UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2012r. sygn. akt VII U 1355/11 Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy oddalił odwołanie (...) Spółki z o.o. w W. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 15.06.2011r. , która organ rentowy stwierdził względem spółki wysokość zaległości z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od października 2009r. do kwietnia 2011r. Jednocześnie Sąd zasądził od wnioskodawcy Spółki z o.o. (...) w W. kwotę 7.200 zł, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego strony pozwanej.

Rozstrzygniecie Sąd wydał w oparciu o następująco ustalony stan faktyczny sprawy:

(...) Sp. z o.o. w W., zawiązana aktem notarialnym z dnia 18.12.2000r., będąc z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej płatnikiem składek ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nie uiszczała systematycznie należności z tego tytułu.

W dniu 21.05.2010r. wnioskodawca wystąpił do strony pozwanej z wnioskiem o udzielenie ulgi w postaci odroczenia obowiązku spłaty składek na ubezpieczenie emerytalne oraz zdrowotnych w kwocie 9 178,76zł a nadto ulgi w postaci układu ratalnego co do pozostałych składek w wysokości 16 617,74zł uzasadniając wniosek, trudną sytuacją finansową.

Spółka została zobowiązana do złożenia dokładnej informacji o stanie majątkowym oraz zaświadczenia o dokonaniu wpłaty zaległych składek za pracowników w części finansowanej przez ubezpieczonych, pozostawiono natomiast bez rozpoznania wniosek o odroczenie terminu płatności wobec faktu, że dotyczył on składek zaległych a nie bieżących.

Pismem z dnia 18.06.2010r. spółka zwróciła się do strony pozwanej o wydanie zaświadczenia o nie zaleganiu z tytułu składek. Wniosek ten został załatwiony decyzją odmowną wobec ustalenia, że na dzień wydania decyzji spółka posiada zadłużenie w łącznej kwocie 70687,78zł liczone bez należnych odsetek. Na prośbę wnioskodawcy organ rentowy wyliczył wysokość składki finansowanej przez ubezpieczonych koniecznej do uiszczenia dla układu ratalnego. Wysokość należnych składek, w części finansowanej przez ubezpieczonych, na ubezpieczenie społeczne wynosiła 19 777,30 a na ubezpieczenie zdrowotne 19 657,02.

Wnioskodawca dokonał powyższych wpłat z tytułu zaległości i kolejnym wnioskiem z dnia 09.07 :-2010r. zwrócił się do strony pozwanej o wydanie zaświadczenia o nie zaleganiu ze składkami, celem przedłożenia go w banku. Zaświadczenie takie zostało wydane.

Spółka nie złożyła niezbędnych dokumentów do układu ratalnego oraz nie opłacała bieżących składek za kolejny okres. Pismem z dnia 27.07.2010r. strona pozwana poinformowała spółkę o pozostawieniu wniosku o układ ratalny bez rozpoznania wobec nie złożenia w zleconym terminie informacji o stanie majątkowym płatnika składek.

Na dzień 15.06.201lr. spółka posiadała zaległości z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w kwocie 141586,11zł za okres października, listopada 2009r. oraz za okres od lipca 2010r. do kwietnia 2011r.; w kwocie 55 049,88zł tytułem składek na ubezpieczenie zdrowotne za okres listopada i grudnia 2009r., od lutego do maja 2010r. oraz od lipca 2010r. do kwietnia 2011r.; tytułem składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w kwocie 13 571,62zł za okres od lipca 2010r. do kwietnia 2011r.

Zaskarżoną decyzją z dnia 15.06.2011r. stwierdzono wysokość zaległości w wyżej wymienionych kwotach przy czym w każdym przypadku doliczono kwoty odsetek za zwłokę, koszty upomnienia i postępowania egzekucyjnego, co dało łącznie kwotę 232 623,31zł.

Po wniesieniu odwołania od tej decyzji strona pozwana dokonała ponownego przeliczenia zaległości wobec ustalenia błędów w dokumentach rozliczeniowych złożonych przez spółkę za okresy lutego i listopada 2002r. oraz stycznia 2011r. i stwierdziła zaległość w łącznej kwocie liczonej wraz z odsetkami i kosztami upomnienia i postępowania egzekucyjnego w kwocie 232623,99zł W uzasadnieniu I decyzji podano, że wpłata dokonana przez spółkę w kwietniu 2011r. została uwzględniona i zaliczona na poczet składki za październik 2009r. Od tej decyzji wnioskodawca nie złożył odwołania do sądu.

W tak ustalonym stanie faktycznym, sprawy Sąd orzekł, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że w toku postępowania, wnioskodawca nie kwestionował zasad naliczania składek ani też tej okoliczności, że był zobowiązany do ich uiszczenia, a tylko wskazywał na trudną sytuację finansową oraz dokonanie przekazania nieruchomości na poczet należności publicznoprawnych, o czym powiadomiono stronę pozwaną a czego nie uwzględniono przy wydaniu decyzji. Sąd wyjaśnił, że argumenty i stanowisko strony odwołującej się w żadnej mierze nie zasługują na uwzględnienie. W szczególności Sąd wskazał na przepisy prawa mające w niniejszej sprawie zastosowanie i tak na mocy art. 31 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r nr 205, poz. 1585) do należności z tytułu składek stosuje się odpowiednio: art. 12, art. 26, art. 29 § 1 i 2, art. 33, art. 33a, art. 33b, art. 51 § 1, art. 55, art. 59 § 1 pkt 1, 3, 4, 8 i 9, art. 60 § 1, art. 61 § 1, art. 62 § 1, 3-5, art. 72 § 1 pkt 1 i 4 i § 2, art. 73 § 1 pkt 1 i 5, art. 77b § 1 i 2, art. 91, art. 93, art. 93a, 93c, art. 93e, art. 94, art. 97 § 1, art. 98 § 1 i 2 pkt 1, 2, 5 i 7, art. 100, art. 101, art. 105 § 1 i 2, art. 106 § 1 i 2, art. 107 § 1, la, i 2 pkt 2 i 4, art. 10 § 1 i 4, art. 110 § 1, § 2 pkt 2, § 3, art. 111 § 1-4 i 5 pkt 1, art. 112, art. 113, art. 114, art. 115, art. 116, art. 116a, art. 117, art. 118 § 1 i 2 oraz art. 119 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Sąd stwierdził, że powyższe oznacza, że przekazanie nieruchomości spółki na rzecz Starostwa Powiatowego w celu wygaśnięcia zobowiązań wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie miało znaczenia dla ustalenia wysokości zaległości. Sąd podkreślił, że jeśli spółka jest właścicielem nieruchomości i nieruchomość ta nie była wykorzystywana w prowadzeniu działalności, nie istniały przeszkody w dokonaniu jej sprzedaży i przekazaniu uzyskanych w ten sposób środków na zaległości składkowe.

W pozostałym zakresie wnioskodawca nie przedstawił jakichkolwiek argumentów, czy własnych wyliczeń co do wysokości ustalonych przez stronę pozwaną kwot i z tych przyczyn nie istniały podstawy do ich kwestionowania zważywszy, że dokumentacja zawarta w aktach składkowych zawiera dane co do kwot należnych i uiszczonych z tytułu składek. Wskazane przez wnioskodawcę przyczyny powstania zadłużenia z tytułu składek w postaci konfliktów wewnątrz spółki czy problemów związanych terminami płatności przez dłużników są typowe dla wszystkich podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i związane są z ryzykiem prowadzenia takiej działalności, a ich występowanie nie ma wpływu na ustalenie wysokości kwot należnych z tytułu zaległych składek.

Wobec tak poczynionych ustaleń, Sąd Okręgowy uznał odwołanie jako niezasadne i oddalił je na podstawie art. 477¹⁴ § 1 kp.c., zaznaczając, że co do drugiej decyzji wnioskodawca nie zgłaszał zarzutów, ani też nie wniósł od niej odwołania. Orzeczenie o kosztach postępowania Sąd wydał w oparciu o przepis art. 98 kp.c.

Z wyrokiem nie zgodziła się Spółka z o.o. (...) w W. wywodząc apelację i zarzucając Sądowi brak uwzględnienia zapłaty przez spółkę składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres objęty decyzją wydana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 15 czerwca 2011r.

W uzasadnieniu apelacji strona apelująca podniosła, że nigdy nie uchylała się od obowiązku dokonania płatności z tytułu składek, jednakże w związku z trudną sytuacją ekonomiczna spółki nie było możliwości dokonywania płatności zgodnie z ustawowymi terminami. Widząc potrzebę uregulowania zaległych składek Spółka złożyła wniosek do Starostwa o przekazanie na Skarb Państwa nieruchomości dla uregulowania zaległych zobowiązań wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Skarżąca zarzuciła, że Sąd nie wziął w ogóle pod uwagę tych okoliczności.

Ponadto strona apelująca podkreśliła, że dokonywała częściowej zapłaty składek za okres, który objęty jest decyzja ZUS, natomiast płatności te nie zostały ujęte ani w zaskarżonej decyzji ani tez w wyroku Sądu.

Wobec tak sformułowanego zarzutu strona apelująca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację organ rentowy wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji przeprowadził w sprawie prawidłowe postępowanie dowodowe, z którego wywiódł trafne wnioski, a w konsekwencji wydał orzeczenie zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. Sąd Apelacyjny w pełni akceptuje ustalenia faktyczne poczynione przez ten Sąd, jak również ocenę stanu faktycznego sprawy oraz argumentację przedstawioną w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Spór w sprawie wymagał ustalenia, czy organ rentowy we właściwy sposób określił wysokość zadłużenia wnioskodawcy z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Organ rentowy ustalił, że na dzień 15 czerwca 2011r. Spółka z o.o. (...) w W., posiadała następujące zaległości:

- z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w kwocie 141.586,11zł za okres października, listopada 2009r. oraz za okres od lipca 2010r. do kwietnia 2011r.;

- tytułem składek na ubezpieczenie zdrowotne za okres listopada i grudnia 2009r., od lutego do maja 2010r. oraz od lipca 2010r. do kwietnia 2011r.; w kwocie 55.049,88zł.,

- tytułem składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w kwocie 13 571,62zł., za okres od lipca 2010r. do kwietnia 2011r.

Łączne zadłużenie określone zaskarżoną decyzją, a uwzględniające obok kwoty zaległych składek, również odsetki za zwłokę oraz koszty upomnienia i postępowania egzekucyjnego, opiewa na kwotę 232 623,31 zł.

Strona Apelująca w toku postępowania przez Sąd podnosiła, że ani Sąd ani też organ rentowy nie wzięły pod uwagę czynności, jakie zostały podjęte przez spółkę w celu zrealizowania zaistniałych zobowiązań, a w szczególności nie uwzględniły faktu, że spółka złożyła wniosek o przekazanie składnika majątku (w postaci nieruchomości) na poczet zaistniałych zobowiązań publicznoprawnych, w tym na poczet nieopłaconych składek.

Sąd Apelacyjny wyjaśnia, iż wprawdzie zgodnie z treścią art. 66 § 1pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ordynacja podatkowa (Dz.U.2012.749 j.t.), szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego może być przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz Skarbu Państwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa; to jednak przepis ten nie znajduje zastosowania względem zaległości powstałych z tytułu nieopłacenia składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Przepisy ordynacji podatkowej mające zastosowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych zostały w sposób enumeratywny wymienione w art. 31 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2009.205.1585 j.t.) i przepis art. 66 ustawy Ordynacja podatkowa nie został w nim wymieniony.

Tym samym wniosek apelującej Spółki o przekazanie składnika majątku na rzecz Skarbu Państwa za zobowiązania publicznoprawne, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Istotnym dla sprawy, jest ustawowy obowiązek ciążący na spółce, jako na płatniku składek do regularnego i prawidłowego odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne oraz wymienione wyżej Fundusze, w odpowiedniej wysokości (art. 17 ustawy s.u.s.). Wnioskodawca nie wywiązał się z ciążącego na nim zobowiązania i doprowadził do powstania znacznych zaległości z tego tytułu, które organ rentowy w sposób szczegółowy wykazał w zaskarżonej decyzji.

Mając powyższe na uwadze Sad Apelacyjny nie znalazł podstaw do uwzględnienia zarzutów apelacji albowiem stanowią one jedynie polemikę z niekorzystnym rozstrzygnięciem, która nie została poparta żadnymi istotnymi dla sprawy argumentami.

Orzeczenie o kosztach zastępstwa procesowego Sąd wydał w oparciu o przepis art. 98 kpc. w z uwzględnieniem przepisów § 6 pkt 7 w zw. z § 12 ust 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).

K.S.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE