Sygn. akt I C 1263/12
Dnia 7 marca 2013 r.
Sąd Rejonowy w Zgorzelcu Wydział I Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Krzysztof Skowron
Protokolant: Ewelina Urbańska
po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2013 r.
w Z.
sprawy z powództwa Prokury Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.
przeciwko D. B.
o zapłatę
1. zasądza od pozwanego D. B. na rzecz powoda, Prokury Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W., kwotę 212,17 zł (dwieście dwanaście złotych siedemnaście groszy) wraz z umownymi odsetkami naliczanymi według zmiennej stopy procentowej w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym, od kwoty 157,12zł od dnia 30 lipca 2012 r. do dnia zapłaty,
2. dalej idące powództwo oddala,
3. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 107 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Sygn. akt I C 1263/12
Powód, Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W., wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego D. B. kwoty 239,51 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym, od kwoty 179,49 zł, od dnia wniesienia pozwu (30 lipca 2012 r.) do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu żądania wyjaśnił, że nabył od (...) S.A. w W. wierzytelność wobec pozwanego; podał przy tym, że zawarł z pozwanym ugodę dotyczącą jej spłaty. Zaznaczył też, że pozwany wykonał ugodę jedynie częściowo, poprzestając na uiszczeniu kwoty 700 zł.
Nakazem zapłaty z dnia 17 września 2012 r., sygn. akt VI Nc-e 1391671/12, Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie zasądził od D. B. na rzecz Prokury Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. kwotę 239,51 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym, od kwoty 179,49 zł, od dnia 30 lipca 2012 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu.
W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany, D. B., wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów procesu. Zarzucił, że uregulował wszystkie zobowiązania wobec (...) S.A. w W., a także, że nie zawierał nigdy żadnych umów dotyczących takich zobowiązań z innymi osobami.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W czerwcu 2010 r. Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. nabył od (...) S.A. w W. wierzytelność wobec D. B.. Następnie – we wrześniu 2010 r. - zawarł z dłużnikiem ugodę, na mocy której ten zobowiązał się uregulować swój dług, poprzez zapłatę na rzecz Funduszu kwoty 857,12 zł. Należność została rozłożona na 6 rat; termin płatności przedostatniej z nich (w kwocie 150 zł) wypadał w dniu 13 stycznia 2011 r., a ostatniej (w kwocie 107,12 zł) - w dniu 13 lutego 2011 r. Na wypadek opóźnienia w zapłacie zostały zastrzeżone odsetki w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym. D. B. nie uiścił całej sumy, którą zobowiązany był zapłacić.
(dowód:
umowa przelewu wierzytelności z dnia 10 czerwca 2010 r. [k 25-28];
ugoda z dnia 13 września 2010 r. [k 23-24];
wezwanie do zapłaty z dnia 27 czerwca 2012 r. [k 38])
Sąd zważył, co następuje:
Powód przedstawił podpisaną przez pozwanego ugodę, obejmującą jego zobowiązanie do zapłaty sumy 857,12 zł; jednocześnie przyznał, że pozwany uiścił część należności w wysokości 700 zł. Podał też, że na dochodzoną sumę składa się należność główna w kwocie 179,49 zł i skapitalizowane odsetki w kwocie 60,02 zł.
W sprawie znany był mechanizm ustalenia wysokości należności; nie można było natomiast zweryfikować prawidłowości jej wyliczenia bez wiedzy w jakich faktycznie ratach (terminach i sumach) pozwany uiścił na rzecz powoda kwotę 700 zł. Tylko dysponując takimi informacjami można było stwierdzić, czy powód we właściwy sposób dokonał kapitalizacji odsetek i określił wysokość wierzytelności (wysokość oznaczonej przez powoda należności głównej [179,49 zł] jest większa niż różnica pomiędzy całkowitym, wynikającym z ugody zobowiązaniem pozwanego a uregulowaną przez niego jego częścią [857,12 zł – 700 zł = 157,12 zł], co sugeruje, że wpłacane przez pozwanego sumy były w pierwszej kolejności zaliczane na poczet odsetek – bez informacji, z jakim opóźnieniem pozwany dokonywał wpłat nie można było jednak stwierdzić, jaka ich część była zaliczana na poczet należności głównej, a jaka na poczet odsetek, a tym samym ustalić, jak ostatecznie kształtuje się wysokość zadłużenia pozwanego); dane takie - pomimo wezwania (k 42) – nie zostały przedstawione przez powoda. W takich warunkach - bazując na wiedzy wynikającej z treści ugody - pozostawało przyjąć, że pozwany co najmniej nie spłacił w całości ostatniej raty (w kwocie 107,12 zł) i części przedostatniej (w kwocie 50 zł [857,12 zł – 700 zł – 107,12 zł]). Odsetki maksymalne (art. 359 § 2 1 k.c.) od kwoty 50 zł od dnia 14 stycznia 2011 r. do dnia 29 lipca 2012 r. (dzień poprzedzający wniesienie pozwu) wynosiły 18,14 zł, a od kwoty 107,12 zł, od 14 lutego 2011 r. do dnia 29 lipca 2012 r. – 36,91 zł. W ten sposób cała należność została określona na sumę 212,17 zł (50 zł + 107,12 zł + 18,14 zł + 36,91 zł).
Powód żądał odsetek jedynie od należności głównej w kwocie 179,49 zł (z pominięciem skapitalizowanych odsetek) - od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Jako że należność główna w oparciu o posiadaną wiedzę została określona na sumę 157,12 zł (857,12 zł – 700 zł), od niej też zostały ostatecznie zasądzone odsetki za opóźnienie. Ich wysokość została określona zgodnie z § 4 ust. 5 ugody z dnia 13 września 2010 r. (art. 481 § 1 i 2 k.c.).
O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c. – zasądzając je - ze względu na to, że powód uległ tylko co do nieznacznej części swojego roszczenia - od pozwanego.