UZASADNIENIE

Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) we W., reprezentowana w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniosła o zasądzenie od pozwanej Gminy W. kwoty 31.822,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21.03.2008 r. do dnia do dnia zapłaty z tytułu niedostarczonego lokalu socjalnego przyznanego wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków Wydział I Cywilny z 4dnia 12.11.2007 r. w sprawie o sygn. akt I C 510/07 nakazującego opróżnienie przez I. J., S. J. i R. M. lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...), a pozostającego w zasobach strony powodowej oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powódka podała, że wyrokiem z dnia 12.11.2007 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków w sprawie o sygn. akt. I C 510/07 nakazał I. J., S. J. i R. M., aby opuścili, opróżnili i wydali stronie powodowej lokal mieszkalny położony we W. przy ul. (...), z tym że dla I. J. i S. J. orzekł uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego oraz, że Sąd wstrzymał wykonanie eksmisji do czasu złożenia przez stronę pozwaną oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Powódka wskazała też, że wystąpiła do sądu z pozwem przeciwko uprawnionym o zasądzenie należności stanowiących zaległości z tytułu korzystania z lokalu mieszkalnego, nakazem zapłaty z dnia 06.02.2009 r. w sprawie o sygn. akt. VI Nc 159/09 zasądzono kwotę 14.125,55 zł. z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu, następnie sprawa została skierowana do postępowania egzekucyjnego, które umorzono wobec bezskuteczności egzekucji, następnie nakazem zapłaty z dnia 05.12.2011 r. w sprawie o sygn. akt. I Nc 52/11 zasądzono kwotę 17.040,19 zł. z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu, a nakazem zapłaty z dnia 08.08.2012 r. w sprawie o sygn. akt. I Nc 1346/12 zasądzono kwotę 12.101,20 zł. z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. Strona powodowa podała, że pismami z dnia 12.01.2012 r. oraz 14.09.2012 r. Ponadto strona powodowa podała, że strona pozwana nie złożyła oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego jak również, że kwota dochodzona pozwem stanowi równowartość nieuiszczonych przez I. J. i S. J. opłat za korzystanie z lokalu od miesiąca marca 2008 r. do miesiąca lipca 2012 r., a jako data początkowa naliczania odsetek przyjęła następny miesiąc od udzielenia odpowiedzi przez stronę pozwaną pismem z dnia 11.02.2008 r. o braku możliwości wskazania lokalu socjalnego.

W odpowiedzi na pozew pozwana Gmina W., reprezentowana w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenia od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwana zarzuciła, że nie dopuściła się bezprawności w swoim działaniu, ponieważ działa wyłącznie w granicach obowiązującego prawa, a w realizacji wyroku z dnia 12.07.2007 r. Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków Wydział I Cywilny w sprawie o sygn. akt I C 510/07 Gmina W. działała zgodnie z określoną w § 11 ust. l uchwały nr XXXVII Rady Miejskiej W. z dnia 21.04.2005 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali mieszkalnych wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy W. procedurą wskazywania lokali socjalnych osobom uprawnionym na mocy prawomocnego wyroku sądu, który stanowi, że osoby, które nabyły prawo do lokalu socjalnego na mocy prawomocnego orzeczenia sądu mogą zostać najemcami takiego lokalu z zastrzeżeniem, iż o kolejności realizacji decyduje data złożenia wniosku. Pozwana zarzuciła też, że systematycznie powiększa zasób lokali socjalnych oraz, że znaczący wpływ na ilość zrealizowanych wyroków miały nagłe i nieprzewidziane sytuacje spowodowane koniecznością zapewnienia lokali zamiennych lokatorom budynków podlegających wykwaterowaniu ze względu na zły stan techniczny, a także tych, które uległy zniszczeniu na skutek pożarów. Ponadto pozwana podniosła zarzut przedawnienia w części za okres do dnia 12.11.2009 r.. jak również zarzuciła, że powódka nie wykazała faktu, ani wysokości szkody, którą poniosła, a w przedmiotowym lokalu mieszkalnym zamieszkuje osoba nieuprawniona do otrzymania lokalu socjalnego tj. R. M., co winno skutkować obniżeniem kwoty zasądzonego na rzecz strony powodowej odszkodowania proporcjonalnie w stosunku do liczby osób zamieszkujących w lokalu, które są uprawnione do lokalu socjalnego, czyli w 1/3 oraz, że powódka po opróżnieniu lokalu winna dokonać rozliczenia z jego byłymi lokatorami polegającego na wypłacie uprawnionym wartości rynkowej lokalu pomniejszonej o ich zobowiązania względem spółdzielni z tytułu niewniesionego wkładu mieszkaniowego i nieuiszczonych opłat za korzystanie z lokalu, co daje gwarancję spółdzielniom zaspokojenia swoich roszczeń w zakresie szkody rzeczywistej bezpośrednio od nierzetelnych byłych lokatorów. W ocenie pozwanej to chwila rozliczenia pomiędzy spółdzielnią a jej byłym lokatorem decyduje o tym, czy spółdzielnia faktycznie poniosła szkodę (opłaty za korzystanie z lokalu nieuiszczone przed rozliczeniem są jedynie stratami potencjalnymi, gdyż zostaną potrącone przy rozliczeniu spółdzielni z byłym lokatorem).

W piśmie z dnia 03.01.2013 r. powódka wskazała, że z chwilą otrzymania postanowienia z dnia 28.01.2011 r. komornika sądowego o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec bezskuteczności egzekucji należy liczyć okres trzyletni, bowiem z tym dniem dowiedziała się o powstałej szkodzie oraz, że pismem z dnia 11.02.2008 r. poinformowała stronę powodową o braku możliwości wskazania lokalu socjalnego, a zatem już z tym dniem powstała konieczność wypłaty odszkodowania wraz z odsetkami.

W toku dalszego postępowaniu strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) we W. jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...), w którym mieszkają I. J. i S. J..

Wyrokiem z dnia 12.11.2007 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Krzyków Wydział I Cywilny w sprawie o sygn. akt. I C 510/07 nakazał I. J., S. J. i R. M., aby opuścili, opróżnili i wydali powódce lokal mieszkalny położony we W. przy ul. (...), z tym że dla I. J. i S. J. orzekł uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego.

Sąd wstrzymał wykonanie eksmisji do czasu złożenia przez stronę pozwaną oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Dowód: kserokopia wyroku tut. Sądu z dnia 12.11.2007 r., w sprawie o sygn. akt I C 510/07, k. 15;

Pismem z dnia 11.01.2008 r. powódka poinformowała pozwaną o uprawnieniu do lokalu socjalnego dla I. J. i S. J.. W odpowiedzi pozwana podała, że zarejestrowała sprawę oraz, że w chwili obecnej brak jest możliwości wskazania lokalu socjalnego dla I. J. i S. J..

Dowód: pismo strony powodowej z dnia 11.01.2008 r., k. 16; pismo strony pozwanej z dnia 11.02.2008 r., k. 17;

Powódka wystąpiła do tut. Sądu o zasądzenie należności stanowiących zaległości z tytułu korzystania z lokalu mieszkalnego przez I. J. i S. J.. Nakazem zapłaty z dnia 06.02.2009 r. w sprawie o sygn. akt. VI Nc 159/09 zasądzono kwotę 14.125,55 zł. z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. Następnie nakazem zapłaty z dnia 05.12.2011 r. w sprawie o sygn. akt. I Nc 52/11 zasądzono kwotę 17.040,19 zł. z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu, a nakazem zapłaty z dnia 08.08.2012 r. w sprawie o sygn. akt. I Nc 1346/12 zasądzono kwotę 12.101,20 zł. z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. Postępowania egzekucyjne umorzono wobec bezskuteczności egzekucji.

Dowód: kserokopia nakazu zapłaty tut. Sądu z dnia 06.02.2009 r., w sprawie o sygn. akt VI Nc 159/09, k. 18; kserokopia nakazu zapłaty tut. Sądu z dnia 05.12.2011 r., w sprawie o sygn. akt I Nc 52/11, k. 20-21; kserokopia nakazu zapłaty tut. Sądu z dnia 08.08.2012 r., w sprawie o sygn. akt I Nc 1346/12, k. 22; kserokopia postanowienia Komornika Sądowego przy sądzie Rejonowym dla Wrocławia Krzyków W. O. z dnia 28.01.2011 r., k. 19; kserokopia postanowienia Komornika Sądowego przy sądzie Rejonowym dla Wrocławia Krzyków W. O. z dnia 18.12.2012 r., k. 116; kserokopia pisma z dnia 05.12.2012 r. Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia Krzyków W. O., k. 96; pismo z dnia 21.12.2012 r., k. 97-99;

I. J. zamieszkuje w lokalu mieszkalnym przy ul. (...) we W. od roku 1975 wraz z synem S. J. i nie uiszczają należności za korzystanie z lokalu mieszkalnego. Od miesiąca marca 2008 r. do sierpnia 2012 r. wyniosły one 31.822,87 zł i obejmowały: czynsze za okres od marca do grudnia roku 2008 w wysokości 5.106,20 zł, czynsze za rok 2009 w wysokości 6.856,64 zł, czynsze za rok 2010 w wysokości 7.439,12 zł oraz czynsze za okres od stycznia do sierpnia roku 2012 w wysokości 5.519,37 zł, skorygowane o nadpłaty lub niedopłaty z tytułu rozliczenia wody oraz centralnego ogrzewania w poszczególnych latach. Opłaty składające się na wysokość czynszu ustalane były w odniesieniu do powierzchni lokalu lub ilości mieszkających w nim osób. W tym drugim przypadku naliczane były za dwie osoby. Powódka bezskutecznie wzywała I. J. i S. J. do zapłaty należności z tytułu korzystania z przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

Dowód: pismo UM W. z dnia 22.03.2012 r., k. 49; uchwała Rady Nadzorczej nr (...) z dnia 22.11.2007r., k. 50; zawiadomienia z dnia 18.01.2008 r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 51-52; uchwała Rady Nadzorczej nr 1979 z dnia 27.03.2008r., k. 53; zawiadomienie z dnia 23.04.2008r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k.54-55; zawiadomienie z dnia 28.01.2009r. wraz z potwierdzeniem odbioru; k. 56-57; zawiadomienie z dnia 02.04.2009r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 58-59; uchwała Rady Nadzorczej nr (...) z dnia 16.04.2009r., k. 60; zawiadomienie z dnia 24.04.2009r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 61-62; zawiadomienie z dnia 21.10.2009r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k.63-64, uchwała Rady Nadzorczej nr (...) z dnia 26.11.2009r., k. 65; zawiadomienie z dnia 19.02.2010r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 66-68; uchwała Rady Nadzorczej nr (...) z dnia 22.04.2010r., k. 69; zawiadomienie z dnia 26.04.2010r., k. 70-71; zawiadomienie z dnia 26.07.2010r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k.72-73; uchwała Rady Nadzorczej nr (...) z dnia 23.09.2010r., k. 74; zawiadomienie z dnia 24.09.2010r. wraz z dowodem doręczenia, k. 75-76; uchwała Rady Nadzorczej nr (...) z dnia 27.01.2011 r., k. 77;. zawiadomienie z dnia 28.01.2011 r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 78-79; zawiadomienie z dnia 16.02.2011 r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 80-81; zawiadomienie z dnia 12.05.2011 r. wraz potwierdzeniem odbioru, k. 82-83, uchwała Rady Nadzorczej nr (...) z dnia 14.04.2011 r., k. 84; zawiadomienie z dnia 18.04.2011 r., k. 85-86; zawiadomienie z dnia 6.07.2011 r. wraz z dowodem doręczenia, k. 87-88; uchwała Rady Nadzorczej nr (...) z dnia 29.09.2011 r., k. 89;

zawiadomienie z dnia 22.10.2011 r. wraz z dowodem doręczenia, k. 90-91; zawiadomienie z dnia 15.02.2012r. wraz z dowodem doręczenia, k. 92-93; zawiadomienie z dnia 27.04.2012r. wraz z dowodem doręczenia, k. 94-95; wezwania do zapłaty z dnia 12.01.2012 r., 14.09.2012 r., k. 23-26; analiza konta przedmiotowej nieruchomości, k. 29-32; zeznania świadka I. J., k. 124-125; zeznania świadka S. J., k. 125;

Powódka pismem z dnia 18.09.2012 r. wezwała pozwaną do zapłaty odszkodowania w wysokości 31.822,87 zł. z tytułu eksploatacji i utrzymania przedmiotowej nieruchomości za okres od 01.03.2008 r. do dnia 21.08.2012 r., wobec nie zaoferowania przez pozwaną lokalu socjalnego uprawnionym I. J. i S. J..

Dowód: pismo strony powodowej z dnia 18.09.2012 r., k. 27-28;

R. J. od dwóch miesięcy mieszka w przedmiotowym mieszkaniu. Wcześniej mieszkał u ojca i swojej dziewczyny. W przeciągu ostatnich pięciu lat w przedmiotowym lokalu mieszkalnym przebywał okazjonalnie. Łącznie okres ten nie przekroczył pięciu miesięcy.

Dowód: zeznania świadka I. J., k. 124-125; zeznania świadka S. J., k. 125; zeznania świadka R. M., k. 129;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

W myśl art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21.06.2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zmianami), jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Zgodnie natomiast z art. 417 k.c. za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

Odpowiedzialność deliktowa, oparta na art. 417 k.c. i art. 417¹ k.c., powstaje wówczas, gdy spełnione są łącznie jej trzy ustawowe przesłanki: bezprawność działania lub zaniechania sprawcy, szkoda oraz normalny związek przyczynowy między bezprawnym zachowaniem sprawcy a szkodą. Kolejność badania przez sąd powyższych przesłanek nie może być dowolna. W pierwszej kolejności konieczne jest ustalenie działania (zaniechania), z którego wynikła szkoda oraz dokonanie oceny jego bezprawności, następnie ustalenie czy wystąpiła szkoda i jakiego rodzaju i dopiero po stwierdzeniu, że obie te przesłanki zachodzą, możliwe jest zbadanie istnienia między nimi normalnego związku przyczynowego (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 lipca 2012 r., sygn. akt: II CSK 648/11, LEX nr 1215612).

Powódka domagała się zasądzenia od pozwanej odszkodowania w związki z jej bezczynnością w zakresie obowiązku zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego nałożonego wyrokiem sądowym z osobami zajmującymi lokal stanowiący jej własność. W sprawie bezsporne było, że powódka jest właścicielem zajmowanego przez I. J. i S. J. lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...). Strona pozwana nie kwestionowała też istnienia uprawnienia I. J. i S. J. do otrzymania lokalu socjalnego oraz tego, że eksmisja uprawnionych została wstrzymana do czasu złożenia przez pozwaną oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, która nigdy nie została im złożona. Poza sporem pozostawała również okoliczność, że uprawnieni w okresie od marca 2008 r. do sierpnia 2012 r. nie regulowali należności za zajmowany lokal mieszkalny.

W wyroku z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. akt: I CSK 292/12, LEX nr 1274945, Sąd Najwyższy przesądził, że zawieranie z uprawnionymi umów najmu lokali socjalnych i pomieszczeń tymczasowych jest formą realizacji zadań administracji publicznej przez organy jednostek samorządu terytorialnego. Wykonywanie tych zadań także w tych tzw. niewładczych formach działania administracji mieści się w zakresie pojęcia "wykonywanie władzy publicznej" w rozumieniu art. 417 k.c. Obowiązek gminy, o jakim mowa w art. 18 ust. 5 ustawy z 2001 r. o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy polega na złożeniu oferty wynajęcia lokalu socjalnego spełniającego wymagania określone w art. 2 ust. 1 pkt 5 tej ustawy osobie, której służy uprawnienie będące korelatem tego obowiązku. Jeśli zatem w przedmiotowej sprawie pozwana nie złożyła I. J. i S. J. oferty najmu lokalu socjalnego, mimo że obowiązek taki nałożony na nią został prawomocnym wyrokiem eksmisyjnym, to uzasadnione jest kwalifikowanie tego rodzaju bezczynności jako bezprawnego zaniechania przy wykonywaniu władzy publicznej, skutkującego odpowiedzialnością odszkodowawczą pozwanej.

Odmiennej oceny nie mogą uzasadniać wskazywane przez pozwaną w odpowiedzi na pozew „nagłe i nieprzewidziane sytuacje spowodowane koniecznością zapewniania lokali zamiennych lokatorom budynków podlegających wykwaterowaniu ze względu na zły stan techniczny, a także tych, które uległy zniszczeniu na skutek pożaru”. Tego typu sytuacje powinny być bowiem uwzględniane w polityce mieszkaniowej pozwanej i pozostawać bez wpływu na realizację obowiązków nałożonych wyrokami sądów. Ponadto nawet gdyby przyjąć za słuszną argumentacji pozwanej w powyższym zakresie, pozostałoby to bez wpływu na treść rozstrzygnięcia. Pozwana nie wykazała bowiem jak często w okresie objętym żądaniem pozwu opisywane sytuacje miały miejsce, a tym samym uniemożliwiła ocenę ich wpływu na wykonanie nałożonego na nią obowiązku.

Szkoda, naprawienia której dochodziła powódka, dotyczyła straty jaką poniosła w związku z tym, że byli lokatorzy nie płacili od kilku lat żadnych opłat obciążających zajmowany przez nich lokal, przerzucając ciężary z tym związane na powódkę jako ich właściciela. W przekonaniu Sądu powódka dowiodła wysokości dochodzonego odszkodowania, za tak rozumianą szkodę. Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało bowiem, że w okresie od marca 2008 r. do sierpnia 2012 r. należności za zajmowany przez I. J. i S. J. lokal mieszkalny (skorygowane o nadpłaty lub niedopłaty z tytułu rozliczenia wody oraz centralnego ogrzewania) wyniosły 31.822,87 zł, jak również, że należności te nie zostały wyegzekwowane od uprawnionych do lokalu socjalnego w następstwie wszczęcia przeciwko nim postępowania egzekucyjnego.

Wbrew zarzutom pozwanej, wysokość opłat objętych żądaniem pozwu ustalana była w odniesieniu do powierzchni lokalu lub ilości mieszkających w nim osób, przy czym w tym drugim przypadku opłaty naliczane były za dwie, a nie za trzy osoby.

Bez wpływu na zakres odpowiedzialności pozwanej pozostała obecność w lokalu trzeciej z osób wobec których orzeczono eksmisję i której nie przyznano uprawnienia do lokalu socjalnego tj. R. M.. Z zeznań zawnioskowanych świadków I. J. i S. J. wynika jednoznacznie, że w okresie dochodzonym pozwem R. M. zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu jedynie okazjonalnie. Sam R. M. wskazał natomiast, że dopiero od dwóch miesięcy stale mieszka z matką (I. M.), a wcześniej przebywał w mieszkaniu ojca i partnerki życiowej. Wskazał też, że łącznie w ciągu ostatnich pięciu lat spędził u matki nie więcej niż 5 miesięcy, co oznacza, że na cały okres objęty żądaniem pozwu przypadają jedynie 3 miesiące. Tak krótki, łączny pobyt R. M. w lokalu należącym do powódki, posiada charakter pobytu gościnnego i nie może być kwalifikowany jako stałe zamieszkiwanie, rodzące konieczność ponoszenia opłat związanych z utrzymaniem lokalu. Nie mógł on zatem skutkować obniżeniem dochodzonego przez powódkę odszkodowania.

Przechodząc do oceny ostatniej z przesłanek warunkujących zasądzenie kwoty objętej żądaniem pozwu, wskazać trzeba, że pozostaje w normalnym związku przyczynowym z zaniechaniem przez pozwaną wypełnienia obowiązku dostarczenia lokalu socjalnego osobie do tego uprawnionej, strata właściciela lokalu mieszkalnego spowodowana nieuiszczeniem przez byłego lokatora opłat za używanie zajmowanego lokalu i za tę postać szkody pozwana ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 417 § 1 kc (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 2010 r., sygn. akt: II CSK 323/09).

Nietrafny okazał się zarzut pozwanej dotyczący przedawnienia części należności. Termin przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie (art. 442¹ kc) Zgodzić się przy tym należy z powódką, że otrzymanie postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia Krzyków we Wrocławiu W. O. z dnia 28.01.2011 r. o bezskuteczności egzekucji, prowadzonej przeciwko uprawnionym, może stanowić zdarzenie, od którego należy liczyć trzyletni okres przedawnienia z art. 442¹ kc. W tym bowiem momencie powódka dowiedziała się, że należności za utrzymanie lokalu nie zostaną pokryte z majątków I. i S. J.. Za słusznością stanowiska powódki przemawia również pogląd Sądu Najwyższego, wyrażony w wyroku z dnia 21 października 2011 r. ( sygn. akt: IV CSK 46/11, LEX nr 1084557), w myśl którego, o "dowiedzeniu się o szkodzie" można mówić wtedy, gdy poszkodowany "zdaje sobie sprawę z ujemnych następstw zdarzenia wskazujących na fakt powstania szkody"; inaczej rzecz ujmując, gdy ma "świadomość doznanej szkody".

Zgodnie z art. 476 k.c. dłużnik dopuszcza się zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie, a jeśli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. W niniejszej sprawie powódka dochodziła od pozwanej odsetek ustawowych od całej kwoty objętej żądaniem pozwu od dnia 21.03.2008 r. tj. od początku okresu za który należności nie płacili eksmitowani lokatorzy. Trudno jednak uznać, że z tą właśnie chwilą pozwana popadła w zwłokę skoro nie była wówczas znana wysokość szkody, a kwota wskazana z pozwie obejmuje należności naliczone aż do sierpnia 2012 r. Z tej przyczyny Sąd przyjął, że odsetki należą się powódce dopiero od 9 października 2012 r. Wezwanie do zapłaty odszkodowania zostało bowiem doręczone pozwanej w dniu 24.09.2012 r., (co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru), a termin na uiszczenie kwoty wynikającej z wezwania określony został na 14 dni.

Mając powyższe rozważania na uwadze Sąd, działając na podstawie powołanych wyżej przepisów, orzekł jak w pkt I i II wyroku.

Koszty procesu w pkt. III wyroku zostały orzeczone w oparciu o art. 100 kpc, zgodnie z którym Sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny Sądu. Rozstrzygając o kosztach Sąd miał na uwadze, że całe objęte pozwem odszkodowanie zostało na rzecz powódki zasądzone, a oddalenie dotyczyło jedynie częściowo żądania odsetkowego. Zasądzona tytułem kosztów procesu kwota obejmuje: opłatę od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł., 2.400,00 zł kosztów zastępstwa procesowego, ustalonych na podstawie § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 r. - Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm., a także kwotę 1.592,00 zł stanowiącą opłatę od pozwu.

Zarządzenia:

1. odnotować;

2. odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć zgodnie z wnioskami

3. kal. 14 dni.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE