UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Kłodzku oskarżył P. S. o to, że:

I. w dniu 18 marca 2012 roku w B., woj. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, wyniki badań I bad. – 1,22 mg/l, II bad. – 1,19 mg/l alkoholu w wydychanym, powietrzu, prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki A. (...) nr rej. (...) – to jest o czyn z art.178a§1 k.k.;

II. w dniu 18 marca 2012 roku w K. na ul. (...) woj. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 28 promila alkoholu, kierując samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...) potracił pieszą H. J., która doznała obrażeń ciała w postaci złamania nasady bliższej piszczeli i kłykcia bocznego kości piszczelowej kończyny dolnej lewej wymagające leczenia operacyjnego, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jej ciała na okres powyżej 7 dni, po czym zbiegł z miejsca zdarzenia – to jest o czyn z art.177§1 k.k. i art.178a§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.;

III. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie drugim znajdując się w stanie nietrzeźwości wynika 2,8 promila alkoholu wg. opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki A. (...) nr rej. (...) – to jest o czyn z art.178a§1 k.k.

Sąd Rejonowy w Kłodzku wyrokiem z dnia 20 listopada 2012r. sygn. akt VI K 501 /12:

I. Oskarżonego P. S. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt. I i III części wstępnej wyroku tj. czynów z art.178a§1 k.k. i za to na podstawie art.178a§1 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

II. Na podstawie art.42§2 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat;

III. Oskarżonego P. S. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt. II części wstępnej wyroku z tym, iż przyjął kwalifikację prawną czynu z art.177§1 k.k. w zw. z art.178§1 k.k. i za to na podstawie art.177§1 k.k. w zw. z art.178§1 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności;

IV. Na podstawie art.42§2 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat;

V. Na podstawie art.91§2 k.k. za zbiegające się przestępstwa umyślne wymierzył oskarżonemu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności;

VI. Na podstawie art.69§1 k.k. i art.70§1 pkt. 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo oskarżonemu zawiesił tytułem próby na okres 4 lat;

VII. na podstawie art.90§2 k.k. wymierzył oskarżonemu łączny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w wymiarze 5 lat;

VIII. na podstawie art.46§2 k.k. orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej H. J. nawiązkę w kwocie 3000 złotych;

IX. na podstawie art.230§2 k.k. orzekł zwrot oskarżonemu dowodu rzeczowego w postaci samochodu osobowego marki A. (...)o nr rej. (...)przechowywanego na parkingu Przedsiębiorstwa (...) s.c. O.T., Z.H., Z. A. w K.wpisanego do księgi sądowych depozytów rzeczowych tamt. Sądu pod poz. 170/12 oraz dowodu rzeczowego w postaci szkła z reflektora samochodu oraz lampy prawej tylnej wpisanego do księgi depozytów rzeczowych tamt. Sądu pod poz. 118/12;

X. na podstawie art.63§2 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 18.03.2012 r. do dnia 21.12.2012 r.;

XI. zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, wydatki poniesione w sprawie zaliczając na rachunek Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym w części orzeczenia o karze nie pogodził się prokurator, wnosząc apelację na niekorzyść oskarżonego.

Apelujący powodując się na przepisy art.438 pkt. 4 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił:

I. rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu P. S. kary łącznej za przypisane mu przestępstwa w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności orzeczonej z dobrodziejstwem jej warunkowego zawieszenia na okres próby wynoszący 4 lata w sytuacji gdy stopień społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu przestępstw, a w szczególności stopień zawinienia, skala naruszonych obowiązków oraz następstwa bezprawnego zachowania oskarżonego, jak też cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć wobec sprawcy oraz potrzeba kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa – zdecydowanie przemawiają przeciwko wymierzeniu oskarżonemu kat łagodnej kary tj. kary pozbawienia wolności z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania;

Podnosząc powyższe zarzuty na podstawie art.437§1 i 2 k.p.k. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego P. S. kary łącznej w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności – tj. bezwzględnej kary pozbawienia wolności - w pozostałym zakresie utrzymując wyrok w mocy.

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja okazała się zasadna.

W zakresie ustaleń faktycznych sprawstwa i zawinienia oskarżonego Sąd Rejonowy poczynił jedynie trafne ustalenia faktyczne, oparte o prawidłowo przeprowadzone i ocenione dowody, w tym wyjaśnienia oskarżonego, przyznającego się do tych czynów. Zatem wnioski końcowe o sprawstwie i zawinieniu oskarżonego mieszczą się w granicach swobodnej oceny dowodów, w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności, zaś uzasadnienie pisemne wyroku w tej części odpowiada wymogom art. 424 § 1 pkt. 1 i 2 kpk.

Niestety motywy zaskarżonego wyroku nie przekonują o słuszności zastosowanej wobec oskarżonego P. S. probacji, co zasadnie zarzucił apelujący, podkreślając obiektywny brak podstaw do stosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności. Wskazane przez Sąd Rejonowy okoliczności w postaci dotychczasowej niekaralności sądowej oskarżonego, jego młodego wieku, przyznania się do winy i wyrażenia żalu wobec złamania prawa, to niestety zbyt mało, by zastosować art. 69 § 1 i 2 kk. Wszystkie te okoliczności Sąd Rejonowy zarachował na poczet łagodzących przy wymiarze kar jednostkowych i łącznej pozbawienia wolności, wymierzając jednostkowe raczej w dolnych ustawowych granicach zagrożenia, a łączną z zastosowaniem głębokiej absorpcji. Orzeczeniu probacji sprzeciwiają się przesłanki art. 53 kk, wzgląd na stopień społecznej szkodliwości popełnienia jednego dnia aż 3- ch czynów przeciwko elementarnym zasadom bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w tym spowodowaniem wypadku drogowego i ucieczką z jego miejsca, skutkującej pozostawieniem potrąconej rannej 82- letniej pokrzywdzonej bez zapewnienia jej opieki. Gdyby oskarżony poprzestał tylko na popełnieniu pierwszego z występków z art. 178 a § 1 kk, to nawet przy uwzględnieniu stopnia znacznej nietrzeźwości ( 2, 44 prom. alkoholu) i opisanych wyżej pozytywnych cech i właściwości oskarżonego, probacja byłaby słuszna. Jednakże oskarżony po zatrzymaniu go w B. przez policję i po zakończonych czynnościach na miejscu pierwszego przestępstwa udał się do domu, skąd po 2-ch godzinach ponownie podjął jazdę swym samochodem, tym razem w stanie jeszcze głębszego opilstwa alkoholowego ( 2,8 prom. alkoholu), jeździł po ulicach centrum K., wjechał na chodnik, gdzie potrącił spacerującą starszą kobietę, po czym uciekł z miejsca wypadku. Opis tak rażącego wielokrotnego złamania prawa przez oskarżonego dowodzi jego, co najmniej bezmyślności, braku refleksji i dojrzałości społecznej oraz braku nawyku poszanowania dla prawa.

Oskarżony na probację nie zasługuje. Samo przyznanie do winy i złożenie wyjaśnień, wobec oczywistych dowodów winy, na które oskarżony przecież nie miał żadnego wpływu, nie może stanowić znaczącej przesłanki. Niekaralność sądowa w młodym wieku ( jak i w każdym innym) to pożądana cecha obywatelska, także nie stanowi wiodącego argumentu. Złożona przed sądem deklaracja żalu wobec popełnionych przestępstw, także jest niewystarczająca. Nie można też pomijać właściwości osobistych oskarżonego tj. tego, że nie uczy się ani nie pracuje, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu.

Postawa oskarżycielki posiłkowej zaprezentowana na rozprawie odwoławczej także pozostaje bez większego znaczenia, bowiem jak oświadczyła, przebaczyła oskarżonemu z powodu jego młodego wieku, ale jednocześnie jest jej obojętnym, jaki zapadnie wyrok, gdyż jest szczęśliwa, że wypadek w ogóle przeżyła i krzywda nie stała się także jej psu.

Z tych przyczyn zmieniono zaskarżony wyrok, uznając że tylko kara łączna pozbawienia wolności o charakterze izolacyjnym będzie spełniać wymogi art. 53 § 1 i 2 kk, tak w odniesieniu do oskarżonego powinna spełnić cele zapobiegawcze i wychowawcze, a także w zakresie prewencji ogólnej, tj. kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Tak wymierzona kara powinna odstraszać potencjalnych sprawców przed popełnianiem tego typu przestępstw.

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. uznając, iż wobec orzeczenia kary izolacyjnej i braku po stronie oskarżonego jakiegokolwiek majątku i dochodów, zasadnym jest zwolnienie oskarżonego od ich ponoszenia.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE