Sygn. akt IX Ka 1700/14
Dnia 10 lutego 2015 roku
Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Aleksandra Babilon-Domagała
Sędziowie: SSO Ewa Opozda-Kałka (spr.)
SSO Artur Polut
Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Misztal
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Andrzeja Hojnowskiego
po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2015 roku
sprawy D. P. (1)
oskarżonego o przestępstwo z art. 244 kk
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach
z dnia 8 października 2014 roku sygn. akt II K 445/14
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:
1. na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 58 § 3 kk, art. 33 § 1 i 3 kk wymierza oskarżonemu grzywnę w rozmiarze 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych;
2. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem opłaty za obie instancje;
II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
III. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 20 (dwadzieścia) złotych tytułem wydatków w postępowaniu odwoławczym.
Sygn. akt IX Ka 1700/14
D. P. (1) został oskarżony o to, że w dniu 2 maja 2014 roku
w K. kierował samochodem osobowym marki B. o nr rej. (...) nie stosując się do orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sadu Rejonowego
w K. z dnia 23 grudnia 2013r., sygn. akt IXK 1016/13 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres roku obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013r. do dnia 31 grudnia 2014r.,
tj. o przestępstwo z art. 244 kk.
Sąd Rejonowy w Kielcach wyrokiem z dnia 8 października 2014 roku w sprawie o sygnaturze akt IIK 445/14 orzekł, co następuje:
I oskarżonego D. P. (1) uznał za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia i stanowiącego przestępstwo z art. 244 kk
i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 1 roku miesiąca pozbawienia wolności;
II na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego D. P. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 506 (pięćset sześć) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 60 złotych z tytułem opłaty od orzeczonej kary pozbawienia wolności.
Apelację od powyższego wyroku złożył oskarżony i zaskarżając go
w części orzeczenia o karze zarzucił rażącą niewspółmierność (surowość) orzeczonej względem niego kary 1 miesiąca bezwzględnego pozbawienia wolności przy istnieniu przesłanek do orzeczenia kary grzywny albo kary ograniczenia wolności.
W związku z powyższym skarżący wniósł o zmianę orzeczonej względem niego kary 1 miesiąca pozbawienia wolności na karę grzywny, albo karę ograniczenia wolności.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje.
Złożona w niniejszej sprawie apelacja zasługuje na uwzględnienie
i w rezultacie doprowadziła ona do zmiany zaskarżonego orzeczenia w sposób określony w wyroku Sądu Okręgowego.
Ustalenia Sądu I instancji co do winy i kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu D. P. (1) są prawidłowe, czego nie kwestionuje żadna ze stron.
Odnosząc się do obrazy art. 438 pkt 4 kpk na wstępie przypomnieć trzeba, że zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 14.09.2005 II AKa 165/05 KZS 2005/10/32 zmiana kary w instancji odwoławczej może nastąpić tylko wówczas, gdy wedle własnej oceny sądu odwoławczego, kara orzeczona przez Sąd I instancji nie daje się akceptować z powodu różnicy miedzy nią, a karą sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej, rażącej, wręcz „bijącej w oczy, a więc nie różnicy niewielkiej, nieznaczącej”. W ocenie Sądu Okręgowego taka sytuacja w niniejszej sprawie ma właśnie miejsce. Wprawdzie słusznie podnosi Sąd Rejonowy, że wina oskarżonego D. P. (1) jest oczywista, zaś stopień społecznej szkodliwości czynu znaczny, a także właściwie Sąd ten zawraca uwagę na dotychczasową karalność oskarżonego, to jednakże wymierzenie w okolicznościach niniejszej sprawy bezwzględnej kary pozbawienia wolności w wymiarze jednego miesiąca razi surowością. Pamiętać bowiem należy, że kara pozbawienia wolności jest najsurowszą z kar określonych przez kodeks karny, a zatem winna być ona orzekana jedynie wtedy, gdy inne środki karania nie spełnioną celów postępowania. Zaznaczyć trzeba, że przypisane oskarżonemu D. P. (1) przestępstwo z art. 244 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 3. W tej więc sytuacji przy orzeczeniu oskarżonemu P. kary zastosowanie winien znaleźć przepis art. 58 § 3 kk, który stanowi, że jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 5 lat, to wówczas Sąd może orzec zamiast kary pozbawienia wolności grzywnę albo karę ograniczenia wolności do 2 lat, w szczególności, jeżeli orzeka równocześnie środek karny. Podnieść należy, że oskarżony w dniu 7 lutego 2015r., po odbyciu kary 8 miesięcy pozbawienia wolności, opuścił Zakład Karny. Założyć zatem trzeba, że orzeczona i wykonana wobec niego niedawno kara odniosła właściwy skutek resocjalizacyjny, co z kolei pozwala sądzić, że oskarżony D. P. (1) nie wejdzie już na drogę przestępstwa. Powyższe twierdzenie jest tym bardziej uzasadnione, jeśli się zważy, że oskarżony P. sam deklaruje, że zamierza rozpocząć nowe życie ze swoją partnerką, która oczekuje ich wspólnego dziecka (k.103). W tej więc sytuacji wymierzenie za przypisane mu przestępstwo
z art. 244 kk kary pozbawienia wolności w bezwzględnym wymiarze nie byłoby właściwe z uwagi przede wszystkim na cele wychowawcze jakie kara winna spełnić wobec sprawcy przestępstwa. Skoro bowiem oskarżony D. P. (1), który całkiem niedawno opuścił Zakład Karny, sam wskazuje, że zmieni swoje życie, to należy dać mu szansę. Tym samym Sąd Okręgowy na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 58 § 3 kk, art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył oskarżonemu grzywnę w rozmiarze 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych. W ocenie Sądu odwoławczego orzeczona w takim rozmiarze kara grzywny będzie adekwatna do stopnia winy, społecznej szkodliwości czynu, a także uwzględni cele zapobiegawcze
i wychowawcze względem skazanego oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Ustalając wysokość stawki dziennej Sąd Okręgowy wziął pod uwagę przede wszystkim duże możliwości zarobkowe oskarżonego, który jest osobą zdrową i w sile wieku, a zatem ma realne możliwości znalezienia pracy.
Mając zatem powyższe na uwadze Sąd odwoławczy działając w oparciu
o art. 437 § 1 kpk orzekł, jak w wyroku.
Nadto w oparciu o 627 kpk w zw. z art. 635 kpk Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego D. P. (2) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 220 złotych tytułem kosztów sądowych postępowaniu odwoławczym, uznając, że z uwagi na jego sytuację materialną i osobistą, a mianowicie to, że jest zdrowy, w sile wieku i ma realne możliwości znalezienia pracy, ich uiszczenie nie będzie dla niego nadmiernie uciążliwe.
Na koszty te składają się:
- 200 złotych tytułem opłaty od orzeczonej względem oskarżonego kary pozbawienia wolności zgodnie z art. 3 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.),
- 20 złotych tytułem wydatków w postępowaniu odwoławczym zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 18 czerwca 2003r. w sprawie wysokości i sposobu obliczenia wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz.U. z 2003r. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm.).
Z tych względów orzeczono, jak wyżej.
SSO A. Babilon – Domagała SSO E. Opozda – Kałka SSO A. Polut