UZASADNIENIE

Powód P. (1) w W. w dniu 24-04-2013r. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko J. S. o zapłatę kwoty 583,83 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23-04-2013r do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że na podstawie umowy cesji nabył od (...) Bank S.A. prawa do wierzytelności wobec pozwanego z tytułu umowy bankowej nr (...) z dnia 30-10-2007r , a kwota dochodzona pozwem wynika z wyciągu z ksiąg funduszu z dnia 23-04- 2013r i składa się z 434,00 zł należności głównej i 149,83 zł odsetek.

Postanowieniem z dnia 04-06-2013r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachodni w L. o sygn. VI Nc-e 892942/13 stwierdził brak podstaw do wydania nakazu przekazał rozpoznanie sprawy do tutejszego Sądu. (k. 9)

Powód w uzupełniając pozew do wymogów postępowania uproszczonego podtrzymał pozew w całości argumentując, identycznie jak elektronicznym postępowaniu upominawczym. Zmienił jedynie żądanie w zakresie daty od jakiej maja być zasądzone odsetki wskazując iż od dnia wniesienia powództwa.

Pozwany na rozprawie w dniu 26-09-2013r. nie stawił się i nie złożył też odpowiedzi na pozew (zawiadomiony prawidłowo poprzez awizo).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Umową z dnia 05-12-2012 roku (...) Sp. zoo w W. zbyła mające być przedmiotem aportu wierzytelności (...) Banku S.A. w W. na rzecz (...)Fundusz (...) w W..

(dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu – k. 22)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako nieuzasadnione i nieudowodnione, należało oddalić.

Warunkiem bowiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi [art. 509 kc]. Pozew natomiast nie zawierał ani nie wskazywał żadnego dowodu na istnienie zobowiązań pozwanego wobec (...) Banku S.A. w W..

Z treści uzasadnienia pozwu nie wynikało, żeby pozwany umowę zawarł w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej lub zawodowej; również powód nie powoływał się na taką okoliczność. W efekcie pozwanemu przysługiwał w relacji z powodem status konsumenta (art. 221 k.c.). W takich warunkach dołączony do pozwu wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu nie posiadał mocy prawnej dokumentu urzędowego [art. 194 Ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z dnia 28 czerwca 2004 r.)], a miał jedynie znaczenie dokumentu prywatnego (por. wyrok TK z dnia 11 lipca 2011 r. r., P 1/10) – z tej też przyczyny powód powinien był wykazać jego prawdziwość (tj. fakt istnienia wierzytelności w oznaczonej tam wysokości [art. 253 k.p.c.]).

Powód nie powołał się na treść ani nie przedłożył -umowy pomiędzy zbywcą a pozwaną, nie przedłożył również jakichkolwiek innych dokumentów z których można było odtworzyć treść pierwotnego stosunku oraz wysokość zobowiązania ograniczając swoje twierdzenia faktyczne i załączając dowody ograniczające się w zasadzie do stwierdzenia samego faktu cesji wierzytelności. Nie wiadomo przy tym kiedy w jakiej wysokości nominalnej powstało zobowiązanie i za jakiego tytułu zostało naliczone. Nie wiadomo też za jaki okres i według jakiej stopy procentowej powód naliczył odsetki. Pozwany przy tak zgłoszonym roszczeniu nie jest wstanie ustalić czy spełnił świadczenie na rzecz pierwotnego wierzyciela albo odmówił jego wykonania z uwagi na zaistniałe przedawnienie. Nie wiadomo również czy naliczenia dokonane zostały zgodnie z umową, o ile ona istniała, łączącą zbywcę z pozwana. /art 505 ⁵§1 k.p.c./.

W przypadku nie podjęcia obrony przez pozwanego stosownie do art. 339 § 2 k.p.c. w którym określono podstawę faktyczną wyroku zaocznego, sąd - jeżeli nie ma uzasadnionych wątpliwości - zobligowany jest do uznania podanej przez powoda podstawy faktycznej (tj. twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych) za zgodną z prawdą bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Niezależnie od ustalenia podstawy faktycznej sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy żądanie pozwu jest zasadne w świetle norm prawa materialnego. Negatywny wynik takiej analizy powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo (por. m.in. wyrok SN z dnia 7 czerwca 1972 r., III CRN 30/72, LEX nr 7094).

Opis stanu faktycznego przedstawiony w pozwie przez zawodowego pełnomocnika materialno-prawną podstawę wskazuje w sposób nienadający się do odtworzenia jej treści jedynie znana jest daty powstania takiej normy i numer umowy. Należy więc uznać, iż pozew nie opiera się na materialno-prawnej podstawie rozumianej jako indywidualno-konkretna norma prawna wynikająca z określonego stosunku obligacyjnego, z którego wynika obowiązek świadczenia dłużnika, określonego zobowiązania pieniężnego. Wysokość owego zobowiązania dłużnika w tej konkretnej sprawie również budzi wątpliwości Sądu.

Braki, niedokładności, przemilczenia w zakresie podstawy faktycznej i prawnej pozwu obciążają powoda reprezentowanego z resztą przez zawodowego pełnomocnika. [art 6 k.c. i 3 k.p.c.] Podkreślanie wymaga, iż zgodnie z obowiązującymi obecnie zasadami postępowania dowodowego zakładającymi prekluzję dowodową [art 207 & 6 k.p.c.] ostatnim momentem na poprawienie pozwu było jego uzupełnienia do potrzeb trybu uproszczonego po stwierdzeniu braku podstaw przez sąd do wydanie upominawczego nakazu w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Decyzja e-sądu powinna dla powoda stanowić ostrzeżenie, że jego pozew nawet nie uprawdopodobnia zgłoszonego roszczenia. Powód nie uzupełniając, nieuściślająca swoich twierdzeń, albo robiąc to w nie w całości, nie powinien być zdziwiony, tym że sąd w postępowaniu uproszczonym podzieli ocenę e-sądu w całości. Zwłaszcza, że późniejsze zgłoszenie przez powoda dowodów na podstawowe okoliczności, na których oparty był pozew, byłoby już bezskuteczne i podlegałoby oddaleniu.

Mając powyższe na uwadze roszczenie powoda jako co do zasady bezzasadne lub nieudowodnione podlegało oddaleniu.

. Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE