UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 22 marca 2012r. pełnomocnik powoda T. P. (1) wnosił o zasądzenie od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powoda kwoty 171.823,09 zł tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania z odsetkami od dnia 17 marca 2011r. do dnia zapłaty oraz renty z tytułu zwiększonych potrzeb po 1.700 zł miesięcznie poczynając od 11.10.2010r. oraz ustalenie odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać u powoda w przyszłości.

W uzasadnieniu pozwu wskazał , iż w wyniku wypadku drogowego powód doznał obrażeń ciała i znalazł się w szpitalu. W toku likwidacji szkody pozwany wypłacił powodowi 8.000,00 zł zadośćuczynienia oraz wypłacał rentę w kwocie po 630 zł miesięcznie.

Na rozprawie w dniu 3 lutego 2012r. pełnomocnik powoda ograniczył żądanie pozwu do kwoty 91.823,09 zł tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania na którą to kwotę składa się 90.000 zł zadośćuczynienia i kwota 1.823,09 zł odszkodowania domagając się ponadto zasądzenia odsetek od kwoty 80.000 zł od dnia 17 marca 2011r. do 9 stycznia 2012r. podtrzymane zostało żądanie renty i ustalenia .

Pełnomocnik pozwanego wnosił o oddalenie powództwa w całości co do zadośćuczynienia i odszkodowania natomiast co do renty wnosił o oddalenie żądania ponad kwotę 630 zł.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 października 2010r. powód T. P. (1) jadąc samochodem osobowym marki F. (...) uległ wypadkowi komunikacyjnemu którego sprawcą był kierujący pojazdem marki T. (...) nr rej. (...) C. N. . Pojazd sprawcy wypadku był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego tj. (...) SA w W. .

Dowód: - notatka urzędowa Policji k. 17

Bezpośrednio po zdarzeniu powód został przewieziony do Szpitala Wojewódzkiego im. (...) II w B. gdzie wdrożono leczenie zachowawcze , wyciąg szkieletowy nadkostkowy . Po kilku dniach pobytu na Oddziale O. – Urazowym powoda przetransportowano do Szpitala (...) w W. na Oddział Uszkodzeń i Patologii Miednicy gdzie powód przebywał w okresie od 18.10.2010r. do 5.11.2010r.

W dniu 20 października 2010r. powód przybył skomplikowany zabieg operacyjny nastawienia i zespolenia złamania tylnej kolumny z wieloodłamkową tylną ścianą panewki stawu biodrowego lewego. Na oddziale po operacji przeprowadzono rehabilitację , pionizację i naukę chodzenia w asekuracji kul. Stwierdzono ponadto brak poprawy w obrazie neurologicznym kończyny dolnej lewej.

Dowód: - karty informacyjne leczenia szpitalnego i historia choroby k.18-44

W wyniku wypadku powód doznał szeregu obrażeń a mianowicie :

urazu uogólnionego ze wstrząśnieniem mózgu , stłuczenia z raną tłuczoną kolana lewego , stłuczenia powłok brzucha ze stłuczeniem nerki lewej , złożonego ciężkiego zwichnięcia tylnego stawu biodrowego lewego z wieloodłamowym złamaniem typu tylnej kolumny i ściany tylnej panewki stawu biodrowego lewego oraz złamania kości kulszowej lewej.

Z punktu widzenia ortopedycznego powód doznał 31% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu . Zakres cierpień fizycznych powoda był przez okres około pół roku znaczny bowiem powód był osobą z dużym naruszeniem sprawności organizmu , przez ten okres był zmuszony do fotelowo – łóżkowego trybu życia , był niezdolny do samodzielnej egzystencji. Przez kolejne trzy miesiące stopień cierpień był mierny i nieznaczny . Obecnie powód jest osobą częściowo niezdolną do pracy . Całkowity powrót powoda do zdrowia nie jest możliwy z powodu przyspieszonych zmian zwyrodnieniowych biodra lewego z objawami zakrzepicy i niedomogi nerwu strzałkowego lewego. Powód wymaga okresowego leczenia ortopedyczno - rehabilitacyjno – naczyniowo – neurologicznego . Przez pierwsze 6 miesięcy powód wymagał pomocy osób trzecich w wymiarze 6 godzin dziennie ,przez następne okresy i nadal wymaga czasowej opieki po ok. 2 godziny dziennie.

Dowód: - opinia biegłego ortopedy k. 145-146

Po raz kolejny powód przebywał w Szpitalu (...) im. prof. A. G. na Oddziale Uszkodzeń i Patologii Miednicy w okresie 8.02.2011r.-28.02.2011r. . z rozpoznaniem m.in. złamania panewki stawu biodrowego lewego w trakcie gojenia , niedowład części strzałkowej nerwu kulszowego lewego oraz choroba zakrzepowa żył głębokich kończyny dolnej lewej . W czasie pobytu chory był rehabilitowany i poddawany fizykoterpii . W trakcie pobytu pomimo zastosowanej profilaktyki przeciwzakrzepowej u powoda wystąpiły objawy choroby zakrzepowej żył głębokich. Początkowo podudzia a następnie uda.

Dowód: - karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 45-46

W wyniku wypadku u powoda powstała zakrzepica żył głębokich lewej kończyny dolnej. W wyniku tego schorzenia powód doznał 10% uszczerbku na zdrowiu.

Dowód: - opinia biegłego chirurga naczyniowego k. 199-202, 225 -226

W wypadku powód ponadto doznał także częściowego uszkodzenia nerwu kulszowego lewego co spowodowało deficyty czuciowe i ruchowe w obrębie kończyny dolnej lewej , nie spowodowało jednak cierpień fizycznych . W wyniku tego zdarzenia powód doznał z punktu widzenia neurologicznego 20% uszczerbku na zdrowiu. Przebyty uraz głowy w krótkotrwałą utratą przytomności spowodował cierpienia fizyczne umiarkowanego stopnia przez okres kilkunastu dni.

Dowód: - opinia biegłego neurologa k. 148-149

Na leki w związku z leczeniem schorzeń powstałych w wyniku wypadku powód wyłożył w pierwszych 6 miesiącach około 1500 zł następnie wykładał średnio 200 zł miesięcznie .

Dowód: - rachunki i faktury k.49-64,126

- zeznania powoda T. P. k. k.243-246 / 00:04:56-

00:33:37/

- zeznania świadka K. P. k. 95odw.-96

W dniu 18 listopada 2010r. reprezentująca powoda Kancelaria (...) z O. zgłosiła szkodę wskazując w piśmie przewodnim , iż domaga się likwidacji szkody oraz wypłaty należnego odszkodowania i zadośćuczynienia nie wskazując jednak kwoty.

Dowód: - pismo k. 199 akt szkodowych

W dniu 6 grudnia 2010r. pozwany przyznał powodowi kwotę 9.400,27 zł , w tym kwotę 8.800 zł tytułem zaliczki na poczet przyszłych świadczeń odszkodowawczych oraz pozostała kwotę 600 zł tytułem kosztów leczenia.

Dowód: - zawiadomienie k. 175 akt szkodowych

Powód przed wypadkiem prowadził gospodarstwo rolne miał 4 krowy , 10 świń , po zdarzeniu zlikwidował swoją produkcję . Wcześniej powód grał na saksofonie w orkiestrze dętej , jeździł na ryby. Obecny stan zdrowia mu to uniemożliwia. Przed wypadkiem powód nie chorował. Po wypadku stał się osobą niepełnosprawną , wymagał pomocy osób trzecich opiekowała się nim żona. Do tej pory chodzi o kulach, nie może chodzić po schodach . Stopa jest sina. Na leki miesięcznie powód wydaje około 200 zł , do tego co pewien czas jeździ na kontrole do O. który leży około 230 km od miejsca zamieszkania powoda. Do tego dochodzą wizyty lekarskie w B. oddalonym około 25 km.

Dowód: - zeznania powoda T. P. k.243-246 / 00:04:56-00:33:37/ zeznania świadka K. P. k. 95odw.- 96

W dniu 9 marca 2011r. do pozwanego wpłynęło wezwanie do zapłaty sporządzone przez kancelarię prawną reprezentującą powoda z którego treści wynika , iż powód domaga się przyznania mu kwoty 170.000 zł ponad już wypłaconą kwotę tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 1.361,93 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, a także rentę z tytułu zwiększonych potrzeb i utraty zdolności do pracy zarobkowej w kwocie po 2.200 zł miesięcznie.

Dowód: - pismo ( wezwanie do zapłaty) k.117-119 akt szkodowych

Od początku tj. od chwili zdarzenia pozwany przyznał powodowie rentę w kwocie 630 zł miesięcznie i taka kwota była powodowi wypłacana, od lutego 2013r. pozwany zaczął powodowi wypłacać kwotę renty po 1.700 zł miesięcznie i wypłacał ją do końca października 2013r.

/ okoliczność bezsporna/

Stan faktyczny w sprawie został ustalony na podstawie zeznań powoda oraz zeznań świadka K. P. . Ponadto podstawą rozstrzygnięcia były niekwestionowane przez strony dokumenty złożone do akt niniejszej sprawy dokumentacja medyczna, a także opinie biegłych . Opinie te są jasne i pełne , a powstałe wątpliwości zostały wyjaśnione przez biegłego chirurga naczyniowego i ortopedę w stopniu wystarczającym do stanowczego rozstrzygnięcia .

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Powództwo niemal w całości jest zasadne.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych , Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( Dz. U. nr 124 poz. 1152 ze zm. ) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy ( art. 36 ustawy ).

Strona pozwana nie kwestionowała swojej legitymacji procesowej przyjęła co do zasady odpowiedzialność za poniesioną przez powoda szkodę i w toku postępowania likwidacyjnego wypłaciła mu pewne kwoty .

Podstawą prawną roszczenia powoda będzie zatem art. 436 k.c. w zw. z w/w przepisami oraz przepisy kodeksu cywilnego powołane poniżej.

Kwestię zadośćuczynienia normuje przepis art. 445 § 1 k.c. stanowi on, że Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Jaka jest to suma – zależy to od oceny konkretnego przypadku w granicach swobodnej oceny Sądu.

Sąd Najwyższy ujmuje to następująco …”pojęcie „sumy odpowiedniej” użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazany przez kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty sumy symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość…” (wyrok SN z 22 kwietnia 1985r. II CR 94/85).

Podobnie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z 15 lipca 1977r. w sprawie IVCR 266/77 …” zadośćuczynienie z art. 445 § 1 k.c. ma charakter kompensacyjny, w związku z tym winno być stosowne do doznanej krzywdy oraz uwzględniać wszystkie zachodzące okoliczności, w szczególności winny być wzięte pod uwagę takie okoliczności jak nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałe następstwa zdarzenia.

Podobnie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z 18 grudnia 1975r. w sprawie ICR 862/75 …”przy określeniu wysokości zadośćuczynienia podstawowe znaczenie ma stopień natężenia krzywdy, a więc cierpień fizycznych i ujemnych doznań psychicznych. Decyduje więc rodzaj, charakter cierpień fizycznych doznanych przez poszkodowanego wskutek uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia…”

Najtrafniej istotę zagadnienia ujmuje Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z 03 listopada 1994r. w sprawie III APr 43/94…” zadośćuczynienie winno uwzględniać doznaną krzywdę poszkodowanego, na którą składają się cierpienia fizyczne w postaci bólu i innych dolegliwości oraz cierpienia psychiczne polegające na ujemnych przeżyciach przeżywanych bądź w związku z cierpieniami fizycznymi, bądź w związku z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju, zwłaszcza trwałymi lub nieodwracalnymi…” (OSA 1995/5/41).

Reasumując można stwierdzić , że określając wysokość zadośćuczynienia, Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych (pobyt w szpitalu, bolesność zabiegów, dokonywane operacje, leczenie sanatoryjne itp.), trwałość skutków czynu niedozwolonego (kalectwo, oszpecenie, bezradność życiową, poczucie nieprzydatności), prognozy na przyszłość (polepszenie lub pogorszenie stanu zdrowia), wiek poszkodowanego (zwykle większą krzywdą jest kalectwo dla osoby młodszej), niemożność wykonywania ulubionego zawodu, uprawiania sportów, pracy twórczej, artystycznej, zawarcia związku małżeńskiego, posiadania dzieci, utratę kontaktów towarzyskich, możliwości atrakcyjnych wyjazdów, wycieczek, chodzenia do teatru, kina, na plażę itp., a także przyczynienie się poszkodowanego do powstania lub zwiększenia szkody (art. 362 k.c.). Wysoki stopień winy sprawcy szkody powinien z reguły wpływać na podwyższenie zadośćuczynienia.

Powyższe poglądy w całości podziela Sąd meriti. Zasądzając zadośćuczynienie w wysokości 90.000 zł Sąd miał na względzie z jednej strony pobyty powoda w szpitalu , konieczność poddania się przez powoda zabiegom operacyjnym, dolegliwości bólowe ,które towarzyszyły mu w dużym nasileniu w pierwszym okresie . Wypadek okazał się bardzo dotkliwy dla powoda który ma problemy z chodzeniem musi być zdany na łaskę swoich bliskich. Powód przed wypadkiem prowadził aktywny tryb życia , prowadził gospodarstwo rolne , grał na saksofonie w orkiestrze dętej co sprawiało mu wiele satysfakcji , jeździł na ryby sam lub z synem . Po wypadku powód stał się zrezygnowany , z pewnością nie odzyska już pełnej sprawności . Stopień cierpień u powoda zwłaszcza w pierwszym okresie po wypadku był znaczny, powód był załamany był zmuszony przez kilka miesięcy prowadzić fotelowo – łóżkowy tryb życia , który dla dotychczas aktywnego zawodowo człowieka był wyjątkowo uciążliwy. Do tego dochodzi zakrzepica żył która także ogranicza powoda i wymaga leczenia . Powód co prawda jest osobą w wieku ponad sześćdziesięciu lat przed wypadkiem był jednak sprawny i zdrowy. Na skutek wypadku natomiast doznał aż 61% uszczerbku na zdrowiu . Jest niewątpliwym , że powód nigdy już nie odzyska pełnej sprawności i do śmierci pozostanie osobą niepełnosprawną.

Wszystkie te okoliczności nie pozostają bez wpływu na wysokość zasądzonego zadośćuczynienia.

W ocenie Sądu zasądzona kwota zadośćuczynienia przy uwzględnieniu kwoty już wypłaconej tj. 8.800 zł oraz w toku procesu 80.000 zł uwzględnia wszystkie okoliczności sprawy i z pewnością osiągnie swój cel w postaci złagodzenia doznanej przez poszkodowanego krzywdy i przynajmniej w jakiejś mierze zrekompensuje mu cierpienia , a z pewnością nie jest w świetle powyższych rozważań nadmierna. Zadośćuczynienie jest zatem w pełni adekwatne do rozmiaru szkody oraz cierpień i uciążliwości jakich doznał powód na skutek wypadku.

Odsetki od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia Sąd zasądził na podstawie art. 481§ 1 k.c. w zw. z art. 14 ustawy z 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych , Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( Dz. U. nr 124 poz. 1152 ze zm. ) mając na uwadze , iż szkoda była likwidowana od listopada 2010r. jednakże została tak naprawdę sprecyzowana dopiero w piśmie z dnia 9 marca 2011r. wtedy też została złożona obszerna dokumentacja lekarska . W takiej sytuacji w ocenie Sądu zakład ubezpieczeń winien mieć przynajmniej 14 dni na weryfikacje dokumentów i wydanie decyzji . W tej sytuacji zasadne jest zasądzić odsetki od dnia 24 marca 2011r.

Zgodnie z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty . W myśl § 2 w/w przepisu jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Pełnomocnik powoda domagając się odszkodowania w kwocie 1.823,09 zł wskazywał , iż na kwotę tę składają się koszty leków których zakupów dokonywał powód. Żądanie takie nosi raczej cechy renty z tytułu zwiększonych potrzeb na co wskazuje uzasadnienie tego żądania , zwłaszcza , że strona powodowa zgłosiła żądanie zasądzenia na rzecz powoda także renty z tytułu zwiększonych potrzeb na którą jak wynika z treści pozwu składają się także koszty zakupu lekarstw. W tej sytuacji skoro pełnomocnik powoda ujął koszty leków w kwocie renty jako jej składnik to - jak słusznie zauważył to pozwany w odpowiedzi na pozew - nie może domagać się obecnie zasądzenia tych kosztów jako odszkodowania.

Renta z tytułu zwiększonych potrzeb ma na celu wynagrodzenie szkody polegającej na konieczności ponoszenia stałych wydatków. Wydatkami uzasadniającymi przyznanie renty z tytułu zwiększonych potrzeb są ponoszone stałe koszty leczenia ( koszty leków ) , specjalnej opieki lekarskiej, konieczność ponoszenia kosztów stałych zabiegów rehabilitacyjnych, specjalnego odżywiania, koszty innej opieki i pomocy , konieczność dojazdów do placówek medycznych itp. Analizując sytuacje powoda pod kątem skapitalizowanej renty z tytułu zwiększonych potrzeb stwierdzić należy , iż zostało ono wykazane w toczącym się postępowaniu.

Sąd nie jest zobowiązany do zachowania drobiazgowej dokładności przy ustalaniu renty z tego tytułu i winien skorzystać w takich sytuacjach z przepisu art. 322 k.p.c. ( por. A. Szpunar w: Odszkodowanie za szkodę majątkową. Szkoda na mieniu i osobie : Oficyna Wydawnicza BRANTA , Bydgoszcz 1998 s. 152 , a także Justyna Matys ,w: Szkoda na osobie - uwagi na tle art. 444 § 2 k.c. , Monitor Prawniczy z 2004r. nr 10 str. 462 ).

Mając na uwadze , iż pełnomocnik powoda domagał się renty poczynając od 11 października 2010r. Sąd zdecydował się skapitalizować rentę należną powodowi za okres od 11.01.2010r. do 31.10.2013r. przy uwzględnieniu kwot już powodowi wypłaconych.

Na zgłoszone żądanie renty z tytułu zwiększonych potrzeb za okres od daty zdarzenia do 30.10.2013r. składają się następujące składniki:

1. koszt pomocy osób trzecich – powód jak wynika z opinii biegłego ortopedy wymagał po wypadku przez pierwsze 6 miesięcy pomocy osób trzecich przez przynajmniej 6 godzin dziennie przy czym przez ten pierwszy okres powód pewien okres czasu przebywał w szpitalu gdzie miał świadczoną pomoc , w efekcie pomoc osób trzecich w pierwszym okresie tj. do 11.10.2010r. dotyczy jedynie 135 dni (co daje 135 dni x 6h = 810 h ) , przez następne okresy aż do chwili obecnej wymaga pomocy osób trzecich przez przynajmniej 2 godziny dziennie tj. od 11.04.2011r. do 11.04.2012r. . powód wymagał pomocy przez okres po 2 godziny dziennie ( co daje 365 dni x 2h = 730 h) , w następnym okresie tj. od 12 kwietnia 2012r. do 1 listopada 2013r. wymagał pomocy przez okres także 2 godzin dziennie ( co daje 569 dni x 2h = (...)). Łącznie zatem powód po wypadku do 1 listopada 2013r. z uwagi na ograniczenia swojej sprawności wymagał pomocy łącznie przez 2.678 godzin. Mając na uwadze , iż 1 godzina specjalistycznych usług opiekuńczych świadczonych przez MOPS w T. wynosiła ok. 10 zł /co jest sądowi znane z urzędu/ łącznie zatem koszt pomocy osób trzecich w okresie od zdarzenia do 1 listopada 2013r. dla powoda wynosił 26.780 zł .

2. koszty dojazdu - powód ponadto był wielokrotnie dowożony na wizyty lekarskie do B. oraz O. korzystając z prywatnego samochodu , uwzględniając , iż przez pierwsze 6 miesięcy powód przynajmniej raz na dwa miesiące bywał w O. oddalonym od jego miejsca zamieszkania o 230 km do tego dochodziły wizyty w B. / 230 km x 2 x 0,8358 zł = 384 zł :2 =192 zł miesięcznie, 25 km x 2 x 0,8358 zł = 42 zł to miesięczny wydatek z tego tytułu wynosił około 234 zł , w kolejnych okresach sąd przyjął koszty dojazdu do placówek medycznych na poziomie 200 zł miesięcznie ogółem zatem te koszty stanowią kwotę 7.400 zł za okres od zdarzenia do dnia 1 listopada 2013r. .

3. koszty leczenia – na koszty te składają się koszty zakupu leków związanych ze wypadkiem na podstawie załączonych do akt sprawy faktur , koszty przeprowadzonych badań , czy też koszty zakupu np. kul. Koszty te na w okresie pierwszych 6 miesięcy zamknęły się kwotą ok. 1500 zł co daje miesięcznie kwotę ok. 234 zł. W dalszym okresie koszty te Sąd ocenił mając na uwadze przedłożone faktury na kwotę około 200 zł miesięcznie , choć powód w toku procesu deklarował , iż ponosi koszty leków na poziomie 300 zł miesięcznie to jednak materiał dowodowy nie upoważnia do takiego wniosku , w tej sytuacji od momentu zdarzenia do dnia 1 listopada 2013r. tytułem zwiększonych potrzeb w związku z kosztami leczenia należy się powodowi kwota 7.500 zł.

Z powyższych wyliczeń wynika , iż powodowi należałaby się tytułem renty w związku ze zwiększonymi potrzebami za okres od dnia zdarzenia do dnia 31.10.2013r. kwota 41.280 zł. Jednakże pozwany od początku wypłacał powodowi kwotę renty po 630 zł miesięcznie , a poczynając od lutego 2013r. do października 2013r. w wyniku omyłki wypłacał powodowi kwoty renty po 1.700 zł miesięcznie . W efekcie w tym okresie pozwany wypłacił powodowi rentę w ogólnej kwocie 31.680 zł zatem różnica stanowi skapitalizowaną rentę w wysokości 9.600 zł którą sąd zasądził z odsetkami od 8 listopada 2013r. tj. od dnia wyrokowania.

Pełnomocnik powoda jako podstawę do zasądzenia renty na przyszłość wskazał zwiększone potrzeby jakie ma powód w związku ze zdarzeniem w wyniku którego doznał uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia . Nie ulega wątpliwości i wynika to z opinii biegłych , że powód wymaga pomocy osób trzecich obecnie w wymiarze przynajmniej 2 godzin dziennie co przy stawce w wysokości 10 zł za godzinę daje dziennie potrzeby określone na kwotę 20 zł . W skali miesiąca w ten sposób uzyskujemy kwotę 600 zł , do tego należy dodać wydatki związane z leczeniem m.in. zakrzepicy ocenione na kwotę 200 zł oraz wydatki związane z dojazdami do placówek medycznych i na konsultacje lekarskie w ocenie Sądu miesięcznie powód musi wydać na ten cel przynajmniej 200 zł . W efekcie renta z tytułu zwiększonych potrzeb należna powodowi poczynając od 1 listopada 2013r. wynosi w ocenie Sądu po 1.000 zł miesięcznie . Taką też kwotę Sąd zasądził w pkt 4 wyroku na podstawie w/w przepisów.

Bezzasadne jest żądanie co do ustalenia odpowiedzialności pozwanego za przyszłe skutki wypadku. Podstawą tego żądania jest art. 189 k.p.c. Przesłanką merytoryczną powództwa o ustalenie jest interes prawny, rozumiany jako potrzeba ochrony sfery prawnej powoda, którą może uzyskać przez samo ustalenie stosunku prawnego lub prawa. Interes prawny powoda w sprawie niniejszej w żądaniu ustalenia pozytywnego nie został przez pełnomocnika powoda w żaden sposób wykazany . Sąd Okręgowy w pełni podziela pogląd Sądu Najwyższego zawarty w uchwale z dnia 24 lutego 2009r. w sprawie III CZP 2/09 , baza L. zgodnie z tezą której powód dochodzący naprawienia szkody na osobie może mieć interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości. Sąd Najwyższy w sposób bardzo przekonujący uzasadnił swoje stanowisko ale wskazał także , że wszystko zależy od konkretnego przypadku . W niniejszej sprawie uwzględniając wiek poszkodowanego trudno upatrywać się interesu prawnego w żądanym ustaleniu zwłaszcza , że pełnomocnik powoda ograniczył się do jedynie do formalnego zgłoszenia takiego żądania nie uzasadniając go w żaden sposób.

Reasumując powództwo ponad kwotę cofniętą zostało oddalone jako bezzasadne.

Powód wygrał sprawę niemal w całości bo w 95% dlatego też na podstawie art. 98 k.p.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania . Na podstawie art.113 ust. 1 ustawy z 25 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz. U. nr 167 poz.1398 ze zm.) w zw. z art. 98 k.p.c. Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 10.808,60 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych obciążających stronę pozwaną ( od uwzględnionej części powództwa) przy czym Sąd uznał , iż w części cofniętej koszty procesu winien ponieść pozwany bowiem to on dopuścił się zaniedbania i doprowadził do takiej zwłoki w wypłacie i w tym zakresie .

Przewodniczący	SSO Dariusz Mizera
Protokolant	Roksana Barbet - Strzelecka

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE