UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Kłodzku oddalił powództwo S. Z. przeciwko E. K., J. K.; zasądził od powoda solidarnie na rzecz pozwanych kwotę 4.817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu; nakazał uiścić powodowi na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 976, 60 zł tytułem zwrotu poniesionych wydatków.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Strony wiązała umowa ustna zawarta w czerwcu 2008 roku o wykonanie rozbudowy i przebudowy budynku mieszkalno-gospodarczego oraz o prace wykończeniowe w drewutni. Strony ustaliły wynagrodzenie za wykonane roboty na podstawie kosztorysu powykonawczego, przy czym powód jako wykonawca zapewnił pozwanych, że ostateczna wycena robót wyniesie około 50.000 zł brutto plus około 10-15 %, które miały wynikać z kosztorysu powykonawczego. Stawka godzinowa za robociznę miała wynosić według powoda „30,00 zł, a nawet być może 25,00 zł. Materiały na realizację przedmiotowego zadania kupował powód i pozwani. Powód otrzymywał od pozwanych zaliczki bez pokwitowania, nadto powód pokwitował odbiór od pozwanych kwoty 12.216,30 zł oraz kwoty 67.000 zł z tytułu wcześniej pobranych zaliczek na poczet wynagrodzenia za wykonane roboty. Powód przedstawił pozwanym kosztorys powykonawczy na kwotę 101.056,54 zł oraz drugi kosztorys powykonawczy na kwotę 88.028,24 zł. Powód wystawił fakturę VAT Nr (...)z dnia 9 lutego 2009 roku na kwotę 123.946,69 zł. Powołany w sprawie biegły sądowy S. C.po dokonaniu obmiaru wykonanych przez powoda robót posługując się stawkami i cenami czynników produkcji wskazanymi w publikacji (...)II kwartał 2008 roku na podstawie kosztorysu powykonawczego ustalił wartość wykonanych robót polegających na rozbudowie budynku, bez uwzględnienia wartości wbudowanych materiałów, na kwotę 51.566,17 zł netto ( z podatkiem VAT na kwotę 55.175,08 zł). Zdaniem biegłego wartość robót z uwzględnieniem materiałów wynosi 108.811,17 zł.

Sąd Rejonowy uznał, że uzgodnione między stronami wynagrodzenie miało charakter najbardziej zbliżony do wynagrodzenia ryczałtowego i przyjął, że koszt wykonanych prac wyniósł ogółem 55.175,80 zł. Sąd Rejonowy przyjął, że strony rozliczyły się co do zakupionych materiałów. Sąd Rejonowy uznał, że zapłacona przez pozwanych na rzecz powoda kwota 79.216,60 zł za wykonane roboty obejmuje należność za materiały i „tzw. robociznę".

Zdaniem Sądu Rejonowego powód nie przedłożył dostatecznie wiarygodnych i wystarczających dowodów na okoliczność rozliczenia materiałowego i przyjął w oparciu o zeznania pozwanych, że wydatki na materiały stanowiły kwotę 22.841,31 zł, którą należy pomniejszyć o kwotę 1.238,40 zł stanowiącą równowartość zwróconego powodowi podatku VAT.

Sąd Rejonowy powołując się na opinię biegłego sądowego przyjął, że należna powodowi kwota z tytułu wynagrodzenia za wykonane roboty stanowi równowartość kwoty 78.017,11 zł według wyliczenia; 55.175,80 zł + 22.841,31 zł albo równowartość kwoty 76.778,71 „bez VAT".

Zdaniem Sądu Rejonowego, skoro „pozwani wypłacili powodowi kwotę 79.216,60 zł, a ustalona według powyższej metody należność jest mniejsza, nie są zobowiązani do dokonania dopłaty - w szczególności według wyliczeń przyjętych przez powoda na kwotę 123.946,69 zł."

Powód zaskarżając powyższy wyrok apelacją w całości, zarzucił:

-: naruszenie art. 65 § 2 k.c. i niewłaściwe zastosowanie art. 632 § 1 k.p.c;
-: naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. oraz art. 328 § 2 k.p.c.

Powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie solidarnie od strony pozwanej na rzecz powoda kwoty 45.831,27 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 20 sierpnia 2010 roku oraz kwoty 8.609,00 zł tytułem zwrotu kosztów poniesionych w I instancji a nadto kwoty 3.492,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w II instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest zasadna.

Przede wszystkim wskazać należy, jak trafnie wskazał w apelacji powód, że strony łączyła umowa o roboty budowlane w rozumieniu art. 647 k.c., a nie umowa o dzieło, a świadczy o tym zakres przeprowadzonych przez powoda prac w nieruchomości pozwanych.

Zarzut powoda dotyczący błędnej oceny przez Sąd Rejonowy charakteru umówionego wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy jest oczywiście

zasadny, bowiem strony w toku przesłuchania zgodnie zeznały, że rozliczenie wykonanych robót miało nastąpić kosztorysem powykonawczym. Oczywistym jest także, iż kosztorys powykonawczy zostaje sporządzony przez wykonawcę robót budowlanych po ich wykonaniu, a nie przed ich rozpoczęciem. Zatem trafnie powód wysnuwa wniosek, iż kwota 50.000,00 zł która pojawia się zarówno w zeznaniach powoda jak i strony pozwanej miała jedynie charakter wstępny, orientacyjny i dotyczyła kosztów robocizny robót wykończeniowych budynku położonego w K., a nie całości prac, które zostały wykonane przez powoda. Powód również trafnie wskazuje, iż okoliczność, ustalenia przez strony jedynie wysokości kosztorysowej stawki robocizny w przedziale 25-30 zł nie może stanowić podstawy do wniosku, iż strony umówiły się na wynagrodzenie ryczałtowe, skoro powód zeznał: „Państwo K. są osobami z branży, przyjęliśmy, że rozliczenie nastąpi kosztorysem powykonawczym. Nie mieliśmy do dyspozycji szczegółowego projektu wykonawczego ani specyfikacji robót", a pozwana E. K. zeznała: „kwota została ustalona w wysokości 50.000,00 zł do zapłaty +/- 10% do 15% za robociznę..., kosztorys powykonawczy miał przedstawiać czy to będzie 50.000,00 zł plus 15% czy plus 10%, w którym miejscu tych widełek się znajduje. Ten kosztorys miał być zrobiony z użyciem stawki godzinowej 25 zł za godzinę".

Wobec tego w sytuacji, gdy niesporne między stronami jest, iż umówiły się one ustnie o wynagrodzenie kosztorysowe za wykonane roboty, przy czym nie wskazały podstaw do jego ustalenia, za wyjątkiem ustalenia, że część materiałów budowlanych zostanie zakupiona przez pozwanych jako inwestorów, a część przez powoda jako wykonawcę, a nadto, że kosztorysowa stawka robocizny znajduje się w przedziale 25-30 zł, to zgodnie z treścią art. 628 § 1 k.p.c. należne powodowi jako wykonawcy wynagrodzenie powinno odpowiadać uzasadnionemu nakładowi pracy oraz innym nakładom wykonawcy robót. Zatem zarzut apelacji naruszenia przez Sąd Rejonowy art.632 § 1 k.c., poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w niniejszej sprawie jest oczywiście zasadny, przy czym Sąd Rejonowy trafnie w postanowieniu z dnia 10 października 2011 roku o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego w istocie na okoliczność ustalenia wysokości wynagrodzenia kosztorysowego powoda za wykonane roboty – czego nie wskazał w tym postanowieniu, trafnie wskazał biegłemu zakres ustaleń, których ma on dokonać. Biegły S. C.wbrew powyższemu postanowieniu Sądu Rejonowego ustalił „koszty budowy…z pominięciem wartości materiałów”, z tej przyczyny, że „ustalił na podstawie informacji odebranych od stron, że rozliczenie materiałów między stronami odbywało się poza kosztorysami” (vide: opinia biegłego - k.344). Oznacza to, że powyższa opinia biegłego, stanowiąca podstawę dla Sądu Rejonowego do ustalenia wysokości należnego powodowi wynagrodzenia kosztorysowego za wykonane roboty została sporządzona niezgodnie z treścią § 6 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2004 roku w sprawie określenia metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego, obliczania planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno-użytkowym (Dz. U.. 2004.130.1389), który ma odpowiednie zastosowanie do kosztorysu powykonawczego, według którego jednostkowe nakłady rzeczowe powinny uwzględniać w przypadku : robocizny - ilości roboczogodzin dotyczące wszystkich czynności wymienionych w szczegółowych opisach robót podstawowych wyszczególnionych w pozycjach kosztorysowych; materiałów - ilości wyszczególnionych rodzajów materiałów niezbędnych do wykonania robót podstawowych wyszczególnionych pozycji kosztorysowych, z uwzględnieniem ubytków i odpadów w transporcie i w procesie wbudowania; pracy sprzętu – ilości maszynogodzin pracy wymienionych jednostek sprzętowych , niezbędnych do wykonania robót podstawowych wyszczególnionych pozycji kosztorysowych, z uwzględnieniem przestojów wynikających z procesu technologicznego.

Z tych przyczyn Sąd Okręgowy w celu ustalenia należnego powodowi wynagrodzenia kosztorysowego za wykonane na rzecz pozwanych roboty budowlane i mając na uwadze fakt, że biegły w sporządzonych przez siebie kosztorysach powykonawczych uwzględniał koszty zakupu materiałów (vide: opinia biegłego – k. 342-399), - bezsporne między stronami (vide: oświadczenie stron na rozprawie w dniu 4 grudnia 2012 roku – k. 523), dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłego na okoliczność wskazania w sporządzonych przez biegłego kosztorysach ustalających wynagrodzenie powoda na kwotę ogółem 108.811,48 zł, tych pozycji, które zawierają materiały zakupione przez pozwanych i pomniejszenie kwoty 108.811,48 zł o sumę wartości tych materiałów i kosztów ich zakupu, gdy zostały dowiezione przez pozwanych oraz o sumę wartości tych materiałów, gdy zostały dowiezione przez powoda. Powołany przez Sąd Okręgowy w ślad za Sądem Rejonowym biegły S. C.dysponuje wiadomościami specjalnymi niezbędnymi dla stwierdzenia wskazanych wyżej okoliczności mających istotny wpływ dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Sporządzona przez tego biegłego opinia jest logiczna, zgodna z doświadczeniem życiowym i wskazaniami wiedzy. Sąd Okręgowy na podstawie uzupełniającej opinii powyższego biegłego, która wpłynęła do Sądu Okręgowego w dniu 4 stycznia 2013 roku (vide: k.527 – koperta),dokonanych przez biegłego poprawek do opinii wskutek zastosowania niewłaściwej wyceny styropianu (vide: k.578 -583), przesłuchania biegłego na rozprawie w dniu 26 lutego 2013 roku (vide: k. 584-585), odpowiedzi biegłego na zarzuty powoda zawarte w piśmie procesowym z dnia 11 marca 2013 do jego opinii (vide: k. 600 -659) ustalił, że wynagrodzenie kosztorysowe powoda za wykonane roboty stanowi równowartość kwoty 96.905,10 zł.

Sąd Okręgowy nie uwzględnił zarzutów powoda do opinii biegłego dotyczących ustaleń biegłego w kosztorysie Nr 1, a w szczególności: zaniżenia obmiarów w poz. 1-2, bowiem powód nie udowodnił stosownym wpisem do dziennika budowy sposobu wykonania robót zakrytych, ani też nie złożył wniosku dowodowego o dokonanie odkrywek wewnątrz budynku dla ustalenia, że wykopy wewnątrz budynku pod posadzki były wykonywane; nie uwzględnienia kosztów wywinięcia na ścianę izolacji przeciwwilgociowej i przeciwwodnej z folii polietylenowej w poz. 7-9, bowiem biegły podczas wizji stwierdził, że w miejscach, gdzie są ubytki cokołów nie ma izolacji przeciwwilgociowej na ścianach; zaniżenia grubości wylewek wyrównawczych w pokoju oraz w pozostałych pomieszczeniach do odpowiednio 4 i 5 cm w poz. 11-12 oraz zaniżenia ilości urobionej zaprawy w poz. 18, bowiem powód nie udowodnił stosownym wpisem do dziennika budowy sposobu wykonania robót zakrytych, ani też nie złożył wniosku dowodowego o dokonanie odkrywek posadzek w celu udowodnienia, że wykonane przez niego wylewki wyrównawcze miały grubość 6 cm; nie ujęcia w kosztorysie zbrojenia siatką metalową posadzki w łazience oraz ułożenia kabla grzewczego w łazience w poz. 15, bowiem powód nie przedłożył dowodu na okoliczność, iż to on wykonał przedmiotowe roboty; zaniżenia obmiarów o części ścianek działowych znajdujących się poniżej podłoża oraz pominięcie części ścianek w poz. 19, z uwagi na niedoprecyzowanie ścianek nie ujętych przez biegłego, w sytuacji, gdy biegły w tej pozycji wskazał obmiary ścianek działowych z płytek piano- lub gazobetonowych w warsztacie, łazience, warsztacie ; zaniżenia obmiarów prac polegających na zamurowaniu otworów poz. 28; zaniżenia wynagrodzenia za rozebranie ścianek z bloczków lub płyt z betonu komórkowego poz. 31, bowiem wbrew twierdzeniom powoda biegły przyjął wysokość cegły na poziomie 24 cm, a na poziomie 15 cm szerokość cegły ;zastosowania przez biegłego norm do ocieplania powierzchni poziomych przez ułożenie wełny z góry, a nie z dołu poz. 55,56, bowiem podzielił pogląd biegłego, że zabudowa płyt GK za ścianką kolankową, jest niezgodna z technologią wykonania tych prac, a co za tym idzie jest zbędna; zaniżenia obmiarów zabudowy poddasza poprzez pominięcie części powierzchni płyty znajdującej się pomiędzy ścianką kolankową a murłatą, potrącenia okien połaciowych w poz. 61, bowiem powód nie udowodnił stosownym wpisem do dziennika budowy wykonanie powyższych zakrytych robót, nie złożył wniosku dowodowego o dokonanie odkrywki, a nadto Sąd Okręgowy podziela pogląd biegłego, że wykonanie obudów z płyt GK za ścianką kolankową w przestrzeni niewidocznej jest zbędne, a zabezpieczenie elementów więźby dachowej w trakcie wykonywania prac, jest ujęte w każdej pozycji kosztorysowej , wg poszczególnych KNR, która dotyczy wyceny tych prac; zaniżenia obmiarów rusztowań użytych do robót elewacyjnych oraz wykonania podbitek w poz. 77, bowiem biegły skalkulował montaż i demontaż rusztowań dla robót wykonywanych powyżej 4,5 m – zgodnie z założeniami szczegółowymi KNR 2-02 p.2.10; zaniżenia obmiarów przez nieuwzględnienie ukrytych pod podbitką części budynku poz. 79-83, bowiem biegły podczas wizji stwierdził, że pod podbitką ukryte są jedynie elementy więźby dachowej; nie uwzględnienia współczynnika 1.3 do robocizny za wykonanie komina z cegły klinkierowej, bowiem współczynnik ten stosuje się zgodnie z p. 5.3. założeń szczegółowych do KNR 2-02 przy murowaniu czopuchów o promieniu krzywizny ponad 3 m, a nie przy murowaniu komina z cegły klinkierowej;

Sąd Okręgowy uwzględnił zarzuty powoda do opinii biegłego dotyczące: nie uwzględnienia w kosztach osadzenia kratek wentylacyjnych poz. 38 kosztów przebicia otworu na nawiew w kwocie 81,66 zł; nie uwzględnienia w kosztach powierzchni wychodzącej poza obrysy kabiny oraz wywinięcia płynnej folii podłogi na ścianach poz. 43,44 w kwocie 65,47 zł; nie uwzględnienia w kosztach jednej ścianki obudowy spłuczki poz. 45 dalszej kwoty 19,78 zł; zaniżenia obmiaru powierzchni sufitu w pokoju w poz. 60 i nie wyliczenia z tej przyczyny kosztów ułożenia płyt GK w części pokoju między drewnianymi belkami stropowymi o łącznej powierzchni 10,442 m ²stanowiących równowartość kwoty 326,56 zł, której to kwoty biegły nie uwzględnił w poz. 60 ponownie przedstawionego kosztorysu budowlanego (vide: k.631); zaniżenia obmiarów elewacji polegające na potrąceniu powierzchni otworów i nie dodaniu pozycji na wyprawienie ościeży poz. 69-72 i poz. 76 o kwotę ogółem 1.586,01 zł według wyliczenia: 54,36+408,40+538,56+377,02+207,67, bowiem nie podzielił poglądu biegłego, że wykonanie bądź osadzenie stolarki okiennej i drzwiowej przez innego wykonawcę obejmowało również prace elewacyjne wokół tych elementów; zaniżenia obmiarów tynków ścian w części znajdującej się poniżej podłoży, bowiem tynki wykonuje się przed wylaniem podłoży oraz nie uwzględnienia tynkowania komina w części pokrytej płytą GK i związanych z powyższym zaniżeniem kosztów urobienia zaprawy do tynków poz. 20, 22-24 na kwotę ogółem 583,28 zł według wyliczenia: 428,25+17,41+123,41+14,21.

Wobec powyższego ogólna wartość robót według kosztorysu nr 1 stanowi równowartość kwoty 90.148,01 zł według wyliczenia: 87.288,86 (vide: kosztorys nr 1 sporządzony przez biegłego k. 604)+2.662,76 według wyliczenia:(81,66+65,47+19,78+326,56+1.586,01+583,28) + (2.662,76 x 7% VAT).

Sąd Okręgowy uwzględnił zarzuty powoda do opinii biegłego dotyczące nie uwzględnienia w kosztorysie nr 5: wyklejenia siatki na styropianie oraz pogrubienia warstwy kleju o wartości 633,86 zł oraz nie uwzględnienia wbudowania żwiru filtracyjnego o wartości 128 zł, bowiem pozwani nie zaprzeczyli tym faktom w piśmie procesowym z dnia 29 kwietnia 2013 roku. Zatem wynagrodzenie kosztorysowe według kosztorysu nr 5 stanowi równowartość kwoty 4.940,34 zł według wyliczenia: 4.124,88 (vide: opinia biegłego – k.401) + 762,11 według wyliczenia: (633,86+128,25) + (762,11 x 7% VAT).

Sąd Okręgowy nie uwzględnił zarzutów powoda do opinii biegłego dotyczących nie uwzględnienia w kosztorysie nr (...) większej liczby roboczogodzin dla wykonania wskazanych w tym kosztorysie prac, bowiem biegły ustalił niezbędną ilość roboczogodzin na podstawie KNR –W 2-02 p. 0101 -05 i p. 0203 -01 .

Zatem należne powodowi wynagrodzenie kosztorysowe za wykonane na rzecz pozwanych roboty budowlane stanowi równowartość kwoty 96.905,10 zł według wyliczenia: 90.148,01(kosztorys nr (...))+ 60,73(kosztorys nr (...))+ 1.238,87(kosztorys nr (...))+ 223,90 (kosztorys nr (...))+ 4.940,34(kosztorys nr (...))+293,25(kosztorys nr (...))

Skoro, co przyznaje powód, wbudował on do przedmiotowego obiektu materiały pozwanych o wartości 6.278,79 zł, to zasadnym jest pomniejszenie wynagrodzenia kosztorysowego w powyższy sposób ustalonego przez Sąd Okręgowy o wartość tych materiałów oraz o koszty zakupu tych materiałów w kwocie 981,61 zł według wyliczenia: 7.378,16-6.396,61 (vide: k. 603), bowiem zostały one uwzględnione w sporządzonych przez biegłego kosztorysach powykonawczych, a powód nie udowodnił, że koszty zakupów materiałów przez pozwanych poniósł.

Wobec powyższego ustalone wyżej wynagrodzenie kosztorysowe w kwocie 96.905,10 zł pomniejszone o kwotę 7.378,16 stanowi równowartość kwoty 89.526,94 zł.

Mając na uwadze fakt, że pozwani tytułem wynagrodzenia za wykonane roboty przekazali na rzecz powoda kwotę ogółem 79.216,30 zł (vide: k. 92), to należna powodowi reszta wynagrodzenia stanowi równowartość kwoty 10.310,64 zł według wyliczenia: 89.526,94 – 79.216,30.

Sąd nie uwzględnił zarzutu pozwanych dotyczącego obniżenia w powyższy sposób ustalonego wynagrodzenia o kwotę 1.904,67 zł z tytułu wad robót wykonanych przez powoda, bowiem wierzytelność powoda z tytułu wynagrodzenia za roboty nie nadaje się w świetle art. 498 § 1 k.c. do potrącenia z uprawnieniami pozwanych z tytułu rękojmi za wady przedmiotu umowy.

Skapitalizowane odsetki od powyższej kwoty za okres od 28 lutego 2009 roku do dnia 19 sierpnia 2010 roku stanowią równowartość kwoty 1.969,71 zł według wyliczenia:537 dni x {(13% z kwoty 10.310,64 zł):365 dni}.

Z przyczyn wyżej wskazanych trafny jest również zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. oraz art. 328 § 2 k.p.c. polegający na nie dokonaniu przez Sąd I instancji wszechstronnego rozważenia całości zebranego w sprawie materiału dowodowego, nie przytoczenie jednoznacznego kryterium, rzeczowych i merytorycznych argumentów mających potwierdzić słuszność dokonanej przez Sąd oceny wiarygodności i mocy zebranych w sprawie dowodów.

Co prawda nie można podzielić poglądu powoda, że opinia sporządzona przez biegłego z zakresu budownictwa S. C.na okoliczność wyceny robót budowlanych wykonanych na etapie stanu surowego otwartego w części budynku stanowiącego rozbudowę, położonego w K.w żaden sposób nie dowodzi wartości wykonanych przez powoda prac, bowiem biegły wskazał, iż wartość wykonanych przez powoda prac wraz z materiałem wynosi kwotę ogółem 108.881,48 zł, na co strony zgodziły się w toku postępowania przed Sądem Rejonowym. Jednakże, w istocie, Sąd powyższą okoliczność pominął i w ślad za biegłym wysnuł nieprawidłowy wniosek, iż wartość wykonanych przez powoda prac wynosi 51.566,17 zł, a z podatkiem VAT jest to kwota 55.175,08 zł z tej przyczyny, że „ rozliczenie materiałów między stronami odbyło się poza kosztorysami". Jak wyżej wskazano powyższy wniosek nie jest zgodny z treścią § 2 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2004 roku w sprawie określenia metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego, obliczania planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno-użytkowym [Dz. U. z 2004., Nr 130., poz. 1389], według którego wartość kosztorysowa robót obejmuje wartość wszystkich materiałów, urządzeń i konstrukcji potrzebnych do zrealizowania przedmiotu zamówienia, co oznacza niedopuszczalność - wbrew poglądowi biegłego, który został podzielony przez Sąd Rejonowy, że dopuszczalne jest wykonanie kosztorysu bez uwzględnienia materiałów. Trafnie podnosi powód, że wartość wykonanych przez niego robót winna być określona kompleksowo, a więc z uwzględnieniem zarówno wykonanych prac jak i wykorzystanych materiałów, przy czym wbrew poglądowi pozwanych nie jest istotne jaka została zakupiona ilość materiałów przez powoda lub przez pozwanych na przedmiotową budowę, faktem istotnym jest ilość materiałów wbudowanych zgodnie z KNR.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c . I. zmienił zaskarżony wyrok w punkcie I,II,III i orzekł jak w sentencji tego wyroku zgodnie z treścią art. 647 k.c. oraz treścią art. 98 k.p.c. Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację powoda w pozostałym zakresie jako bezzasadną. Sąd Okręgowy o kosztach instancji odwoławczej orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., art. 108 § 1 k.p.c., art. 391 § 1 k.p.c.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE