UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. (1) w firmie (...) w M. przy ul. (...) był zatrudniony od 01 września 2010 r. na stanowisku pracownik produkcyjno - magazynowy ( k. 403-404 ) i został on poinformowany o ryzyku zawodowym które wiąże się z wykonywaną przez niego pracą ( k. 408 i k. 409 ) . P. w dniu 24 kwietnia 2012 r. brał udział we wstępnym szkoleniu BHP ( k. 410-411 ) . Pokrzywdzony M. K. (1) został również zapoznany z karta charakterystyki substancji 1,3 Dioksolan w momencie wprowadzenia tej substancji do procesów technologicznych w firmie (...) w M..

Oskarżony B. S. jest zatrudniony jako dyrektor ds. zarządzania w firmie (...) w M. przy ul. (...). Do jego obowiązków należy nadzór nad przestrzeganiem przez podległych pracowników przepisów bezpieczeństwa i higieny. Oskarżony B. S. przeprowadził szkolenie pokrzywdzonego M. K. (1) ( po jego przyjęciu do pracy ) i pozostałych pracowników odnośnie sposobu utylizacji beczek po substancjach łatwopalnych używanych w firmie (...) w M. w tym substancji 1,3 Dioksolan. Zgodnie z procedurą obowiązująca w firmie (...) w M. dopuszczalne było cięcie beczek po substancjach łatwopalnych w tym 1,3 Dioksolan dopiero po ich pełnym opróżnieniu , a następnie odparowaniu z tych beczek reszty substancji . W tym celu beczki te były ustawiane na tzw. „polu odkładczym” z odkręconymi korkami . Dopiero beczka z której została odparowana substancji mogła zostać zutylizowania poprzez jej pocięcie . Pracownicy mieli kategoryczny zakaz cięcia beczek bez sprawdzenia czy są one opróżnione oraz bez odparowania z nich reszty substancji . Pokrzywdzony M. K. (1) po przeszkoleniu przez oskarżonego w tym zakresie wykonywał na polecenie oskarżonego B. S. utylizację beczek między innymi po substancji 1,3 Dioksolan . W dniu 08 maja 2012 r. oskarżony B. S. kolejny raz zlecił pokrzywdzonemu M. K. (1) dokonanie w dniu 09 maja 2012 r. utylizacji pustych , odparowanych beczek po substancji 1,3 Dioksolan . Spowodowane było to tym iż w dniu 09 maja 2012 r. oskarżony B. S. miał być nieobecny w firmie w związku ze szkoleniem i dlatego dzień wcześniej przydzielił poszczególnym pracownikom zadania związane z wykonywaną przez nich pracą.

W dniu 09 maja 2012 r. pokrzywdzony M. K. (1) kolejny raz dokonywał utylizacji beczek po substancji 1,3 dioksolan. Pokrzywdzony przygotował do cięcia 4 beczki , w których 3 były otwarte korki i zostały z nich odparowane resztki substancji 1,3 dioksolan. Natomiast w 4 beczce nie zostały otwarte korki . Pokrzywdzony M. K. (1) mimo obowiązujących w firmie (...) w M. procedur związanych z utylizacją beczek po substancjach łatwopalnych nie sprawdził czy we wszystkich beczkach które miał zutylizować zostały odkręcone korki i tym samym są one puste oraz została z nich odparowana reszta substancji 1,3 dioksolan. Następnie pokrzywdzony M. K. (1) rozpoczął wyposażony w odzież ochroną i maskę wycinanie za pomocą szlifierki kątowej otworów w beczkach . W momencie gdy pokrzywdzony M. K. (1) wycinał otwór w beczce po substancji 1,3 dioksolan w której były zakręcone korki doszło do wybuchu tej beczki . W wyniku tego zdarzenia pokrzywdzony M. K. (1) doznał obrażeń w postaci uszkodzenia narządu wzroku , urazu twarzoczaszki , wieloodłamowe złamanie żuchwy i szczęki powodujące uszkodzenie ciała i rozstrój zdrowia okres na powyżej 7 dni .

Z opinii biegłego z zakresu chemii – dr inż. P. G. (1) wynika iż utylizacji beczek po 1,3 dioksolanie polegający na cięciu tych beczek po odparowaniu znajdującej się w nich tej substancji jest prawidłowy . Przyczyną przedmiotowego zdarzenia był fakt iż pokrzywdzony ciął beczkę po tej substancji , która była zakręcona , bez odparowaniu znajdującej się w niej substancji ( k. 444-447 ) .

B. S. ma ukończone 61 lat, jest żonaty , nie ma nikogo na utrzymaniu , pracuje i uzyskuje dochód 3900 zł brutto miesięcznie , nie był karany ( k. 295 ) , nie leczy się psychiatrycznie ani odwykowo.

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : wyjaśnień oskarżonego : B. S. ( k. 293 , k. 309 i k. 374 -375 ), zeznań świadków : M. K. (1) ( k. 16v-18 i k. 376-377 ), P. G. (2) ( k. 3-3v i k. 381 ), E. S. ( k. 123, k. 263 i k. 381-382 ), A. K. (1) ( k. 156 i k. 396-397 ) , D. W. ( k. 426 - 427 i k. 225-226 akt II W 134/13 ) , A. H. (1) ( k. 435-436 ) , P. K. ( k. 436-437 i k. 183-191 akt II W 134/13 ) , D. R. ( k. 442 i k. 221-222 akt II W 134/13 ) i J. L. ( k. 442 -443 i k. 505-506 akt II W 134/13 ), protokołu oględzin ( k. 4-8 ) , dokumentacji medycznej ( k.19-30, k. 39, k. 104-108, k. 270-273 ) , opinii ( k. 34, i k. 276-277 ) , dokumentacji z PIP ( k. 164-254 ) , danych o karalności ( k. 295 ) , danych osobo-poznawczych ( k. 297 ) , dokumentacji z (...) w M. ( k. 45-101, k. 282-283 i k. 287 ) , dokumentacja dotycząca zatrudnienia ( k. 141-152, k. 259-261 ) , sprawozdania ( k. 130 ) , protokołu pobrania krwi ( k. 131 ) , protokołu zatrzymania rzeczy ( k.138-140 i k. 255- 256 ), dokumentacji z PIP ( k. 344 ), pisma z (...) w M. z załącznikami ( k. 400-415 ) , książki kontroli przedsiębiorcy ( k. 430- 432 ), opinii ( k. 444-447 ), wyroku ( k.524-527 akt II W 134/13 ) i wyroku ( k.575 akt II W 134/13) .

B. S. stanął pod zarzutami , iż : jako dyrektor ds. zarządzania w (...) będąc zobowiązanym do nadzoru nad przestrzeganiem przez podległych pracowników przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy nie dopełnił ww. obowiązków i w dniu 08.05.2012 r. wydał M. K. (1) polecenie cięcia szlifierką kątowa beczek po substancji o nazwie 1,3 – dioksolon w sytuacji , gdy w karcie charakterystyki ww. substancji zawarta jest informacja , iż w kontakcie z nią należy usunąć wszelkie źródła otwartego ognia i zapłonu , unikać iskier oraz nie palić a nadto po wykorzystaniu zawartości usuwać do upoważnionego odbiorcy odpadów , w wyniku czego tnąc w dniu 09.05.2012 roku w miejscowości M. ww. beczki , bez nadzoru M. K. (1) uległ wypadkowi przy pracy polegającej na wybuchu beczki , przy czym doznał obrażeń w postaci uszkodzenia narządu wzroku , urazu twarzoczaszki , wieloodłamowe złamanie żuchwy i szczęki powodujące uszkodzenie ciała i rozstrój zdrowia okres na powyżej 7 dni to jest popełnienia czynu z art. 220 § 1 k.k. w zb. art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k..

Oskarżony B. S. w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów ( k. 293 , k. 309 i k. 374 ) . Oskarżony B. S. wyjaśnił iż wypadek jaki miał miejsce w firmie (...) w M. w dniu 09 maja 2012 r. spowodowany był przez rażąca nieuwagę M. K. (1) . Czynności które wykonywał M. K. (1) w dniu wypadku były wykonywane przez niego wielokrotnie wcześniej i był on szkolony przed przyjęciem do pracy przez niego w zakresie bezpiecznego obchodzenie się z narzędziami i substancjami . M. K. (1) uczestniczył również w szkoleniu BHP zorganizowanym przez firmę zewnętrzną . Oskarżony B. S. podniósł iż w dniu wypadku M. K. (1) w odzieży ochronnej i z osłoną na twarzy wykonał nacięcie w trzech beczek . Natomiast czwarta beczka przy cieciu której doszło do wybuchu była przez nieuwagę M. K. (1) nie do końca opróżniona i miał zakręcony korek . Oskarżony B. S. wskazał iż cięcie beczek z zakręconymi korkami jest niedopuszczalne. Pokrzywdzony wiedział iż do cięcie i wycinania otworów mogły być tylko wykorzystane beczki dokładnie opróżnione i pozbawione oparów przez ich składowanie z zdemontowanymi korkami ( k. 309 ) . Dodatkowo oskarżony B. S. podniósł iż to on wydawał pokrzywdzonemu M. K. (1) polecenie żeby ciął beczki po tej substancji ale znacznie wcześniej , pół roku przed tym zdarzeniem . Te beczki mogą być cięte po odparowaniu substancji, utylizacja powinna polegać na odparowaniu resztek 1,3 dioksolan . Oskarżony B. S. wskazał iż informował pokrzywdzonego, że przed cięciem tych beczek trzeba tę substancję odparować i szkolił go jak należy postępować z beczkami po 1,3 dioksolan . W firmie (...) od 20 lat były cięte beczki, zaś po tej konkretniej substancji beczki były cięte od momentu jej wprowadzenia w styczniu 2012 roku. On przeszkalał pokrzywdzonego jak postępować z beczkami po tej substancji. Informowałem go, że mogą być one dopiero cięte jak ta substancja zostanie odparowana ( k. 374-375 ).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonych B. S. jako jasnym dokładnym i logicznym oraz korespondującym z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie , zwłaszcza zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków: M. K. (1) ( k. 16v-18 i k. 376-377 ), P. G. (2) ( k. 3-3v i k. 381 ), E. S. ( k. 123, k. 263 i k. 381-382 ), A. K. (1) ( k. 156 i k. 396-397 ) , D. W. ( k. 426 - 427 i k. 225-226 akt II W 134/13 ) , A. H. (1) ( k. 435-436 ) , D. R. ( k. 442 i k. 221-222 akt II W 134/13 ) i J. L. ( k. 442 -443 i k. 505-506 akt II W 134/13 ) w zakresie jakim Sąd dał wiarę w zeznania tych świadków oraz opinią biegłego iż z opinii biegłego dr inż. P. G. (1) z dnia 19 lutego 2015 r. ( k. 444-447 ). Z wyjaśnień oskarżonego B. S. wynika wprost iż informował on pokrzywdzonego M. K. (1) iż beczki po beczek po substancji o nazwie 1,3 – dioksolan mogą być cięte dopiero po odparowaniu z nich oparów tej substancji poprzez odkręcenie ich zaworu i pozostawienie tych beczek na tzw. polu odstawczym . Fakt ten potwierdzają zeznania świadków : M. K. (1) ( k. 16v-18 i k. 376-377 ), P. G. (2) ( k. 3-3v i k. 381 ) i pośrednio zeznania świadka A. H. (1) ( k. 435-436 ). Wyżej wskazane fakty potwierdzają prawdziwość wyjaśnień oskarżonego B. S. .

Sąd dał w całości wiarę zeznaniom świadków: M. K. (1) , P. G. (2) , E. S. , A. K. (1) , D. W. , P. K. , A. K. (2), D. R. i J. L. jako jasnym dokładnym , spójnym , logicznym i korespondującym z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego .

Z zeznań świadka M. K. (1) - pokrzywdzonego w tej sprawie wynika iż od około maja 2011 r. był zatrudniony w firmie (...) w M. przy ul. (...) . Świadek M. K. (1) wskazał iż miesiąc przed tym zdarzeniem uczestniczył w szkoleniu BHP , jednak w jego ocenie było ono bardzo pobieżne i nie mówiono na nim o zachowaniu bezpieczeństwa podczas cięcia beczek elektronarzędziami . Świadek M. K. (1) przyznał iż przed tym zdarzeniem był informowany przez oskarżonego B. S. jak należy ciąć beczki po tej substancji i że należy to zrobić po ich opróżnieniu i że należy ciąć tylko otwarte beczki . W swoich dalszych zeznania świadek M. K. (1) opisał jakie czynności wykonywał w firmie (...) w M. w dniu 09 maja 2012 r. zanim doszło do wypadku . Opisał również jak wyglądał cięcie przez niego tych beczek . Świadek M. K. (1) wskazał jednak iż nie pamięta czy cięte przez niego beczki były opróżnione i nie wie jak to się stało iż beczka która wybuchała podczas jej ciecia przez niego miała zakręcony korek ( k. 376 ) . W swoich dalszych zeznaniach świadek M. K. (1) opisał jakie obrażenie odniósł w wyniku wypadku który miał miejsce w dniu 09 maja 2012 r. ( k. 16v-18 i k. 376-377 ) .

Z zeznań świadka P. G. (2)- pracownika firmy (...) w M. przy ul. (...) wynika jaki przebieg miały zdarzenia w dniu 09 maja 2012 r. związane z wypadkiem M. K. (1) podczas cięcia przez niego beczek . Świadek P. G. (2) wskazał iż beczka która wybuchła podczas jej cięcia przez M. K. (1) miała zakręcony korek. Świadek P. G. (2) podniósł ponadto iż w firmie większość beczek jest po rozpuszczalnikach i było szkolenie jak postępować z tymi beczkami przeprowadzone przez oskarżonego B. S. . W każdej beczce po opróżnieniu należy odkręcić korek i odstawić na pole „odkładcze”, co należało to do obowiązków jego i pokrzywdzonego . Oskarżony B. S. informował go i M. K. (1) że należy odkręcić korek w beczce i odstawić beczkę na pole „odkładcze” zaś po jakimś czasie te beczki były złomowane. Beczki po rozpuszczalnikach były zabezpieczane 2 korkami większym i mniejszym. Świadek P. G. (2) wskazał iż było szkolenie na temat posługiwania się tą substancją 1,3 dioksolan . Oskarżony B. S. informował że trzeba uważać przy beczkach z substancjami palnymi, odkręcać korki , jednak nie było zakazu cięcia beczek po substancjach palnych ( k. 3-3v i k. 381 ) .

Z zeznań świadka E. S. – właścicielki firmy (...) w M. przy ul. (...) wynika jakie czynności wykonywał w jej firmie pokrzywdzony M. K. (2) i jaki przebieg miał zdarzenie z dnia 09 maja 2012 r. . Świadek E. Ś. opisała jak w jej firmie wyglądała procedura utylizacji beczek po substancjach niebezpiecznych w tym po 1,3 dioksolan i kiedy tą substancje zaczęto używać w jej firmie . P. świadek E. S. wskazała iż w sprawie II W 134/13 został uniewinniona od wszystkich zarzucanych jej czynów z wyjątkiem jednego dopuszczenia pokrzywdzonego do pracy bez właściwego zaświadczenia lekarskiego ( k. 123, k. 263 i k. 381-382 ) .

Z zeznań świadka A. K. (1) - dyrektora ds. technicznych i handlowych w firmie (...) w M. przy ul. (...) wynika iż w dniu 09 maja 2012 r. był na terenie firmy jednak nie był bezpośrednim świadkiem tego wypadku . Świadek A. K. (1) opisał swoje zachowanie po tym wypadku oraz podniósł iż około 4 tygodni przed tym zdarzeniem M. K. (1) uczestniczył w ogólnym szkoleniu BHP . Ponadto pokrzywdzony był przeszkolony jak postępować z substancjami niebezpiecznymi ( k. 156 i k. 396-397 ).

Natomiast z zeznań świadka D. W. – dr chemii który zajmuje się w firmie (...) w M. przy ul. (...) opracowywaniem produkcji nowych wyrobów i modyfikacji istniejących recepturach produktów wynika jakie substancje łatwopalne był używane podczas produkcji . Świadek D. W. wskazała iż z jakich powodów w firmie (...) w M. zostało wprowadzona do procesu produkcyjnego substancji 1,3 dioksolan. Ponadto świadek D. W. stwierdziła iż jednym z podstawowych sposobów utylizacji 1,3 dioksolanu jest jego odparowanie dotyczy to niewielkich ilości. Opakowanie po tej substancji po jej odparowaniu nie stwarza zagrożenia palnego, przeciętnie parę godzin wystarcza na odparowanie resztek 1,3 dioksolanu przy założeniu, że odkręcone są nakrętki beczki, zależy to też od warunków atmosferycznych ( k. 426 - 427 i k. 225-226 akt II W 134/13 ) .

Z zeznań świadka A. H. (1) byłego pracownika (...) w M. przy ul. (...) który pracował w tej firmie do 2010 r. do którego obowiązków należało między innymi cięcie beczek po rozpuszczalnikach wynika jaka procedura w tym zakresie obowiązywała w firmie . Świadek A. H. (2) stwierdził iż zawsze trzeba przy wykonywaniu takich czynności sprawdzić czy beczka jest pusta i nie ma w niej rozpuszczalnika i czy jest otwarte ( k. 435-436 ).

Z zeznań świadka P. K. inspektora Państwowej Inspekcji Pracy wynika w jaki sposób była przeprowadzona kontrola pracownika w firmie (...) w M. przy ul. (...) po wypadku M. K. (1) . Świadek P. K. podniósł iż kontaktowałem się z twórcą karty charakterystyki substancji 1,3 dioksolanie i jakiekolwiek inne wykorzystanie opakowania po tej substancji w jest niedopuszczalne , 1,3 dioksolan ulega odparowaniu pod wpływem temperatury ale jednocześnie w karcie charakterystyki brak jest informacji że opakowania po 1,3 dioksolanie można użyć do innych celów niż tylko przechowywaniem preparatów, substancji. Świadek stwierdził iż opróżnienie beczki, a następnie pozostawieniem jej otwartej nie daje gwarancji że na wewnętrznej powierzchni beczki, nie będzie substancji łatwopalnych. Swoją wiedzę na ten temat czerpię z wieloletniego doświadczenia jako inspektor pracy ( k. 436-437 i k. 183-191 akt II W 134/13 ) .

Z zeznań świadka D. R. osoby zatrudnionej w firmie (...) jako starszy specjalista do spraw BHP wynika jak wyglądały szkolenia BHP przeprowadzane w firmie (...) w M.. Świadek D. R. wskazała iż uczestniczyła ona w pracach w zespołu powypadkowego który ustalił iż przyczyną wypadku było cięcie beczki bez odkręcenia w niej korków . Ponadto z zeznań tego świadka wynika iż pokrzywdzony M. K. (1) mógł wykonywać czynności związane z cięciem beczki po 1,3 dioksolan przy użyciu szlifierki kątowej pod warunkiem odkręcenia w niej korka i przestrzegania wszystkich przepisów ( k. 442 i k. 221-222 akt II W 134/13 ) .

Natomiast z zeznań świadka J. L. specjalisty d/s kontroli jakości w firmie (...) w M. przy ul. (...) wynika iż w jej ocenie do wypadku M. K. (1) doszło na skutek nie odkręcenia przez niego korka w beczce po 1,3 dioksolan. Świadek J. L. wskazała iż M. K. (1) by zapoznany z kartą charakterystyki 1,3 dioksolan , a w firmie to ona zajmuje się tworzeniem kart charakterystyki i odbywała szkolenia w tym zakresie. Świadek J. L. podniosła iż w karcie charakterystyki 1,3dioksolan jest napisany kod odpadu , jednak tego kodu na opakowanie nie ma. Jest tylko stwierdzenie ,,usuwać w sposób bezpieczny”. Kody na surowiec i kody na opakowanie są różne ( k. 442 -443 i k. 505-506 akt II W 134/13 ).

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadków są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Sąd dał pełną wiarę opinii pisemnej sporządzonym przez biegłego lekarza M. O. w dniu 26 czerwca 2012 r. ( k. 34 ) i opinii pisemnej sporządzonym przez biegłego lekarza okulisty R. S. w dniu 15 marca 2013 r. ( k. 276- 277 ) jako jasnym , logicznym i fachowym . Biegli w sposób logiczny w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza znajdującej się w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej wyciągnęli prawidłowe wnioski które zostały zawarte w opiniach pisemnych. Z opinii biegłego lekarza M. O. w dniu 26 czerwca 2012 r. wynika iż w wyniku tego zdarzenia M. K. (1) doznał uszkodzeń ciała w postaci uszkodzenia narządu wzroku , urazu twarzoczaszki , wieloodłamowe złamanie żuchwy i szczęki powyższe uszkodzenia ciała i rozstrój zdrowia należy uznać za uszkodzenia średnie spełniające kryteria z art. 157 § 1 k.k. . Ponadto z opinii tej wynika iż obrażenia u pokrzywdzonego mogły powstać w wyniku przedmiotowego zdarzenia ( k. 34 ). Natomiast z opinii biegłego lekarza okulisty R. S. w dniu 15 marca 2013 r. wynika iż przy założeniu iż wypadek z dnia 09 maja 2012 r. doprowadził u pokrzywdzonego M. K. (1) do uszkodzenia oka prawego czyn ten należy zakwalifikować jako czyn z art. 157 § 1 k.k. ( k. 276-277 ).

Sąd dał pełną wiarę pisemnej opinii sporządzonej przez biegłego dr inż. P. G. (1) w dniu 19 lutego 2015 r. jako jasnej , logicznej i fachowej . Biegły w sposób logiczny w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wyciągnął prawidłowe wnioski które zostały zawarte w opinii pisemnej. Z opinii tej wynika iż sposób utylizacji beczek po 1,3 dioksolanie polegający na cięciu tych beczek po odparowaniu znajdującej się w nich tej substancji jest prawidłowy . Przyczyną przedmiotowego zdarzenia był fakt iż pokrzywdzony ciął beczkę po tej substancji , która była zakręcona , bez odparowaniu znajdującej się w niej substancji ( k. 444-447 ) .

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , które zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Przepis art. 220 § 1 k.k. stanowi , iż karze podlega będąc odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy, nie dopełnia wynikającego stąd obowiązku i przez to naraża pracownika na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Przedmiotem ochrony jest prawo pracownika do pracy w bezpiecznych i higienicznych warunkach. Ubocznym przedmiotem ochrony są tu życie i zdrowie pracowników. Ochrona obejmuje wszystkich pracowników, nie tylko tych, którzy obsługują urządzenia funkcjonujące w warunkach zagrożenia lub bezpośrednio stykają się z nimi. Przedmiotem ochrony są życie i zdrowie także pracownika zatrudnionego w innym zakładzie pracy, który w związku z wykonywaną pracą (np. remontem w innym zakładzie, dostawą do tego zakładu itp.) może być narażony (wyrok SN z dnia 22 sierpnia 1996 r., IV KKN 60/96, Prok. i Pr.-wkł. 1997, nr 3, poz. 6). Jako przedmiot tego czynu zabronionego podaje się także prawo do informacji o 2. Czynność sprawcza polega na niedopełnieniu obowiązku w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. Czyn może zostać popełniony przez działanie i przez zaniechanie (przestępstwo niewłaściwe z zaniechania). Przestępstwo z art. 220 § 1 k.k. ma charakter materialny. Do jego znamion należy skutek w postaci narażenia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub skutków dla zdrowia pracownika, mających postać obrażeń ciała określonych w art. 156 k.k. (wyrok SN z dnia 6 maja 2002 r., IV KKN 352/98, LEX nr 54390; Flasiński, Przestępstwa..., s. 32 i n.). Jest to przestępstwo z narażenia konkretnego na niebezpieczeństwo. Na zakres odpowiedzialności sprawcy ma wpływ ocena stopnia przyczynienia się pokrzywdzonego, np. rażące niedbalstwo pracownika w zakresie przestrzegania zasad bhp. Przestępstwo z art. 220 § 1 k.k. jest indywidualne. Popełnić je może tylko osoba fizyczna odpowiedzialna za bezpieczeństwo i higienę pracy. Może to być np. główny mechanik, główny technolog . Sprawcami tego przestępstwa nie mogą być: społeczny i państwowy inspektor pracy , członek służby medycyny pracy, członkowie komisji bhp, tworzonej na podstawie art. 237¹² § 1 k.p., osoby prowadzące szkolenia bhp . Przestępstwo z art. 220 § 1 k.k. jest umyślne, może zostać popełnione zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. ( za Magdalena Budnik – Kulik Komentarz do art. 220 Kodeksu Karnego ).

Przepis art. 157 § 1 k.k. stanowi iż, karze podlega , kto powoduje naruszenie czynności ciała lub rozstrój zdrowia , inny niż określony w art. 156 § 1 k.k. . W treści art. 157 § 1 k.k. określony został jeden z typów spowodowania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, innego niż określony w art. 156 § 1 k.k. . Kodeks karny dzieli te „inne” naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na dwie kategorie, przyjmując za kryterium podziału okres trwania naruszenia narządu ciała lub rozstroju zdrowia „dłużej niż 7 dni” i „nie dłużej niż 7 dni”. Można więc na tej podstawie wyróżnić, obok ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, o którym jest mowa w art. 156 k.k. , średni uszczerbek na zdrowiu, trwający dłużej niż 7 dni ( art. 157 § 1 k.k. ) oraz lekki uszczerbek na zdrowiu, trwający nie dłużej niż 7 dni. Podział uszczerbków na zdrowiu w art. 157 k.k. na średnie i lekkie odgrywa rolę przy kwalifikacji typów popełnionych umyślnie. Przedmiotem ochrony w przypadku przestępstw określonych w art. 157 § 1 k.k. jest zdrowie . Przestępstwa określone w art. 157 § 1 k.k. , popełnione w formie działania, mają charakter powszechny, tzn. mogą być popełnione przez każdego. Z uwagi na to, że są to przestępstwa skutkowe, w formie zaniechania mają charakter indywidualny - mogą być popełnione tylko przez osobę, na której ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia nastąpienia uszczerbku na zdrowiu. Skutek określony w art. 157 § 2 k.k. oddziela od skutku charakteryzującego typ czynu zabronionego opisanego w art. 157 § 1 k.k. okres trwania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia nie dłużej niż 7 dni.

Przestępstwo określone w art. 157 § 1 k.k. może być popełnione umyślnie zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i z zamiarem wynikowym. Konieczne jest również w wypadku przestępstwa określonego w art. 157 § 1 k.k. sięgnięcie do konstrukcji zamiaru ogólnego. Sprawca nie musi uświadamiać sobie i na przykład chcieć, aby powodowany przez niego uszczerbek na zdrowiu trwał dłużej niż 7 dni albo nie dłużej niż 7 dni. Wystarczy, dla przyjęcia realizacji znamion typu określonego w art. 157 § 1 k.k. , że sprawca chciał albo przewidując możliwość na to się godził, że spowodowany uszczerbek na zdrowiu nie będzie lekki. Natomiast warunkiem odpowiedzialności z art. 157 § 2 k.k. jest zaistnienie jakiegokolwiek uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia . Nieznaczne ślady na ciele np. niewielkie siniaki czy zadrapania nie stanowią uszkodzenia ciał i nie uzasadniają kwalifikacji z art. 157 k.k..

Zgodnie z treścią art. 11 § 2 k.k. jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Przepis ten określa zasady orzekania w sytuacjach tzw. zbiegu przepisów ustawy, to znaczy w sytuacji , gdy ten sam czyn wyczerpuje znamiona więcej niż jednego przepisu ustawy karnej . W przepisie tym ustanowiono zasadę kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy , który polega na tym , że gdy ten sam czyn wyczerpuje znamiona więcej niż jednego przepisu stawy karnej , sprawca zostaje skazany na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

Jeżeli chodzi o czyn zarzucony oskarżonemu B. S. nie można stwierdzić iż popełnił on czyn z art. 220 § 1 k.k. w zb. art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. . Należy wskazać iż sprawcą przestępstwa z art. 220 § 1 k.k. może być jedynie osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo i higienę pracy, która nie dopełniła ciążących na niej w tej mierze obowiązków, doprowadzając do wywołania bezpośredniego zagrożenia dla życia i zdrowia. Przestępstwo z art. 220 k.k. jest przestępstwem materialnym, a skutkiem niezbędnym dla jego zaistnienia jest właśnie wystąpienie bezpośredniego, realnego (a nie pontencjalnego) niebezpieczeństwa utraty życia lub uszczerbku na zdrowiu (to ostanie w rozumieniu art. 156 k.k.). W przypadku kiedy owe skutki dla życia i zdrowia rzeczywiście wystąpią, wchodzi w grę kumulatywna kwalifikacja dotycząca spowodowania (z winy umyślnej bądź nieumyślnej) takiego skutku. Nie ulega wątpliwości, iż między zachowaniem sprawcy, a zaistniałym skutkiem (czy to przewidzianym w art. 220 k.k. czy w art. 155 k.k.) musi istnieć związek przyczynowy ( tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.02.2003 r. WA 3/03 OSNwSK 2003/1/403. ) . W niniejszej sprawie nie można stwierdzić iż oskarżony B. S. - dyrektor ds. zarządzania w firmie (...) w M. przy ul. (...) będący odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy, nie dopełnia wynikającego stąd obowiązku i tym samym doprowadził do powstania w dniu 09 maja 2012 r. wypadku przy pracy M. K. (1) w wyniku którego odniósł on obrażenia w postaci uszkodzenia narządu wzroku , urazu twarzoczaszki , wieloodłamowe złamanie żuchwy i szczęki powodujące uszkodzenie ciała i rozstrój zdrowia okres na powyżej 7 dni . Należy wskazać iż z opinii biegłego z zakresu chemii – dr inż. P. G. (1) wynika iż utylizacji beczek po 1,3 dioksolanie polegający na cięciu tych beczek po odparowaniu znajdującej się w nich tej substancji jest prawidłowy ( k. 444-447 ) . Należy wskazać iż pokrzywdzony M. K. (1) Ponadto w dniu 24 kwietnia 2012 r. brał udział we wstępnym szkoleniu BHP ( k. 410-411 ) . Pokrzywdzony M. K. (1) został również zapoznany z karta charakterystyki substancji 1,3 dioksolan w momencie wprowadzenia tej substancji do procesów technologicznych w firmie (...) w M.. Ponadto pokrzywdzony M. K. (1) był zapoznany przez oskarżonego B. S. z procedurą związaną z właściwym postępowaniu podczas utylizacji beczek po substancjach łatwopalnych takich jak 1,3 dioksola i wielokrotnie przed zdarzeniem z dnia 09 maja 2012 r. wykonywał takie czynności . Fakt ten wynika wprost z wyjaśnień oskarżonego B. S. ( k. 293 , k. 309 i k. 374 - 375 ) i zeznań świadków : M. K. (1) ( k. 16v-18 i k. 376-377 ) i P. G. (2) ( k. 3-3v i k. 381 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę . Należy podnieść iż przyczyną wystąpienia wypadku przy pracy w dniu 09 maja 2012 r. było wyłącznie działanie pokrzywdzonego M. K. (1) związane z nie przestrzeganiem przez niego procedur związanych z utylizacją beczek po substancjach łatwopalnych w tym 1,3 dioksolan obowiązujących w firmie (...) w M. z którymi był zapoznany . Z opinii biegłego z zakresu chemii – dr inż. P. G. (1) wynika wprost , że przyczyną przedmiotowego zdarzenia był fakt iż pokrzywdzony ciął beczkę po tej substancji , która była zakręcona , bez odparowaniu znajdującej się w niej substancji ( k. 444-447 ) . Dodatkowo należy wskazać iż w dniu 09 maja 2012 r. oskarżonego B. S. nie było na terenie firmy (...) w M. przy ul. (...) , gdyż przebywał on na szkoleniu i tym samym tego dnia nie nadzorował on pracy pokrzywdzonego M. K. (1) i nie miał możliwości sprawdzenia czy wykonuje on swoją prace z zachowaniem procedur i przepisów BHP.

Tym samym w powyższej sprawie na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie można stwierdzić iż oskarżony B. S. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 220 § 1 k.k. w zb. art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.. Dlatego Sąd rozstrzygnął wszelkie zachodzące wątpliwości w tej sprawie na podstawie art. 5 § 2 k.p.k. na korzyść oskarżonego B. S. i uniewinnił go od popełnienia zarzucanych mu czynów.

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd zwrócił E. S. dowody rzeczowe wskazane w postanowieniu w przedmiocie dowodów rzeczowych ( k.311-312 ) pod poz. od 1- 12 .

Na podstawie art. 632 k.p.k. koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE