UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 września 2011 r., ostatecznie sprecyzowanym pismem z dnia 10 października 2012 r. (k. 170), powódka M. G. wniosła o zasądzenie od pozwanego W. Z. kwoty 99 776,29 zł.

W uzasadnieniu powyższego żądania powódka podniosła, że w dniu 7 czerwca 2011 r. zawarła z pozwanym W. Z. umowę o wykonanie prac remontowo – budowlanych i dostawę materiałów budowlanych w przedmiocie wykonania remontu domu położnego w D. przy ul. (...), w zakresie określonym w załączniku nr 1 do Umowy. Pozwany rozpoczął prace w dniu 27 czerwca 2011 r. W dniu 12 i 17 sierpnia 2011 r. pozwany zażądał od powódki wpłaty na jego konto kwoty 50 000,00 zł. Powódka odmówiła wskazując, że do tego dnia zapłaciła na rzecz pozwanego łącznie kwotę 102 292,01 zł na podstawie wystawionych faktur częściowych, a nadto w dniu 29 lipca 2011 r. dodatkowo kwotę 30 000,00 zł, co stanowiło 53,6% wartości brutto całego zamówienia. Jednocześnie podniosła, że do tego dnia pozwany nie zgłosił do końcowego odbioru żadnego etapu umówionych prac, a zatem nie był jeszcze uprawniony do żądania zapłaty pozostałej części wynagrodzenia za zakończenie danego etapu prac. Pomimo powyższych wyjaśnień pozwany oświadczył, że nie ma pieniędzy na kontunuowanie prac i z dniem 8 sierpnia 2011 r. zabezpiecza budowę i przerywa prace. Powódka zażądała wówczas protokolarnego oświadczenia stron w kwestii stanu budynku i stopnia zaawansowania prac remontowo – budowlanych na datę zawieszenia prac. Pozwany tego nie uczynił, a jedynie oświadczył, że termin zakończenia prac zostaje przesunięty o czas zawieszenia prac. W związku z powyższym powódka uznała, że pozwany odstąpił w dniu 18 sierpnia 2011 r. od Umowy i z tego tytułu należą się jej kary umowne w wysokości 22 874,00 zł. Ponadto powódka twierdziła, że pozwany nie dokończył żadnego z rozpoczętych etapów prac, przy czym wartość robót faktycznie wykonanych powódka oceniła na kwotę 70 389,72 zł. Tym samym uznała, że pozwany powinien zwrócić jej kwotę 31 902,29 zł stanowiącą różnicę pomiędzy częścią wynagrodzenia dotychczas zapłaconą na rzecz pozwanego na podstawie faktur częściowych a wartością prac, która zdaniem powódki została faktycznie wykonana przez pozwanego. Zdaniem powódki zwrócona powinna jej być także kwota 30 000,00 zł zapłacona pozwanemu bez wystawienia przez niego faktury.

Powódka podniosła także, że wykonując prace remontowo – budowlane pozwany dopuścił się wielu usterek i wadliwości, stwierdzonych przez kierownika budowy, których usunięcie zdaniem powódki będzie wymagało zapłaty kwoty 15 000,00 zł.

W odpowiedzi na pozew z dnia 24 września 2012 r. pozwany W. Z. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów procesu, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powyższego stanowiska pozwany podniósł, że zawarte w § 8 pkt 5 Umowy zastrzeżenie kar umownych w przypadku odstąpienia przez pozwanego od Umowy jest nieważne albowiem strony nie ustaliły jednocześnie terminu, w ciągu którego mogłyby od umowy odstąpić. Jednocześnie zarzucił, że nigdy od Umowy nie odstąpił. Pozwany podniósł także, że w dacie zawierania Umowy powódka nie posiadała zezwolenia na prowadzenie prac, ani zatwierdzonego projektu do planowanych prac w budynku, przy czym w Umowie zobowiązała się dokumenty te dostarczyć. W związku z tym, że na etapie podpisywania Umowy nie można było przewidzieć zakresu prac i ich kosztu, strony ustaliły, że w przypadku rozszerzenia zakresu prac, prace te zostaną skalkulowane w osobnych aneksach. Pozwany podniósł, że w pewnym momencie współpracy powódka wraz ze swoim pełnomocnikiem K. G. zaczęli zlecać pozwanemu wykonywanie prac, nie będących przedmiotem Umowy, przy czym uzasadnieniem ich wykonania miał być projekt wykonawczy, który jednak nigdy pozwanemu nie został przedstawiony. W toku prac remontowych zakres zlecanych prac dodatkowych był coraz większy, przy czym wszelkie koszty związane zarówno z wykonaniem tych prac, jak i dostarczeniem niezbędnych materiałów ponosił pozwany. Wpłaconej przez powódkę kwoty związane z poszczególnymi etapami prac nie pokrywały faktycznie wykonanych prac, a zwłaszcza nie obejmowały dodatkowo zleconych robót. Mając powyższe na uwadze pozwany wielokrotnie występował do powódki o podpisanie aneksu do Umowy, a także rozliczenie dodatkowych prac, na co jednak powódka nie wyrażała zgody. Tym samym pozwany uznał, że wykonanie reszty prac wynikających z umowy stało się niemożliwe z winy powódki albowiem nie dostarczyła ona szczegółowego projektu wykonawczego i nie rozliczyła dotychczas wykonanych prac.

Pozwany zakwestionował także istnienie wad w wykonanych przez niego pracach oraz fakt niedokończenia przez niego żadnego z rozpoczętych etapów prac remontowych. Zarzucił także, że powódka nie udowodniła roszczeń dochodzonych w wysokości 15 000,00 zł, nie wykazała, aby poniosła jakąkolwiek szkodę w związku z zaistniałą sytuacją.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 czerwca 2011 r. strony zawarły umowę podstawową o prace remontowo – budowlane i dostawę materiałów budowlanych nr (...), której przedmiotem było wykonanie remontu domu przy ul. (...) w D., w oparciu o dostarczony przez powódkę projekt realizacji remontu sporządzony przez I. P., w zakresie wyszczególnionym w kosztorysie, który stanowił załącznik nr 1 do Umowy (§ 1 ust. 1 Umowy). Powódka zobowiązała się do dostarczenia pozwanemu zatwierdzonego projektu do wykonywania prac w lokalu oraz uzyskania wszelkich niezbędnych pozwoleń do realizacji prac remontowych (§ 3 ust. 1 lit. a i c Umowy)

(dowód: umowa podstawowa o prace remontowo – budowlane i dostawę materiałów budowlanych nr (...) z dnia 7 czerwca 2011 r., k. 11-21; zeznania świadka P. G., e – protokół z dnia 12 kwietnia 2013 r., 00:21:03-01:03:34)

W projekcie architektoniczno – budowlanym przebudowy domu powódki w D. zamieszczono zastrzeżenie, zgodnie z którym w celach wykonawczych, na jego podstawie, należało wykonać szczegółowe opracowanie wykonawcze.

(dowód: projekt architektoniczno – budowlany, k. 123-162)

Strony ustaliły termin realizacji dla zakresu zawartego w załączniku nr 1 do Umowy na czas od 20 czerwca 2011 r. do 20 września 2011 r. (§ 4 ust. 1 Umowy)

(dowód: umowa podstawowa o prace remontowo – budowlane i dostawę materiałów budowlanych nr (...) z dnia 7 czerwca 2011 r., k. 11-21)

W dniu 11 lipca 2011 r. powódka uzyskała pozwolenie na przebudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce nr (...) w miejscowości D., na podstawie projektu budowlanego I. P..

(dowód: decyzja nr (...) Starosty Powiatu (...) z dnia 11 lipca 2011 r., k. 234-235)

Strony zgodnie ustaliły, że pozwanemu będzie należało się wynagrodzenie za wykonanie prac remontowych domu, jak również za dostarczone materiały budowlane oraz materiały wyposażenia (§ 6 ust. 1 Umowy). Wartość ostateczna robót w zakresie określonym w załączniku nr 1 do Umowy została ustalona na kwotę 228 745,28 zł netto, przy czym miała być ceną ryczałtową za zakres prac określony w załączniku nr 1 do Umowy. W przypadku rozszerzenia zakresu prac, miały być one skalkulowane w osobnym aneksie do Umowy, w oparciu o stawki przyjęte do kalkulacji w załączniku nr 1 do Umowy. Prace remontowo – budowlane, skalkulowane w załączniku nr 1 do Umowy, zostały podzielone na dwanaście etapów, przy czym na poczet wynagrodzenia należnego pozwanemu za wykonanie prac miał on wystawiać faktury częściowe przed rozpoczęciem każdego etapu prac w kwocie 50% wartości wskazanego etapu kosztorysu, zgodnie z załącznikiem nr 1 do Umowy. Każdy etap prac miał być zakończony ich odbiorem. Faktury końcowe obejmujące pozostałe kwoty każdego etapu miały być wystawiane przez pozwanego i zapłacone przez powódkę po podpisaniu protokołu odbioru końcowego danego etapu, bez względu na zawarte w nich uwagi (§ 6 ust. 2-6 Umowy). Strony ustaliły także trzydniowe terminy zapłaty wynagrodzenia objętego fakturami częściowymi i pięciodniowe terminy zapłaty wynagrodzenia objętego fakturami końcowymi – od daty otrzymania faktury przez powódkę (§ 6 ust. 9 Umowy). W przypadku braku wpłaty pozwany zastrzegł sobie prawo wstrzymania prac na koszt powódki do czasu uregulowania przez nią zapłaty (§ 6 ust. 10 Umowy).

(dowód: umowa podstawowa o prace remontowo – budowlane i dostawę materiałów budowlanych nr (...) z dnia 7 czerwca 2011 r., k. 11-21)

Strony ustaliły także, że w przypadku odstąpienia od Umowy przez pozwanego zapłaci on powódce karę umowną w wysokości 10% kosztorysu netto, tj. kwotę 22 874,00 zł (§ 8 ust. 5 Umowy).

(dowód: umowa podstawowa o prace remontowo – budowlane i dostawę materiałów budowlanych nr (...) z dnia 7 czerwca 2011 r., k. 11-21)

Strony zastrzegły ponadto, że wszelkie zmiany w Umowie będą wymagały formy pisemnej w postaci aneksu pod rygorem nieważności (§ 12 ust. 1 Umowy).

(dowód: umowa podstawowa o prace remontowo – budowlane i dostawę materiałów budowlanych nr (...) z dnia 7 czerwca 2011 r., k. 11-21)

Pozwany wystawił faktury częściowe w związku z rozpoczęciem dziesięciu etapów prac remontowych, na podstawie których powódka zapłaciła na jego rzecz łącznie kwotę 102 292,01 zł.

(dowód: potwierdzenie przelewu z dnia 29 czerwca 2011 r., k. 36; potwierdzenie przelewu z dnia 13 lipca 2011 r., k. 37; potwierdzenie przelewu z dnia 15 lipca 2011 r., k. 38)

W dniu 29 lipca 2011 r. na żądanie pozwanego powódka przelała mu dodatkowo kwotę 30 000,00 zł. Kwota nie została objęta żadną fakturą wystawioną przez pozwanego.

(okoliczność bezsporna)

Żaden z etapów prac remontowych nie został odebrany i nie sporządzono protokołu jego zakończenia.

(okoliczność bezsporna)

W lipcu 2011 r. pozwany przygotował projekty dwóch aneksów do Umowy z 7 czerwca 2011 r. obejmujących rozszerzenie zakresu umówionych prac, wraz z kosztorysami. Powódka nie wyraziła zgody na ich zawarcie.

(dowód: projekt aneksu nr (...) z dnia 26 lipca 2011 r. wraz z kosztorysem, k. 259-263; projekt aneksu nr (...) z dnia 26 lipca 2011 r. wraz z kosztorysem, k. 264-270; przesłuchanie powódki, e – protokół z dnia 8 lipca 2013 r., 01:42:41-03:04:00; przesłuchanie pozwanego, e – protokół z dnia 27 września 2013 r., 00:02:50-00:55:00)

Pismem z dnia 18 sierpnia 2011 r. pozwany zawiadomił powódkę, że z dniem 18 sierpnia 2011 r. zawiesza prace remontowe do czasu „wyjaśnienia wszystkich nieprawidłowości” związanych z remontem domu w D.. W piśmie tym pozwany zażądał dostarczenia przez powódkę projektu wykonawczego odpowiadającego pracom zlecanym do wykonania przez męża powódki, zapłaty przez powódkę za wszystkie prace nieskalkulowane a wykonane przez pozwanego (w tym także prace, które były zlecane do wykonania przez męża powódki, a następnie rozbierane i ponownie wykonywane), a także zatrudnienia przez powódkę kosztorysanta, który wspólnie z kosztorysantem pozwanego miałby obliczyć wszystkie pozycje niezbędne do wykonania remontu zgodnie z projektem wykonawczym, a które miałyby zostać wprowadzone do Umowy stron. Powyższe żądania pozwany podtrzymał także w piśmie z 25 sierpnia 2011 r., wskazując w nim jedocześnie, że w związku z zawieszeniem wykonywania prac „termin zakończenia prac zgodnie z Umową zostaje przesunięty o czas zawieszenia prac”. Dodatkowo w dniu 20 lutego 2012 r. pozwany wystosował do powódki pismo, w którym wyzwał ją do „dopełnienia warunków Umowy z 7 czerwca 2011 r.”, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w zakresie żądania przedłożenia projektu wykonawczego i kalkulacji kosztorysowej.

(dowód: pismo pozwanego z dnia 18 sierpnia 2011 r., k. 27-28; pismo pozwanego z dnia 25 sierpnia 2011 r., k. 32-33; pismo pozwanego z dnia 13 lutego 2012 r., k. 86)

W odpowiedzi powódka wezwała pozwanego do podjęcia prac do dnia 29 sierpnia 2013 r. wskazując, że uzależnienie podjęcia przez niego prac od przyjęcia przez powódkę postawionych warunków, powódka uważa za „niedotrzymanie umowy i odstąpienie od niej”. Ponadto powódka wzywała pozwanego do dokonania protokolarnego odbioru wykonanych prac, a następnie do zapłaty kwoty 32 225,92 zł stanowiącej różnicę pomiędzy częścią wynagrodzenia dotychczas zapłaconą na rzecz pozwanego na podstawie faktur częściowych (102 292,01 zł) a wartością prac, która zdaniem powódki została faktycznie wykonana przez pozwanego (70 389,72 zł).

(dowód: pismo powódki z dnia 29 sierpnia 2011 r., k. 39-40; pismo powódki z dnia 5 września 2011 r., k. 29; pismo powódki z dnia 6 września 2011 r., k. 43; pismo powódki z dnia 7 września 2011 r., k. 34-35)

W sierpniu 2012 r. powódka zleciła Ł. G. wykonanie prac remontowych w domu w D., z których część stanowiła poprawianie robót uprzednio wykonanych przez pozwanego, a część prace, które w budynku nie były jeszcze wykonywane. Przed powyższym zleceniem powódka zlecała wykonywanie prac remontowych także innym podmiotom. Za wykonane prace Ł. G. wystawił fakturę na kwotę 18 623,22 zł.

(dowód: zeznania świadka Ł. G., e – protokół z dnia 8 lipca 2013 r., 01:08:05 – 01:22:39; faktura VAT nr (...) z 11 marca 2013 r., k. 251)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Z poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych wynika, że świadczenie pozwanego, którego spełnienia powódka dochodzi w niniejszej sprawie, stanowi zwrot części wynagrodzenia zapłaconego pozwanemu za wykonanie remontu budynku położonego w D. przy ul. (...), zapłatę kar umownych za odstąpienie przez pozwanego od umowy oraz koszty prac niezbędnych do usunięcia wadliwości w pracach wykonanych przez pozwanego.

Stosunkiem prawnym łączącym strony na podstawie Umowy z dnia 7 czerwca 2011 r. był stosunek wynikający z umowy o wykonanie remontu budynku, do którego na podstawie art. 658 k.c. stosuje się odpowiednio przepisu o umowie o roboty budowlane. Strony umówiły się bowiem na wykonanie remontu domu przy ul. (...) w D., w oparciu o dostarczony przez powódkę projekt realizacji remontu, w zakresie wyszczególnionym w kosztorysie, który stanowił załącznik nr 1 do Umowy (§ 1 ust. 1 Umowy). Swoje roszczenia powódka częściowo wywodziła z faktu odstąpienia przez pozwanego od Umowy. Na tej podstawie domagała się od niego zapłaty kary umownej zastrzeżonej w § 8 ust. 5 Umowy oraz zwrotu wynagrodzenia, jakie mu już zapłaciła, pomniejszonego jednak o wartość prac faktycznie przez pozwanego wykonanych. Zgodnie bowiem z art. 494 k.c. strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy, przy czym może jednocześnie żądać zwrotu tego, co świadczyła, a także naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania.

W świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszym postępowaniu Sąd uznał, że pozwany nie złożył powódce skutecznie oświadczenia o odstąpieniu od Umowy z 7 czerwca 2011 r. W pierwszej kolejności należy podnieść, że dla swej skuteczności takie oświadczenie musiałoby być stwierdzone pismem albowiem sama Umowa zawarta została przez strony w formie pisemnej (art. 77 § 2 k.c.). Tym samym przedmiotem oceny Sądu w tym zakresie mogły być tylko dowody z dokumentów lub te, do których można było odpowiednio stosować przepisy o dowodzie z dokumentów (art. 309 k.p.c.). Ciężar dowodu faktu odstąpienia przez pozwanego od Umowy spoczywał na powódce albowiem to ona z faktu tego wywodziła skutki prawne. Jako dowód odstąpienia pozwanego od Umowy z 7 czerwca 2011 r. powódka przedstawiła pismo z 18 sierpnia 2011 r., stanowiące załącznik do wiadomości mailowej z tego samego dnia, a także pismo z dnia 25 sierpnia 2011 r. Zdaniem Sądu treść powyższych pism nie wskazuje na wolę pozwanego odstąpienia od Umowy stron. Wręcz przeciwnie, pozwany informował w nich powódkę o „zawieszeniu prac remontowych” do czasu wyjaśnienia „wszystkich nieprawidłowości”, wskazując jednocześnie, że „termin zakończenia prac zgodnie z Umową zostaje przesunięty o czas zawieszenia prac”. Z powyższych sformułowań nie sposób wywieść woli pozwanego zniwelowania łączącego strony stosunku prawnego przez odstąpienie od Umowy. Pozwany wyrażał chęć kontynuowania prac remontowych, aczkolwiek uzależniał ich podjęcie od przedłożenia przez powódkę projektu wykonawczego oraz rozliczenia prac, które w jego ocenie wykraczały poza zakres Umowy. Powyższe stanowisko pozwanego zostało przez niego ponownie podtrzymane jeszcze w lutym 2012 r. (pismo pozwanego z 13 lutego 2012 r., k. 86). Braku oświadczenia pozwanego o odstąpieniu od Umowy stron nie może zastąpić uznanie przez powódkę pewnych zachowań pozwanego za takowe odstąpienie (pismo powódki z dnia 29 sierpnia 2013 r.). To nie ocena powódki kształtowała bowiem fakt odstąpienia, ale rzeczywista wola pozwanego, która w tym zakresie nie została wyrażona.

Wobec wniosków dalej idących na marginesie jedynie należy podnieść, że ewentualne oświadczenie pozwanego o odstąpieniu od Umowy nie mogło być skutecznie złożone także wobec braku ku temu podstaw prawnych. Od umowy można bowiem odstąpić bądź to w przypadku umownego zastrzeżenia prawa odstąpienia (art. 395 k.c.), bądź to w wypadkach ściśle określonych w ustawie. W ocenie Sądu w Umowie z 7 czerwca 2011 r. strony nie przewidziały uprawnienia pozwanego do odstąpienia od Umowy. W powoływanym przez powódkę § 8 ust. 5 Umowy strony uregulowały jedynie kwestię kary umownej za odstąpienie przez pozwanego od Umowy, prawa takiego mu jednak nie zastrzegając. Skoro tak, to nie można wykluczyć, że strony przewidziały karę umowną należną jedynie w przypadku odstąpienia przez pozwanego od Umowy w sytuacjach określonych w ustawie. Niezależnie od powyższego należy zgodzić się z pozwanym, że nawet gdyby wolą stron było zastrzeżenie w Umowie umownego prawa odstąpienia, to wbrew dyspozycji art. 395 k.c. nie oznaczyły one terminu, w ciągu którego prawo to miałoby im przysługiwać. Z tego względu takie zastrzeżenie należałoby uznać za nieważne (art 58 § 1 i 3 k.c.), a tym samym niewiążące stron Umowy.

Zdaniem Sądu nie istniały także ustawowe podstawy do odstąpienia przez pozwanego od Umowy z 7 czerwca 2011 r. Odesłanie przewidziane w art. 658 k.c. i kolejno w art. 656 k.c. do przepisów o umowie o dzieło następuje w zakresie tych regulacji, które prawo odstąpienia przewidują po stronie zamawiającego, a nie wykonawcy (por. art. 635, 636 § 1, art. 637 § 2 i art. 644 k.c.). Brak jest przy tym podstaw do uznania, że to powódka odstąpiła od Umowy. Takich zresztą twierdzeń powódka nie podnosiła uznając, że oświadczenie w tym przedmiocie złożył pozwany.

Mając powyższe na uwadze za niezasadne należało uznać żądanie powódki zasądzenia na jej rzecz kar umownych z tytułu odstąpienia przez pozwanego od Umowy z 7 czerwca 2011 r. (22 874,00 zł) oraz zwrotu zapłaconego dotychczas wynagrodzenia pomniejszonego o wartość prac, która zdaniem powódki została faktycznie wykonana przez pozwanego (31 902,29 zł).

W ocenie Sądu za niezasadne należało także uznać żądanie powódki zasądzenia na jej rzecz od pozwanego kwoty 30 000,00 zł. Jak wynika z ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie, powyższa kwota była zapłacona przez powódkę tytułem dalszej części wynagrodzenia za wykonanie remontu budynku w D.. W dacie jej uiszczenia strony wprawdzie pozostawały w sporze co do tego, czy pozwany był uprawniony do dalszego wynagrodzenia, poza to, jakie zostało określone w Umowie, za wykonane – jego zdaniem – prace dodatkowe, jednak okoliczność ta nie może mieć znaczenia albowiem przed zapłatą spornej kwoty powódka nie uiściła na rzecz pozwanego całości umówionego wynagrodzenia. Skoro tak, to należy uznać, że wpłacając pozwanemu 30 000,00 zł powódka spełniła świadczenie, do którego była zobowiązana, a które wynikało z wierzytelności jeszcze niewymagalnej. Brak było bowiem podstaw do uznania, że pozwany zakończył w tej dacie którykolwiek z rozpoczętych etapów i zgodnie z Umową uzyskał jego odbiór w postaci protokołu końcowego. Bez znaczenia pozostawał przy tym fakt, że w związku z otrzymaniem powyższej kwoty pozwany nie wystawił faktury VAT. Mając powyższe na uwadze należało uznać, że sporne świadczenie powódki nie było świadczeniem nienależnym i nie podlegało zwrotowi (art. 411 pkt 4 k.c.).

Niezasadne pozostawało także żądanie powódki zasądzenia na jej rzecz kwoty 15 000,00 zł, które w przyszłości zamierzała przeznaczyć na usuwanie wadliwości prac wykonanych przez pozwanego.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że dochodząc powyższego roszczenia powódka powinna wykazać, że prace remontowe wykonywane były przez pozwanego w sposób wadliwy. Takiego dowodu powódka skutecznie nie przeprowadziła. Fakt występowania wadliwości zdaniem Sądu nie został wykazany opinią techniczną sporządzoną przez W. P. (k. 22-23). Powyższy dokument stanowi jedynie dokument prywatny, który zgodnie z art. 245 k.p.c. stanowi jedynie dowód tego, że osoba, która go podpisała złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Fakt występowania wadliwości nie mógł także być udowodniony zeznaniami świadków W. P. i Ł. G.. Świadkowie ci, z racji roli procesowej, uprawnieni byli jedynie do przedstawiania faktów, a nie ich oceny. Mogli oni zatem jedynie przedstawić stwierdzony przez siebie efekt prac podejmowanych przez pozwanego, ale nie mogli dokonać wiążącej dla Sądu oceny tego, czy stanowi on wadę wynikającą ze sposobu wykonywania robót przez pozwanego. Zdaniem Sądu taka ocena możliwa jest tylko przy zastosowaniu wiadomości specjalnych, a zatem w sprawie wymagałaby przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego. Taki jednak wniosek dowodowy nie został złożony.

Powyższe rozważania należy odnieść także do wysokości rozważanego żądania. Powódka nie wykazała, aby koszt naprawy występujących jej zdaniem wadliwości, wynosił dokładnie 15 000,00 zł. Wprawdzie powódka przedłożyła fakturę z dnia 15 marca 2013 r. wystawioną przez Ł. G. na kwotę 18 623,22 zł (k. 251), jednak jednocześnie zaznaczyła, że objęte nią prace tylko częściowo dotyczyły prac poprawkowych. Także świadek Ł. G. zeznawał, że prace, jakie wykonywał na zlecenie powódki, częściowo odnosiły się do prac już wykonanych przez pozwanego, a częściowo były wykonywane po raz pierwszy. Niezależnie od tego należy podnieść, że wobec dalszego istnienia stosunku prawnego między stronami powódka, stwierdzając wykonywanie remontu przez pozwanego w sposób wadliwy lub sprzeczny z Umową, powinna wezwać go do zmiany sposobu wykonania i wyznaczyć mu w tym celu odpowiedni termin. Dopiero po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu powódka mogła powierzyć poprawienie lub dalsze wykonanie dzieła innej osobie na koszt i niebezpieczeństwo pozwanego (art. 636 k.c. w zw. z art. 656 k.c. w zw. z art. 658 k.c.). Takie czynności nie zostały przez powódkę podjęte. W sprawie brak jest dowodów, a także twierdzeń, na to, aby powódka kiedykolwiek wzywała pozwanego do usunięcia wadliwości w wyznaczonym terminie.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono jak w sentencji.

W toku postępowania dowodowego Sąd oddalił wniosek o zobowiązanie pozwanego do przedłożenia harmonogramu dostaw materiałów i harmonogramu prac oraz protokołów zakończenia etapów prac albowiem, jak przyznał pozwany, żaden z powyższych dokumentów nie został nigdy sporządzony. Sąd oddalił także wniosek o zobowiązanie pozwanego do przedłożenia certyfikatu dla klas drewna użytego do konstrukcji dachu albowiem powódka nie podnosiła w tym zakresie żadnych twierdzeń, które dokumentem tym miałyby być wykazywane.

Sąd oddalił także wniosek o uzupełniające przesłuchanie świadka P. G. na okoliczność ustalenia, czy przedstawiony pozwanemu projekt architektoniczno – budowlany był dla niego de facto projektem wykonawczym albo traktowany był przez niego jako projekt wykonawczy. Świadek ten na powyższe okoliczności był już przesłuchiwany na posiedzeniu w dniu 12 kwietnia 2013 r., przy czym samo niezadowolenie strony z treści zeznań świadka nie uzasadnia jego powtórzenia lub uzupełnienia.

Wobec zbyt ogólnej tezy dowodowej Sąd oddalił także wniosek o przesłuchanie świadka K. G.. Nie bez znaczenia pozostawał także fakt, że świadek ten będąc pełnomocnikiem powódki, uczestniczył w każdym posiedzeniu wyznaczonym na rozprawę i znał treść wcześniej złożonych zeznań świadków oraz stron. Złożony przez niego wniosek już po zakończeniu postępowania dowodowego w ocenie Sądu zmierzał nie do wykazania faktów istotnych w sprawie (takowe nie zostały nawet w tezie dowodowej oznaczone), tylko do odniesienia się do materiału dowodowego dotychczas zebranego, co oczywiście rolą świadka być nie może.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, Sąd oddalił powództwo, co orzeczono w punkcie I wyroku.

Podstawę orzeczenia o kosztach postępowania stanowił przepis art. 98 § 1 k.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W związku z tym, że pozwany wygrał sprawę w całości Sąd obowiązkiem zwrotu kosztów obciążył w całości powódkę. Zasądzona kwota 3617,00 zł stanowi koszty zastępstwa prawnego w kwocie 2400,00 zł obliczone od pierwotnej wartości przedmiotu sporu (§ 6 pkt 5 w zw. z § 4 ust. 2 rozp. Min. Spr. z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu; t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 461) wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

1. odnotować;

2. odpis doręczyć:

-: pełnomocnikowi powódki;
-: pełnomocnikowi pozwanego;

3. kal. 14 dni.

25 października 2013 r.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE