Sygnatura akt IIK 625/14
3 Ds.1091/14
Dnia 05 marca 2015 roku
Sąd Rejonowy w Kłodzku w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Aleksandra Rembiasz
Protokolant: Małgorzata Posłuszna
w obecności Prokuratora Iwony Stanikowskiej
po rozpoznaniu dnia 16 grudnia 2014 roku , 29 stycznia 2015 roku , 05 marca 2015 roku sprawy karnej
E. B.
urodzonej (...) w R.
córki A. i J. z domu R.
oskarżonej o to, że:
I. w dniu 8 września 2014 roku w Komisariacie Policji w P., w woj. (...) , szarpiąc za mundur naruszyła nietykalność cielesną funkcjonariusza policji sierż. sztab. T. G. podczas lub w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych,-
to jest o czyn z art. 222§1kk
II. w dniu 8 września 2014 roku w Komisariacie Policji w P., w woj. (...) , znieważyła funkcjonariusza Policji sierż. sztab. T. G. słowami powszechnie uznanymi za obelżywe podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych,-
to jest o czyn z art. 226§1kk
I. oskarżoną E. B. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 222§1kk i za to na podstawie art. 222§1kk wymierza jej karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności,-
II. oskarżoną E. B. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 226§1kk i za to na podstawie art. 226§1kk wymierza jej karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności,-
III. na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonej w punkcie I i II wyroku łączy i wymierza karę łączną 6 (sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności ,-
IV. na podstawie art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej w pkt III kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 ( dwóch) lat ,-
V. na podstawie art. 73§1kk w okresie próby oddaje oskarżoną pod dozór kuratora,-
VI. na podstawie art. 72§1 pkt 2kk zobowiązuje oskarżoną do przeproszenia na piśmie pokrzywdzonego T. G. w terminie 1 ( jednego ) miesiąca od uprawomocnienia się orzeczenia,-
VII. na podstawie art. 63§1kk zalicza oskarżonej na poczet orzeczonej kary na wypadek jej wykonania okres zatrzymania od dnia 08 września 2014 roku do dnia 09 września 2014 roku,-
VIII. zwalnia oskarżoną w całości od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, zaliczając wydatki poniesione w sprawie na rachunek tegoż Skarbu Państwa.
0.a.UZASADNIENIE
0.b.Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 8 czerwca 2014 roku w godzinach przedpołudniowych na posesji J. F. znajdującej się w P. przy ul. (...), C. B. wspólnie z J. F. układali drewno, zaś M. B. (1) sprzątała w mieszkaniu i przygotowywała obiad. Po wykonanej pracy i obiedzie, do wskazanych wyżej osób dołączył J. D. i wspólnie spożywali alkohol. Po chwili do J. F. przyjechali samochodem osobowym marki F. (...) nr rej (...) P. M. wraz z oskarżoną E. B.. P. M. oświadczył, że chciałby pożyczyć od J. F. opony do samochodu, na co ten nie wyraził zgody, zaproponował jednak, że posiadane przez siebie opony do V. sprzeda mu za butelkę wódki. P. M. wyraził zgodę i wspólnie z oskarżoną udali się do sklepu po alkohol. Po chwili oboje wrócili z dwoma butelkami wódki o pojemności 0,7l. i 0,5l. , a w tym czasie J. F. wraz z J. D. wyciągnęli już opony z piwnicy i pomogli P. M. załadować przedmiotowe opony do bagażnika F. (...). N. wszyscy udali się do mieszkania J. F., aby wspólnie spożywać zakupiony alkohol. Zgromadzone u J. F. towarzystwo nie wypiło jednak zakupionego alkoholu, z uwagi na znaczną ilość już wcześniej spożytego alkoholu.
Po spożyciu niewielkiej ilość alkoholu z przywiezionych butelek, J. F. i J. D. zasnęli, a oskarżona z P. M. wypili pozostałą wódkę i wyszli z mieszkania.
Dowód: zeznania świadków
J. D., k.32,71
J. F., k.26,71
M. B. (1),k.33,80-81
Po wyjściu z mieszkania nieustalona osoba wsiadła za kierownicę samochodu marki F. (...) nr rej (...), którym na posesję J. F. przyjechali P. M. z E. B. i zaraz po wyjeździe z posesji J. F. wpadła samochodem do rowu. O zdarzeniu tym została zawiadomiona Policja i dyżurny Komisariatu Policji w P., skierował tam pełniących służbę funkcjonariuszy T. G. i P. S. (1).
Po przybyciu na miejsce zdarzenia, funkcjonariusze zastali przy samochodzie który leżał w rowie, oskarżoną oraz P. M.. E. B. oświadczyła, że jest właścicielką pojazdu, ale nie wie kto nim kierował, był to bowiem nieznany jej mężczyzna, któremu pożyczyła pojazd, a ten zbiegł z miejsca zdarzenia. Funkcjonariusze poinformowali oskarżoną, iż wezwą na miejsce zdarzenia technika kryminalistyki, który zbierze ślady z wnętrza pojazdu, które pomogą w ustaleniu osoby kierującego. Słysząc to oskarżona oświadczyła, że chce zabrać ze swojego samochodu dokumenty, weszła do samochodu, otworzyła znajdującą się samochodzie puszkę piwa i zaczęła polewać piwem kierownicę oraz siedzenie, tak aby udaremnić pobranie śladów biologicznych. Kiedy funkcjonariusze starali się udaremnić oskarżonej zatarcie śladów, zaczęła być wobec nich wulgarna i agresywna, w związku z czym użyli oni siły fizycznej i zatrzymali oskarżoną doprowadzając do radiowozu. Następnie funkcjonariusze usiłowali uzyskać dane osobowe P. M., lecz ten domówił ich podania, w związku czym i on został zakuty w kajdanki i doprowadzony do radiowozu.
Dowód: zeznania świadków
M. B. (1),k.33,80-81
T. G., k.7,58-59
P. S. (1), k.9,70-71
Protokół oględzin pojazdu, k.4-5
Po przyjeździe na Komisariat Policji w P., oskarżona zachowywała się agresywnie i wulgarnie wobec funkcjonariuszy Policji, śpiewała pod nosem wulgarne piosenki, zaczęła wyzywać T. G. mówiąc do niego „ jeb… psie, jeb… chu…, ty niebieski kutasie”(k.7) Kiedy T. G. przepinał ręce oskarżonej, tak aby miała je skute z przodu, oskarżona zaatakowała go, złapała dłońmi za koszulę i zaczęła szarpać, w wyniku czego wyrwała mu z koszuli imiennik oraz rozerwała jej część nad kieszenią. Wobec takiego zachowania oskarżonej funkcjonariusz żywiły fizycznej, aby ja obezwładnić.
Dowód: zeznania świadków
T. G., k.7,58-59
P. S. (1), k.9,70-71
A. P., k.12,70-71
W dniu 8 września 2014 roku oskarżoną przebadano urządzeniem do określania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu. Urządzenie to wykazało u E. B. o godzinie 19.50 – 0,32 mg/l alkoholu, o godzinie 20.00 0,32 mg/l i o 20.02 - 0,29 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.
Dowód: protokół użycia urządzenia kontrolno pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, k.11
Oskarżona E. B. była dotychczas dwukrotnie karana przez Sąd Rejonowy w Kłodzku za czyny z art. 263§ 3 i 4 kk oraz z a czyn z art. 278§5 kk na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Oskarżona jest bezrobotna, utrzymuje ją syn.
Dowód: karta karna k.38-40
dane osobopoznawcze, k.58
Oskarżona E. B. składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów, wyjaśniając, iż nie wyzywała funkcjonariuszy Policji, a do szarpaniny między nią a T. G. doszło, ponieważ to funkcjonariusz ją szarpał, podrzucił i podczas tych zajść mogła przypadkiem rozerwać jej koszulę.
Składając wyjaśnienia przed Sądem oskarżona nie przyznała się do wypowiadania wyzwisk wobec funkcjonariuszy, co do naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza podała, iż przypadkiem nadepnęła jej na nogę, po czym ten dostał „szewskiej pasji” szarpał ją i podrzucił tak, że wykonała salto w powietrzu i podczas tego mogła uszkodzić funkcjonariuszowi służbową koszulę.
W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:
Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że wina oskarżonej, jak i okoliczności popełnienia zarzucanych jej czynów nie budzą wątpliwości. Uznając winę oskarżonej, Sąd oparł się przede wszystkim na zeznaniach funkcjonariuszy Policji T. G., P. S. (2) i A. P., które to zeznania Sąd uznał za wiarygodne w całości, a nadto wiarygodnych zeznaniach świadków J. F., J. D. i M. B. (1). W ustaleniu stanu faktycznego sprawy Sąd posiłkował się również protokołami badań na zawartość alkoholu w organizmie oskarżonej, oraz towarzyszącego jej P. M., które nie pozostawiają wątpliwości co do faktu, iż w momencie zajścia oskarżona była nietrzeźwa, a poziom zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu bardzo wysoki, skoro oskarżona po kilku godzinach od zdarzenia była nadal nietrzeźwa.
Wskazać należy, iż Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego funkcjonariusza, oraz towarzyszących mu w interwencji Policjantów. Odnosząc się do ich zeznań, wskazać należy, iż są oni funkcjonariuszami Policji wykonującymi jedynie swoje obowiązki służbowe i relacjonującymi rutynowo wykonywane przez siebie czynności. W szczególności wykluczyć należy, aby którykolwiek z funkcjonariuszy Policji starał się bezpodstawnie obciążać oskarżoną, w szczególności z uwagi na fakt, iż oskarżona wcześniej – już podczas interwencji na miejscu zdarzenia obrażała funkcjonariuszy i była wobec nich agresywna.
Oceniając wiarygodność świadków T. G., P. S. (2) i A. P., Sąd nie miał najmniejszej wątpliwości, iż świadkowie ci zgodnie z prawdą opisywali obserwowane przez siebie zajścia. Zauważyć należy, iż świadkowie T. G. i P. S. (1) obserwowali zajście przed posesją J. F., a ich opis zachowania oskarżonej był wręcz identyczny, zaś A. P. widział i opisał Sądowi zachowanie E. B. podczas pobytu na komisariacie Policji w P.. Funkcjonariusze jednoznacznie i zgodnie opisywali szczegóły zachowania oskarżonej podając, iż oskarżona był nietrzeźwa, agresywna, używała słów wulgarnych, podśpiewywała wulgarne piosenki, krzyczała, nie reagowała na polecenia funkcjonariuszy i nawet będąc skuta kajdankami zaatakowała T. G. i podarła mu koszulę.
Uznając za wiarygodne zeznania pokrzywdzonych funkcjonariuszy Policji podkreślić należy, iż znajdują one odzwierciedlenie w zeznaniach świadka M. B. (1), która obserwowała zachowanie oskarżonej podczas interwencji funkcjonariuszy na ulicy (...). Świadek ten potwierdziła, agresywne zachowanie P. M., ale również oskarżonej, wskazując, że oskarżona krzyczała, mówiła coś i dopiero po tym Policjanci zakuli ją w kajdanki.
Sąd uznał za wiarygodne również zeznania świadków J. F. i J. D., podkreślić jednak trzeba, że świadkowie nie posiadali wiedzy o przebiegu najistotniejszej części zdarzenia, a wiec zachowaniu oskarżonej w komisariacie Policji. Świadkowie ci opisywali jedynie to, iż tego dnia wspólnie spożywali alkohol w mieszkaniu J. F., a następnie wskazali powód i okoliczności wizyty E. B. i P. M.. Chociaż nie są to okoliczności istotne dla ustalenia przebiegu znieważenia i naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza, są niezwykle ważne dla oceny wiarygodności świadka P. M. i samej oskarżonej.
Relacja tych świadków pozwoliła na całkowitą dyskwalifikację wiarygodności zeznań P. M.. Otóż świadek ten wskazał, iż znalazł się przy leżącym w rowie samochodzie tylko jako przypadkowy przechodzień, oskarżoną poznał w tym dniu i formułował poważne pretensje do funkcjonariuszy Policji o bezpodstawne legitymowanie i zatrzymanie jego osoby. Tymczasem z zeznań świadków J. F., J. D. i M. B. (2), jednoznacznie wynika, iż P. M. przyjechał do J. F. wspólnie z oskarżoną celem pożyczenia opon, a po ustaleniu, iż zostaną one jednak sprzedam, przywiózł wódkę, którą wszyscy wspólnie spożywali. Świadkowie wymieniali w swych zeznaniach P. M. z imienia i nazwiska, nie może być zatem wątpliwości, że nie był on przypadkowym przechodniem, a osobą , która przebywała w mieszkaniu J. F. wspólnie z oskarżoną i przyjechała na miejsce samochodem, który następnie wpadł do rowu.
Ponieważ i P. M. i oskarżona byli tego dnia nietrzeźwi, a z powodu braku świadków Sąd i organy ścigania nie są w stanie ustalić, kto kierował tym pojazdem zanim wpadł on do rowu, oczywistym jest dla Sądu iż oboje opisują zajście w ten sposób, aby nie ponieść kary za jazdę pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości. Skoro zatem P. M. i oskarżona nie mówią prawdy o przebiegu tego zajścia, nie są w ocenie sądu wiarygodni, i na podostawie ich zeznań i wyjaśnień Sąd nie czynił żadnych ustaleń, opierając się w tej kwestii wyłącznie na zeznaniach funkcjonariuszy Policji.
W tym miejscu odnieść się należy do wyjaśnień oskarżonej składanych przed Sądem, w których wskazywała, iż była szarpana przez T. G., za to, że nadepnęła mu na stopę. Tym wyjaśnieniom Sąd nie dał wiary, w szczególności z uwagi na treść zeznań funkcjonariuszy Policji, którzy stanowczo temu zaprzeczyli, a także fakt, iż sama oskarżona przyznała, że mogła poszarpać funkcjonariusza i rozerwać mu koszulę, dopowiadając na stosowanie wobec niej siły fizycznej.
Mając powyższe na względzie Sąd uznał oskarżoną winną obu zarzucanych jej czynów, a więc czynów z art. 226§1 kk, art. 222§1 kk
Uznając oskarżoną winną popełnienia zarzucanych jej czynów Sąd wymierzył jej odpowiednio za czyn z art. 226§1 kk karę 5 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 222§1 kk karę 5 miesięcy pozbawienia wolności. Następnie tak wymierzone kary Sąd połączył i zgodnie z art. 85 kk i art. 86§1 kk wymierzył oskarżonej karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Wymierzając oskarżonej kary we wskazanym wyżej wymiarze, Sąd miał na względzie wszelkie okoliczności mające znaczenie dla sądowego wymiaru kary, w szczególności właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, dotychczasową dwukrotną karalność, a przede wszystkim zasady indywidualizacji kary. Sąd rozważał przede wszystkim wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów wyrażający się działaniem oskarżonej bez powodu, z nieuzasadnioną agresją i rażącym lekceważeniem porządku prawnego, a także działanie oskarżonej pod wpływem alkoholu. Nie bez znaczenia pozostaje postawa oskarżonej, w postępowaniu, w którym to oskarżona nie wyraziła skruchy, nie skierowała do policjantów słowa przepraszam, a wręcz odwrotnie oskarżała ich o niewłaściwe traktowanie.
Wymierzając oskarżonej karę pozbawienia wolności, Sąd uznał, iż w chwili obecnej jej wykonanie byłoby niecelowe i na podstawie art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił oskarżonej wykonanie orzeczonej kary wyznaczając dwuletni okres próby. Zdaniem Sądu orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, połączone z dwuletnim okresem próby, w którym to zachowanie oskarżonej będzie podlegało kontroli – z uwagi na orzeczony dodatkowo dozór kuratora - będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary. Dodatkowo na podstawie art.72§1 pkt 2 kk Sąd zobowiązał oskarżoną do przeproszenia na piśmie pokrzywdzonego funkcjonariusza T. G..
Stosownie do treści art.63§1 k.k. Sąd zliczył oskarżonej na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności na wypadek jej wykonania okres jej zatrzymania.
Mając na względzie sytuację materialną oskarżonej, Sąd stosownie do treści art. 624§1 kpk w zw. z art. 17 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 23.06.1973r. – o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz.U. 1983.Nr 49 poz.233 z późn.zm) zwolnił ją od ponoszenia kosztów sądowych oraz od obowiązku uiszczenia opłaty.