POSTANOWIENIE

Dnia 29 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Magdalena Hupa – Dębska

Sędziowie: SO Krystyna Hadryś

SR (del.) Marcin Rak

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2014 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku Prezydenta Miasta Z.

przy udziale Ł. S.

o orzeczenie przepadku rzeczy

na skutek apelacji wnioskodawcy

od postanowienia Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 9 stycznia 2014 r., sygn. akt VIII Ns 755/13

postanawia:

uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Zabrzu, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego.

SSR (del.) Marcin Rak SSO Magdalena Hupa – Dębska SSO Krystyna Hadryś

UZASADNIENIE

Prezydent Miasta Z. wniósł o orzeczenie przepadku na rzecz Powiatu (...) samochodu osobowego marki F. o nr rej. (...), stanowiącego własność uczestnika postępowania Ł. S.. Wskazał, że pojazd został pozostawiony w Z. przy ul. (...)/H. po zdarzeniu drogowym, z uwagi na wyciek płynów eksploatacyjnych. Na podstawie dyspozycji nr (...) wydanej 27 kwietnia 2013 r. przez funkcjonariusza Komendy Miejskiej Policji w Z., pojazd został usunięty na parking strzeżony, a kierujący Ł. S. w dniu 6 maja 2013 r. pokwitował odbiór powiadomienia o odholowaniu pojazdu. Wnioskodawca pismem z dnia 12 lipca 2013 r. dodatkowo powiadomił uczestnika o usunięciu pojazdu i skutkach jego nieodebrania w stosownym terminie, jednak dotąd samochód nie został odebrany.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 9 stycznia 2014 r. Sąd Rejonowy w Zabrzu oddalił wniosek. Powołując się na treść art. 130a ust. 10e ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym wskazał, że o ile z okoliczności sprawy wynika, iż usunięcie pojazdu było konieczne, to jednak wnioskodawca nie dołożył należytej staranności w poszukiwaniu osoby uprawnionej do jego odbioru, a tym samym orzeczenie przepadku byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Wnioskodawca nie wykonał bowiem zobowiązania do złożenia dokumentacji wskazującej, iż pojazd objęty wnioskiem stanowi własność wskazanego uczestnika postępowania.

Apelację od powyższego postanowienia wywiódł wnioskodawca, zarzucając mu sprzeczność ustaleń faktycznych z zebranym materiałem dowodowym przez przyjęcie, że wnioskodawca nie wezwał w prawidłowy sposób właściciela pojazdu do jego odbioru. W oparciu

o ten zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i uwzględnienie wniosku oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych za obie instancje. Podniósł, że do wniosku dołączono oświadczenie uczestnika postępowania, z którego wynika, że jest on właścicielem pojazdu. Uczestnik ten został natomiast prawidłowo powiadomiony o usunięciu pojazdu oraz skutkach jego nieodebrania w odpowiednim czasie.

Uczestnik postępowania nie ustosunkował się do apelacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy musiała odnieść skutek, gdyż zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło po przeprowadzeniu postępowania dotkniętego istotnymi wadami.

Stosownie do treści art. 6106 § 3 kpc sprawy o przepadek pojazdów, które na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym podlegają przepadkowi na rzecz powiatu, rozpoznawane są na posiedzeniu niejawnym. Nie oznacza to jednak, że postępowanie ma się toczyć z pominięciem regulacji z art. 206 § 2 kpc oraz art. 207 § 1 kpc, mających odpowiednie zastosowanie w postępowaniu nieprocesowym za pośrednictwem art. 13 § 2 kpc, a obligujących sąd do doręczenia uczestnikom postępowania odpisu wniosku przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania sprawy, w celu umożliwienia im podjęcia obrony przez wniesienie odpowiedzi na wniosek. Z tego obowiązku Sąd pierwszej instancji się nie wywiązał, gdyż nie zarządził doręczenia wskazanemu uczestnikowi postępowania odpisu wniosku wraz z załącznikami, pozbawiając go możliwości zajęcia stanowiska w sprawie przed wydaniem orzeczenia, przez co naruszył prawo procesowe. W wyniku tego uczestnik postępowania został faktycznie pozbawiony możliwości obrony swych praw w rozumieniu art. 379 pkt 5 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc i tym samym stosownie do zawartej w nim regulacji prawnej w sprawie zachodzi nieważność postępowania.

Uwzględniając wskazane powyżej uchybienia w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji, które doprowadziły w rzeczywistości do nieważności postępowania, na mocy art. 386 § 2 kpc w związku z art. 378 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc uchylono zaskarżone postanowienie i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego stosownie do art. 108 § 2 kpc w związku z art. 13 § 2 kpc.

Rozpoznając ponownie sprawę Sąd Rejonowy w pierwszym rzędzie doręczy uczestnikowi postępowania odpis wniosku wszczynającego postępowanie wraz z załącznikami oraz dalszych pism wnioskodawcy, zakreślając mu stosowny termin i rygor dla ustosunkowania się do zawartych w nich twierdzeń wnioskodawcy. Następnie przeprowadzi postępowanie dowodowe

w zaoferowanym przez zainteresowanych, a niezbędnym dla rozstrzygnięcia zakresie. Uzyskany materiał dowodowy podda wszechstronnej i zgodnej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego ocenie, w wyniku której poczyni jednoznaczne i kategoryczne ustalenia, odnoszące się do wszystkich twierdzeń podnoszonych przez zainteresowanych. W zależności od jej wyniku, wyda rozstrzygnięcie w oparciu o właściwe dla ocenianego stanu faktycznego normy prawne.

SSR (del.) Marcin Rak SSO Magdalena Hupa – Dębska SSO Krystyna Hadryś