Sygn.akt II AKa 238/12
Dnia 20 grudnia 2012 r.
Sąd Apelacyjny w Białymstoku w II Wydziale Karnym w składzie
|
Przewodniczący |
SSA Andrzej Ulitko |
|
Sędziowie |
SSA Tomasz Eryk Wirzman (spr.) SSA Andrzej Czapka |
|
Protokolant |
Barbara Mosiej |
przy udziale Danuty Dąbrowskiej - Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Białymstoku, upoważnionej przez Prokuratora Apelacyjnego w Białymstoku do udziału w sprawie
po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2012 r.
sprawy T. Ż. s. J.
o wydanie wyroku łącznego
z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w Ostrołęce
z dnia 7 września 2012r. sygn.akt II K 33/12
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Ostrołęce do ponownego rozpoznania.
Wyrokiem łącznym z dnia 7 września 2012 r. w sprawie II K 33/12 Sąd Okręgowy w Ostrołęce :
I. Na podstawie art.85 kk., art. 86§1i2kk. w zw. z art. 569§1 i 2 kpk, rozwiązał orzeczoną wobec skazanego T. Ż. w wyroku Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 04.01.2011r. (...) karę łączną pozbawienia wolności,
II. Na podstawie art. 85 kk. art. 86§1kk. w zw. z art. 569§1 i 2 kpk kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami opisanymi w pkt 1 (wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy P. w W. z dnia 31.05.2001r. (...)) , pkt 2 (Sądu Rejonowego dla Warszawy P. w W. z dnia 28.01.2003r. (...), oraz pkt 3 podpunkty: a, b, c, d i e (wyrok Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 04.01.2011r. (...)) połączył i wymierzył T. Ż. karę łączną 5 (pięć) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności.
III. Na podstawie art. 85 kk. art. 86§1kk. w zw. z art. 569§1 i 2 kpk kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami opisanymi w pkt 3 podpunkty f i g (wyrok Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 04.01.2011r. (...)) oraz w pkt 4 (wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Ż. w W. z dnia 16.04.2007r. (...))połączył i wymierzył T. Ż. karę łączną 4 (cztery) lata pozbawienia wolności.
IV. Ustalił, iż w pozostałym zakresie połączone wyroki, opisane pkt I i II podlegają odrębnemu wykonaniu.
V. Na podstawie art. 63§1 kk. i art. 577 kpk na poczet orzeczonej wobec skazanego w pkt II wyroku, kary łącznej zaliczył okresy kary odbytej w sprawie (...) Sądu Okręgowego w Ostrołęce: od dnia 07.07.2008r. do dnia 10.11.2009r., od dnia 20.11.2009r. do dnia 27.05.2011r. i od dnia 29.02.2012r. do dnia 07.09.2012.
VI. Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. (...) kwotę 144zł powiększoną o stawkę podatku VAT (łącznie kwotę 177,12zł), tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
VII. Na podstawie art. 624 kpk zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.
Wyrok został zaskarżony w całości przez obrońcę oskarżonego, którego apelacja zarzuca wyrokowi Sądu Okręgowego, naruszenie przepisu art. 439 pkt 7 k.p.k., polegającego na sprzeczności w treści orzeczenia oraz orzeczenia i uzasadnienia, która uniemożliwia jego wykonanie. Zresztą co do tych okoliczności, skazany, w piśmie z dnia 25.09.2012 r., a potem adwokat w apelacji zwrócili uwagę na uchybienia zawarte właśnie w części dyspozytywnej jak i uzasadnieniu wyroku, które nie mogą być usunięte w postępowaniu odwoławczym.
W petitum apelacji obrońca wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Ostrołęce do ponownego rozpoznania.
Sąd Apelacyjny zważył co następuje:
Apelacja obrońcy skazanego, co do kierunku jak i wniosków, zasługuje na uwzględnienie. Jednak na wstępie, w związku z zarzutem z art. 439 § 1 pkt. 7 k.p.k., należy poczynić kilka uwag. Sprzeczność w treści orzeczenia, uniemożliwiająca jego wykonanie (art. 439 § 1 pkt. 7 k.p.k.) musi dotyczyć części dyspozytywnej orzeczenia i być tego rodzaju, że uniemożliwia jego wykonanie, (jak i nie może być usunięta). Natomiast sprzeczność pomiędzy częścią dyspozytywną orzeczenia, a jego uzasadnieniem należy rozpatrywać pod kątem spełnienia względnej przesłanki odwoławczej przewidzianej w art. 438 pkt. 2 k.p.k. Bez wątpienia w komparycji wyroku Sądu Okręgowego w Ostrołęce, błędnie przyjęto, że T. Ż. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza z dnia 16.04.2007 r. (...), za czyn z art. 278 § 1 k.k., popełniony w dniu 31.08.2006 r. został skazany na karę 3 ( trzech) lat pozbawienia wolności, podczas gdy z odpisu wyroku tego Sądu (karty 28 -29 akt sprawy) wynika, że został on skazany na karę zdecydowanie niższą tj. 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności. Powoduje to, że faktyczna suma kar podlegających łączeniu, (tj. wyroków opisanych w pkt. 3 lit. f i lit. g oraz z pkt 4) jest także zdecydowanie niższa i wynosi rok i 9 ( dziewięć) miesięcy, niż wymierzona w pkt. III, części dyspozytywnej wyroku, kara łączna w rozmiarze 4 ( czterech) lat pozbawienia wolności. Uchybienie to zostało dostrzeżone także przez sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku.
Ponadto Sąd Okręgowy w Ostrołęce, błędnie uzasadniał faktyczny wymiar kary łącznej 5 ( pięciu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, wymierzonej w pkt. II części dyspozytywnej wyroku, przyjmując w uzasadnieniu wyroku jakoby wymierzył skazanemu karę łączną 6 ( sześciu) lat pozbawienia wolności (do tego odnosiła się motywacja związana z wysokością wymierzonej kary). Także to uchybienie, niezależnie od ujawnionego rażącego naruszenia z pkt. III, części dyspozytywnej wyroku podważają prawidłowość procesu myślowego sądu, a przez to prawidłowość wyrokowania w tej sprawie. A zatem mające wpływ na treść wyroku, błędne ustalenia faktyczne jak i obraza przepisów postępowania zdecydowały o uchyleniu zaskarżonego wyroku i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania. Gdyby nie uchybienia związane z rozstrzygnięciem z pkt. III części dyspozytywnej wyroku, nigdy nie zapadłoby orzeczenie o karze pozbawienia wolności w rozmiarze 4 lat. Także, przy wadliwym uzasadnieniu rozstrzygnięcia wymiaru kary z pkt. II, trudno poznać własny proces myślowy sądu I instancji, dodatkowo opierający się w przeważającej mierze do cytowania orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Łodzi (karta 92). Tak jakby zabrakło własnych przemyśleń sądu. Wyrażone przez inne sądy zapatrywania prawne, mogą być pomocne, przy rozważaniach własnych, nigdy nie mogą ich zastępować. Ponadto sensownym jest odwoływanie się do nich przy kwestiach prawnie spornych, nie zaś oczywistych, utrwalonych tak w doktrynie jak i orzecznictwie.
Ponadto w komparycji wyroku błędnie powołano skazania orzeczone wyrokiem Sadu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 04.01.2011r. (...) ( pkt. b,c,d, i e ), gdzie zamiast faktycznie wymierzonych kar ( 1 ) jednego roku i 8 ( ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności wskazano jedynie ( 8 ) osiem miesięcy pozbawienia wolności. Wszystko to powoduje, że wyrok uchyla się od kontroli odwoławczej.
Charakter oczywistych uchybień, ograniczył pole ewentualnych „zaleceń” sądu odwoławczego. O kosztach pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu orzeczono zgodnie z przepisami.
T.