Dnia 12 marca 2015 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Aleksander Ostrowski
Sędziowie SSO Anna Bałazińska – Goliszewska
SSR del. do SO Elżbieta Wylegalska (spr.)
Protokolant Jowita Sierańska
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marka Janczyńskiego
po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2015 r.
sprawy H. Z.
oskarżonego o przestępstwo z art. 286§1 kk i art.297§1 kk i art.270§1 kk i art.275§1 kk w zw. z art.11§2 kk
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków
z dnia 17 września 2014 r. sygn. akt VII K 1066/13
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...)Akcyjna z siedzibą przy Placu (...), (...)-(...) W. kwoty 3 300 (trzy tysiące trzysta) złotych;
II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
III. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
Prokuratura Rejonowa dla Wrocławia – Krzyki Zachód oskarżyła H. Z. o to, że:
W dniu 25 stycznia 2012 r. w K., w celu osiągnięcia korzyści majatkowej oraz w celu uzyskania kredytu w postaci karty kredytowej doprowadził (...) Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie nie mniejszej niż 3300 zł, w ten sposób, że posługując się dokumentem tożsamości w postaci dowodu osobistego wydanego na nazwisko I. Ł. nr (...) oraz posługując się podrobionymi decyzjami (...) Oddział w L. znak (...) z dnia 01 marca 2011 r. i 06 października 2008 roku, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla zawarcia umowy kredytowej, na nazwisko I. Ł. zawarł umowę o przyznanie limitu kredytowehp nr (...) i umowę o wydanie o korzystanie z karty kredytowej V. A. o numerze (...), na której to umowie kredytowej oraz na załączniku nr 1 – tabela opłat i prowizji, jak również na potwierdzeniu danych do wniosku kredytowego podrobił podpisy I. Ł., czym wprowadził Bank w błąd co do tożsamości osoby zawierającej przedmiotową umowę kredytową, jak również co do zamiaru i mozliwości wywiązania się z tej umowy, czym działał na szkodę (...) Bank (...) S.A., tj. o czyn z art. 278 § 1 kk.
Sąd Rejonowy dla Wrocławia Krzyków, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, na rozprawie w dniu 17 wrzesnia 2014 r., wydał wyrok, w pkt I części dyspozytywnej uznając oskarżonego H. Z. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i wymierzył mu na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 33 § 2 k.k. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, oraz grzywnę w wysokości 30 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł.
Na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił oskarzinemnuy wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 3 lat próby.
W punkcie kolejnym, na podstawie art. 44 § 1 k.k. orzekł przepadek dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I Drz 447/13 pod poz. 1,2,3,4, i 5.
W pkt IV części dyzposytywnej niniejszego orzeczenia na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zarządził zwrot dowodu rzeczowego w postaci pisma I. Ł. do (...) Agricole, opisanego w wykazie dowodów rzeczowych pod poz. 6.
W pkt V, na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2uts. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawcah karnych, zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych w kwocie 2.341,92 zł i wymierzył mu opłatę w kwocie 210 zł.
Apelację od powyższego wyroku wywiódł prokurator Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Krzyki Zachód.
W treści złożonej apelacji, powołując się na treść przepisów art. 427 § 1 i 2 k.p.k., art. 437 k.p.k., art. 438 pkt 1 k.p.k., oskarżyciel publiczny zarzucił Sądowi I instancji:
- obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 46 § 1 k.k. poprzez błędne jego niezastosowanie, pomimo złożenia w terminie, tj. w dniu 12 kwietnia 2013 r., przez pokrzywdzonego (...) Bank (...) S.A. stosownego wniosku o naprawienie szkody.
W związku z powyżej sformułowanym zarzutem, oskarżyciel publiczny wniósł o :
- zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie wobec oskarżonego H. Z. obowiązku naprawienia szkody w całości na rzecz (...) Bank (...) S.A. w kwocie 3300 zł.
Na rozprawie odwoławczej, oskarżyciel publiczny poparł w całości wniesioną apelację i wniosek w niej zawarty.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja prokuratora okazała się zasadna i w całości zasługiwala na uwzględnienie, jednakże zdaniem Sądu Okręgowego, wystarczająca była w niniejszej sprawie zmiana zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego na podstawie art. 46 § 1 k.k. środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody.
Wstępnie jednak, niezależnie od zarzutu podniesionego w apelacji, Sąd odwoławczy pragnie wskazać, iż wydane przez Sąd Rejonowy orzeczenie zapadło z uwzględnieniem wszelkich okoliczności sprawy, w oparciu o całokształt zgromadzonego materiału dowodowego, ocenionego swobodnie z uwzględnieniem zasad logiki, prawidłowego rozumowania, popartego wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Również ustalenia w zakresie winy nie budzą wątpliwości. Ze względu na fakt, iż wniesioney przez prokuratora środek odwoławczy nie kwestionował tych ustaleń, Sąd odwoławczy uznał, iż dalsze rozważanie powyższych kwestii, pozostawało bezcelowe.
Przechodząc do analizy zarzutu podnoszonego przez prokuratora, który zarzucił Sądowi I instancji, obrazę przepisów praw amaterialnego poprzez niezastosowanie art. 46 § 1 k.k., pomimo złożenia przez pokrzywdzonego tego rodzaju wniosku - to należy w całości podzielić argumentację skarżącego.
W tym miejscu należy zaznaczyć, iż zgodnie z treści art. 49a k.p.k. pokrzywdzony ma możliwość złożenia wniosku o naprawienie szkody w trybie określonym w art. 46 k.k., a jego uwzględnienie w takiej sytuacji, przy spełnieniu ustawowych przesłanek, jest obligatoryjne. P. ten przewiduje bowiem, że w razie skazania Sąd może orzecz obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej uprawnionej osoby – orzeka ten obowiązek. Takie rozumienie w/w przepisu wspiera ugruntowana w tym zakresie linia orzecznicza, opierająca się na uznaniu, iż w sytuacji, gdy w toku postępowania, w terminie przewidzianym przez ustawę pokrzywdzony złoży wniosek o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody, to Sąd wydając wyrok skazujący, tj. gdy wina oskarżonego oraz konkretna szkoda została udowodniona – Sąd jest zobowiązany do jego uwzględnienia (zob. Wyrok SA w Warszawie, z dnia 04 listopada 2013 r., II Aka 328/13, LEX nr 1392067). Orzeczenie zaś w tym zakresie nie jest uzależnione od decyzji Sądu. Należało nadto, przyznać rację apelującemu, że wniosek, o którym mowa został skutecznie złożony.
W tych okolicznościach, Sąd Rejonowy nie mógł więc nie orzec o obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego, w sytuacji gdy ten złożył tego rodzaju wniosek (k. 1-2 akt sprawy, w dn. 12.04.2013 r.).
Na gruncie niniejszej sprawy, w przypadku gdy oskarżony nie spłacił zaciągniętego kredytu, który wyłudził, to przestępstwo oszustwa zmaterializowało się – bank doznał realnej szkody w postaci utraty kapitału, który przekazał oskarżonemu, a który nie został przez niego zwrócony. Jego wartość zaś, opiewająca na kwotę niespłaconego zobowiązania, liczona bez odsetek, stanowi więc realną szkodę. W związku z powyższym, w oparciu o dokumentację zawartą w aktach sprawy, Sąd Rejonowy winien był zasądzić tytułem środka karnego o którym mowa w art. 46 § 1 k.k. od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego kwotę w wysokości 3300 zł.
W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz (...) Bank (...) S.A. kwoty 3300 zł.
W pozostały zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.
Sąd Okregowy zwolnił przy tym oskarżonego, w oparciu o przepis art. 624 § 1 k.p.k. od zapłaty kosztów postępowania odwoławczego, uznając, iż korekta orzeczenia, a więc potrzeba przeprowadzenia postępowania odwoławczego, wyniknęła tylko i wyłącznie z błędu i niedopatrzenia Sądu Rejonowego, a zatem względy słuszności sprzeciwiają się, by koszty powyższego miał ponosić oskarżony.