Sygn. akt I C 532/13
Dnia 30 grudnia 2013 r.
Sąd Rejonowy w Legionowie I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
|
Przewodniczący: |
SSR Krzysztof Stępniewski |
|
Sędziowie: |
- |
|
Protokolant: |
Sebastian Śliwiński |
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 grudnia 2013 r. w L.
sprawy z powództwa
(...) w W.
przeciwko
E. A.
o zapłatę
powództwo oddala
Sygn. akt: I C 532/13
Wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 30.12.2013 r.
Pozwem z dnia 04.03.2013 r. Powód (...) z siedzibą w W.wystąpił przeciwko E. A.o zapłatę 1755,81 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 04.03.2013 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w ramach elektronicznego postępowania upominawczego do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie.
Postanowieniem z dnia 16.04.2013 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Legionowie.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 21.11.2012 r. doszło do zawarcia pomiędzy powodem a Bankiem (...) S.A. umowy przelewu wierzytelności na podstawie której Bank sprzedał na rzecz powoda wierzytelności przez które strony rozumieją wierzytelności Banku wobec jednego lub kilku dłużników wynikającą z jednego z dokumentów wierzytelności wymienione w załączniku nr 1.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty przedstawione przez strony.
Sąd, zważył, co następuje:
Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 § 1 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).
Zatem powód powinien udowodnić okoliczności określone w art. 509 k.c. i art. 510 § 1 k.c. dotyczące elementów przedmiotowo istotnych umowy przelewu, jej ważności oraz skuteczności tej umowy.
Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Zgodnie z art. 510 § 1 k.c. umowa sprzedaży wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę (...).
Powód wskazał, iż na podstawie umowy cesji wierzytelności nabył od Banku prawa do wierzytelności wobec zdefiniowanych w umowie dłużników.
Z załączonych przez powoda umów nie wynika jednak jakie wierzytelności, w jakiej wysokości i w stosunku do kogo zostały na ich podstawie zbyte. Na podstawie załączonych przez powoda dokumentów nie można stwierdzić, iż Bank zawarł z pozwanym jakąkolwiek umowę.
Ponadto, podkreślenia wymaga, iż brak jest jakichkolwiek dowodów wskazujących na to, aby pośród zbytych wierzytelności znajdowała się również wierzytelność przysługująca Bankowi w stosunku do pozwanego. Za niewystarczające w ocenie Sądu należy uznać pismo z dnia 14.02.2013 r. skierowane do pozwanego przez Kierownika Zespołu Windykacji spółki (...) S.A. (k.30).
Równocześnie należy zauważyć, iż powód nie przedstawił żadnego dowodu wskazującego z jakiego konkretnie tytułu dochodzona jest przez niego kwota 1755,81 złotych. Jednym dokumentem przedstawionym przez powoda jest wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego.
Stosownie do przepisu art. 194 Ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych.
Powyższe oznacza jednak jedynie to, że Powód wystawił dokument, z którego treści wynika istnienie wierzytelności, natomiast brak jest potwierdzenia, iż jest to wierzytelność wobec pozwanego, która jest przedmiotem niniejszego postępowania.
W ocenie Sądu powód nie udowodnił istnienia roszczenia Banku wobec pozwanego.
Wobec zaś nie udowodnienia, iż Bank miał wobec pozwanego wierzytelność wynikającą z umowy, nie mogło nastąpić skuteczne zbycie tej wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 510 § 1 k.c. przesłanką skutecznego przeniesienia wierzytelności na nabywcę jest istnienie tej wierzytelności i przysługiwanie tej wierzytelności zbywcy ( nemo plus iuris in alium transfere potest quam ipse habet). Z powodu bezskuteczności umowy przelewu zawartej między Bankiem a pozwanym, nie nastąpił skutek w postaci przeniesienia wierzytelności – art. 510 § 1 k.c.
Mając powyższe na względzie, Sąd orzekł, jak w sentencji.