniechała. Uzasadnienie pozwu kilka lakonicznych zdań, przy czym brak jest nawet zwerbalizowania jakichkolwiek twierdzeń, na czym wykonywanie usług marketingowych dla strony pozwanej miało polegać. Twierdzeń takich nie zawiera również replika na sprzeciw strony pozwanej.
W przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo-skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie 17 maja 2012 r. I ACa 31/12). Sąd pierwszej instancji ma obowiązek wyprowadzenia z zebranego w sprawie materiału dowodowego wniosków logicznie prawidłowych. Reguła ta, współokreślająca granice swobodnej oceny dowodów, nie będzie zachowana wtedy, gdy wnioski wyprowadzone przez Sąd przy ocenie dowodów nie układają się w logiczną całość zgodną z doświadczeniem życiowym, lecz pozostają ze sobą w sprzeczności, a także, gdy nie istnieje logiczne powiązanie wniosków z zebranym w sprawie materiałem dowodowym (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 17 kwietnia 2012 r. I ACa 285/12). Wykładnia zaś dokonana przez Sąd I instancji jest wykładnią poczynioną wbrew logice i zasadom doświadczenia życiowego. Aktywność procesowa powoda już w przedstawianiu twierdzeń, a następnie zarzutów i dowodów winna była determinować kierunek i wynik całego postępowania dowodowego. W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego należy przyjąć, że powód obronie swojego stanowiska nie sprostał. Postępowanie w sprawach gospodarczych jest bowiem postępowaniem sformalizowanym dedykowanym wyłącznie określonym podmiotom. Wyższa przeto staranność jaka wymagana jest w stosunkach gospodarczych przy uwzględnieniu profesjonalnego charakteru prowadzonej działalności (art.355 § 2 k.c.) znajduje swoje przełożenie na reguły proceduralne. Należyta staranność przedsiębiorcy określana przy uwzględnieniu zawodowego charakteru prowadzonej przez niego działalności gospodarczej uzasadnia bowiem zwiększone oczekiwania co do umiejętności, wiedzy, skrupulatności i rzetelności, zapobiegliwości i zdolności przewidywania. Obejmuje także znajomość obowiązującego prawa i następstw z niego wynikających ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 08 marca 2006 r. I ACa 1018/09). Ocena bowiem Sądu Rejonowego odnosząca się do udowodnienia przez powoda zasadności swojego żądania nie jest prawidłowa. Strona powodowa nabyła towary od(...), stąd wszelkie działania mające na celu rozmieszczenie towarów na półkach itp. były działaniami mającymi na celu podniesienie współczynnika sprzedaży towarów własnych. Również charakter opłat ustalanych z góry od poziomu obrotu nie koreluje z konkretnymi działaniami marketingowymi. Strona powodowa zaś nie udowodniła wykonania jakichkolwiek usług , za które w tym procesie domagała się wynagrodzenia.
Zgodnie z dyspozycją art. 382 k.p.c. sąd II instancji orzeka na podstawie materiału zgromadzonego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym. Postępowanie apelacyjne polega na merytorycznym rozpoznaniu sprawy i wyrok sądu drugiej instancji musi opierać się na jego własnych i samoistnych ustaleniach faktycznych i prawnych (orzeczenie SN z dnia 26 kwietnia 1935 r., C III 473/34). Sąd drugiej instancji może ponownie przeprowadzić dowody przeprowadzone w pierwszej instancji, może również podzielić ustalenia sądu pierwszej instancji i przyjąć je za podstawę własnego orzeczenia. Może także przeprowadzić nowe dowody (wyrok SN z dnia 8 lutego 2000 r., II UKN 385/99). Sąd Okręgowy przyjmuje w oparciu o zgromadzone dowody, iż powód nie udowodnił swojego roszczenia, skutkiem czego nie mógł być objęty ochroną prawną skutkującą uwzględnieniem powództwa.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy uwzględnił apelację pozwanych jako zasadną, dokonując korekty zaskarżonego wyroku na zasadzie art. 386 § 1 k.p.c. o kosztach orzekając zgodnie z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c.
Ref. I inst. SSR A. Mianowany