UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 17 marca 2015 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 marca 2013 r. M. A. zaproponował oskarżonemu K. S. dokonanie kradzieży piły spalinowej ze sklepu i serwisu narzędzi ogrodniczych w S. P. na ul. (...), należącego do P. K.. M. A. wskazał oskarżonemu, że piła, którą mieli ukraść znajdowała się na wystawie, on odwróci uwagę personelu, a oskarżony zabierze piłę ze sklepu. M. A. pojechał wraz z oskarżonym do tego sklepu, wszedł do sklepu i zapytał o możliwość zaostrzenia łańcucha do piły, po chwili do sklepu wszedł oskarżony. M. A. wyszedł na chwilę ze sklepu, rzekomo do samochodu po łańcuch, szybko jednak wrócił do sklepu. Wskazał oskarżonemu, którą piłę miał ukraść, oskarżony zabrał z wystawy piłę spalinową marki M. o wartości 1.600 złotych. M. A. zaostrzył łańcuch i wrócił do samochodu. Pokrzywdzony ujawnił kradzież dopiero w dniu 3 kwietnia 2013 r. i w dniu tym zawiadomił o zdarzeniu Policję. W wyniku przeszukania mieszkania zajmowanego przez M. A. nie odnaleziono piły należącej do pokrzywdzonego. M. A. w dniu 4 kwietnia 2013 r. zgłosił się dobrowolnie w Komisariacie Policji w N. i wydał skradzioną piłę, pokrzywdzony odzyskał ją w znacznie zniszczonym stanie.

Dowód:

- zeznania P. K. (k.4-5,235-236),

- częściowo zeznania M. A. (k. 32v-33,70v,165-166,260-262),

- protokół oględzin (k.15-16),

- protokół zatrzymania rzeczy (k.21-23),

- protokół oględzin (k.25-26),

- dokumentacja fotograficzna (k.24),

- protokół okazania (k.59-60),

- pokwitowanie (k.61),

- protokół oględzin (k.63-64),

- odpis postanowienia (k.263-264).

Oskarżony był skazany za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2008 r. Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy, na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Karę tą odbył w okresie od dnia 30.06.2008 r. do dnia 1.08.2008 r. i od dnia 10.09.2009 r. do dnia 8.09.2010 r.

Dowód:

- odpis wyroku (k.77-78).

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.53v-54). Stwierdził, że poszukiwał pracy, poznał M. A., ten zaproponował mu pracę przy przewozie podkładów kolejowych i ich rąbaniu. Następnego dnia przyjechał po niego i powiedział, że pojadą do znajomych ojca, by wymienić sprzęt. On wszedł pierwszy, zadzwonił do niego i poprosił go, by przyniósł piłę z samochodu do naostrzenia. Wziął piłę z samochodu, dał ją pracownikowi do zaostrzenia, w tym czasie M. A. wchodził i wychodził. Powiedział mu, żeby zabrał piłę, co uczynił i zabrał piłę do samochodu. Później spytał M. czy załatwił formalności związane z piłą, on potwierdził.

Podczas rozprawy nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień, podtrzymał te wcześniejsze. M. nie powiedział mu, że jadą ukraść piłę, to człowiek, który nie musi kraść. To M. miał załatwić zabranie tej piły, on nie wiedział na jakiej podstawie.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której podał, że był wówczas w sklepie pokrzywdzonego wraz z M. A. i zabrał na jego polecenie piłę. Ta część wyjaśnień znajduje bowiem potwierdzenie w zeznaniach P. K. (k.4-5,235-236), wiarygodną, niżej opisaną częścią zeznań M. A. (k.32v-33,70v,165-166,260-262) i protokole oględzin nagrania (k.63-64),

Nie zasługuje na wiarę ta część wyjaśnień oskarżonego, w której podał, że nie uzgodnił z M. A. kradzieży piły i jej zabranie ze sklepu było uzgodnione z pokrzywdzonym, gdyż jest to nielogiczne i sprzeczne z zeznaniami P. K. (k.4-5,235-236), i wiarygodną, niżej opisaną częścią zeznań M. A. (k.32v-33,70v,165-166,260-262). Jak wynika z zeznań P. K. (k.4-5,235-236) oskarżony współdziałał z M. A., M. A. polecił mu zabrać piłę z wystawy, wskazał mu ją i otworzył drzwi, by mógł wyjść ukrywając piłę, tak by nagranie z wnętrza sklepu tego nie pokazywało. Znajduje to potwierdzenie w treści w protokołu oględzin nagrania (k.63-64), który wskazuje na sposób działania sprawców tożsamy z opisem pokrzywdzonego. Również wiarygodna część zeznań M. A. (k.32v-33,70v,165-166,260-262) wskazuje jednoznacznie na dokonane przed kradzieżą porozumienie między oskarżonym, a M. A. co do sposobu dokonania kradzieży.

P. K. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.4-5), iż jest właścicielem sklepu i serwisu narzędzi ogrodniczych, bywał u niego w sklepie (...). W dniu 25 marca 2013 r. M. A. przeszedł ponownie wraz z mężczyzną w wieku około 40 lat, M. A. spytał o zaostrzenie łańcucha do piły, poszedł niby do samochodu po ten łańcuch, ale szybko wrócił do sklepu. Drugi mężczyzna poszedł do wystawy, gdzie stała piła M., po chwili wyszedł ze sklepu z przedmiotem przypominającym piłę, M. A. zostawił mu otwarte drzwi.

Podczas rozprawy zeznał (k.235-236), że M. A. był głównym prowodyrem zdarzenia, a oskarżony działał na jego zlecenie. Wszedł A. do serwisu, przyniósł piłę do ostrzenia, wrócił, zostawił piłę, przyszedł oskarżony z łańcuchem. Był zajęty ostrzeniem łańcucha, kolega obsługiwał inną osobę, dopiero później zorientował się, że brakowało piły z wystawy. Po zgłoszeniu na Policję piła się znalazła, w bardzo zniszczonym stanie. P. była nowa, miała naklejoną cenę 1.600 zł.

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego, gdyż są logiczne, rzeczowe, zasadniczo konsekwentne i znajdują potwierdzenie w M. A. (k. 32v-33,70v,165-166,260-262) oraz protokole oględzin (k.63-64), protokole okazania (k.59-60) i pokwitowaniu (k.61).

M. A. był przesłuchiwany w toku postępowania przygotowawczego jako podejrzany, podczas pierwszego przesłuchania wyjaśnił (k.32v-33), iż podszedł do niego nieznany mu mężczyzna, pytał o pracę, powiedział mu, żeby przyszedł do niego za miesiąc, gdy się zgłosił zaproponował mu kradzież piły ze sklepu. Ten mężczyzna chciał 50 złotych, zgodził się na to. Pojechali razem do sklepu, wyjaśnił mu po drodze gdzie stała piła. Umówili się, że on wejdzie do sklepu naostrzyć łańcuch do piły, oskarżony miał wejść pięć minut po nim. Oskarżony zabrał piłę z wystawy, razem odjechali, dał mu uzgodnione 50 złotych. Podczas drugiego przesłuchania (k.70v) podał, że nie zna osoby, z którą był wówczas w sklepie i dokonali kradzieży piły. Zna oskarżonego, pracował u niego dorywczo. Z jego wypowiedzi wynika, że oskarżony nie był jego wspólnikiem.

W trakcie poprzedniego przewodu sądowego (k.165-166) wyjaśnił, że oskarżony zabrał piłę, on miał za nią zapłacić. Jednocześnie stwierdził, że oskarżony ukradł tą piłę i miał ją w domu. Podczas rozprawy, gdy był przesłuchiwany jako świadek, zeznał (k.260-262), że nie pamięta co wyprawiał, miał chorobę dwubiegunową afektywną, był wtedy w manii. Raczej nie przypomina sobie spotkania z oskarżonym, chyba powiedział mu, żeby wziął piłę, a on miał za nią potem zapłacić, czego nie uczynił. Odpowiadając na pytania podał, że chciał zwalić winę na kogoś i uniknąć w ten sposób odpowiedzialności. Osoba opisana przez niego jako wspólnik to nie jest obecny na sali oskarżony. Jednocześnie podał, że oskarżony zabrał piłę, ale na jego polecenie.

Sąd dał wiarę zeznaniom M. A. w części, w której podał, że wraz z oskarżonym poszli do sklepu pokrzywdzonego, uzgodnili wcześniej kradzież piły i oskarżony zabrał piłę na jego polecenie. Znajduje to potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego, zeznaniach P. K. (k.4-5,235-236) i protokole oględzin nagrania (k.63-64). Należy zwrócić uwagę, że oskarżony w wiarygodnej części swych wyjaśnień podał, że był w sklepie wraz z M. A. i ten polecił mu zabranie piły. Z zeznań pokrzywdzonego, znajdujących potwierdzenie w protokole oględzin nagrania z k.63-64 wynika, że oskarżony i M. A. współdziałali ze sobą.

Nie zasługuje na wiarę ta część zeznań M. A., w której podał, że to nie oskarżony był z nim wówczas w sklepie oraz że oskarżony nie współdziałał w zaborze piły. Ta część jego zeznań sprzeczna jest z wiarygodną, wyżej opisaną częścią zeznań tego świadka, wiarygodną częścią wyjaśnień oskarżonego i zeznaniami pokrzywdzonego.

Sąd wziął pod uwagę treść opinii sądowo-psychologicznej świadka (k.271-273), zgodnie z którą świadek miał znacznie zaburzone zdolności do dokonywania spostrzeżeń i odtwarzania zdarzeń. Biegła podczas rozprawy podała, że ze względu na chorobę psychiczną świadka w postaci choroby afektywnej dwubiegunowej psychologicznie zeznania świadka należy ocenić jako prawdopodobne, z tym, że najbardziej prawdopodobne są te ostatnio przez niego złożone, gdyż wówczas nie miał motywacji by oszukiwać (k.281).

Gdyby zeznania M. A. były jedynym dowodem winy oskarżonego, to należałoby uznać, że nie jest to dowód wystarczający. Jednak w realiach niniejszej sprawy zeznania te są tylko jednym z takich dowodów. Należy zwrócić uwagę, że biegła oceniała zeznania M. A. pod względem psychologicznych właściwości świadka, a Sąd zgodnie z treścią art. 7 k.p.k. ocenia ten dowód w połączeniu z innymi przeprowadzonymi dowodami. Twierdzenia M. A. o tym, że to nie oskarżony był wówczas z nim w sklepie pokrzywdzonego sprzeczne jest przede wszystkim z wiarygodną częścią wyjaśnień oskarżonego, który przyznał się do tego, że tam był i zabrał przedmiotową piłę. Wskazują na to również zeznania pokrzywdzonego i protokół oględzin nagrania (k.63-64). Należy zwrócić uwagę, że świadek ten miał choćby pośredni powód do wskazania, że to nie oskarżony brał udział w przedmiotowej kradzieży. M. A. mimo swych problemów psychicznych (por. postanowienie z k.263-264) zdaje sobie sprawę, że oskarżony wcześniej czy później opuści Zakład Karny, a wówczas może mieć wobec niego pretensje o to, że ujawnił jego udział w zdarzeniu.

Opinia sądowo-psychologiczna (k.270-273) nie budzi zastrzeżeń odnośnie jasności oraz pełności, gdyż wynika z fachowej wiedzy biegłej uwzględniającej stan zdrowia psychicznego świadka oraz jego zdolności zapamiętania i odtwarzania zdarzeń. Należy jednak wziąć pod uwagę, że biegła nie może dokonywać oceny wiarygodności zeznań świadka, do tego powołany jest wyłącznie Sąd, który ocenia dowody w połączeniu z innymi przeprowadzonymi dowodami.

Zgromadzone w sprawie dowody w postaci dokumentów wymienionych na k.282 sporządzone zostały przez powołane do tego osoby, zostały sporządzone obiektywnie i nie były kwestionowane przez strony, stąd stały się podstawą ustaleń faktycznych.

Przedstawiony stan faktyczny stanowi spójną i logiczną całość, poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Wobec tego wina i okoliczności popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu nie mogą budzić wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

M. A. zaproponował oskarżonemu dokonanie zaboru piły ze sklepu. Uzgodnili ze sobą sposób działania, w tym odwrócenie uwagi personelu przez M. A. i zabór mienia przez oskarżonego z witryny sklepowej. Wartość mienia w chwili kradzieży wynosiła 1.600 złotych, gdyż za taką wartość piła miała być sprzedana i taką wartość przedstawiała.

Nie może zatem budzić wątpliwości, że M. A. i oskarżony dopuścili się popełnienia czynu określonego w art. 278 § 1 k.k., gdyż działając w zamiarze zaboru mienia dokonali jego przywłaszczenia. Wartość mienia, którą sprawcy zabrali przekraczała 3-krotność wartości pieniężnej oddzielającą wykroczenia kradzieży od przestępstw kradzieży.

Oskarżony przed dokonaniem przedmiotowej kradzieży był m.in. skazany za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2008 r. Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy, wymierzono mu karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Karę tą odbył w okresie od dnia 30.06.2008 r. do dnia 1.08.2008 r. i od dnia 10.09.2009 r. do dnia 8.09.2010 r. (k.77-78). Przypisanego mu czynu dopuścił się zatem przed upływem 5 lat po odbyciu kary ponad 6 miesięcy pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne do niniejszego. Nie może zatem budzić wątpliwości, że oskarżony działał w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k.

Stopień społecznej szkodliwości czynu kradzieży piły nie był mały, gdyż oskarżony zabrał cudze mienie o niemałej wartości, okazał pogardę dla interesów pokrzywdzonego i porządku prawnego.

Stopień winy oskarżonego był znaczny, ze względu na uprzednią karalność oskarżonego (k.275).

Oskarżony ma prawie 40 lat, jest rozwodnikiem, nie ma nikogo na utrzymaniu, zdobył wykształcenie zawodowe, pracował dorywczo i zarabiał około 1.700 złotych miesięcznie (oświadczenie z k. 234), był 8 razy karany (k.275).

Kara powinna przekonać oskarżonego i ogół społeczeństwa, że popełnianie przestępstw nie jest opłacalne i zamiast spodziewanych korzyści przynosi dolegliwości i ewentualnie konieczność naprawienia wyrządzonej szkody. Celem kary jest również kształtowanie w społeczeństwie szacunku dla norm prawnych i słusznych interesów innych osób oraz wskazywanie, że kradzież mienia nie może prowadzić do wzbogacenia. Jako okoliczność obciążającą wobec oskarżonego Sąd uznał nagminność tego typu czynów na terenie działalności tutejszego Sądu, a jako okoliczność łagodzącą podrzędną, nieinicjatorską rolę oskarżonego.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał, że karą adekwatną i sprawiedliwą oraz dostosowaną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu powinna być kara 7 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżony dopuścił się czynu z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej, koniecznym jest wymierzenie mu grzywny, by przekonać go o nieopłacalności przestępstw przeciwko mieniu. Adekwatną do okoliczności sprawy powinna być kara 20 stawek dziennych, wysokość jednej stawki oznaczono na minimalnej wysokości ze względu na niewielkie dochody oskarżonego.

Oskarżony był 8 razy karany, w tym 7 razy za podobne przestępstwa (k.275), nie zasługuje zatem na warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności.

Oskarżony odbywa kary pozbawienia wolności, nie ma pracy i majątku. Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd zwolnił go z obowiązku zwrotu kosztów sądowych.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE WYROKU