UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Spółka Akcyjna z siedziba w Z. w pozwie wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie w dniu 20 stycznia 2010 roku domagała się zasądzenia od pozwanego K. N. (2) na jej rzecz kwoty 1.340,43 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty oraz kwotę 30 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, a także kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pełnomocnik strony powodowej wskazał, że dochodzona powództwem kwota wynika z braku zapłaty przez pozwanego za korzystanie z usług telekomunikacyjnych świadczonych przez (...) S.A. w W. na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Strona powoda nabyła wierzytelności dochodzą powództwem od ówczesnego wierzyciela na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 18 marca 2009 roku.

Dnia 29 stycznia 2010 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie sygn. akt XVI Nc-e 11409/10, w którym zasądził całą dochodzona należność wraz z odsetkami i kosztami postepowania.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, który wpłynął do tamtejszego Sadu w dniu 11 marca 2010 r. pozwany domagał się oddalenia powództwa w całości.

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany wskazał, że dnia 5 stycznia 2006 roku podpisał umowę z (...) o świadczenie usługi (...). Umowa została zawarta na okres 24 miesięcy.

Przed upływem tego okresu pozwany wielokrotnie odbierał telefony od przedstawicieli (...) celem przedłużenia umowy na kolejny okres rozliczeniowy. Pozwany nie zdecydował się na przedłużenie umowy z Telekomunikacją i zgłosił się do firmy (...) celem nawiązania nowej umowy. Świadczenie usługi (...) ze strony (...) S.A zakończyło się w dniu 5 stycznia 2008 roku.

W dniu 8 stycznia 2008 roku do siedziby (...) S.A. w W. wpłynęły dokumenty sporządzone przez (...) S.A. dotyczące kwestii zmiany operatora w zakresie świadczonych usług internetowych i umowa została rozwiązana po upływie terminu na jaki została zawarta.

Postanowieniem z dnia 25 maja 2010 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził skuteczność wniesionego sprzeciwu i przekazał rozpoznanie sprawy tutejszemu Sądowi.

W odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik strony powodowej podtrzymał żądanie pozwu, a ponadto domagał się zasądzenia od pozwanego na rzecz strony powodowej kwoty 237,44 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pisma pełnomocnik wskazał, że pozwany podpisał umowę o świadczenie usługi (...)w dniu 5 stycznia 2006 roku na okres 24 miesięcy. Powyższa umowa nie obowiązywała jednak od 5 stycznia 2006 roku. Jak wynika z § 2 pkt. 5 warunkiem rozpoczęcia korzystania z usługi jest przeprowadzenie rejestracji w terminie 30 dni od dnia zawarcia umowy. Umowa o świadczenie usługi (...) obowiązywała od 28 stycznia 2008 roku do 27 stycznia 2008 roku. W dniu 8 stycznia 2008 roku do (...) S.A. wpłynęło zamówienie na dostęp do (...) S.A. W związku z powyższym (...) została wyłączona 15 stycznia 2008 roku, a (...) S.A. naliczyła pozwanemu karę umowną za zerwanie usługi.

Dodatkowo pełnomocnik strony powodowej wskazał, że obciążenie pozwanego obowiązkiem zwrotu przyznanych ulg przez poprzedniego wierzyciela nastąpiło na podstawie umowy o świadczenie usługi (...), regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych z dnia 1 kwietnia 2003 roku oraz regulaminu promocji „mistrzowska promocja(...)”, w ramach którego została zawarta umowa. Zgodnie z regulaminem promocji, pozwany podpisując umowę przyjął na siebie zobowiązanie do zwrotu ulg przyznanych przez operatora przy podpisywaniu umowy w przypadku przedterminowego rozwiązania umowy przez pozwanego lub operatora z winy pozwanego.

W piśmie procesowym z dnia 8 marca 2011 roku pełnomocnik strony powodowej wskazał, że jak wynika z regulaminu promocji, w ramach której została zawarta umowa, operator przyznał pozwanemu przy podpisywaniu umowy ulgę w kwocie wskazanej w regulaminie przez każdy miesiąc obowiązywania umowy. Kwota przyznanej ulgi uległa proporcjonalnemu zwiększeniu w miarę coraz dłuższego okresu obowiązywania umowy. W związku z zaistniałą sytuacja operator miał prawo zobowiązać pozwanego do zwrotu ulg w kwotach wskazanych w fakturze nr (...), a pozwany jest zobowiązany do zwrotu ulg.

W dniu 27 lipca 2010 r. pozwany K. N. (2) zmarł.

Postanowieniem z dnia 22 marca 2011 roku wydanym w sprawie sygn. akt I C 212/10 upr Sąd Rejonowy w Nysie na mocy art. 174 § 1 pkt. 1 k.p.c. zawiesił postępowanie w sprawie.

Natomiast postanowieniem z dnia 10 maja 2013 roku wydany w sprawie sygn. akt I C 557/13 upr Sąd Rejonowy w Nysie, na wniosek pełnomocnika strony powodowej, podjął zawieszone postępowanie w sprawie z udziałem następców prawnych pozwanego K. N. (2): jego córki M. R. (1), jego żony K. N. (1) oraz jego syna A. N..

Na rozprawie w dniu 17 lipca 2013 roku pozwane M. R. (1) i K. N. (1) wskazały, że nie zgadzały się z żądaniem pozwu. K. N. (2) w dniu 5 stycznia 2006 roku zawarł umowę o świadczenie usługi internetowej (...) i była to jedyna data jaka widniała na umowie. W dniu 5 stycznia 2008 roku usługa została wyłączona, bowiem pozwany zawarł umowę z nowym operatorem tj. (...) S.A.

Na rozprawie w dniu 14 marca 2014 roku pozwana M. R. (1) oświadczyła, że K. N. (2) nie otrzymał żadnego aneksu do umowy, z którego wynikałaby data rozpoczęcia świadczenia usługi. Usługa została wyłączona w dniu 5 stycznia 2008 roku, natomiast pismo z (...) S.A. w przedmiocie zmiany operatora wpłynęło do siedziby (...) S.A w dniu 8 stycznia 2008 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 5 stycznia 2006 roku pomiędzy (...) S.A. w W. a K. N. (2) została zawarta umowa o świadczenie usługi (...) nr (...) na okres 24 miesięcy. Zgodnie z § 1 umowy przedmiotem umowy było świadczenie przez (...) S.A. w W. usługi (...) w zakresie i na warunkach określonych w Regulaminie świadczenia usługi (...)oraz cenniku usługi (...).

Zgodnie z § 2 pkt 3 umowy abonent korzysta z oferty promocyjnej „mistrzowska promocja (...)”, której zasady zostały określone w regulaminie promocji, a ponadto umowa została zawarta na okres 24 miesięcy. W myśl treści § 2 pkt. 4 umowy zawarcie umowy na czas określony lub umowy z ofertą promocyjną związane jest z przyznaniem abonamentowi ulgi. Wysokość ulgi stanowi różnicę pomiędzy opłatą abonamentową, właściwą dla opcji usługi w umowie na czas nieokreślony a opłatą abonamentową właściwą dla opcji usługi w umowie na czas określony lub oferty promocyjnej za każdy miesiąc korzystania przez Abonenta z usługi.

Wedle § 2 pkt 5 umowy, wchodziła ona w życie z dniem dokonania przez Abonenta procesu rejestracji usługi. Natomiast warunkiem rozpoczęcia korzystania z usługi przez Abonenta było przeprowadzenie rejestracji w terminie 30 dni od daty zawarcia umowy. Jeżeli Abonent nie dokonał rejestracji usługo w terminie, o którym mowa w punkcie 5 wówczas umowa wygasała.

Zgodnie z § 3 pkt. 7 umowy Abonent może rozwiązać umowę zawartą na czas określony ze skutki natychmiastowym, przy czym zobowiązany jest do uiszczenia opłaty zgodnej z cennikiem oraz z zastrzeżeniem postanowień ust. 3.

Ponadto w ramach przedmiotowej umowy K. N. (2) złożył oświadczenie, iż otrzymał regulamin oraz cennik usługi neostarda i zgadza się z jego treścią.

Dowód:

umowa z dnia 5 stycznia 2006 roku nr (...), k. 58-61;

dowód z przesłuchania stron - pozwanej M. R. (1), k. 110.

Zgodnie z § 4 ust. 4 regulaminu świadczenia usług (...) warunkiem rozpoczęcia korzystania z usługi przez abonenta było zawarcie umowy i przeprowadzenie procesu rejestracji w terminie 30 dni od zawarcia umowy, a wedle kolejnego ustępu wyżej wskazanego paragrafu regulaminu, świadczenie usługi rozpoczynało się od dnia przeprowadzenia procesu rejestracji. Przepis § 8 ust. 5 stanowił, że umowa wchodziła w życie w dniu dokonania rejestracji.

Dowód:

regulamin świadczenia usługi neostrada tp, k. 62-64.

Zgodnie z ustępem 4 regulaminu „mistrzowska promocja (...) promocja polegała na obniżeniu opłaty aktywacyjnej dla usługo (...)o kwotę 111,65 zł z VAT do wysokości 1,22 zł z VAT, a ponadto obniżeniu opłaty abonamentowej o kwotę 70,76 zł z VAT dla opcji 128 usługi (...) w wariancie na 12 miesięcy. Zgodnie z treścią ustępu 4 pkt 3 promocja polega również na wprowadzeniu opłaty abonamentowej dla opcji 128 i 256 usługi (...) w wariancie na 24 miesiące w wysokości 1,22 zł z VAT za każde 30 dni okresu promocyjnego korzystania z usługi. Wedle kolejnego punktu regulaminu okres promocyjny rozpoczyna się z dniem dokonania rejestracji usługi (...)i trwa 180 dni w przypadku umów zawieranych na 24 miesiące. W myśl treści ustępu 6 tegoż regulaminu po zakończeniu okresu promocyjnego do momentu zakończenia okresu obowiązywania umowy, zawartej w ramach promocji lub dokonania przez Abonenta zmiany opcji usługi, opłaty za korzystanie z usługo (...)miały być naliczane w wysokości: 59,78 zł z VAT dla opcji 128 w wariancie na 24 miesiące.

Przepis ustępu 10 wyżej wskazanego regulaminu stanowił, że jeżeli klient, który skorzystał z promocji rozwiąże umowę o świadczenie usługi (...) przed upływem terminu w niej określonego zostanie obciążony następującymi opłatami dodatkowymi: 10.1 opłatą w wysokości 40 zł z VAT za każdy pełny okres rozliczeniowy korzystania z usługi przed rozwiązaniem umowy oraz 10.2. opłatą w wysokości 111,65 z VAT, wynikająca z przyznanej w ramach (...) ulgi na opłatę aktywacyjną (opłata będzie naliczana wyłącznie w przypadku rozwiązania umowy w okresie pierwszych 12 lub 24 miesięcy od dokonanie rejestracji usługi (...) w zależności od wariantu umowy wybranego przez klienta).

Dowód:

regulamin „mistrzowskiej promocji (...)”, k.39-40.

Rejestracja usługi wynikająca z umowy zawartej w dniu 5 stycznia 2006 roku pomiędzy (...) S.A. w W., a K. N. (2) została dokonana w dniu 28 stycznia 2006 roku, tym samym zgodnie z § 2 pkt. 5 umowy o świadczenie usługi (...) umowa weszła w życie.

Pozwany po upływie okresu obowiązywania umowy chciał zmienić operatora na (...) S.A. Po sprawdzeniu umowy wskazał nowemu operatorowi dzień 5 stycznia 2006 r. jako dzień zawarcia umowy. W rezultacie w dniu 8 stycznia 2008 roku wpłynęło do siedziby (...) S.A. zamówienie na dostęp do Internetu operatora (...) S.A., w wyniku którego została wyłączona usługa (...) z dniem 15 stycznia 2008 roku i umowa została rozwiązania również z dniem 15 stycznia 2008 roku.

W związku z zaistniałą sytuacją pozwany został obciążony przez (...) S.A. w W. karą umowną za zerwanie umowy, która powołała się na zapis § 21 pkt. 2 regulaminu o świadczenie usług (...).

Dowód:

pismo (...) S.A. z dnia 22 października 2013 roku, k. 127.

pismo (...) S.A. z dnia 26 lutego 2008 roku, k. 84 .

W piśmie z dnia 9 kwietnia 2008 roku sporządzonym przez przedstawiciela (...) S.A. skierowanym do K. N. (2), wskazano że analizie dokumentacji zgromadzonej w sprawie naliczenie karny umownej obciążającej pozwanego jest zasadne, gdyż umowa z dnia 5 stycznia 2006 roku nr (...) weszła w życie z dnie 28 stycznia 2006 roku tj. od dnia dokonania rejestracji usługi i obowiązywała do dnia 27 stycznia 2008 roku. Przyczyną braku realizacji usługi wynikającej z umowy było złożenie przez operatora (...) S.A. zamówienia na realizację usługi dostawy Internetu w dniu 8 stycznia 2008 roku.

Dowód:

pismo (...) S.A. z dnia 9 kwietnia 2008 roku, k. 139.

Dnia 11 stycznia 2008 roku (...) S.A. w W. sporządziła fakturę nr (...) za świadczone usługi telekomunikacyjne za okres od dnia 1 stycznia 2008 roku do dnia 31 stycznia 2008 roku na kwotę 68,54 zł z terminem płatności na dzień 25 stycznia 2008 roku.

Dowód:

faktura VAT nr (...), k. 86.

Dnia 11 lutego 2008 roku (...) S.A. sporządziła fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.031,74 zł, na którą składała się opłata za zerwanie umowy w kwocie 754,17 zł oraz opłata aktywacyjna w wysokości 91,52 zł.

Dowód:

faktura VAT nr (...), k. 57.

Na podstawie umowy z dnia 18 marca 2009 roku (...) S.A. z siedzibą w W. dokonała na rzecz (...) S.A. z siedzibą w Z. przelewu m.in. wierzytelności wobec dłużnika K. N. (2) z tytułu faktur VAT nr (...).

Dowód:

umowa przelewu wierzytelności z dnia 18 marca 2009 roku, k. 70–75.

Dnia 18 marca 2009 roku (...) S.A. z siedzibą w W. sporządziła zawiadomienie, że na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 18 marca 2009 roku zbywała wierzytelność przysługującą jej wobec dłużnika K. N. (2) na rzecz (...) S.A. w Z.. Natomiast pismem z dnia 1 kwietnia 2009 roku wezwano dłużnika do zapłaty łącznej kwoty 1.229,57 zł w terminie 5 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Dowód:

zawiadomienie o przelewie wierzytelności, k. 71;

przesądowe wezwania do zapłaty, k. 78.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie jedynie w nieznacznej części.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na obiektywnych dowodach z dokumentu powołanych powyżej, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Stan faktyczny w sprawie był co do zasady bezsporny, strony różniły się jedynie co do kwestii kiedy wyłączono usługę (...). Pozwane twierdziły, że już w dniu 5 stycznia 2008 r., po złożeniu pisma przez N., natomiast (...) S.A. w W., obecnie (...) S.A. w W. oświadczyła, że usługa została wyłączona w dniu 15 stycznia 2008 r. Sąd w tym zakresie uznał, że pozwane nie wykazały, że brak dostępu do usługi nie był spowodowany krótką awarią. Za wersja operatora przemawia fakt, że pismo N. wpłynęło do niego w dniu 8 stycznia 2008 r., a ponadto umowa obowiązywał pierwotnie do dnia 27 stycznia 2008 r. Brak więc było przesłanek do wyłączenia usługi w dniu 5 stycznia 2008 r.

Charakter sporu miała kwestia, czy pozwany wypowiedział umowę w terminie oraz kwestia wysokości naliczania kary umownej na skutek wcześniejszego rozwiązania umowy zawartej pomiędzy (...) S.A. w W. a K. N. (2) w zakresie i na warunkach określonych w Regulaminie świadczenia usługo (...) oraz cenniku usługi (...)

Podstawą prawną rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie są zapisy ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. prawo telekomunikacyjne w brzmieniu obowiązującym na datę zawarcia umowy, czy na dzień 28 stycznia 2006 r.

Zgodnie z art. 56 ust. 1 wyżej wskazanej ustawy świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

W myśl treści przepisu ust. 2 wyżej wskazanej ustawy z zastrzeżeniem ust. 5, umowę o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, zawiera się w formie pisemnej.

Przepis kolejnego ustępu wyżej wskazanego artykułu stanowił, że umowa, o której mowa w ust. 2, powinna określać w szczególności:

1)nazwę, adres i siedzibę dostawcy usług;

2)świadczone usługi, dane o ich jakości, w tym o czasie oczekiwania na przyłączenie do sieci lub terminie rozpoczęcia świadczenia usług telekomunikacyjnych;

3)zakres obsługi serwisowej;

4)dane szczegółowe dotyczące cen, w tym pakietów cenowych oraz sposoby uzyskania informacji o aktualnym cenniku;

5)czas trwania umowy oraz warunki przedłużenia i rozwiązania umowy;

6)wysokość kar umownych w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania usługi telekomunikacyjnej;

7)tryb postępowania reklamacyjnego;

8)informację o możliwości rozwiązania sporu w drodze mediacji lub poddania go pod rozstrzygnięcie sądu polubownego.

Zgodnie z przepisem art. 57 ust. 6 wyżej wskazanej ustawy w przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do sieci, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, roszczenie z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu ustalonego w umowie nie może przekroczyć określonej w umowie równowartości ulgi przyznanej abonentowi.

Obecnie wyżej wskazany przepis ma następujące brzmienie: w przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, wysokość roszczenia z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta, nie może przekroczyć wartości ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Roszczenie nie przysługuje w przypadku rozwiązania przez konsumenta umowy przed rozpoczęciem świadczenia usług, chyba że przedmiotem ulgi jest telekomunikacyjne urządzenie końcowe.

Ulga oznacza obniżkę w stosunku do opłat pobieranych od abonenta na warunkach standardowych. Ulga może dotyczyć opłat za usługę telekomunikacyjną lub opłat za instalację zakończenia sieci, a także warunków sprzedaży urządzenia końcowego. Konieczne jest wyraźne określenie wartości ulgi przyznanej abonentowi w umowie, najlepiej poprzez jej kwotowe wskazanie. W przypadku, gdy ulga jest przyznawana z różnych tytułów, np. zmniejszenie opłaty aktywacyjnej oraz zmniejszenie ceny aparatu telefonicznego, możliwe jest określenie kwot składających się na łączną wysokość ulgi. Na kalkulację wysokości ulgi wpływają: wysokość benefitu promocyjnego; upust na opłacie aktywacyjnej; wysokość subsydiowania promocyjnych telefonów; koszt obsługi procesu sprzedaży, prowizja od sprzedaży. Ulga ta jest pomniejszana o jej proporcjonalną wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Należy więc brać pod uwagę wartość ulgi na dzień rozwiązania umowy, a nie na dzień jej podpisania. W przypadku rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu - abonent powinien zwrócić ulgę przyznaną mu przy podpisywaniu umowy. Przepis art. 57 ust. 6 określa tylko maksymalną wysokość opłaty pobieranej w związku z wypowiedzeniem umowy zawartej na czas oznaczony, nie zabrania natomiast pobierania ich w niższej wysokości. Postanowienia umowy mogą więc przewidywać, że w przypadku przedterminowego wypowiedzenia umowy użytkownik zobowiązany będzie do zwrotu ulgi obliczonej zgodnie z art. 57 ust. 6, pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania, jednak w wysokości nie wyższej niż ustalona z góry kwota (tak w komentarzu do obecnie obowiązującego przepisu art. 57 ust. 6 ustawy prawo telekomunikacyjne M. R., Prawo telekomunikacyjne. Komentarz, LEX 2010).

Zdaniem Sądu zastosowanie literalnej wykładni przepisu art. 57 ust. 6 w brzmieniu obowiązującym na dzień zawarcia umowy przez K. N. (2) oraz zapisów punktu 10 regulaminu „mistrzowska promocja (...)” jest w niniejszej sprawie sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, a także przepisami k.c. regulujący zasady umów zawieranych między przedsiębiorcami i konsumentami.

Przepis art. 385¹ § 1 k.c. stanowi, że postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Przepisy kolejnych paragrafów wyżej wskazanego artykułu stanowią, że jeżeli postanowienie umowy zgodnie z § 1 nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie. Nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta. Natomiast ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie, spoczywa na tym, kto się na to powołuje.

Przepis art. 385² k.c. stanowi, że oceny zgodności postanowienia umowy z dobrymi obyczajami dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy, biorąc pod uwagę jej treść, okoliczności zawarcia oraz uwzględniając umowy pozostające w związku z umową obejmującą postanowienie będące przedmiotem oceny.

Natomiast przepis art. 385³ punkt 17) k.c. stanowi, że w razie wątpliwości uważa się, że niedozwolonymi postanowieniami umownymi są te, które w szczególności nakładają na konsumenta, który nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy, obowiązek zapłaty rażąco wygórowanej kary umownej lub odstępnego;

W przedmiotowej sprawie Sąd oparł się również na regulacji art. 5 k.c. Zgodnie z art. 5 k.c. nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

Przechodząc na grunt konkretnej umowy, zgodnie z „mistrzowska promocja (...)” K. N. (2) przysługiwała ulga w wysokości 111,65 zł z tytułu opłaty aktywacyjnej i przez 6 miesięcy korzystał z obniżonej opłaty za usługę, która miesięcznie wynosiła 59,78 zł. Łącznie wysokość przyznanych ulg to 111,65 + 59,78 x 6, co daje kwotę 470,33 zł. Tymczasem zapis punktu 10 regulaminu zezwalał, oprócz opłaty aktywacyjnej w wysokości 111,65 zł z VAT, na pobranie także 40 zł z VAT za każdy miesiąc korzystania z usługi, czyli w przypadku korzystania z usługi przez 23 miesiące, kwotą nawet 920 zł. Zapis ten jest ewidentnie niezgodny z przepisem art. 57 ust. 6 ustawy prawo telekomunikacyjne nawet w brzmieniu z daty zawarcia umowy, która wskazywała, że roszczenie operatora nie może przekroczyć wartości przyznanych abonentowi ulg. Ponadto strona powodowa mimo wezwania nie wskazała sposobu wyliczenia dodatkowego świadczenia jakim obciążono K. N. (2) i można się jedynie domyślać z tytułu jakich ulg domagała się świadczenia.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie, nawet żądanie zgodne z wyżej wskazaną ustawą, a więc kwoty 470,33 zł, jest w niniejszej sprawie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, rozumianymi jako dobre obyczaje i rzetelne zasady kupieckie. K. N. (2) ewidentnie wypowiedział umowę przed terminem, ale uczynił to na dwadzieścia dni przed jej upływem. Sposób w jaki (...) S.A. w W. zapisała datę rozpoczęcia obowiązywania umowy, powodował utrudnienie w przypadku chęci zmiany operatora z zachowaniem ciągłości świadczenia usługi. Konsument musiał sobie bowiem gdzieś odnotować kiedy zarejestrował usługę, jeśli tego nie zrobił to po dwóch latach nie miał żadnej pisemnej wzmianki o dacie rejestracji, a jedynie datę podpisania umowy. Jednakże zarówno w umowie jak i w regulaminie wyraźnie wskazano, że umowa wchodzi w życie z dniem rejestracji i pozwany powinien był przed jej rozwiązaniem ustalić datę rejestracji, a nie zawarcia umowy.

Należy też wziąć pod uwagę, mając na względzie zapisy przepisów od art. 385¹ k.c. do przepisu art. 385³ k.c., w jaki sposób wcześniejsze rozwiązanie umowy naruszyło interesy (...) S.A. w W.. Straciła ona opłatę za pół miesiąca świadczenia usługi czyli kwotę około 30 zł, bowiem umowa została rozwiązana w dniu 15 stycznia 2008 r. Tymczasem żąda ona zapłaty ponad 1.000 zł od następców prawnych zmarłego pozwanego. Powyższe zapisy regulaminu są niewątpliwie sprzeczne z dobrymi obyczajami i nie były indywidualnie uzgodnione z pozwanym. Poza tym stanowią klauzulę niedozwolona, o której mowa w przepisie art. 385³ punkt 17) k.c., bowiem zapisy te nakładają na konsumenta, który nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy, obowiązek zapłaty rażąco wygórowanej kary umownej lub odstępnego.

Należy zauważyć, że ustawodawca zauważył ten problem zmieniając przepis art. 57 ust. 6 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. prawo telekomunikacyjne.

Dlatego też Sąd uznał, że powyższe zapisy w brzmieniu wskazanym w regulaminie nie wiązały strony i postanowił dokonać wykładni tych zapisów zgodnie z obecnym brzmieniem przepisu art. 57 ust. 6 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. prawo telekomunikacyjne, a więc obciążyć następców prawnych pozwanego obowiązkiem zwrotu ulg proporcjonalnie do okresu z jakich korzystali ze świadczenia.

Tak więc stała kwota stanowiąca ulgę w wysokości 111,65 zł została podzielona przez okres obowiązywania umowy tj. 24 miesiące. Za każdy miesiąc umowy pozwany otrzymałby ulgę w wysokości 4,65 zł. Ponieważ za 23 miesiące usługa została wykorzystana, stronie powodowej należy się zwrot ulgi jedynie za jeden miesiąc, czyli kwota 4,65 zł. Po zakończeniu okresu promocyjnego pozwany był zobowiązany do opłaty z tytułu abonamentu w wysokości 59,78 zł miesięcznie. Wcześniej skorzystał z sześciomiesięcznego zwolnienia z tej opłaty, czyli uzyskał ulgę w wysokości 358,68 zł. Podzieliwszy tę ulgę na 24 miesiące obowiązywania umowy, otrzyma się kwotę 14,95 zł za jeden miesiąc. Ponieważ umowa obowiązywała przez 23 miesiące, stronie powodowej należy się zwrot ulgi tylko za jeden miesiąc, czyli kwota 14,95 zł.

Sąd zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz strony powodowej również kwotę 34,27 zł. Pozwany na podstawie faktury nr (...) zobowiązany był do zapłaty na rzecz ówczesnego wierzyciela kwotę 68,54 zł z terminem płatności przypadającym na dzień 25 stycznia 2008 roku. Powyższa kwota stanowiła opłatę za korzystnie z usługi (...)za okres od 1.01.2008 roku do 31.01.2008 roku. Z uwagi na fakt, że (...) S.A. w W. zaprzestała świadczenia usługi w dniu 15 stycznia 2008 roku, zasadnym było zasądzenie od pozwanych na rzecz strony powodowej kwoty 34,27 zł stanowiącej połowę kwoty wynikające z faktury z dnia 11 stycznia 2008 roku (okres świadczenia usługi od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 15 stycznia 2008 roku).

W rezultacie, po zsumowaniu trzech wyżej wyliczonych kwot, stronie powodowej należy się kwota 53,87 zł.

Orzeczenie o odsetkach uzasadnia przepis art. 481 § 1 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei przepis § 2 wyżej wspomnianego artykułu stanowi, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Chwilę, w której dłużnik dopuszcza się opóźnienia, określić należy na podstawie art. 476 k.c. Przepis ten wskazuje na obiektywny stan faktyczny, który jest podstawą postawienia dłużnikowi zarzutu nieterminowego wykonania zobowiązania. Dłużnik dopuszcza się zatem zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie, a jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. Nie dotyczy to wypadku, gdy opóźnienie w spełnieniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Zasądzenie odsetek nastąpiło od dnia następnego od dnia wymagalności roszczeń wynikających z faktury nr (...), gdzie termin płatności wskazano na dzień 25 stycznia 2008 roku oraz wynikających z faktury VAT nr (...), gdzie termin płatności wskazano na dzień 25 lutego 2008 roku.

Orzeczenie w przedmiocie kosztów postępowania uzasadnia treść art. 100 k.p.c. Wedle tegoż przepisu w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Na koszty postepowania strony powodowej składały się kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, kwota 9,90 zł tytułem kosztów sporządzania pism procesowych, kwota 180 zł tytułem kosztów wynagrodzenia pełnomocnika, kwota 30 zł tytułem opłaty sądowej oraz opłata manipulacyjna w kwocie 0,54 zł. Łącznie strona powodowa poniosła koszty w kwocie 237,44 zł, natomiast pozwani nie wykazali, że ponieśli jakiekolwiek koszty postępowania. Strona powodowa wygrała sprawę w 5 % i w tym zakresie pozwanych obciążono proporcjonalnie poniesionymi przez powoda kosztami postępowania, czyli kwotą 11,87 zł.

Przewodniczący:	SSR Grzegorz Kowolik
Protokolant:	stażysta Sara Sumisławska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE