UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 27 maja 2008r. powód J. M.wniósł o zasądzenie o (...) (...) Lekarza (...)we W.kwotę 215.044,81 zł tytułem odszkodowania na zasadzie art. 417 zn.1 § 2 k.p. oraz zwrot kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podał, iż w następstwie wydania przez stronę pozwaną decyzji z dnia 18 października 2006r. zakazującej powodowi prowadzenia przejściowego miejsca gromadzenia zwierząt w obiekcie (...)gm. G.poniósł on szkodę. Powód powołał się na okoliczność, iż decyzja ta została wydana niezgodnie z prawem, co przesądził Wojewódzki Sąd Administracyjny we W.w wyroku z dnia 25 kwietnia 2007r. (sygn.akt II A/Wr 810/06) oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 lutego 2008r. sygn. akt II OSK 1521/07. Oba organy odwoławcze ustaliły, że decyzja (...)Lekarza (...)i poprzedzająca ją decyzja (...)lekarza (...)zostały wydane niezgodnie z prawem, albowiem organy te nie uzasadniły okoliczności rzekomego rozwleczenia choroby niebezpiecznej dla życia i zdrowia ludzi, co było podstawą wydania decyzji ostatecznej zakazującej gromadzenia zwierząt w miejscowości (...). W następstwie wydania decyzji o zakazie prowadzenia przejściowego miejsca gromadzenia zwierząt powód nie mógł prowadzić swojej działalności już od daty wydania decyzji organu I instancji ((...)Lekarza (...)w B. (...)) tj. od dnia 8 września 2006r. Z uwagi na tę decyzję kontrahent powoda W. V. B..(...). z siedzibą w S.20 w H.zerwał wiążący strony kontrakt. Na kwotę objętą żądaniem pozwu składają się: kwota 53.026,36 zł tytułem kosztów poniesionych na utworzenie miejsca gromadzenia zwierząt w obiekcie (...)(adaptacja obiektu zgodnie ze wskazaniami lekarza weterynarii, koszty najmu), kwota 87.823,45 zł tytułem odszkodowania ustalonego przez kontrahenta (...), który również poniósł koszty adaptacji obiektów w K.zgodnie z wymogami lekarza weterynarii oraz kwota 74.195 zł obejmującą stratę przewidywanych i realnych zysków wynikających ze współpracy z kontrahentem za okres od września 2006r. do 30 kwietnia 2008r. Powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty odszkodowania w dniu 12 maja 2008r., lecz bezskutecznie.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) (...) Lekarz (...)wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Strona pozwana zarzuciła, że powód nie wykazał, że poniósł szkodę. Nie wykazał jej wysokości ani związku przyczynowego pomiędzy wydaniem przez (...) (...)Lekarza (...)decyzji z dnia 18 listopada 2006r. a szkodą, która, jak twierdzi, została mu w rezultacie wydania tej decyzji wyrządzona. Strona pozwana wskazała, że (...)Lekarz (...)w B.decyzją z dnia 14 kwietnia 2005r. oraz decyzją z dnia 10 maja 2006r. stwierdził spełnienie przez powoda warunków weterynaryjnych dla gromadzenia i odpoczynku zwierząt w (...), G.. W dniu 31 sierpnia 2006r. powód złożył do (...)Lekarza (...)w B.wniosek o wydanie weterynaryjnych świadectw zdrowia dla 257 cieląt pochodzących z L.. Nadzorujący rozładunek cieląt lekarz weterynarii stwierdził, że cieląt dostarczono więcej niż wynikało to z okazanego świadectwa zdrowia. Do miejsca gromadzenia zwierząt wprowadzono łącznie 375 sztuk cieląt, przy prawnie dopuszczalnej ilości dla tego obiektu 250 sztuk. W dniu 1 września 2006r. trzema partiami wyprowadzono cielęta z obiektu. Cielęta stanowiące nadwyżkę nie ujętą w świadectwie zdrowia pochodziły z Ł., nie zostały ujęte we wniosku powoda oraz nie były zaopatrzone we właściwą dokumentację weterynaryjną, która została dostarczona dopiero 4 września 2006r. Dokumenty te zawierały szereg nieprawidłowości o czym telefonicznie poinformowano powoda. Powód odmówił okazania ewidencji zwierząt, podpisania protokołu i poinformował lekarza weterynarii o fakcie wywiezienia zwierząt do H.pomimo, iż lekarz ten nie wystawił przewidzianych prawem świadectw zdrowia. Lekarz weterynarii stwierdził, że przy prowadzeniu działalności nadzorowanej przez powoda zostały naruszone określone wymagania weterynaryjne. Pismem z dnia 7 września 2006r. złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez powoda, zaś w dniu 8 września 2006r. wydał decyzję zakazującą handlu cielętami będącymi przedmiotem działalności polegającej na prowadzeniu miejsca gromadzenia zwierząt w obiekcie (...), G.. (...) (...)Lekarz weterynarii utrzymał w mocy decyzję Lekarza (...). Strona pozwana podkreśliła, że decyzja (...)Lekarza (...)w B.z dnia 8 wrzenia 2006r. wydana została w wyniku zgodnych z prawem czynności kontrolno - nadzorczych podjętych przez służby inspekcji weterynaryjnej, a nadto nie zakazywała powodowi prowadzenia działalności w ogóle a jedynie handlu z innymi krajami, eksportu zwierząt. W ocenie strony pozwanej powód w dalszym ciągu mógł prowadzić w (...)miejsce gromadzenia zwierząt i wewnątrz krajowy obrót zwierząt oraz powadzić miejsce odpoczynku zwierząt pod tym adresem w tym również na potrzeby zagranicznych kontrahentów. Strona pozwana pokreśliła również, że decyzja (...)Lekarza z dnia 8 września 2006r. nie była opatrzona w rygor natychmiastowej wykonalności a zatem powód mógł prowadzić handel zwierzętami (eksport) zgodnie z prawem aż do dnia doręczenia mu decyzji (...) (...)Lekarza (...)z dnia 18 października 2006r. Nadto powód, wnosząc skargę na ostateczną decyzję z dnia 18 października 2006r., nie domagał się wstrzymania jej wykonania, pomimo takiej możliwości. Strona pozwana wskazała, że zarówno wyrok WSA jak i NSA zostały wydane tylko i wyłącznie w oparciu o kwestie związane z procedurą administracyjną: sądy te nie wypowiedziały się merytorycznie w sprawie. Strona pozwana ponadto podała, że z treści umowy powoda z (...)partnerem wynika, że przestała ona obowiązywać w dniu 1 marca 2006r. a zatem osiem miesięcy przed decyzją (...) (...)Lekarza (...)z dnia 18 października 2006r. Z załączonego przez powoda materiału dowodowego nie wynika też, dlaczego powód musiał zapłacić (...) partnerowi odszkodowania ani w jakiej wysokości. Żądanie zwrotu kosztów adaptacji budynków na potrzeby prowadzenia przez powoda działalności gospodarczej jest w ocenie pozwanego również niezasadne podobnie jak żądanie zwrotu utraconych zysków albowiem pomiędzy hipotetyczną stratą powoda a działaniem pozwanego brak jest związku przyczynowego.

W piśmie procesowym złożonym na rozprawie w dniu 12 grudnia 2008r. powód podniósł, że wszelkie rozważania dotyczące prawidłowości postępowania administracyjnego związanego z decyzjami (...)Lekarza (...)z dnia 08.09.2006 r. oraz (...) (...)Lekarza (...)z dnia 18.10l2006 r. są bezprzedmiotowe albowiem wyrokiem NSA zostały uchylone z powodu ustalenia, że postępowania administracyjne obarczone były poważnymi wadami prawnymi polegającymi na naruszenia zasad przewidzianych przepisami k.p.a. Nadto treść decyzji zakazującej prowadzenia handlu zwierzętami, świadczy w ocenie powoda, że sam organ nie był pewien co do zakresu i charakteru prowadzonej przez powoda działalności, niemniej jednak niewątpliwie intencją (...)Lekarza (...)było zakazanie prowadzenia działalności powoda w takim zakresie w jakim prowadził ją przed datą decyzji. Chybiony jest również zarzut strony pozwanej, wskazujący na możliwość prowadzenia działalności przez powoda do czasu uprawomocnienia się decyzji o zakazie, albowiem (...) Lekarz w dniu 7 września 2006r. złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, powód więc kierując się względami ostrożności zaprzestał działalności, nie chcąc narażać się na zarzuty karne.

W dalszych pismach procesowych strony podtrzymywały swoje dotychczasowe twierdzenia i wnioski.

Sąd ustalił następujący tan faktyczny:

Powód J. M.prowadzący działalność gospodarczą (...) w L.i W. V. B..V.. z siedzibą w S. (...)w H.w dniu 12 marca 2005r. zawarli umowę, na podstawie której powód zobowiązał się do zorganizowania dla W. V. B..V. eksportu cieląt do H., przy czym powód nie miał statusu pełnomocnika kontrahenta ani uprawnienia do zaciągania zobowiązań na jego rzecz i ryzyko ( art. 1 umowy). Powód zobowiązał się m.in. do uzyskania niezbędnych dokumentów eksportowych, w tym dla potrzeb funkcjonowania hali eksportowej w miejscowości (...). W art. 3 powód przyjął na siebie obowiązek kontroli i certyfikacji bydła przeznaczonego do eksportu, dbałości o należyte i zgodnie z prawem wypełnienie dokumentów eksportowych, podjęcie niezbędnych czynności w celu przeprowadzenia badań weterynaryjnych i innych urzędowych kontroli, archiwizowania wszelkich informacji, dokumentacji i zaświadczeń urzędowych i przekazywani jej kontrahentowi na żądanie a także do bieżącej informacji o ewentualnych problemach związanych z dokumentami i zaświadczeniami dotyczącymi hali eksportowej lub eksportu bydła. W art. 4, zatytułowanym” Czynności” powód zobowiązał się wykonać dla W. V. B..V. następujące czynności dotyczące eksportu bydła: zaangażowanie personelu do czyszczenia hali eksportowej, kantyny, terenu i przyległości, zakupu siana dla hali eksportowej, urządzenia biura, zakupu paszy dla bydła ( w razie takiej konieczności) oraz wszelkich innych spraw, które okażą się konieczne dla realizacji powyższych czynności. W art. 5 strony postanowiły, że za swe czynności J. M.otrzyma wynagrodzenie za nadający się do eksportu fracht bydła, który zorganizuje dla W. V. B..V. Wynagrodzenie miało być ustalone w odrębny sposób przez obie strony. W celu otrzymania wynagrodzenia powód zobowiązany był wystawić rachunek na rzecz kontrahenta, który po sprawdzeniu rachunku i dokonaniu kontroli zobowiązany był zapłacić należność w terminie 7 dni na konto podane przez powoda. W art. 6 dotyczącym rekompensaty kosztów strony ustaliły, że W. V. B..V. dokona na rzecz powoda rekompensaty wszelkich kosztów odnośnie wymienionych uprzednio czynności potwierdzonych wcześniej przez W. V. B..V. o ile nie zostały one zrekompensowane zgodnie z art. 5. Umowa została zawarta na okres do dnia 01.03.2006 r. a następnie przedłużona do 01.03.2008 r. W celu realizacji przyjętych na siebie obowiązków powód w dniu 26 kwietnia 2005r. zawarł z L. K. (1)umowę najmu terenu wraz z pomieszczeniami inwentarskimi położonymi w (...)gm. G.począwszy od 1 maja 2005r. do 30 kwietnia 2008r. Po podpisaniu umowy rozpoczął adaptację obiektu zgodnie z wymogami weterynaryjnymi przewidzianymi dla punktu gromadzenia i odpoczynku zwierząt. Strony umowy określiły czynsz na 1.000 zł miesięcznie, płatny pierwsza rata w wysokości 2.000 zł do 15 maja 2005r., a następne wpłaty z góry za kwartał do dnia 15 pierwszego miesiąca kwartału (3.000 zł na kwartał). W § 12 umowy najmu strony uzgodniły, że zobowiązania podatkowe oraz inne opłaty związane z eksploatacją przedmiotu najmu obciążają najemcę. Koszty prac adaptacyjnych ponosił W. V. B..V. w H..

Dowód:

- umowa z 12 marca 2005r. – (tłumaczenie przysięgłe z języka niemieckiego – k. 176-179, (w języku oryginalnym 180-182),

- umowa najmu z 26 kwietnia 2005r. – k. 21-24,

- przesłuchanie J. M. w charakterze powoda – k. 484v-487, 546-550,

- zaświadczenie o zmianie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej z 23 marca 2005r. – k. 492-493,

- zeznania świadka E. (...) W.– k. 705v-707v,

- zeznania świadka L. K. (1) – k. 707-708)

Po dokonaniu adaptacji budynków, decyzją z 14 kwietnia 2005r. (...)Lekarz (...)w B.stwierdził, że obiekty w miejscowości (...)spełniają warunki weterynaryjne dla gromadzenia cieląt w wieku do 6 tygodni w ilości 250 szt. jednorazowo a nadto decyzją z 10 maja 2006r. stwierdził, że spełniają one warunki weterynaryjne określone dla miejsca odpoczynku zwierząt. Od tego czasu powód realizował zawartą z W. V. B..V. w H.umowę na gromadzenie zwierząt będących w transporcie. W okresie od 3 kwietnia 2005r. do 2 września 2006r. przyjął w bazie (...)i wyeksportował łącznie 9.995 sztuk cieląt w 49 transportach. Strony uzgodniły zapłatę za gromadzenie zwierząt w wysokości od 150 do 200 euro za transport.

Dowód;

- opinia biegłego sądowego mgr inż. J. D. 20 lipca 2011r. – k. 1099-1115

- pisemna opinia uzupełniająca mgr inż. J. D. z – k.

- ustna opinia uzupełniająca biegłego J. D. złożona na rozprawie w dniu 16 grudnia 2011r. – k. 1270-1272v,

- protokół kontroli weterynaryjnej z 5 kwietnia 2005r. – k. 16-20,

- decyzja (...) z 10 maja 2006r. – k. 1269,

- decyzja (...) w B.z dnia 14 kwietnia 2005r. – k. 103-104,

- ewidencja zwierząt miejsca gromadzenia zwierząt (...) – k. 275-376,

- harmonogram pracy Punktu Etapowego i Miejsca Gromadzenia w (...) – k. 469-471,

- przesłuchanie J. M. w charakterze powoda – k. 484v-487, 546-550,

- zeznania świadka E. (...) W.– k. 705v-707v

- zawiadomienia o transportach cieląt – k. 509-514,

- protokół kontroli z 9 maja 2006r. – k. 536-538)

W dniu 31 sierpnia 2006r. powód złożył do (...)Lekarza (...)w B.wniosek o wydanie weterynaryjnych świadectw zdrowia dla 257 cieląt pochodzących z L.. W dniu 2 września 2006r. podczas nadzorowania rozładowywania cieląt z pojazdu, lekarz weterynarii stwierdził, że do miejsca gromadzenia zwierząt w (...)dostarczono większą ich liczbę niż wynikało to z okazanego świadectwa zdrowia (...) (...). Nadwyżkę stanowiło 129 cieląt pochodzących z Ł.. Zostały one doładowane do transportu na Ł.. Zwierzęta te nie były objęte wnioskiem powoda z 31 sierpnia 2006r. Lekarz weterynarii odmówił wydania niezbędnego do dalszego transportu zwierząt świadectwa ich zdrowia, uzasadniając swoją decyzję nieprawidłowościami w dokumentacji dotyczącej świadectw zdrowia cieląt z Ł.. Lekarz weterynarii poinformował osobę znajdującą się w bazie, że najprawdopodobniej zwierzęta te zostaną zutylizowane. Podczas kontroli weterynaryjnej w obiekcie (...)w dniu 4 września 2006r. stwierdzono, iż zwierzęta zostały z obiektu wywiezione. Powód telefonicznie poinformował lekarza weterynarii o ich wywozie do H.na polecenie (...)kontrahenta. Pismem z dnia 7 września 2006r. (...)Lekarz (...)w B.powiadomił Prokuraturę Rejonową w B.o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z art. 77 pkt 3 ustawy z 11 marca 2004r. o ochronie zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt oraz z art. 272 KK. Na podstawie stwierdzonych okoliczności (...)Lekarz (...)w B.stwierdził naruszenie określonych wymagań weterynaryjnych i w dniu 8 września 2006r. wydał decyzję zakazującą handlu cielętami będącymi przedmiotem działalności polegającej na prowadzeniu miejsca gromadzenia zwierząt w obiekcie (...)gm. G.. (...) (...)Lekarz (...)decyzją z 18 października 2006r. nr (...)utrzymał w mocy decyzję (...)Lekarza (...). Na skutek odwołania powoda od powyższych decyzji Wojewódzki Sąd Administracyjny we W.wyrokiem z 25 kwietnia 2007r. (sygn.akt II A/Wr810/06) uchylił zaskarżoną decyzję (...) (...)Lekarza (...)oraz poprzedzającą ją decyzję (...)Lekarza (...)w B., uznając, że waga stwierdzonych naruszeń procesowych mogła mieć wpływ na wynik sprawy i jej merytoryczne rozstrzygnięcie. Przekazując sprawę do ponownego rozpoznania WSA we Wrocławiu nakazał przeprowadzenie postępowania i respektowanie zasad postępowania administracyjnego a nadto dogłębne przeanalizowanie i dokonanie oceny podnoszonych przez powoda zarzutów i wniosków oraz odniesienie się do nich w uzasadnieniu decyzji. Wyrokiem z 19 lutego 2008r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II OSK 152/07) oddalił wniesioną w tej sprawie przez (...) (...)Lekarza (...)skargę kasacyjną.

W dniu 15 kwietnia 2008r. (...)Inspektor (...)z urzędu wszczął postępowanie w sprawie podejrzenia naruszenia prawa przy prowadzeniu miejsca gromadzenia zwierząt (...). Decyzją z 26 listopada 2008r. (...)Inspektorat (...)w B.stwierdził wygaśnięcie decyzji (...)Lekarza (...)w B.z 14 kwietnia 2005r. i z 10 maja 2006r. w sprawie prowadzenia miejsca gromadzenia i odpoczynku zwierząt w (...) (...) gm. G..

W wyniku uchylenia do ponownego rozpoznania decyzji z dnia 08.09.2006 r. i z dnia 18.10.2006 r. (...)Lekarz (...)w B.decyzją z dnia 20 marca 2013r. umorzył w całości postępowanie administracyjne w sprawie zakazu handlu cielętami będącego przedmiotem działalności polegającej na prowadzeniu miejsca gromadzenia zwierząt w obiekcie (...)gm. G..

Dowód;

- wniosek z 31 sierpnia 2006r. o wydanie świadectw weterynaryjnych – k. 107-108,

- Świadectwo zdrowia (...).(...)– k. 113-115,

- akta dochodzenia sygn.akt I Ds. 1007/06 dołączone do akt sprawy,

- notatka służbowa Lekarza (...) z 2 września 2006r. – k. 117-119,

Protokół kontroli z 4 września 2006r. – k. 120-121,

- zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z 7 września 2006r. – k. 122-123

- decyzja (...) w B.z 8 września 2006r. – k. 1329-1330

- wyrok wojewódzkiego Sadu Administracyjnego we W. z dnia 25 kwietnia 2007r. sygn.akt II SA/Wr810/06 wraz z uzasadnieniem - k. 25-36,

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 lutego 2008r. sygn.akt II OSK 1521/07 wraz z uzasadnieniem – k. 1250-1266,

- zawiadomienie o wszczęciu postępowania z 15 kwietnia 2008r. – k. 1316,

- decyzja (...) w B.z 26 listopada 2008r. – k. 433,

- decyzja (...) w B.z 20 marca 2013r. – k. 1350,

- zeznania świadka B. Ł. – k. 387v-392,

- zeznania świadka P. K. – k. 421-427,

- zeznania świadka Z. S. – k. 427-429,

- zeznania świadka I. S. – k. 482-484v,

- zeznania świadka E. (...) W.– k. 705v-707v,

- zeznania świadka A. B. – k. 737v-738

- przesłuchanie J. M. w charakterze powoda – k. 484v-487, 546-550,

Na skutek kontroli weterynaryjnej dokonanej w bazie (...), oraz podjęciu informacji przez kontrahenta (...)o ryzyku zutylizowania zwierząt z Ł.oraz dalszych czynności administracyjnych zakazujących powodowi prowadzenia miejsca gromadzenia zwierząt w obiekcie (...), kontrahent (...) rozwiązał z powodem umowę oraz pilnie rozpoczął poszukiwanie innej bazy dla gromadzenia zwierząt. Już we wrześniu W. V. B. H.korzystał z bazy R.. Pismem z 11 lutego 2008r. W. V. B.w H.wezwał powoda do zapłaty odszkodowania na skutek zerwania umowy z winy powoda. W hotelu w P.powód przekazał E. (...) W.kwotę 22 000 euro. E. (...) W.nie wykazał tej kwoty w księgowości w firmie (...).V. Zatrzymał je, traktując jako prywatne pieniądze.

Dowód;

- pismo z 18 kwietnia 2008r. – k. 15,

- pismo z 11 lutego 2008r. (tłumaczenie ) – k. 183-184, (w oryginalnym języku) – 185,

- pismo z 2 stycznia 2008r. – k. 187-188,

- przesłuchanie J. M. w charakterze powoda – k. 484v-487,

- zeznania świadka E. (...) W.– k. 705v-707v

- rachunki za najem – k. 593-598, 599-600, 615, 618

Powód wynajmował obiekty w (...) do dnia 30 kwietnia 2008r. Za cały okres umowy najmu opłacał czynsz. Od września 2006r. do 1 kwietnia 2008r. powód uiścił wynajmującemu z tego tytułu kwotę 18.400 zł. Opłacił także podatek od nieruchomości w kwocie 2403 zł oraz 2401,50 zł. Ponieważ powód nie przyjmował w tym czasie transportów od (...)kontrahenta nie poniósł kosztów prowadzenia w tym zakresie działalności gospodarczej z tytułu dojazdów na trasie L.do K.– w wysokości 2.542,10 zł, kosztu zakupów elektrolitów, mieszanek mineralno-witaminowych, lekarstw, odżywek – w kwocie 5.500 zł, kosztu zakupu środków dezynfekujących i sanitarnych w wysokości 1.200 zł, kosztów energii elektrycznej, wody – w wysokości 1.000 zł, oraz pozostałych kosztów eksploatacji użytkowych obiektów na kwotę 1.000 zł – łącznie kwoty 11 242,10 zł.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego mgr inż. J. D. z dnia 20 lipca 2011r. – k. 1099-1158,

- uzupełniająca opinia biegłego mgr inż. J. D. 8 października 2011r. – k. 1223-1227,

- ustna uzupełniająca opinia biegłego mgr inż. J. D. złożona na rozprawie w dniu 16 grudnia 2011r. – k. 1270-1273,

- dowód wewnętrzny nr (...) – k. 606,

- dowody wpłaty podatku – k. 607,

- wezwanie do zapłaty podatku – k. 608 i n.,

- zeznania świadka L. K. (1) – k. 707-708,

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

W niniejszej sprawie powód dochodził odszkodowania na zasadzie art. 417 ¹ § 2 k.c., domagając się zasądzenia na swoją rzecz kwoty 215.044,81 zł. Na kwotę objętą żądaniem składały się: kwota 53.026,36 zł tytułem poniesionych nakładów na utworzenie miejsca gromadzenia zwierząt w obiekcie, 87.823,45 zł tytułem uznanego przez powoda odszkodowania żądanego od (...) kontrahenta z tytułu zerwania umowy oraz 74.195 zł tytułem straty przewidywanych i realnych zysków wynikających ze współpracy z (...)kontrahentem.

Ogólną zasadę odpowiedzialności odszkodowawczej organów władzy publicznej za działania ustanawia art. 77 ust. 1 Konstytucji. Zgodnie z tym unormowaniem „każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej.” Zaznaczyć przy tym należy, że jak wynika z art. 8 ust. 2 Konstytucji, jej przepisy co do zasady stosuje się bezpośrednio (bez wymogu implementacji za pośrednictwem innych ustaw), za wyjątkiem jedynie tych przypadków, w których Konstytucja wprost zastrzega konieczność wydania ustawy, regulującej określone zagadnienie. Ogólne zasady odpowiedzialności odszkodowawczej organów władzy publicznej unormowane zostały także w kodeksie cywilnym w przepisach art. 417-417 ¹ § 2 k.c.

W pierwszej kolejności, podnieć należy, że powód prawidłowo wskazał podstawę prawną swego roszczenia. Przepis art. 417 ¹ § 2 k.c. stanowi, że jeżeli szkoda została wyrządzona przez wydanie prawomocnego orzeczenia lub ostatecznej decyzji, jej naprawienia można żądać po stwierdzeniu we właściwym postępowaniu ich niezgodności z prawem, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. Odnosi się to również do wypadku, gdy prawomocne orzeczenie lub ostateczna decyzja zostały wydane na podstawie aktu normatywnego niezgodnego z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub ustawą. Źródłem szkody w rozumieniu tego przepisu jest więc m.in. wydanie niezgodnej z prawem ostatecznej decyzji administracyjnej. Proces odszkodowawczy związany z wydaniem ostatecznej decyzji musi być poprzedzony stwierdzeniem niezgodności z prawem tej decyzji w postępowaniu o wznowienie postępowania administracyjnego bądź poprzez stwierdzenie nieważności decyzji. Prejudykatem odnoszącym się do decyzji administracyjnej jest orzeczenie sądu administracyjnego stwierdzające nieważność decyzji albo ustalające przeszkodę prawną uniemożliwiającą stwierdzenie nieważności decyzji, a także orzeczenie tego sądu uchylające zaskarżoną decyzję, jeżeli w wyniku ponownego rozpatrywania sprawy organ umorzy postępowanie (art. 287 Ustawy z 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi dalej p.p.s.a.). W obowiązującym stanie prawnym, w sytuacjach określonych art. 287 p.p.s.a., strona może dochodzić odszkodowania w postępowaniu przed sądem powszechnym na podstawie art. 417-417² k.c. W literaturze wskazuje się, że art. 287 p.p.s.a. nie określa podstawy roszczenia poszkodowanej strony, ponieważ ta podstawa objęta jest wskazanymi przepisami kodeksu cywilnego ( E. Bagińska, Odpowiedzialność odszkodowawcza za wykonywanie władzy publicznej, Warszawa 2006, s. 357-358).

(...) (...)Lekarz (...)we W.decyzją z 18 października 2006r. nr (...)wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt. 1 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.) utrzymał w mocy decyzję (...)Lekarza (...)w B.z 8 września 2006r. zakazującą powodowi handlu cielętami będącymi przedmiotem działalności polegającej na prowadzeniu miejsca gromadzenia zwierząt w obiekcie (...)gm. G.. Rozstrzygając w przedmiocie odwołania powoda od decyzji organu na szczeblu powiatowym, (...) (...)Lekarz (...)we W.wydał decyzję, o której mowa w art. 287 pkt 1 p.p.s.a., a która następnie wyrokiem z 25 kwietnia 2007r. (...)Sądu Administracyjnego we W.na skutek skargi J. M.została uchylona wraz z poprzedzającą ją decyzją organu powiatowego. W uzasadnieniu powyższego orzeczenia WSA wskazał, że sądowa kontrola legalności zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu pierwszej instancji wykazała, że obie podjęte decyzje wydane zostały z naruszeniem art. 10 § 1 k.p.a. oraz art. 61 § 4 k.p.a., art. 81 k.p.a., zaś waga wskazanych w uzasadnieniu naruszeń procesowych powoduje, że mogą one w istotny sposób wpłynąć na wynik sprawy i jej merytoryczne rozstrzygnięcie. W następstwie powyższego wszczęte z urzędu przez organ powiatowy postępowanie na skutek wyroku WSA 25 kwietnia 2007r. zakończone zostało umorzeniem postępowania decyzją (...)Lekarza (...)w B.z 20 marca 2013r. na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. Jak wskazano już wyżej art. 287 p.p.s.a. przewiduje uprawnienie do dochodzenia odszkodowania w sytuacji, kiedy Sąd administracyjny uchyli zaskarżoną decyzję, a organ administracji publicznej, rozpatrując sprawę ponownie umorzy postępowanie. Przeprowadzenie tego trybu było niezbędne aby powód mógł skutecznie przeć swoje roszczenia na przepisie art. 417 zn. 1 par. 2 k.c. albowiem sąd powszechny nie może samodzielnie rozstrzygać kwestii należących do drogi postępowania administracyjnego. Decyzja administracyjna wydana w kwestiach należących do drogi postępowania administracyjnego jest wiążąca w sprawie cywilnej. W tych okolicznościach bez znaczenia pozostają zarzuty strony pozwanej jakoby decyzje organów administracyjnych I i II instancji zostały uchylone jedynie ze względów formalnych. Co więcej zarzut ten nie znajduje uzasadnienia w treści uzasadnienia wyroku (...)Sądu Administracyjnego z dnia 24.04.2007 r., który uchylił wprawdzie obie decyzje administracyjne z uwagi na uchybienia formalne, wskazał jednocześnie, iż waga tych uchybień mogła mieć wpływ na wynik sprawy i jej merytoryczne rozstrzygnięcie. Stwierdzone naruszenia przepisów postępowania administracyjnego w istotny sposób rzutują na zgodność decyzji z przepisami materialnoprawnymi w stopniu zależnym od rodzaju tych naruszeń. Tym samym stwierdzenie przez WSA naruszeń przepisów natury proceduralnej uniemożliwiało w tym przypadku kontrolę merytoryczną decyzji, w żadnym przypadku nie przesądzało o jej zasadności czy niezasadności, eliminując z obrotu prawnego oba wymienione w sentencji wyroku decyzje, sprowadzając sprawę do ponownego rozpoznania. Tym samym w świetle zapisów art. 287 p.p.s.a. bez znaczenia pozostaje przyczyna uchylenia decyzji organu administracji publicznej dla skutku powstania odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Ponadto, w myśl § 2 tego samego artykułu, co do zasady w powyższych granicach naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł (damnum emergens), oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (lucrum cessans). Obowiązek wykazania istnienia związku przyczynowego o charakterze opisanym w art. 361 § 1 k.c. spoczywał zgodnie z art. 6 k.c. na powodzie jako osobie wywodzącej skutek prawny z tej okoliczności. Normatywny związek przyczynowy jest to takie obiektywne powiązanie między dwiema okolicznościami (przyczyną i skutkiem), które charakteryzuje się następującymi cechami: (1) wystąpienie jednego faktu (przyczyny) stanowi konieczny warunek wystąpienia drugiego faktu (skutku), (2) powiązanie przyczyny i skutku ma charakter typowy, tzn. zasady doświadczenia życiowego oraz wiedza naukowa wskazują, że w razie zaistnienia określonej przyczyny można oczekiwać określonego rezultatu (skutku). Nie będzie rodził odpowiedzialności cywilnoprawnej taki związek przyczynowy, w którym co prawda między zdarzeniami istnieje obiektywne powiązanie przyczynowo-skutkowe, ale skutek stanowi rezultat wyjątkowego, atypowego i obiektywnie mało prawdopodobnego przebiegu zdarzeń.

Bezspornym w sprawie był fakt, że powoda i W. V. B.w H.łączyła umowa, na mocy której (...)kontrahent miał korzystać z bazy w (...)jako punktu gromadzenia zwierząt punkt etapowy przy transportach cieląt do H.. Zakres czasowy obowiązywania umowy Sąd ustalił w oparciu o wyjaśnienia powoda, zeznania świadka E. (...) W.oraz treści umowy, w której istniał zapis uczyniony przez E. (...) W.( zeznania świadka E. (...) W.– k. 706), że czas trwania umowy został przedłużony do 1 marca 2008r. Okoliczność tą uwiarygodnia także fakt, iż powód zawarł umowę najmu obiektów w (...)na okres do dnia 30.04.2008 r. W następstwie wydania decyzji (...)Lekarza (...)zakazującej powodowi prowadzenia działalności gospodarczej w postaci handlu cielętami, a zatem w tej sferze działalności gospodarczej powoda, która dotyczyła kontraktu z 12 marca 2005r. i utrzymania jej w mocy przez (...)Lekarza (...)powód nie mógł po dniu 18 października 2006r. (Decyzja (...) (...)Lekarza (...)) prowadzić swej działalności w zakresie prowadzenia miejsca gromadzenia zwierząt w (...). Konsekwencją tego było rozwiązanie przez (...)kontrahenta umowy z 12 marca 2005r. W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie budzi wątpliwości, iż do rozwiązania umowy doszło wobec niemożności kontynuowania przez powoda działalności związanej z prowadzeniem miejsca gromadzenia zwierząt w (...)w następstwie wydania wspomnianych decyzji administracyjnych. Oczywistym jest bowiem, że wydanie przez (...)Lekarza (...)decyzji z dnia 08.09.2006 r. oraz utrzymującej ją w mocy decyzji (...)Lekarza (...)z dnia 18.10.2006 r. poprzedzone było zdarzeniami związanymi z przywozem do miejsca gromadzenia cieląt w liczbie przekraczającej tą wynikającą z dołączonych do transportu dokumentów i związanymi z tym nieprawidłowościami. To wspomniane decyzje uniemożliwiały realizację łączącej strony umowy nie zaś jednorazowe nieporozumienie ze służbami weterynaryjnymi. Wynika to także wprost z treści pisma W. V. B..V. wzywającego powoda do zapłaty odszkodowania, w którym firma (...) wskazuje na decyzje lekarza weterynarii jako przeszkody w korzystaniu z bazy w (...). ( k. 183). W tym miejscu należy także podnieść, iż Sąd nie rozważał, czy powód mimo wydania wspomnianych decyzji mógł prowadzić punkt postoju poza ramami umowy zawartej z W. V. B..V. bowiem powód dochodzi w niniejszym procesie naprawienia szkód związanych z niemożnością kontynuowania współpracy z tym właśnie partnerem a przewidzianej do marca 2008 r. Co więcej, jak wynika z treści umowy, przesłuchania powoda oraz zeznań świadka E. (...) W., koszty adaptacji wynajętych pomieszczeń ponosił ostatnio wspomniany i jak zeznał „ że jeżeli powód nie miał od niego zleceń to nie gromadził cieląt” oraz że „ nie dopuściłby do tego, ażeby gromadzić cielęta dla innej osoby”.

Powód dochodzi w niniejszym postępowaniu odszkodowania, na które składają się trzy składniki: zwrot nakładów poczynionych na budynki inwentarskie jako inwestycji związanej z kontraktem z 12 marca 2005r., utracony zysk spodziewany z realizacji umowy z 12 marca 2005r. oraz odszkodowanie wypłacone (...) kontrahentowi na skutek rozwiązania tej umowy.

Przechodząc do rozważań na temat zasadności żądania pierwszego ze składników odszkodowania żądanego przez powoda – zwrotu nakładów na poczynioną inwestycję, podnieść należy, że żądanie to nie zasługiwało na uwzględnieni co do samej zasady.

Szkoda jest jedną z przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej, obok zdarzenia wywołującego szkodę i związku przyczynowego pomiędzy tym zdarzeniem a szkodą. Brak jest normatywnej definicji szkody. „Szkoda" jest pojęciem o charakterze doktrynalnym. Artykuł 361 § 2 k.c. wskazuje jedynie na zakres szkody podlegającej naprawieniu, nie będąc źródłem jurydycznej definicji samego pojęcia „szkoda" (por. wyrok SN z dnia 25 stycznia 2007 r., V CSK 423/06, LEX nr 277311). Można przyjąć, że szkodą jest uszczerbek majątkowy, czyli zmniejszenie się majątku wskutek określonego zdarzenia, z pominięciem tych, które zależą od woli doznającego uszczerbku (por. np. F. Błahuta (w:) Kodeks..., s. 871). Szkodę definiuje się również jako wszelkie uszczerbki w dobrach lub interesach prawnie chronionych, których poszkodowany doznał wbrew swej woli (zob. Z. Radwański, Zobowiązania..., s. 83). Pomijając element woli poszkodowanego, definiuje się szkodę również jako każdy uszczerbek w dobrach prawnie chronionych, z którym ustawa wiąże powstanie odpowiedzialności odszkodowawczej (Z. Banaszczyk (w:) Kodeks..., s. 723 i wskazywani tam autorzy). Uszczerbek w majątku może polegać na: zmniejszeniu się aktywów majątku przez ubytek, utratę, zniszczenie poszczególnych składników, lub ich uszkodzenie lub obniżenie wartości, zwiększeniu pasywów – powstanie nowych zobowiązań lub zwiększenie się już istniejących, udaremnieniu powiększeniu się majątku – odpadnięcie korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przepis art. 361 § 2 k.c. w swej treści zawiera trojakie ograniczenia od zasady wyrównania szkody w pełnej wysokości, tj. w granicach strat, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Jednym z tych odstępstw wyznaczone jest przesłanką normalnego związku przyczynowego. Jeśli więc pomiędzy szkodą poniesioną przez poszkodowanego a zdarzeniem tę szkodę wywołującym nie będzie zachodził adekwatny związek przyczynowy – szkoda ta nie będzie podlegała naprawieniu.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w tym treści umowy dnia 12.03.2005 r. oraz zeznań świadków L. K. (2)oraz E. (...) W.Sąd ustalił, że koszty nakładów na adaptację obiektów wynajętych przez powoda w (...)poniósł (...)kontrahent. W par. 6 umowy strony postanowiły, że W. V. B..V. dokona na rzecz J. M.rekompensaty wszelkich kosztów (…) o ile nie zostały one zrekompensowane zgodnie z art. 5 umowy. Powód miał ująć te koszty w rachunku wystawionym na rzecz W. V. B..V., który po sprawdzeniu rachunków miała dokonać płatności w ciągu 7 dni. Świadek E. (...) W.zeznał, że „organizacją miał się zająć J. M.. On miał zbierać faktury a ja za nie płaciłem. Dostawałem fakturę i faktycznie przelewem za nią płaciłem. Zawsze otrzymywałem fakturę, żebym wiedział, za co płacę.” Także świadek L. K. (1)zeznał, że „ pieniądze na tę adaptację powód otrzymał od (...)”. W tych okolicznościach w ocenie Sądu brak jest podstaw do żądania od strony pozwanej zwrotu kosztów adaptacji, skoro środki na nią zostały wydatkowane przez (...)kontrahenta powoda. Gdyby nawet przyjąć, że część z nich nie została do tej pory rozliczona to brak jest podstaw ażeby obciążać w tym zakresie stronę pozwaną. Powód w takim wypadku winien dochodzić zwrotu poniesionych wydatków zgodnie z postanowienia umowy z W. V. B..V. Pomiędzy działaniem strony pozwanej tj. wydaniem decyzji administracyjnej a ewentualną szkodą powoda nie zachodzi żaden związek przyczynowy.

W ramach tej części żądań, powód domagał się także zasądzenia na jego rzecz kosztów najmu oraz kosztów uiszczonego przez powoda za lata 2007 i 2008 r. podatku w wysokości 2 403 zł oraz 2 401,50 zł, do czego zobowiązywała go umowa najmu. W przypadku trwania umowy z dnia 12.03.2005 r. kwoty te podlegałyby rozliczeniu w (...)kontrahentem na podstawie art. 6 umowy w zw. z art. 4. Powód zobowiązany był bowiem do zorganizowania wszelkich spraw dotyczących eksportu bydła. Jest rzeczą oczywistą, że w ich ramach mieści się pozyskanie obiektu budowlanego. W tym zakresie należy więc umieścić także koszty najmu zawartego na czas oznaczony oraz koszty zapłaconego przez powoda podatku od nieruchomości. Jak wynika z zeznań świadka L. K. (2), powód przez cały okres trwania umowy tj. do 04.2008 r. uiszczał na jego rzecz z tytułu najmu. Okoliczność tę potwierdzają także złożone do akt dowody zapłaty. Powód za okres od 09.2006 r. do 04.2008 r. poniósł z tego tytułu koszty w wysokości 18 400 zł. A wobec rozwiązania umowy z W. V. B..V. we wrześniu 2006 r. koszty obejmujące okres po rozwiązaniu umowy nie mogą być rozliczone w ramach jej postanowień. Stanowią natomiast szkodę, jaką poniósł powód albowiem gdyby nie wydanie decyzji z dnia 08.09.2006 r. oraz 18.10.2006 r. umowa by trwała i koszty najmu oraz uiszczonego podatku od nieruchomości zostałyby rozliczone z (...)kontrahentem. Z tych też względów Sąd uznał, że żądanie powoda w zakresie zapłaty kwoty 18 400 zł oraz 2 403 zł i 2 401,50 zł zasługiwały na uwzględnienie.

Przechodząc do ostatniego składnika odszkodowania, wskazanego w pozwie - zwrotu utraconych korzyści, Sąd uznał, że żądanie w tym zakresie zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Bezspornym w sprawie był fakt, że powoda i firmę (...).V. łączyła umowa, na mocy której powód przyjmował w miejscu gromadzenia zwierząt w (...)transporty zwierząt na zlecenie (...)kontrahenta. Sąd uznał, że została ona przedłużona do 1 marca 2008r. Po zawarciu umowy, powód przystąpił do adaptacji obiektu a następnie po uzyskaniu stosownych zezwoleń na prowadzenie tego typu działalności rozpoczął przyjmowanie transz zwierząt. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci przedstawionych przez powoda dokumentów, zeznań świadka E. (...) W.oraz sporządzonej opinii biegłego z zakresu rolnictwa pozwolił Sądowi uznać, że na skutek rozwiązania umowy z powodem z powodu administracyjnych decyzji wyżej szczegółowo omówionych, powód poniósł wymierne straty finansowe. Szkoda w postaci lucrum cessans ma charakter hipotetyczny. Dla ustalenia jej wysokości należy dokonać hipotetycznej oceny, jak kształtowałby się stan praw i interesów poszkodowanego, gdyby nie nastąpiło zdarzenie powodujące skodę. Nie ulga wątpliwości, że należy tu uwzględniać tylko takie następstwa w majątku poszkodowanego, które oceniając rzecz rozsądnie, według doświadczenia życiowego w okolicznościach niniejszej sprawy dałoby się przewidzieć, iż wzbogaciłby majątek poszkodowanego. W razie dochodzenia naprawienia szkody w postaci utraconych korzyści, musi być ona przez żądającego odszkodowania wykazana z tak dużym prawdopodobieństwem, że praktycznie w świetle doświadczenia życiowego można przyjąć, że utrata korzyści rzeczywiście miała miejsce. (wyrok SN z 21 czerwca 2002r. sygn. akt IV CKN 382/00, niepubl.). Na udowodnienie wysokości poniesionej straty powód przedłożył do akt szereg dokumentów związanych z transportem cieląt. Na ich podstawie biegły z zakresu rolnictwa J. D.sporządził opinię na okoliczność ustalenia wysokości utraconych przez powoda korzyści za okres od września 2006 r. do kwietnia 2008 r. Po analizie złożonych do akt dokumentów biegły ustalił, że w 2005r. w okresie od 1 maja do 31 grudnia powód przyjął na dzierżawiona bazę 29 transportów cieląt, przy czym na jeden transport przypadało 209 sztuk. W kresie od 01.01.2006 r do 02.09.2006 r. powód zgromadził i wysłał 3 939 cieląt, co odpowiada 20 transportom. Następnie ustalając średnią liczbę transportów w uwzględnieniem różnej ich częstotliwości w zależności od pory roku biegły w swej opinii ( k. 1109) ustalił, że powód w okresie od 10.2006 r. do 30.04.2008 r. mógł się spodziewać 54 transportów. W ocenie Sądu dokonane przez biegłego wyliczenia są jasne, spójne, znajdują odzwierciedlenie w złożonym do akt materiale dowodowym. Jak wynika ze złożonej do akt dokumentacji oraz zeznań powoda i świadka E. (...) W.powód za każdy transport za granicę otrzymywał prowizję w wysokości 75 euro a nadto wynagrodzenie za każdy transport cieląt do bazy w wysokości od 150 do 200 euro. W ocenie Sądu biegły słusznie uśrednił należną z tego tytułu powodowi kwotę ustalając ją na poziomie 175 euro. Ostatecznie, przy przyjęciu średniego kursu euro w okresie od 10.2006 r. do 04.2008 r. ( k. 1105 ) biegły ustalił, że za wspomniany okres powód mógł liczyć na wynagrodzenie w wysokości 50 064,75 zł. Jeszcze raz należy wskazać, że szkoda pod postacią utraconych korzyści ma charakter hipotetyczny i ścisłe jej udowodnienie niejednokrotnie nie jest możliwe. Owe hipotetyczne wyliczenia winny w możliwie najwierniejszy i prawdopodobny sposób odzwierciedlać warunki, jakie zaistniałyby, gdyby szkody nie wyrządzono. W ocenie Sądu przyjęty przez biegłego sposób uwzględnia to założenie. Biegły w swych obliczeniach wziął pod uwagę zróżnicowanie w zakresie częstotliwości transportów uzależniony od pory roku i koniunktury ( okoliczność tą w swych zeznaniach podkreślał także świadek E. (...) W.). Prawidłowo także uwzględnił w swych obliczeniach oszczędności poczynione przez powoda na skutek tego, iż w rzeczywistości w spornym okresie działalności nie prowadził. Mając powyższe nauwadze Sąd uznał sporządzoną opinię za pełnowartościowy materiał dowody i na jej ustaleniach oparł swoje rozstrzygnięcie z następującą korektą w zakresie wysokości poczynionych przez powoda oszczędności. W ocenie Sądu wyrażają się one kwotą 11 242,10 zł i składają się na nie kwota 2 542,10 zł z tytułu zaoszczędzonych kosztów dojazdu z L., kwota 5 500 zł z tytułu zaoszczędzonych kosztów na zakupie elektrolitów, mieszanek mineralno – witaminowych, lekarstw, odzywek itp., kwota 1 200 zł z tytułu oszczędności na zakupie środków dezynfekujących, kwota 1 000 zł z tytułu kosztów zaoszczędzonej energii elektrycznej oraz kwota 1 000 zł z tytułu pozostałych kosztów eksploatacji. Wskazane przez biegłego w rozliczeniu na k. 6 opinii ( k. 1104 akt) koszty zakupu słomy i siana, koszty obsługi weterynaryjnej oraz koszty obsługi 2 osób pracujących podlegały rozliczeniu w ramach umowy z 2006 r. Zgodnie z art. 4 umowy na powodzie spoczywał ciężar zaangażowania personelu do czyszczenia hali eksportowej oraz zakup paszy dla bydła ( w razie konieczności) Poniesione w tym zakresie koszty podlegały rozliczeniu na podstawie przedstawionych przez powoda faktur. Ostatecznie więc obliczając należne powodowi wynagrodzenie Sąd od wyliczonej przez biegłego kwoty 50 064,75 zl odjął oszczędności w wysokości 11 242,10 zł, co daje kwotę 38 822,65 zł.

Do tak wyliczonej należy dodać koszty najmu w wysokości 18 400 zł oraz koszty z tytułu zapłaty podatku od nieruchomości w łącznej wysokości 4 804,50 zł, co łącznie daje kwotę 62 027,15 zł zasadzoną w pkt. wyroku na rzecz powoda.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., rozdzielając je stosunkowo pomiędzy stronami. Powód wygrał niniejszy proces w 28 %. Poniósł koszty procesu w wysokości 21 324,01 zł, na które składają się kwota 14 417 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości, co w przypadku pełnomocników obu stron jest zasadne w świetle nakładu pracy pełnomocników, kwota 2 753 zł tytułem części opłaty od pozwu ( częściowe zwolnienie – k. 87) oraz zaliczki na wynagrodzenie biegłego w łącznej kwocie 4 1540,01 zł. Należy mu się więc zwrot 28 % tej kwoty tj. 5 970,72 zł. Strona pozwana wygrała proces w 72 % i poniosła koszty w wysokości 14 417 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 752,92 zł tytułem zaliczki na biegłego – łącznie kwotę 15 169,92 zł. 72 % tej należności stanowi kwota 10 922,34 zł. Różnicę tak obliczonych kwot tj. 4 951,62 zł zasądzono od powoda na rzez strony pozwanej. Orzeczenie zawarte w pkt. IV wyroku wydano na podstawie art. 113 ust. 2, przyjmując pozostała do zapłaty cześć opłaty sądowej w wysokości 8 000 zł i procentowy udział powoda w wyniku procesu w 72 % przegrana ( 8000 zł x 72 %), co daje kwotę 5 760 zł. Nadto obciążono powoda w pkt. V wyroku w tych samych proporcjach kosztami brakującej zaliczki na wynagrodzenie biegłego – brakująca część zaliczki wyraża się kwotą 1 827,54 zł ( x 72 % daje kwotę 1315,82 zł. Orzeczenie o kosztach zawarte w pkt. VI wyroku oparto na przepisie art. 113 ust. ustawy dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz. U. 2010r., Nr 90, poz. 594), przyjmując 28 % udział strony pozwanej w obowiązku uzupełnienia opłaty sądowej w brakującej części - 8000 zł x 28 %, stanowi 2 250 zł oraz brakującą część zaliczki na biegłego w wysokości 511,71 zł ( 1 827,54 zł x 28 %).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE