UZASADNIENIE

Powód M. W. (2) wniósł o ustalenie, że wysokość opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości obejmującej działki gruntu nr (...) położonej w P., dla której Sąd Rejonowy w Zgorzelcu prowadzi księgę wieczystą nr (...), stanowiącej własność Skarbu Państwa- Starosty (...) wyliczona w oparciu o operat szacunkowy T. D. na kwotę 8719,50 zł poczynając od 1 stycznia 2010 r. jest niezasadna.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powód przytoczył, że operat szacunkowy stanowiący podstawę ustalenia nowej wysokości opłaty rocznej zawiera błędy dyskwalifikujące jego przydatność dla ustalenia wartości przedmiotowej nieruchomości, a następnie na tej podstawie wysokości opłaty rocznej. W szczególności rzeczoznawca przyjął w procesie wyceny ceny transakcyjne obiektów niepodobnych do wycenianej nieruchomości. Ponadto przyjęta przez niego średnia cena transakcyjna za 1 m² nie uwzględnia rodzaju nieruchomości, jej położenia, przeznaczenia nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, uzbrojenia nieruchomości i jej warunków hydrogeologicznych. Powyższe wskazuje na naruszenie przez rzeczoznawcę w procesie wyceny obowiązujących norm prawnych, a zwłaszcza art.151 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Pozwany Skarb Państwa- Starosta (...) wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zarzucił, że zakwestionowanie prawidłowości operatu szacunkowego sporządzonego przez T. D. możliwe byłoby tylko w trybie art.157 ustawy o gospodarce nieruchomościami, czego powód nie wykazał. Dodatkowo podniósł, że niewątpliwa jest co najmniej kilkukrotna zmiana wartości przedmiotowego gruntu pozostającego w użytkowaniu wieczystym w stosunku do 1991 roku, a której to okoliczności powód nie kwestionował. Powyższe w jego ocenie uzasadniało dokonanie aktualizacji wysokości opłaty rocznej obciążającej powoda.

Wobec śmierci powoda M. W. (2) w dniu 3 stycznia 2012 r. Sąd Rejonowy w Zgorzelcu postanowieniem z 19 stycznia 2012 r. na podstawie art.174§1 pkt 1 kpc zawiesił postępowanie.

Postanowieniem z dnia 6 grudnia 2012 r. Sąd na podstawie art.180 pkt 1 kpc podjął zawieszone postępowanie z udziałem spadkobierców M. W. (2) tj. powódek I. W. oraz małoletnich M. W. (1) i N. W. reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową I. W..

Powódki w piśmie procesowym z 4 stycznia 2013 r. (k 210-215) podtrzymały powództwo wnosząc o ustalenie, że dokonana aktualizacja opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste jest nieuzasadniona i ustalenie opłaty w jej dotychczasowej wysokości oraz o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Na rozprawie 25 października 2013 r. (protokół k 395) powódki wniosły o uwzględnienie przez Sąd przy wydawaniu rozstrzygnięcia normy art.77 ust.2a ustawy o gospodarce nieruchomościami i ustalenie wysokości opłaty rocznej w pierwszym roku przy przyjęciu wysokości dwukrotności dotychczasowej opłaty rocznej, a pozostałą ponad tę kwotę nadwyżkę podzielić na dwie raty doliczane do wysokości opłaty rocznej w dwóch kolejnych latach.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Nieruchomość położona w P. obejmującą działki gruntu nr (...), dla której Sąd Rejonowy w Zgorzelcu prowadzi księgę wieczystą nr (...) stanowi własność Skarbu Państwa- Starosty (...).

(bezsporne)

Decyzją Wojewody (...) z 26 sierpnia 1991 r. nr GiGGgt- (...) przedmiotowa nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste P. Hutom (...) w P. na cele przemysłowe, oraz przeniesiono na P. Huty (...) w P. prawo własności budynków, budowli i innych urządzeń znajdujących się na tym gruncie. Na podstawie umowy z 28.09.1991 r. i 9.01.1992 r. przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego nabyli w udziałach po 1/2 Z. S. i J. Ś., którzy następnie zbyli to prawo na podstawie umowy sprzedaży z 5 maja 2000 r. (Repertorium A nr (...) zawartej przed notariuszem A. M. w Kancelarii Notarialnej w Ś.) na rzecz M. W. (2). Od 26 sierpnia 1991 r. opłata roczna za użytkowanie wieczyste nieruchomości położonej w P., obejmującej działki gruntu nr (...), dla której Sąd Rejonowy w Zgorzelcu prowadzi księgę wieczystą nr (...) wg stawki wynoszącej 3% wartości nieruchomości wynosiła 254,26 zł.

(bezsporne)

Spadek po M. W. (2) zmarłym w dniu 3 stycznia 2012 r., w tym przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego nabyły na podstawie testamentu notarialnego z dobrodziejstwem inwentarza powódki I. W. jako żona spadkodawcy oraz N. W. i M. W. (1) jako jego córki w udziałach po 1/3 każda z nich.

(dowód: akt poświadczenia dziedziczenia z 26.01.2012 r. sporządzony przez notariusza T. W. w Kancelarii Notarialnej w L. Rep. A nr (...))

Przedmiotowa nieruchomość ma powierzchnię 4,2742 ha, w tym działka nr (...) powierzchnię 1,6282 ha, nr (...) 0,9479 ha, (...)- 0,0260 ha, (...) 0,7354 ha, (...) 0,2076 ha, (...) 0,0071 ha,(...) 0,7220 ha. Zmiana powierzchni nieruchomości wynika ze sprostowania błędów ewidencji co do działki gruntu nr (...) dokonanego 29.01.2007 r.

(dowód: wypis z rejestru gruntów z 18.02.2013 r. k 276-277; wyrys z mapy ewidencji gruntów k 278-281; wykaz zmian gruntowych k 282)

Pismem z 21 grudnia 2009 r. Skarb Państwa działający przez Starostę (...) doręczonym M. W. (2) 28 grudnia 2009 r. dokonał wypowiedzenia dotychczasowej opłaty rocznej w wysokości 254,26 zł z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w P., obejmującej działki gruntu nr (...), o łącznej powierzchni 4,2742 ha, dla której Sąd Rejonowy w Zgorzelcu prowadzi księgę wieczystą nr (...). Jednocześnie zaproponował przyjęcie nowej wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania przedmiotowego gruntu w wysokości 8719,50 zł płatnej od 1 stycznia 2010 r.

(dowód: pismo Starosty (...) z 21.12.2009 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k 25-26)

Nową wysokość opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste przedmiotowej nieruchomości w kwocie 8719,50 zł ustalono w dotychczasowej stawce tj. 3 % wartości nieruchomości na podstawie operatu szacunkowego z 14 października 2009 r. sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego T. D., w którym ustalono wartość przedmiotowej nieruchomości na kwotę 290650 zł.

(dowód: pismo Starosty (...) z 21.12.2009 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k 25-26; operat szacunkowy T. D. z 14.10.2009 r. k 31-78; zeznania świadka T. D. k 136)

Pismem z 16 stycznia 2010 r. M. W. (2) złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. wniosek o ustalenie, że podwyższenie opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste obejmującej działki gruntu nr (...) położonych w P. jest nieuzasadnione. We wniosku zarzucił między innymi, że stanowiący podstawę aktualizacji opłatę rocznej operat szacunkowy użytkowanej nieruchomości jest nierzetelny i nieprawidłowy, a określona w nim wartość spornej nieruchomości została znacznie zawyżona. Podkreślił, że w jego ocenie brak staranności działania rzeczoznawcy w zakresie wyceny, jest rażąco wysoki.

(dowód: pismo M. W. (2) z 16.01.2010 r. k 17-18)

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. orzeczeniem z dnia 28 kwietnia 2010 r. znak SKO/46/UW- (...) stwierdziło, że aktualizacja przedmiotowej opłaty rocznej jest nieuzasadniona.

(dowód: orzeczenie SKO w J. z 28.04.2010 r. k 8-9)

Pismem z 18 maja 2010 r. Skarb Państwa- Starosta (...) wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J.. Zarzucił, że stanowisko SKO jest w świetle przepisu art.157 ustawy o gospodarce nieruchomościami nieuprawnione, albowiem merytorycznej oceny operatu szacunkowego mogą dokonać wyłącznie organizacje zawodowe rzeczoznawców majątkowych.

(dowód: pismo pozwanego z 18.05.2010 r. k 3-5)

Komisja Arbitrażowa przy (...) Federacji Stowarzyszeń (...) w opinii nr (...) dokonując oceny w trybie art.157 ustawy o gospodarce nieruchomościami prawidłowości operatu szacunkowego z 14.10.2009 r. sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego T. D. wartości nieruchomości dla potrzeb aktualizacji opłaty rocznej za przedmiotowe użytkowanie wieczyste stwierdziła, że tenże operat szacunkowy nie powinien stanowić dowodu w postępowaniu o ustalenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, albowiem zawiera błędy stanowiące odstępstwa od przepisów prawa i standardów zawodowych, które w istotny sposób wpływają na wartość szacowanej nieruchomości. W szczególności błędy te polegają na przyjęciu do porównań nieruchomości niepodobnych pod względem przeznaczenia, przyjęciu do porównań nieruchomości, co do których przysługiwało prawo użytkowania wieczystego, pomimo występowania na rynku transakcji prawem własności, przyjęcia do porównań transakcji nieruchomościami zabudowanymi, przyjęcie do porównania transakcji nieruchomością zabudowaną, w której w akcie notarialnym wyodrębniono cenę gruntu, przyjęcie do porównań transakcji, gdzie stronami były osoby spokrewnione. Ponadto oceniany operat został sporządzony bez dopełnienia zasady szczególnej staranności, bez właściwego zastosowania metodologii podejścia porównawczego dla celu aktualizacji opłat za użytkowanie wieczyste gruntu, co nie pozostało bez wpływu na wartość nieruchomości w nim określoną. Przedmiotowe błędy metodologiczne mają charakter dyskwalifikujący operat szacunkowy.

(dowód: opinia nr (...) Komisji Arbitrażowej przy (...) Federacji Stowarzyszeń (...) k 148-168)

Wartość rynkowa nieruchomości położonej w P., obejmującej działki gruntu nr (...), o łącznej powierzchni 4,2742 ha, dla której Sąd Rejonowy w Zgorzelcu prowadzi księgę wieczystą nr (...) na 21 grudnia 2009 r. wynosiła 182920 zł. Działki nr (...) według zapisów planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonym 3 września 1996 r. przez Radę Miasta i Gminy P. uchwałą nr XII/177/96 mają przeznaczenie- Kanał M., a działki nr (...) mają przeznaczenie przemysł, składy, bazy, magazyny.

(dowód: opinia biegłej M. T. k 299-359; opinia uzupełniająca biegłej M. T. k 387-393, 394 verte-395)

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 78 ust. 1 i 2 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. jedn. Dz. U. z 2010 r., nr 102, poz. 651 z późn. zm.) organ zamierzający zaktualizować opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego powinien w oznaczonym czasie wypowiedzieć na piśmie wysokość dotychczasowej opłaty, przesyłając równocześnie ofertę co do nowej wysokości opłaty wraz ze wskazaniem sposobu jej obliczenia i informacją o wysokości oszacowania stanowiącego podstawę żądania nowej opłaty. Użytkownik wieczysty może w terminie 30 dni złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości. Kolegium powinno dążyć do polubownego załatwienia sprawy. Jeżeli nie dojdzie do ugody kolegium wydaje orzeczenie o oddaleniu wniosku lub ustaleniu nowej opłaty (art. 79 ust. 3). Od orzeczenia kolegium strony mogą wnieść sprzeciw, co jest równoznaczne z żądaniem przekazania sprawy do sądu. Wniosek o ustalenie, o którym mowa w art. 78 ust. 2 ustawy, zastępuje pozew. W razie skutecznego wniesienia sprzeciwu orzeczenie kolegium traci moc (art. 80 ust. 1, 2 i 3). W związku z powołanymi wyżej przepisami wskazać należy, że spór sądowy o ustalenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego został ukształtowany jako spór o ustalenie wywołany powództwem z art. 189 kpc.

Zależnie od sformułowania przez użytkownika wieczystego jego żądania, uwzględnienie powództwa może wyrażać się orzeczeniem ustalającym, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona, względnie, że aktualizacja jest uzasadniona w innej wysokości, którą Sąd powinien określić. W razie gdy użytkownik wieczysty nie wykaże swoich racji, Sąd oddala powództwo w całości lub części. Oznaczając inną opłatę niż zaproponowana przez właściwy organ, Sąd może orzekać tylko w granicach stawek wynikających ze stanowisk stron (art. 321§1 kpc), przy czym wysokość opłaty wynikająca z ewentualnego orzeczenia kolegium samorządowego jest bez znaczenia, ponieważ orzeczenie to, w chwili skutecznego wniesienia sprzeciwu, traci moc. Żądanie zawarte w pozwie nie jest bowiem skierowane na skontrolowanie indywidualnej decyzji administracyjnej, lecz zmierza do ustalenia określonej okoliczności. Postępowanie sądowe nie jest zatem kontynuacją postępowania administracyjnego, Sąd prowadzi niezależne postępowanie i nie jest związany orzeczeniem samorządowego kolegium odwoławczego. Przedmiotowe postępowanie sprowadza się w gruncie rzeczy do tego, że Sąd na nowo ustala wartość nieruchomości będącej przedmiotem użytkowania wieczystego (na dzień wypowiedzenia dotychczasowej opłaty rocznej) i w oparciu o te dane weryfikuje zasadność ustalonej przez organ administracyjny opłaty rocznej. Powyższe z kolei prowadzi do wniosku, że Sąd nie jest związany dowodami przeprowadzonymi w postępowaniu administracyjnym i samodzielnie dokonuje ustaleń, nie wyłączając dopuszczenia dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego.

Mając na uwadze stanowisko powoda zawarte w piśmie z 16.01.2010 r. należy stwierdzić, że jego żądanie sprowadzało się do ustalenia, że aktualizacja opłaty rocznej jest niezasadna, a w konsekwencji utrzymania jej na dotychczasowym poziomie 254,26 zł.

W świetle w pełni zaaprobowanej przez strony opinii Komisji Arbitrażowej przy (...) Federacji Stowarzyszeń (...) ostatecznie poza sporem była okoliczność, że z uwagi na liczne popełnione przez rzeczoznawcę majątkowego T. D. błędy metodologiczne sporządzony przez niego operat szacunkowy określający wartość przedmiotowej nieruchomości nie mógł stanowić podstawy do ustalenia nowej wysokości opłaty rocznej.

Zgodnie z art. 72 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej określonej zgodnie z art. 67 tej ustawy, przy czym przepis art. 72 ust. 3 cytowanej ustawy stanowi, że wysokość opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego jest uzależniona od określenia w umowie celu, na jaki nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste. Podstawową stawką opłaty rocznej za wieczyste użytkowanie nieruchomości jest stawka 3% mająca zgodnie z art. 72 ust. 4 pkt 5 ustawy zastosowanie do wszystkich nieruchomości nieposiadających przeznaczenia określonego w pozostałych punktach cytowanego ustępu (między innymi cele mieszkalne, rolne i inne). Bezspornie taka wysokość stawki miała zastosowanie w niniejszej sprawie. Znowelizowany ustawą z 28 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami i innych ustaw (Dz. U. z 2011 r., nr 187 poz. 1110) przepis art. 77 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, iż wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, podlega aktualizacji nie częściej niż raz na 3 lata, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty. W związku z powyższym istotne dla oceny zasadności żądania powódek, a tym samym dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, było ustalenie wartości spornej nieruchomości gruntowej, bowiem roczna opłata za użytkowanie wieczyste tej nieruchomości, jaka obowiązywała dotychczas, zgodnie z obowiązującymi, na dzień zawarcia umowy przepisami, stanowi 3% jej wartości, co z resztą w niniejszej sprawie było poza sporem.

W niniejszej sprawie przeprowadzony został dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu szacowania nieruchomości, którego zakresem objęte zostało ustalenie wartości rynkowej prawa własności przedmiotowej nieruchomości według stanu i cen na grudzień 2009 r. Ustalenie wartości rynkowej przedmiotowej nieruchomości, w świetle regulacji prawnej wynikającej z art.278 kpc, wymagało wiadomości specjalnych. Wartość rynkowa nieruchomości gruntowej według stanu i cen nieruchomości na dzień dokonania przez pozwanego aktualizacji opłaty rocznej, to jest na 21 grudnia 2009 r. wynosi 182920 zł.

Biegła M. T. w sposób precyzyjny i szczegółowy opisała i uzasadniła zastosowaną w operacie metodę szacowania wartości nieruchomości, w sposób logiczny dokonała doboru nieruchomości do porównania w obszarze badanego rynku, stanowiącego dla badanej nieruchomości rynek lokalny: wyłącznie miasto P. i powiat (...). Biegła określiła jednostkowe ceny gruntu, którymi posłużyła się przy wycenie (tabela nr 12 i 13, s. 48-49 opinii k 346=347) oraz podała cechy różnicujące nieruchomości ze wskazaniem stopnia ich wpływu na wartość nieruchomości. W ocenie Sądu, opinia biegłej sporządzona jest rzetelnie, odpowiada podstawowym cechom dowodu z opinii biegłego, a wnioski z niej płynące są logiczne i spójne. Wskazać trzeba ponadto, że przy sporządzaniu opinii biegła uwzględnił transakcje nieruchomościami pochodzące z okresu dokonania wypowiedzenia opłaty rocznej, biorąc pod uwagę transakcje mające miejsce w latach 2006 – 2009. W zleconej przez Sąd opinii biegła uwzględniła swoje wieloletnie doświadczenie zdobyte w związku z pełnieniem funkcji biegłego sądowego oraz w sposób prawidłowy zastosowała obowiązujące w zakresie wyceny nieruchomości przepisy prawa. Sporządzona opinia zgodnie ze stanem prawnym nieruchomości, została wydana w następstwie pełnych procesów wyceny, obejmujących wszelkie czynności szacunkowe, konieczne do właściwego określenia wartości nieruchomości (zob. Standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych, (...) Federacja Stowarzyszeń (...); standard VII.1.1-1.4), a wyprowadzone przez biegłą wnioski są logiczne i naukowo uzasadnione. Opinie podstawowa i uzupełniająca są pełne, jasne i rzetelne. Po złożonej przez biegłą ustnej opinii uzupełniającej strony w końcowym etapie postępowania, nie wnosiły o wykonanie kolejnych opinii przy czym ostatecznie powódki wskazywały, że wartości nieruchomości należy przyjąć zgodnie ze sporządzoną przez biegłą opinią. Wobec powyższego wskazać należy, iż z istoty celu dowodu z opinii biegłego wynika, że jeśli rozstrzygnięcie sprawy, jak w tym przypadku, wymaga wiadomości specjalnych, dowód z opinii biegłego jest konieczny. W takim przypadku Sąd nie może poczynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego jeśli jest ona prawidłowa i jeśli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym. Z tych względów dla ustalenia wysokości opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste przedmiotowej nieruchomości poczynając od 1 stycznia 2010 r. przyjęto wynikającą z opinii biegłej wartość nieruchomości wynoszącą 182920 zł. Opłata roczna przy przyjęciu stawki 3% wynosi zatem 5487,60 zł.

Zgodnie z art. 77 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami w przypadku, gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty rocznej, użytkownik wieczysty wnosi opłatę roczną w wysokości odpowiadającej dwukrotności dotychczasowej opłaty rocznej. Pozostałą kwotę ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (nadwyżka) rozkłada się na dwie równe części, które powiększają opłatę roczną w następnych dwóch latach (zdanie 2). Opłata roczna w trzecim roku od aktualizacji jest równa kwocie wynikającej z tej aktualizacji (zdanie 3). Cytowany przepis wprowadzono w życie ustawą z 28 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw (obowiązującą od 9 października 2011 r.). W ocenie Sądu, w przypadku powołanej regulacji intencja ustawodawcy zmierzała do tego, że w przypadku gdy nowa opłata roczna za wieczyste użytkowanie przekracza dwukrotnie wartość opłaty dotychczasowej przepis ustala maksymalną wysokość opłaty w pierwszych trzech latach po dokonaniu aktualizacji. W takiej sytuacji ustawodawca bowiem nakazał, iż w pierwszym roku po wypowiedzeniu opłata nie może być wyższa niż dwukrotność dotychczasowej. Z kolei treść zdania drugiego i trzeciego oznacza, że dopiero w trzecim roku po aktualizacji obowiązywać ma opłata w wysokości wynikającej z ostatniej aktualizacji, a w latach pomiędzy dwukrotną wysokością dotychczasowej opłaty, a opłatą w nowej wysokości, obowiązywać ma opłata stanowiąca sumę połowę nadwyżki ponad dwukrotność opłaty i tej dwukrotnej opłaty. Taką też wykładnię zastosował Sąd Najwyższy w uchwale z 28 lutego 2013 r. sygn. akt III CZP 110/12 ( opublik. w Biuletynie SN z 2013 r., nr 2, poz. 11-12, G.Prawna z 2013 r., nr 43, poz. 9) wskazując, że w przypadku, gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty, użytkownik wieczysty w drugim roku od aktualizacji wnosi opłatę w wysokości stanowiącej sumę dwukrotności dotychczasowej opłaty i połowy nadwyżki ponad dwukrotność tej opłaty, a w trzecim roku od aktualizacji wnosi opłatę w wysokości stanowiącej sumę opłaty ustalonej w drugim roku i połowy nadwyżki ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (art. 77 ust. 2a zd. drugie i trzecie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jedn. tekst: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.). Zauważyć przy tym należy, że zgodnie z normą art. 4 ustawy nowelizującej z 28.07.2011 r. w sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie cytowanej ustawy, dotyczących aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego, a więc także w niniejszej sprawie, stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami w brzmieniu nadanym art.1 ustawy nowelizującej, a zatem również przepis art.77 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Z tych względów oraz biorąc pod uwagę, że opłata za wieczyste użytkowanie nieruchomości położonej w P., obejmującej działki gruntu nr (...) wynosiła dotychczas 254,26 zł, to w 2010 r. opłata ta wyniesie 508,52 zł (254,26 zł x 2). Pozostała nadwyżka, ponad dwukrotność opłaty dotychczasowej, to jest kwota 4979,08 zł (5487,60 zł – 508,52 zł) podlega rozłożeniu na dwie równe części po 2489,54 zł i o taką kwotę powiększona została opłata stanowiąca dwukrotność opłaty dotychczasowej (508,52 zł) w następnym roku 2011. Opłata za 2011 rok powinna zostać uiszczona w wysokości 2998,06 zł (508,52 zł + 2489,54 zł). Od 1 stycznia 2012 r. i w kolejnych obowiązuje natomiast – w świetle regulacji art. 77 ust. 2a – opłata w wysokości ustalonej w toku niniejszego postępowania, to jest w kwocie 5487,60 zł, stanowiącej w 2012 r. sumę opłaty za 2011 r. i połowy nadwyżki ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (2998,06 zł + 2489,54 zł).

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

W punkcie II wyroku, Sąd oddalił dalej idące powództwo, jako nieuzasadnione w świetle ustaleń faktycznych poczynionych w oparciu o opinię biegłej sporządzoną w niniejszej sprawie.

Orzeczenie o kosztach procesu zapadło w oparciu o przepis art.100 kpc (zdanie pierwsze), zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, mając na uwadze, że powódki wygrały proces w 62%, a obie strony poniosły koszty w zbliżonej wysokości obejmujące koszty zastępstwa procesowego i wydatki na opinię biegłych.

W punkcie IV wyroku, na podstawie przepisu art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. jedn. Dz. U. 2010 r. Nr 90, poz. 594, z późn. zmianami) w zw. z art. 102 kpc Sąd odstąpił od obciążania powódek obowiązkiem uiszczenia brakujących kosztów w zakresie opłaty od nieuwzględnionej części pozwu z uwagi na to, że powódki wstąpiły do procesu na skutek dziedziczenia po M. W. (2), jak i ze względu na małoletniość powódek M. i N. W..

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE